Η  αριστουργηματική φωτογραφία είναι του Ρόμπερ Κράσκερ και η πρωτότυπη μουσική του Αντον Κάρας.Το φίλμ κέρδισε ΄Οσκαρ ασπρόμαυρης φωτογραφίας και προτάθηκε για ΄Οσκαρ κσκηνοθεσίας και μοντάζ. Ακόμα το BAFTAκαλύτερης βρετανικής ταινίας ενώ στο φεστιβάλ των Καννών το μεγάλο βραβείο. Όμως δεν είναι τα βραβεία που κάνουν την διαχρονική αξία του φίλμ: Ο τίτλος έμεινε παροιμιώδης, χρησιμοποιείται έκτοτε στην καθημερινή ζωή.΄Εχουμε ένα καθαρόαιμο περιπετειώδες κοινωνικό δραματικό νουάρ με περιπλεγμένο σενάριο και με ανατροπές που οδηγούν σε μεγάλες εκπλήξεις.

Τα γυρίσματα έγιναν στην μεταπολεμική Βιέννη και στο Πράτερ.΄Ενας συγγραφέας φτάνει στην μεταπολεμική και κατεχόμενη από τους συμμάχους Βιέννη για να συναντήσει έναν φίλο του, που μαθαίνει πως μόλις σκοτώθηκε. Στην κηδεία του βλέπει μια πανέμορφη μυστηριώδη γυναίκα που καταλαβαίνει πως ήταν η κοπέλα του νεκρού φίλου. Παράλληλα τον προσεγγίζουν βρετανοί στρατιωτικοί και τον ενημερώνουν ότι ο φίλος του νόθευε πενικιλίνη προκαλώντας τον θάνατο σε μικρά παιδιά.

Αυτό είναι ένα αξιοθαύμαστο γεωμετρημένο νουάρ με εξαιρετική υποβλητική εξπρεσιονιστική ατμόσφαιρα, πολύ πρωτότυπη μουσική,υπέροχες λήψεις, αγωνιακή πλοκή, αιωρούμενο φόβο ,ενώ ιδίως είναι ένα σχόλιο για τις λυωμένες ταυτότητες, την συνειδησιακή τήξη, την αίσθηση γενικευμένης απώλειας που επικρατεί, την έκλειψη και την τραγική μοίρα των σχέσεων.

Οι σκηνές στους υπονόμους της Βιέννης είναι συναρπαστικές και το τέλος πικρό και ελλειπτικό.