Το βασικό χαρακτηριστικό τους είναι ότι πρακτικά δεν θέτουν όρια στα πρόστιμα και στις ποινές των ρυπαντών. Στο ισχύον πλαίσιο, τα πρόστιμα είναι τόσο χαμηλά που οι παραβάτες προτιμούν να τα πληρώνουν παρά να λαμβάνουν μέτρα για τον περιορισμό της ρύπανσης.

Επιπλέον, οι αρχές θα μπορούν να επιβάλλουν πρόστιμα στην ίδια εταιρεία ή πρόσωπο ακόμη και σε καθημερινή βάση σε περίπτωση αδράνειας, ενώ θα παρέχονται δίαυλοι επικοινωνίας με τις αρχές σε επίδοξους πληροφοριοδότες.

Μη κυβερνητικές οργανώσεις θα μπορούν - υπό όρους - να καταθέτουν αγωγές εάν διαπιστώσουν καταστροφή του περιβάλλοντος από συγκεκριμένη πηγή.

Αξιωματούχοι που δεν βοηθούν στην εφαρμογή των κανονισμών ή αποκρύπτουν στοιχεία θα υποβιβάζονται ή θα αποπέμπονται και παράλληλα θα διατρέχουν κίνδυνο ποινικής δίωξης.

Οι αλλαγές αποτελούν «πολύ σημαντική είδηση», καθώς λειτουργούν ως «ισχυρό κίνητρο συμμόρφωσης των ρυπαντών», δήλωσε στο Bloomberg η Μπάρμπαρα Φίναμορ από το Συμβούλιο Υπεράσπισης Φυσικών Πόρων των ΗΠΑ.  Κατά την ίδια, πλέον «είναι αδύνατο να αγνοήσει κανείς τη ρύπανση».

Άλλοι ειδικοί εμφανίζονται πιο επιφυλακτικοί. Επισημαίνουν ότι η υιοθέτηση του νόμου σε συνδυασμό με την αυξανόμενη προθυμία της Κίνας να αναφερθεί ανοιχτά στο πρόβλημα αντί να το αποκρύψει, αποτελούν ενθαρρυντικές ενδείξεις.

Από την άλλη, εκτιμούν ότι η βούληση του Πεκίνου θα δοκιμαστεί στην πράξη, με την πραγματική εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.

Πηγή: naftemporiki