Απαραίτητη είναι η διεθνής στήριξη, προκειμένου να μπορέσει η Ιορδανία να σταματήσει τους συνοριακούς περιορισμούς για τους πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τις περιοχές των ενόπλων συγκρούσεων, δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία. Σύμφωνα με νέα έκθεση, η οποία δημοσιεύθηκε σήμερα, εκατοντάδες προσφύγων που καταφεύγουν στην Ιορδανία και σε άλλες γειτονικές χώρες επιστρέφονται στα σύνορα.

Η έκθεση με τίτλο Αυξανόμενοι περιορισμοί, σκληρές συνθήκες: Η δοκιμασία όσων εγκαταλείπουν τη Συρία για την Ιορδανία επισημαίνει τις αυξανόμενες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που προσπαθούν να διαφύγουν από τις συγκρούσεις της Συρίας προς την Ιορδανία και προς άλλες χώρες. Δεκάδες έχουν απελαθεί βίαια πίσω στη Συρία. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτοί στους οποίους επιτρέπεται η παραμονή αγωνίζονται για πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες.

«Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι γειτονικές χώρες αρνούνται την είσοδο σε δεκάδες ανθρώπους από τη Συρία, περιλαμβανομένων οικογενειών με μικρά παιδιά, που αναζητούν καταφύγιο από τις συγκρούσεις», δήλωσε ο Philip Luther, διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.

«Οι άνθρωποι που διαφεύγουν από τη Συρία προς την Ιορδανία και προς άλλες χώρες της περιοχής παρεμποδίζονται από τους αυξανόμενους συνοριακούς περιορισμούς. Πολλοί από αυτούς έχουν ήδη χάσει τα πάντα. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις γειτονικές χώρες να κρατήσουν ανοιχτά τα σύνορά τους για όλα τα άτομα που εγκαταλείπουν τις συγκρούσεις στη Συρία. Επίσης, καλεί τη διεθνή κοινότητα να εντείνει τις προσπάθειές της για να τις βοηθήσει να το πράξουν.»

Περισσότεροι από δυο εκατομμύρια πρόσφυγες έχουν εγκαταλείψει τη Συρία πυροδοτώντας τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση της δεκαετίας. Οι περισσότεροι έχουν βρει καταφύγιο στο Λίβανο, την Ιορδανία, το Ιράκ και την Αίγυπτο. Τουλάχιστον 4,25 εκατομμύρια επιπλέον έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της Συρίας.

«Η εισροή των προσφύγων έχει ασκήσει τεράστια πίεση στις χώρες της περιοχής. Εύλογο είναι το γεγονός ότι οι πόροι τους μειώνονται. Ωστόσο, δεν πρέπει αυτό να χρησιμοποιείται σαν δικαιολογία για τη στέρηση εισόδου σε ανθρώπους ή τη βίαιη επιστροφή τους στις συρράξεις και στην ανθρωπιστική κρίση στη Συρία», δήλωσε ο Philip Luther.

«Η διεθνής κοινότητα έχει να παίξει σημαντικό ρόλο στην παροχή στήριξης στις χώρες της περιοχής, οι οποίες μέχρι στιγμής έχουν επωμιστεί το βάρος των προσφύγων της Συρίας με ελάχιστους πόρους. Χρειάζεται άμεση δράση για να ενισχυθεί η διεθνής ανθρωπιστική βοήθεια και τα προγράμματα επανεγκατάστασης, και να αποφευχθεί η επιδείνωση της κρίσης.»

Παρά τις δηλώσεις των αρχών ότι τα σύνορα έχουν παραμείνει ανοιχτά για όσους εγκαταλείπουν τις συρράξεις, έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας δείχνει ότι τουλάχιστον τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων στερούνται την είσοδο στην Ιορδανία. Αυτές περιλαμβάνουν παλαιστίνιους πρόσφυγες από τη Συρία, ανθρώπους χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα και ιρακινούς πρόσφυγες που ζουν στη Συρία. Ασυνόδευτοι άνδρες χωρίς ευαπόδεικτους οικογενειακούς δεσμούς στην Ιορδανία επίσης απομακρύνονται.

Επιπλέον, οι συνοριακοί περιορισμοί που επιβάλλονται από τις αρχές της Ιορδανίας, σε συνδυασμό με τις μάχες σε παραμεθόριες περιοχές, έχουν αφήσει χιλιάδες εκτοπισμένους ανθρώπους παγιδευμένους επ’ αόριστον στα σύνορα με την Ιορδανία. Οικογένειες είπαν στη Διεθνή Αμνηστία ότι ιορδανοί συνοροφύλακες τις εξανάγκασαν να γυρίσουν πίσω. Μια γυναίκα με έξι παιδιά είπε ότι τα διαβατήριά τους σφραγίστηκαν με την ένδειξη «επιστροφή μέσα σε ένα μήνα». Είπε ότι αυτή και τα παιδιά της αναγκάστηκαν να κοιμηθούν στο δρόμο κοντά στα σύνορα μαζί με άλλες 100 περίπου οικογένειες. Αγωνίστηκαν να επιβιώσουν τρώγοντας ό,τι φρούτα μπορούσαν να βρουν σε κοντινά δέντρα. Μετά από ένα μήνα αναμονής, τους απαγορεύτηκε εκ νέου η είσοδος και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν σε μια κοντινή πόλη της Συρίας.

Άνθρωποι στους οποίους παραχωρήθηκε δικαίωμα εισόδου στην Ιορδανία βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της εξαναγκαστικής απέλασης. Οι αρχές της Ιορδανίας είπαν στη Διεθνή Αμνηστία ότι δε θα επιστρέψουν κανέναν στη Συρία. Ωστόσο, τον Αύγουστο του 2012 περίπου 200 πρόσφυγες απελάθηκαν στη Συρία μετά από διαμαρτυρίες που ξέσπασαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Zaatri. Οι πληροφορίες που συνέλεξε η οργάνωση δείχνουν ότι έχουν επιστραφεί και δεκάδες ακόμα.

«Πρόσφυγες που έχουν εγκαταλείψει τις συγκρούσεις στη Συρία δικαιούνται διεθνή προστασία. Η βίαιη επιστροφή αυτών των ατόμων στη Συρία αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δήλωσε ο Philip Luther.

Κάτοικοι στο Zaatri, το μεγαλύτερο στρατόπεδο προσφύγων στην Ιορδανία, το οποίο φιλοξενεί περίπου 120.000 σύρους πρόσφυγες, είπαν στη Διεθνή Αμνηστία ότι αντιμετωπίζουν δυσκολίες πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες και σε επαρκές βιοτικό επίπεδο.

Πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό, υψηλά επίπεδα εγκληματικότητας και ανεπαρκής ασφάλεια ήταν ανάμεσα στις μεγαλύτερες δυσκολίες που ανέφεραν οι πρόσφυγες που ζουν στο Zaatri. Μόνο τα μισά παιδιά είχαν εγγραφεί για να παρακολουθήσουν επίσημη εκπαίδευση στο στρατόπεδο. Η Διεθνής Αμνηστία συνάντησε παιδιά ηλικίας έως και 12 ετών στο στρατόπεδο, τα οποία εργάζονται για να στηρίξουν τις οικογένειές τους και δεν πηγαίνουν σχολείο.

Γυναίκες και κορίτσια στο στρατόπεδο Zaatri επίσης είπαν ότι ζουν με το φόβο της σεξουαλικής βίας και της παρενόχλησης. Πολλές ανέφεραν ότι φοβούνται πολύ να πάνε στις τουαλέτες μόνες τους το βράδυ λόγω του κινδύνου να υποστούν παρενοχλήσεις. Οι γιατροί ανέφεραν ότι οι γυναίκες στο στρατόπεδο εμφανίζουν ολοένα και περισσότερες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, καθώς αποφεύγουν να χρησιμοποιούν τις τουαλέτες επί μεγάλα διαστήματα.

Άλλες ανέφεραν ότι προσεγγίστηκαν από ιορδανούς άνδρες που έψαχναν για «νύφες». Νεαρές γυναίκες, ενδεχομένως υπό το φως της αντίληψης ότι είναι κατώτερης θέσης λόγω της προσφυγικής τους ιδιότητας, αντιμετωπίζουν κίνδυνο εκμετάλλευσης μέσω - συχνά προσωρινών – γάμων.

Πρόσφυγες έξω από το στρατόπεδο Zaatri επίσης ζουν σε επισφαλείς συνθήκες. «Η κατάσταση για τις γυναίκες και τα παιδιά είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Πρόσφυγες που έχουν διαφύγει βομβαρδισμούς δεν πρέπει τώρα να συνεχίσουν να ζουν μέσα στο φόβο, χωρίς πρόσβαση στις πιο βασικές υπηρεσίες. Πρέπει να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή», δήλωσε ο Philip Luther.