Στις 4 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε η 51η Διεθνής Αντιπολεμική Συνέλευση στο Τόκιο, ενώ περιφερειακές συναντήσεις έγιναν σε άλλες έξι πόλεις της Ιαπωνίας. Η συνέλευση οργανώνεται κάθε χρόνο στις μέρες της επετείου του πυρηνικού βομβαρδισμού από τις ΗΠΑ των ιαπωνικών πόλεων Χιροσίμα και Ναγκασάκι τον Αύγουστο του 1945. Την ευθύνη της συνέλευσης έχει Οργανωτική Επιτροπή από οργανώσεις και κινήματα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην Ιαπωνία και η θεματολογία της είναι σταθερά προσανατολισμένη ενάντια στον πόλεμο, στην πυρηνική απειλή, τον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό.

Το μήνυμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη φετινή Συνέλευση ήταν το έξης: "Συντρόφισσες και σύντροφοι, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή, απευθύνει θερμό συντροφικό χαιρετισμό στην 51η Διεθνή Αντιπολεμική Συνέλευση στην Ιαπωνία.

Απευθύνουμε μήνυμα αλληλεγγύης στους αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού της Ιαπωνίας ενάντια στην αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης Άμπε, ενάντια στον εθνικισμό, το μιλιταρισμό.
Ενάντια στον εφιάλτη των πυρηνικών όπλων που θα μας τον θυμίζει πάντα η μαύρη επέτειος των βομβαρδισμών με ατομική βόμβα σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι τον Αύγουστο του 1945. Αλλά και στην απειλή που έρχεται από τη δήθεν “ειρηνική” χρήση της πυρηνικής ενέργειας, καθώς η Φουκοσίμα θα δείχνει για πάντα ότι η ιδέα αυτή είναι μια τραγική αυταπάτη που τελικά ενισχύει μόνο την κερδοσκοπία του κεφαλαίου.
Ενάντια στον κίνδυνο του πολέμου που στην περιοχή του Ειρηνικού προκαλούν οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και οι κούρσες εξοπλισμού ΗΠΑ-Ιαπωνίας, Κίνας, Ρωσίας.
Καθώς ο κόσμος ζει εδώ και πέντε χρόνια στη δίνη μιας καπιταλιστικής κρίσης χωρίς προηγούμενο με τραγικές συνέπειες για την παγκόσμια εργατικής τάξη και τους λαούς, βρισκόμαστε μπροστά στο κρίσιμο ερώτημα: θα οδηγήσει η απάντηση του κεφαλαίου για το ξεπέρασμα της κρίσης σε μια νέα εποχή βαρβαρότητας; Ή η πάλη για την ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου θα φέρει τον παραγόμενο πλούτο και την εξουσία στον κόσμο της εργασίας, ανοίγοντας το δρόμο σε μια νέα εποχή κατακτήσεων και δικαιωμάτων, κοινωνικής απελευθέρωσης, για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό και την κομμουνιστική προοπτική στον 21ο αιώνα;
Ο κόσμος του κεφαλαίου απαντά με υπερεκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Με την ανεργία να εξελίσσεται σε πραγματική μάστιγα των κοινωνιών. Με ιδιωτικοποίηση του δημόσιου, των υποδομών, του φυσικού πλούτου, ακόμα και του περιβάλλοντος. Με κατάργηση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Με την επιστράτευση του εθνικισμού, του ρατσισμού, του φασισμού, του μιλιταρισμού, του θρησκευτικού φονταμενταλισμού και μιας σειρά ανορθολογικών ρευμάτων με στόχο τη χειραγώγηση, τη διαίρεση, την προετοιμασία πολέμων.

Κρίσιμο ρόλο σε αυτή την επίθεση του κεφαλαίου παίζουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, με πρωταγωνιστικό το ρόλο των ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ, και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΠΟΕ, το G20 κ.ά.  

Παρόλα αυτά η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και σύμφωνα με όλα τα νέα στοιχεία τα ανεπτυγμένα ιμπεριαλιστικά κέντρα μπαίνουν ξανά σε ύφεση. Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση ότι πρόκειται για μια ανώτερη και ποιοτικά βαθύτερη «δομική κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος». Το πρόβλημα παραμένει ο καπιταλισμός και όχι η διαχείρισή του.

Σε αυτές τις συνθήκες ο κόσμος της εργασίας είναι αντιμέτωπος στην Ελλάδα με την κυβέρνηση Σαμαρά που στηρίζεται σε ΝΔ (συντηρητικοί) και ΠΑΣΟΚ (σοσιαλδημοκράτες) που από το 2010 μαζί με ΕΕ και ΔΝΤ υλοποιεί την αντιδραστική πολιτική των αλλεπάλληλων Μνημονίων που στο όνομα της αποπληρωμής του χρέους ισοπεδώνουν την κοινωνία, με το χρέος να εκτινάσσεται, μαζί με τα κέρδη του ελληνικού και διεθνούς κεφαλαίου και τραπεζών.
Απέναντι σε αυτή την πολιτική αναπτύχθηκαν ποικιλόμορφοι και σκληροί κοινωνικοί αγώνες από το λαϊκό κίνημα, με καρδιά το εργατικό κίνημα. Αυτοί οι αγώνες έχουν εμποδίσει σε σημαντικό βαθμό την εφαρμογή της πολιτικής κυβερνήσεών-ΕΕ-ΔΝΤ και έχουν προκαλέσει αλλεπάλληλες πολιτικές κρίσεις. Εμπόδιο στον αγώνα είναι ο εγκλωβισμός σε αγώνες διαμαρτυρίας και αναζήτησης λύσεων μέσα από συμβιβασμούς και όχι ανατροπές, αποτέλεσμα της πολιτικής της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της κοινοβουλευτικής Αριστεράς.  

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προβάλλει ένα αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα με βασικά σημεία την ανατροπή της κυβέρνησης, η διαγραφή του χρέους και η παύση πληρωμών, η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ, η εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, η ριζική αναδιανομή του πλούτου και η προστασία του περιβάλλοντος, η κατοχύρωση και διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών.

Βαδίζουμε στις αναμετρήσεις της εποχής μας με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία. Με τη δύναμη της επαναστατική κληρονομιά του παρελθόντος και την ελπίδα που δίνουν τα εξεγερτικά γεγονότα και οι εργατικοί αγώνες σε Τουρκία, Βραζιλία, Αίγυπτο, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιαπωνία και μια σειρά από άλλες χώρες. Σε αυτούς τους αγώνες γεννιούνται οι κοινωνικές δυνάμεις, οι ιδέες και οι πρακτικές της ανατροπής του γερασμένου καπιταλισμού και του περάσματος σε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και πολέμους.
    Ζήτω η διεθνιστική αλληλεγγύη  των λαών και των εργαζομένων!
    Ο 21ος αιώνας θα σφραγιστεί από την πάλη ενάντια στην φτώχεια, την πείνα, την καταπίεση, τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο!
    Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι η επανάσταση και ο κομμουνισμός!".