Ακούγεται σαν προϊόν επιστημονικής φαντασίας, αλλά είναι πιθανό ότι από τον ουρανό του Κρόνου και του Δία πέφτουν διαμάντια, με αποτέλεσμα εκατομμύρια τόνοι αυτών των πολύτιμων λίθων να έχουν αποθηκευτεί στους δύο πλανήτες (περιμένοντας τους «κυνηγούς» από τη Γη)!

Αυτή την εντυπωσιακή εκτίμηση έκαναν δύο Αμερικανοί πλανητικοί επιστήμονες, οι οποίοι μελέτησαν τις ηλεκτρικές καταιγίδες που λαμβάνουν χώρα συνεχώς στους δύο γιγάντιους πλανήτες και οι οποίες γεννούν μεγάλες ποσότητες σωματιδίων άνθρακα, τα οποία, στη συνέχεια, λόγω των ακραίων ατμοσφαιρικών συνθηκών, μετασχηματίζονται σε στερεά διαμάντια.

Μέχρι τώρα μόνον ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας θεωρούνταν «ύποπτοι» για την παραγωγή διαμαντιών, καθώς, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, το ατμοσφαιρικό αέριο μεθάνιο μπορεί να μετατρέπεται απευθείας σε διαμάντια, που μετά πέφτουν ως στερεή βροχή στην επιφάνεια. Κάτι ανάλογο, αλλά με άλλη διαδικασία παραγωγής των διαμαντιών, μπορεί να συμβαίνει στον Δία και τον Κρόνο, όπως υποστηρίζουν ο Κέβιν Μπέινς του πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν- Μάντισον και η Μόνα Ντελίτσκι της California Specialty Engineering, που έκαναν τη σχετική επιστημονική ανακοίνωση στο 45ο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας, σύμφωνα με το "Nature", το "New Scientist" και το Space.com.

Οι δύο επιστήμονες θεωρούν ότι η όλη διαδικασία πυροδοτείται από τις ισχυρές αστραπές στη διάρκεια των καταιγίδων και οι οποίες διασπούν τα μόρια του ατμοσφαιρικού μεθανίου σε άτομα άνθρακα. Καθώς αυτά πέφτουν προς την επιφάνεια του πλανήτη, λόγω της αυξανόμενης συνεχώς πίεσης, αρχικά μετατρέπονται σε αιθάλη, μετά σε γραφίτη και τελικά μεταμορφώνονται σε διαμάντια.

Οι δύο πλανητικοί επιστήμονες εκτιμούν ότι με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται περίπου χίλιοι τόνοι διαμαντιών τον χρόνο και έτσι σταδιακά έχουν συσσωρευτεί περίπου δέκα εκατομμύρια τόνοι στερεών διαμαντιών που μπορεί να «κολυμπάνε» ανάμεσα σε υγρό υδρογόνο και ήλιο. Μάλιστα στα μεγαλύτερα βάθη του Δία και του Κρόνου, όπου οι συνθήκες είναι ακόμα πιο ακραίες (με πιέσεις 500 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερες από εκείνη πάνω στη Γη), δεν αποκλείεται να υπάρχει ένας τεράστιος ωκεανός υγρών διαμαντιών, καθώς τα στερεά διαμάντια θα έχουν πια λιώσει (αυτό συμβαίνει όταν η θερμοκρασία ξεπεράσει περίπου τους 8.000 βαθμούς Κελσίου).

Το μέγεθος των στερεών διαμαντιών μπορεί να ξεκινά από φασόλι και να φθάνει σε πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις. «Στο μακρινό μέλλον, ρομποτικές αποστολές θα μπορούσαν να εξορύξουν αυτά τα διαμάντια από τους δύο γιγάντιους πλανήτες», εκτίμησε η Μόνα Ντελίτσκι, η οποία δεν απέκλεισε να υπάρχουν πραγματικά «διαμαντόβουνα», όπως τα ονόμασε. «Αν υπήρχε ένα ρομπότ εκεί, θα καθόταν απλώς και θα μάζευε διαμάντια που θα έπεφταν από τον ουρανό», συμπλήρωσε ο Κέβιν Μπέινς. Άλλοι πάντως επιστήμονες εξέφρασαν τον σκεπτικισμό τους κατά πόσο είναι σωστή η εντυπωσιακή αυτή θεωρία.

Στη Γη, αν και η όλη γεωλογική διαδικασία σε έναν βαθμό παραμένει μυστηριώδης, πιστεύεται ότι τα διαμάντια σχηματίζονται από άνθρακα θαμμένο σε βάθος περίπου 160 χιλιομέτρων, όταν αυτός θερμανθεί πάνω από 1.000 βαθμούς Κελσίου και συμπιεστεί υπό μεγάλη πίεση. Στη συνέχεια ανεβαίνουν προς την επιφάνεια, παρασυρόμενα από την ανοδική ροή του μάγματος.

Οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει έναν εξωπλανήτη, τον Cancri e, σε αποσταση 40 ετών φωτός από τη Γη, που πιστεύουν ότι αποτελείται κυρίως από διαμάντια- κάτι όμως που έχει επίσης αμφισβητηθεί από άλλους επιστήμονες.

Πηγή ΑΜΠΕ