Το Μεγάλο Δουκάτο έχει μακράν το υψηλότερο ΑΕΠ της ΕΕ. Ο κατώτατος μισθός είναι εκεί 1.921 ευρώ το μήνα και το όριο της φτώχειας έχει καθοριστεί στα 1.639 ευρώ. Το ΑΕΠ έμεινε στάσιμο πέρυσι και η ανεργία έφθασε αυτό το καλοκαίρι σχεδόν στο 7% του ενεργού πληθυσμού. Το ποσοστό αυτό μεταξύ των νέων ανέρχεται σε 19%.

Όπως υπογραμμίζει μια έκθεση της εθνικής στατιστικής υπηρεσίας, από την αρχή της οικονομικής κρίσης "επιδεινώθηκαν οι ανισότητες στο βιοτικό επίπεδο", καθώς συμπιέσθηκαν τα εισοδήματα και η αγοραστική δύναμη, που είναι κατά 5% κατώτερη απ' ό,τι ήταν το 2009.

Παρά τα αρκετά γενναιόδωρα κοινωνικά προγράμματα, ο πληθυσμός που "κινδυνεύει από τη φτώχεια" αυξάνεται. Πέρυσι είχε υπερβεί το 15%, με πολύ έντονες τις ανισότητες μεταξύ των ντόπιων (7%) και των ξένων, από τους οποίους περισσότεροι από το ένα τρίτο είναι Πορτογάλοι που απασχολούνται παραδοσιακά στον οικοδομικό τομέα.

Παράλληλα το εκπαιδευτικό σύστημα δεν καταφέρνει να εκπαιδεύσει επαρκώς πολύ εξειδικευμένους εργαζόμενους, γεγονός που υποχρεώνει τους εργοδότες να αναζητούν ένα μέρος του εργατικού δυναμικού τους στο εξωτερικό. Περίπου 150.000 άνθρωποι περνούν κάθε μέρα τα σύνορα για να εργασθούν στο Λουξεμβούργο, από τους οποίους περισσότεροι από τους μισούς είναι Γάλλοι και περίπου 40.000 είναι Βέλγοι.

Η στέγαση αποτελεί ένα άλλο μελανό σημείο της κοινωνικής κατάστασης στο Μεγάλο Δουκάτο. Οι τιμές των ακινήτων έχουν εδώ και 10 χρόνια εκτοξευθεί στα ύψη, φθάνοντας στα επίπεδα των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών και υποχρεώνοντας μάλιστα τους λιγότερο εύπορους να εγκατασταθούν εκτός των συνόρων, στη Γαλλία, το Βέλγιο ή τη Γερμανία.

Το στεγαστικό πρόβλημα ήταν ένα από τα κύρια θέματα της προεκλογικής εκστρατείας, με τους αντιπάλους του απερχόμενου πρωθυπουργού Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ να τον επικρίνουν ότι προώθησε μια φιλελεύθερη πολιτική παίζοντας το παιγνίδι των εργολάβων ακινήτων.