Θέση για τις εξελίξεις στην υπόθεση των συλλήψεων στελεχών της Χρυσής Αυγής, πήρε με ανακοίνωσή της που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της, η ομοσπονδία ιδιωτικών εκπαιδευτικών λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ). Σύμφωνα με την ομοσπονδία:

«Έστω και με καθυστέρηση τουλάχιστον 2 ετών πολιτεία και δικαιοσύνη έπραξαν το αυτονόητο. Έβαλαν πίσω από τα κάγκελα τους νοσταλγούς του ναζισμού, τους υβριστές της δημοκρατίας, τους κήρυκες του μίσους, τους τραμπούκους-δολοφόνους της Χρυσής Αυγής.
Η σημαντική αυτή εξέλιξη δεν μπορεί, ωστόσο, να κρύψει την αλήθεια. Ότι το κράτος κώφευε στις συνεχείς εκκλήσεις πολιτικών κομμάτων, συνδικάτων και οργανώσεων πολιτών που ζητούσαν να αντιμετωπιστεί η έκρηξη του νεοναζιστικού φαινομένου στη χώρα και ότι έπρεπε να χυθεί αίμα για να κινητοποιηθούν οι αρμόδιοι.
Πού βρίσκονταν όμως, όταν η Χρυσή Αυγή ξυλοκοπούσε ανελέητα μετανάστες και «αντιφρονούντες» στους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά;
Για ποιο λόγο αγνοούσαν τις καταγγελίες ότι μπράβοι της Χρυσής Αυγής υπέγραφαν συμβόλαια θανάτου με εφοπλιστές, επιχειρηματίες και μεγαλοεργοδότες οργανώνοντας δολοφονικές επιθέσεις σε λιμενεργάτες;
Τι έπρατταν όταν βοούσε η κοινωνία για τη στρατολόγηση νέων παιδιών στα σχολεία και για τη δημιουργία ταγμάτων εφόδου με παραστρατιωτικές δραστηριότητες;
Γιατί ανέχονταν τη χυδαία και απειλητική για τη δημοκρατία συμπεριφορά των χρυσαυγιτών μέσα στη Βουλή;
Η γιγάντωση της Χ.Α. δεν ήταν ένα φαινόμενο συγκυριακό. Ήταν, κυρίως, αποτέλεσμα της οργής και της απελπισίας μεγάλου τμήματος της κοινωνίας που έχει εξαθλιωθεί από τη βάρβαρη πολιτική των μνημονίων κι έχει εξαγριωθεί από την ατιμωρησία των επιτήδειων και από τη μονομέρεια της πολιτείας που επιτίθεται μονίμως με εξουθενωτικά μέτρα στους αδύναμους και επιβραβεύει τους ισχυρούς. Την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων έχει χάσει το ήμισυ των αποδοχών τους και πληρώνει πενταπλάσια φορολογία από ότι το 2009, κάποιοι πριμοδοτούνται με δισεκατομμύρια ευρώ και με φοροαπαλλαγές. Πολιτικοί που κατασπατάλησαν δημόσιο χρήμα κυκλοφορούν ελεύθεροι. Τα κλοπιμαία της λίστας Λαγκάρντ αγνοούνται. Η λίστα Χριστοφοράκου παραμένει κλειδωμένη και αθέατη από την κοινή γνώμη για να μην αποκαλυφθούν τα τερατώδη εγκλήματα της κυρίαρχης πολιτικής τάξης κατά της χώρας και της κοινωνίας».

Στην ίδια ανακοίνωση η ΟΙΕΛΕ, υπενθυμίζει ότι: «Μήπως δεν έχουμε κι εμείς, στο δικό μας κλάδο, τρανταχτά παραδείγματα μονομέρειας εναντίον των εργαζόμενων και σκανδαλώδους πριμοδότησης των ισχυρών; Μήπως δεν είναι προκλητικό με αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας να υφαρπάζονται 50 εκατομμύρια ευρώ μέσα από τις τσέπες των εργαζόμενων  για να μοιραστούν σε 150 υπερπρονομιούχους; Μήπως δεν εξυπηρετούνται ολοκληρωτικές και αντιδημοκρατικές λογικές, όταν σχολάρχες με ισχυρές διασυνδέσεις με την πολιτική εξουσία καταπατούν το Σύνταγμα και τους νόμους με την ανοχή του κράτους; Μήπως δεν καλλιεργείται η οργή, όταν ένας εκπαιδευτικός λειτουργός μετατρέπεται εν μία νυκτί σε αναλώσιμο είδος; Ας γίνει επιτέλους έλεγχος να διαπιστωθεί ποια παιδιά πολιτικών και δημοσιογράφων φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία χωρίς ουσιαστικά να πληρώνουν, για να καταδειχθεί το μέγεθος της διαπλοκής τμήματος των ΜΜΕ, της πολιτικής ηγεσίας και της ηγεσίας των σχολαρχών, ώστε να εξοντωθούν οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί. Ας κληθούν, επιτέλους, από τη Δικαιοσύνη  όσοι έχουν μετατρέψει Σύνταγμα και νόμους σε κουρελόχαρτα!
Όσο δεν τιμωρούνται οι βασικοί υπεύθυνοι όσων μας έφεραν μέχρι εδώ, τόσο θα ξεφυτρώνουν συνεχώς νέες εστίες τρομοκρατίας και ολοκληρωτισμού. Όσο διατηρούνται οι ακραίες πολιτικές της ανισότητας και της εξαθλίωσης, τόσο θα διατηρείται πάνω από την κοινωνία το τέρας του ναζισμού. Για να ολοκληρωθεί η κάθαρση δεν αρκεί να φυλακιστούν οι φασίστες, αλλά πρέπει να μπει οριστικά τέλος στη βία των μνημονίων, να ακολουθήσουν τη μοίρα των χρυσαυγιτών οι κλέφτες του δημόσιου χρήματος, οι παραβάτες των νόμων και του Συντάγματος, οι βιαστές των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, αυτοί που σήμερα πίνουν εις υγείας των κορόιδων.
Εμείς θα συμφωνήσουμε ότι η θεωρία των δύο άκρων ισχύει. Το ένα άκρο εκφράζεται μέσα από την ωμή βία των νεοναζί. Το άλλο άκρο εκφράζεται μέσα από τις αυταρχικές, βαθιά άνισες, οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές των Μνημονίων. Κι όπως συχνά συμβαίνει, τα δύο άκρα συγχωνεύονται σε ένα. Δεν αρκούν, επομένως, οι μηντιακοί πανηγυρισμοί για την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής από  όσους βοήθησαν στη γιγάντωση του φαινομένου και σφύριζαν αδιάφοροι, όταν όλοι φωνάζαμε ότι ήδη το αυγό του φιδιού έχει σπάσει. Αν αυτό το πολυπλόκαμο άκρο δεν καυτηριαστεί ουσιαστικά, αν δεν καταδικαστεί οριστικά τόσο η ολοκληρωτική βία της Χ.Α. και των υπόλοιπων ακροδεξιών σταγονιδίων όσο και οι φρικτές και κοινωνιοκτόνες πολιτικές των Μνημονίων, όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες θα περάσουν στην ιστορία ως μια κενή ουσίας επικοινωνιακή εκστρατεία για μικροπολιτικούς λόγους.
Η κυβέρνηση, οι θεσμοί, η δικαιοσύνη οφείλουν να αφουγκραστούν το λαϊκό αίτημα που συνοψίζεται στη φράση:
Τέλος στη βία των ναζί, τέλος στη βία των μνημονίων».