"Σαράντα επτά χρόνια μετά την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας, διδασκόμαστε, θυμόμαστε, είμαστε περήφανοι για τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τους αγωνιστές που πήραν μέρος στην αντιδικτατορική πάλη, που έμειναν όρθιοι και αλύγιστοι στα κρατητήρια, στα βασανιστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, στις φυλακές και τις εξορίες. Τιμάμε τους αγωνιστές, τα θύματα της δικτατορίας.

    Δυναμώνουμε σήμερα τον αγώνα για να γίνει ο λαός ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, για την ζωή που αξίζει στους εργαζόμενους και τη νεολαία, για το σοσιαλισμό. Για να αποτελέσει παρελθόν το σύστημα που γεννά την καταπίεση, την φτώχεια, την εκμετάλλευση.

    Η δικτατορία στη χώρα μας, επιβλήθηκε έχοντας τη στήριξη τμημάτων της πλουτοκρατίας, κέντρων της αστικής εξουσίας, των ΗΠΑ. Η επιλογή της αστικής τάξης, να αξιοποιήσει ως διαχειριστή της εξουσίας της τους συνταγματάρχες, αποδεικνύει για μια ακόμα φορά πως η δικτατορία του κεφαλαίου μπορεί να παίρνει διάφορες μορφές. Η στρατιωτική δικτατορία αποτελεί «λύση» για την πλουτοκρατία, όταν δεν μπορεί με κοινοβουλευτικά μέσα να προωθήσει τα αντιλαϊκά της σχέδια, όταν έχει δυσκολίες λόγω και εσωτερικών αντιθέσεων.

    Το σύστημα της εκμετάλλευσης για την εξυπηρέτηση των σκοπών του, μπορεί να αξιοποιεί και φασιστικές ομάδες, να τους αμολά και να τους μαζεύει κατά πως βολεύει, όπως σήμερα γίνεται με τους νοσταλγούς της Χούντας, τους ναζιστές της «Χρυσής Αυγής».

    Το πραξικόπημα μπόρεσε να επιβληθεί και επειδή δεν βρήκε απέναντι του έναν λαό οργανωμένο, αποφασισμένο να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, αξιοποιώντας και τις οξυμμένες αντιθέσεις του αστικού πολιτικού συστήματος. Αντίθετα κυριαρχούσαν οι αυταπάτες, η αναμονή των εκλογών, ο εγκλωβισμός του αγώνα του λαού στις στοχεύσεις των αστικών κομμάτων.

Αποδεικνύεται ότι σε κάθε εποχή και ιστορική περίοδο είναι κρίσιμος παράγοντας η ισχυροποίηση και ετοιμότητα του λαϊκού κινήματος, της πρωτοπορίας του, για να μπορεί ο λαός να καθορίζει τις εξελίξεις προς όφελός του.
    Απ’ τα βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποίησε η Χούντα για να βάλει το λαό στο «γύψο» ήταν ο λεγόμενος «κομμουνιστικός κίνδυνος». Αποδείχθηκε έτσι ότι ο αντικομμουνισμός -που και σήμερα καλλιεργείται από το σύστημα, τους μηχανισμούς του, κυβερνητικούς παράγοντες, την ΕΕ- οι διώξεις των κομμουνιστών και των πρωτοπόρων αγωνιστών, είναι πάντα ο προπομπός γενικότερων αντιλαϊκών μέτρων, που θίγουν τα συμφέροντα όλων των εργαζομένων, του λαού.

    Η εξέλιξη του αντιδικτατορικού αγώνα στη συνέχεια, έδειξε πως παρά το αρχικό «μούδιασμα» του λαού, η αταλάντευτη στάση των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών στις φυλακές, τις εξορίες, η παράνομη πρωτοπόρα δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ, που ιδρύθηκε μέσα στη δικτατορία, έδωσε κουράγιο, ενέπνευσε τον αγώνα του λαού.

    Όσο δυνάμωνε το ΚΚΕ, τόσο δυνάμωνε και ο αντιδικτατορικός αγώνας, έπαιρνε πιο ανεβασμένες μορφές πάλης. Η ανάπτυξη του αγώνα προέκυψε και από την ήττα των απόψεων -που εξέφραζε και ο οπορτουνισμός- που ήθελαν συμβιβασμό με τη χούντα και τις μεταμφιέσεις της, στη λογική του μικρότερου κακού, του ρεαλισμού της υποταγής.
    Ισχυρό – Δυνατό ΚΚΕ πάντα και παντού, είναι εγγύηση και δύναμη για τον αγώνα του λαού.

    Τέλος, αποδείχθηκε ότι κανένας αντιδραστικός μηχανισμός, όσο δυνατός και ακατανίκητος και αν εμφανίζεται, δεν μπορεί να αναμετρηθεί με την υπεροχή του οργανωμένου εργατικού – λαϊκού κινήματος.
    Έτσι και σήμερα, όσο και αν η λυκοσυμμαχία της ΕΕ, τα κόμματα της πλουτοκρατίας και της ΕΕ, προπαγανδίζουν πως «δεν αλλάζει τίποτα», την υποταγή στον «ρεαλισμό» και το «εφικτό» για τον λαό, ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, έξω απ’ τα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων, και έχει τη δύναμη να τον επιβάλει.

    Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους και τις νέες, να βαδίσουν σ’ αυτό το δρόμο. Να δυναμώσει ο αγώνας του λαού για τα σύγχρονα δικαιώματα, για την ικανοποίηση των αναγκών του. Να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία, να οργανωθεί παντού στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές.
    Να δυναμώσει το ΚΚΕ παντού - και στις εκλογές, για να ανοίξουμε το δρόμο στη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση, για να μην ανακάμψει το κεφάλαιο πάνω στα συντρίμμια των δικαιωμάτων του λαού. Για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, με το λαό στην εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει".