Στην περίπτωση των εργαζομένων αορίστου χρόνου της ΕΡΤ, που κατά την κυβέρνηση απολύθηκαν (μαζικά) στις 11/06/2013, όλοι οι καθηγητές εργατικού δικαίου, οι νομικοί και οι εργατολόγοι, συμφωνούν ότι οι απολύσεις είναι παράνομες, για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναφέρουμε. Συμφωνούν -επίσης όλοι- ότι θα πρέπει οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ να ασκήσουν αγωγές έως τις 11/09/2013. Η συντριπτική πλειονότητα πρόκειται να ασκήσει το δικαίωμα αυτό.

Μια «διαμάχη» που υπήρξε αρχικώς μεταξύ των εργατολόγων που ανέλαβαν τις αγωγές, αλλά γρήγορα μεταφέρθηκε και στους κόλπους των εργαζομένων της ΕΡΤ, ήταν ως προς το αν η υπογραφή της δίμηνης σύμβασης στο μεταβατικό στάδιο εξασθενεί ή όχι τα επιχειρήματα των εργαζομένων στις αγωγές τους και βεβαίως αν σημαίνει αποδοχή της βλαπτικής μεταβολής της σύμβασής τους από αορίστου χρόνου σε δίμηνης διάρκειας.

Αρκετοί συνάδελφοι έκαναν αίτηση δηλώνοντας ότι θα περιμένουν να δουν το κείμενο της σύμβασης για να αποφασίσουν.

Εν τω μεταξύ κυκλοφόρησε (ανεπισήμως) το κείμενο της δίμηνης σύμβασης  (επισυνάπτεται) που προτείνεται από τον ειδικό διαχειριστή να υπογράψουν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ που έχουν υποβάλει αίτηση για το ενδιάμεσο στάδιο.

Τα κυριότερα  σημεία της σύμβασης αυτής είναι:

1. Η αποδοχή (με τη μέθοδο «έλαβα υπόψη και συμφωνώ») της ΚΥΑ αριθ. ΟΙΚ. 02/11.06.2013 (σ.σ. με την οποία καταργήθηκε η ΕΡΤ και λύθηκαν όλες οι συμβάσεις των εργαζομένων). Είναι χαρακτηριστική η «κουτοπονηριά» του συντάκτη της σύμβασης, ο οποίος  μόνον στην συγκεκριμένη περίπτωση, εκ των τριών «έλαβα  υπόψη» που υπάρχουν, δεν επεξηγεί σε τι αναφέρεται αυτή η ΚΥΑ, πιστεύοντας ότι έτσι θα ξεγελάσει κάποιους, που δεν θα καταλάβουν ότι υπογράφουν την αποδοχή της απόλυσής τους. Η ίδια «κουτοπονηριά» εφαρμόζεται με την … απόσταση που υπάρχει στο κείμενο της σύμβασης, μεταξύ του έλαβα υπόψη (την απόλυσή μου) που υπάρχει στην αρχή και του «αυτά συμφώνησαν τα δύο συμβαλλόμενα μέρη, σε απόδειξη των οποίων συντάχθηκε αυτή η σύμβαση…» που υπάρχει στο τέλος της σύμβασης, αμέσως πριν από την υπογραφή. Μια υπογραφή, με την οποία ο εργαζόμενος της ΕΡΤ ματαιώνει κάθε δυνατότητα να επιτύχει δικαστικώς το άκυρο και παράνομο της απόλυσής του, αφού ο ίδιος την έχει αποδεχθεί.

2. Η αποδοχή ότι η σύμβαση είναι ορισμένου χρόνου και μάλιστα δίμηνη και ότι: «Η εργασιακή σχέση λύεται με την παρέλευση του συμφωνηθέντος  χρόνου, χωρίς καμία άλλη διατύπωση από τα συμβαλλόμενα μέρη». Εδώ, ο εργαζόμενος της ΕΡΤ αναγνωρίζει ενυπογράφως την αποδοχή της βλαπτικής μεταβολής της σύμβασής του (από αορίστου χρόνου σε δίμηνη).   

3. Η αποδοχή ότι η σύμβαση συνάπτεται λόγω κατεπειγουσών αναγκών (βλέπε Ν. 2738/1999) και επομένως δεν μπορεί να ανανεωθεί εντός 12μήνου με την ισχύουσα νομοθεσία.  

4. Η αποδοχή ότι εργοδότης σου δεν είναι κάποιος φορέας, αλλά ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ο ειδικός διαχειριστής. Κατά σύμπτωση δε, αυτός είναι ο κ. Γκίκας Μάναλης, ο τελευταίος Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΡΤ, στον οποίο πρέπει να δηλώσεις εμπιστοσύνη και υποταγή με την υπογραφή σου, ξεχνώντας ότι ήρθε στην ΕΡΤ με αποστολή να την κλείσει (εξαπατώντας ακόμη και το Κοινοβούλιο όπου έλεγε τα αντίθετα). Νομιμοποιείς δηλαδή έναν από τους «δήμιούς» σου και μάλιστα αυτόν που έχει ως αποστολή να σε κάνει να υπογράψεις την παραγραφή του «εγκλήματος της εκτέλεσής σου» στις 11 Ιουνίου.   

Ένα πρώτο ερώτημα είναι πόσοι θα είναι οι εργαζόμενοι αορίστου χρόνου της ΕΡΤ που θα αποδεχθούν να υπογράψουν  την παραίτησή τους από τα θεμελιώδη δικαιώματά τους, τα οποία μπορούν (με πολύ μεγάλη πιθανότητα) να τους αποφέρουν απείρως μεγαλύτερο όφελος από το αντάλλαγμα μιας δίμηνης σύμβασης. Πόσοι, δηλαδή, θα υποκύψουν στον φόβο και θα πιστέψουν τις ψεύτικες ελπίδες και υποσχέσεις, που ανέξοδα μοιράζουν οι δήμιοί τους.

Ένα δεύτερο ερώτημα είναι αν, εκείνοι οι δικηγόροι που ωθούσαν τους εργαζόμενους της ΕΡΤ να υποβάλουν αίτηση, θα επιμείνουν στην αρχική τους θέση, ότι δεν θα επιτρέψουν στους πελάτες τους να υπογράψουν, αν δεν διατυπώσουν έγγραφη επιφύλαξη επί της σύμβασης ή επί αποδεδειγμένα συνοδευτικού εγγράφου της σύμβασης (π.χ. επί υπεύθυνης δήλωσης που δίδεται προς υπογραφή υποχρεωτικά από τον εργοδότη και αποδεικνύεται ότι είναι αναπόσπαστο μέρος της σύμβασης και όχι, βεβαίως, με μονομερή κατάθεση εξώδικης ή υπεύθυνης δήλωσης, που δεν σημαίνει τίποτα για την άλλη πλευρά).

Σύντομα θα γνωρίζουμε τις απαντήσεις και αν χρειαστεί θα επανέλθουμε, ιδιαιτέρως αν υπάρξει αλλαγή στάσης από τους δικηγόρους που αναφέρουμε στο δεύτερο ερώτημα. Γιατί, αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα αποδεικνύεται ότι δεν επρόκειτο για νομική άποψη, όπως ισχυρίζονταν τότε. Οι νομικές απόψεις δεν αλλάζουν από τις «κουτοπονηριές» του αντιδίκου σου. Το αντίθετο, θα έλεγα!