Δικαιώθηκε εκπαιδευτικός που όπως τονίζει η ΟΙΕΛΕ, «απολύθηκε παράνομα» και χαρακτηρίζει «νέο ηχηρό ράπισμα σε ιδιοκτήτες και Υπουργείο Παιδείας» την απόφαση της δικαιοσύνης. Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΟΙΕΛΕ:
«Θρίαμβος για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς και ηχηρό ράπισμα για σχολάρχες και, κυρίως, για το Υπουργείο Παιδείας αποτελεί η έκδοση μιας ακόμη απόφασης της δικαιοσύνης, σύμφωνα με την οποία οι διατάξεις τη ΠΥΣ 6/28-2-2012 (δηλαδή οι ελεύθερες και μαζικές απολύσεις των εκπαιδευτικών και η απομάκρυνση της κρατικής εποπτείας από τα ιδιωτικά σχολεία, όπως επιχειρήθηκε με την εγκύκλιο Αρβανιτόπουλου που ανέστειλε το ΣτΕ) δεν ισχύουν για την ιδιωτική εκπαίδευση και έρχονται σε αντίθεση με το Σύνταγμα και το δημόσιο συμφέρον!
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Πριν από ένα χρόνο καταγγέλθηκε η σύμβαση αορίστου χρόνου της συναδέλφου Μαρίας Μακρή από τα Εκπαιδευτήρια Μαλλιάρα. Η εκπαιδευτικός προσέφυγε στο ΠΥΣΔΕ, διότι θεώρησε ότι η απόλυσή της ήταν εκδικητική, καθώς είχε στο παρελθόν διεκδικήσει την αποκατάσταση του νόμιμου ωραρίου της σε υπηρεσιακό συμβούλιο (και είχε δικαιωθεί). Το ΠΥΣΔΕ δέχτηκε την προσφυγή της εκπαιδευτικού και απέρριψε την καταγγελία σύμβασης θεωρώντας την παράνομη ως καταχρηστική.
Ο ιδιοκτήτης Γ. Μαλλιάρας του εν λόγω εκπαιδευτηρίου, προφανώς παίρνοντας γραμμή από τον ΣΙΕΙΕ και τα γνωστά επιχειρηματικά κέντρα και τα νομικά τους επιτελεία, κατέθεσε αίτηση ακύρωσης της απόφασης του ΠΥΣΔΕ με ένα κατάπτυστο σκεπτικό, πανομοιότυπο με αυτό της εγκυκλίου Αρβανιτόπουλου. Σύμφωνα με αυτό η μνημονιακή νομοθεσία για την αγορά εργασίας (ν. 4046/2012, ΠΥΣ 6/2012) έχει «νομοθετήσει νέο τρόπο (!) ρύθμισης της υπηρεσιακής κατάστασης των ιδιωτικών εκπαιδευτικών» (μετάφραση: ο σχολάρχης μπορεί να απολύει όποιον θέλει, όποτε θέλει, χωρίς ίχνος ελέγχου και αιτιολογίας) και έχει «καταργήσει το σύστημα διοικητικής παρέμβασης της εποπτεύουσας αρχής» (μετάφραση: τα υπηρεσιακά συμβούλια – ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ/ΚΥΣΠΕ/ΚΥΣΔΕ – δεν έχουν κανένα δικαίωμα ελέγχου της υπηρεσιακής κατάστασης των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, άρα και των απολύσεων). Επομένως, η (εκδικητική) απόλυση της εκπαιδευτικού πρέπει να εγκριθεί.

ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ – ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ

Το σκεπτικό του Διοικητικού Εφετείου είναι κόλαφος για τους σχολάρχες και το Υπουργείο Παιδείας που πορεύονται το τελευταίο διάστημα χέρι-χέρι και με κοινή νομική γραμμή για να διαλύσουν τις εργασιακές σχέσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Απορρίπτει τις αιτιάσεις του Γ. Μαλλιάρα ως «νόμω αβάσιμες», καθώς «σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματος (άρθρο 16, παρ. 8) εξακολουθεί να ασκείται εποπτεία του Κράτους στα ιδιωτικά σχολεία και στην υπηρεσιακή κατάσταση του προσωπικού τους». Για την πρόσληψη, υπηρεσία και απόλυσή τους, συνεχίζει η απόφαση, «ισχύει ως ειδικότερος, αφορών μόνο αυτούς, ο ν. 682/77, που αποτελεί εκτελεστικό νόμο του άρθρου 16 του Συντάγματος σε πλήρη αρμονία με αυτό, του οποίου οι διατάξεις είναι ειδικές σε σχέση με τη γενική εργατική νομοθεσία καθώς και οι προαναφερόμενοι νόμοι, οι οποίοι δεν καταργήθηκαν με τη θέσπιση του ν. 4046/2012 και την ΠΥΣ 6/2012».
Απορρίπτει, τέλος, ως αβάσιμη την αιτίαση του σχολάρχη ότι το ΠΥΣΔΕ Δ’ Αθήνας είναι αναρμόδιο να κρίνει ως καταχρηστική την καταγγελία σύμβασης, ισχυριζόμενος ότι η καταγγελία κατά το ν. 3848/2010 είναι αναιτιώδης, επειδή το δικαίωμα του εργοδότη να καταγγέλλει τη σύμβαση εκπαιδευτικού υπόκειται στον περιορισμό του άρθρου 281 του Αστικού Κώδικα (η καταγγελίας σύμβασης είναι παράνομη ως καταχρηστική, άρα άκυρη, όταν το δικαίωμα για καταγγελία ασκείται από εκδικητικότητα, ή λόγω συνδικαλιστικής δράσης του εργαζόμενου) και επειδή, σύμφωνα με τη γνωμοδότηση 4/2012 του ΝΣΚ, τα υπηρεσιακά συμβούλια ελέγχουν την καταχρηστικότητα των καταγγελιών σύμβασης. Άρα, ορθώς, σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, το ΠΥΣΔΕ εξέτασε την καταχρηστικότητα της καταγγελίας σύμβασης και την έκρινε παράνομη, ως καταχρηστική
Η απόφαση αυτή δικαιώνει για μια ακόμη φορά τη νομική θέση της ΟΙΕΛΕ ότι η εκπαίδευση που παρέχουν τα ιδιωτικά σχολεία είναι κοινωνικό αγαθό που προστατεύεται από το Σύνταγμα και που το κράτος οφείλει να εποπτεύει. Για μια ακόμη φορά αποκαλύπτεται το μέγεθος της ανομίας των σχολαρχών που επιδεικνύουν, πέρα από αντικοινωνική -αντιεκπαιδευτική, και κοντόφθαλμη συμπεριφορά. Υιοθετούν πλήρως την πολιτική της τρόικα και τους άθλιους μνημονιακούς νόμους που επέβαλε για να αρπάξουν πρόσκαιρα κέρδη, μη βλέποντας ότι η συνέχιση της πολιτικής αυτής που θα φτωχοποιήσει πλήρως τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού θα αποτελέσει την ταφόπλακα των σχολείων τους που δεν θα μπορούν να έχουν πια μαθητές (αλλά και τραγωδία για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που θα μείνουν άνεργοι). Εκτός κι αν θεωρούν ότι τα 500 ιδιωτικά σχολεία της χώρας θα γεμίσουν από το 1% του πληθυσμού που εξακολουθεί να βγάζει δισεκατομμύρια από τον ιδρώτα των εργαζόμενων.

ΥΓ Καλύτερη απάντηση στο παραλήρημα του ΣΙΕΙΕ στην ιστοσελίδα του  εναντίον της ΟΙΕΛΕ (στο οποίο περιλαμβάνονται αχαλίνωτα ψεύδη, όπως ότι οι σχολάρχες δεν θα κάνουν απολύσεις, ενώ ήδη στα υπηρεσιακά συμβούλια είχαν κατατεθεί δεκάδες καταγγελίες σύμβασης με βάση την ΠΥΣ και την εγκύκλιο Αρβανιτόπουλου και οι οποίες, ευτυχώς, πάγωσαν) από τη συγκεκριμένη απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, δεν υπάρχει. Για τους «κολλητούς» του Τόμσεν, του Μορς και του Μαζούχ (ξέρετε εσείς…) μόνο μια λέξη: Καληνύχτα (και οσονούπω γυρνάει ο τροχός)…
Τέλος δείτε εδώ την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά».