Μπορεί ο πολίτης να προσδοκά μια Ανάσταση εν μέσω κρίσης και τι για το ΚΚΕ θα συνιστούσε Ανάσταση;

          Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, ο λαός της πατρίδας μας, όλοι οι λαοί του κόσμου, δεν προσδοκούν «ανάσταση νεκρών», αλλά πραγματική «ανάσταση ζώντων», μέσα από μια γνήσια εργατική λαϊκή Ανάσταση – Επανάσταση. Γι’ αυτήν την αναγέννηση του λαού μας, με πρωτοπόρα την εργατική τάξη, δουλεύουμε από σήμερα, δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για να ανατρέψουμε αρνητικούς, δυσμενείς συσχετισμούς, προωθώντας τη Λαϊκή Συμμαχία με ένα πολύ ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

          Να μη ρωτήσω εάν πιστεύετε ότι στον καπιταλισμό γίνονται θαύματα...

          Ούτε στον καπιταλισμό, ούτε στο σοσιαλισμό γίνονται θαύματα. Τα πάντα γύρω μας είναι δημιουργήματα της ανθρώπινης εργασίας, χειρωνακτικής και πνευματικής. Τα όσα θαυμάζουμε, μελετώντας την ιστορία, τα όσα δημιουργούμε σήμερα με κόπο, τα όσα επιδιώκουμε να έρθουν αύριο, έχουν τη σφραγίδα σκληρών ταξικών αγώνων, θυσίας και ηρωικής ανιδιοτελούς προσφοράς, καθημερινής, ακούραστης προσφοράς και δουλειάς, από τους ίδιους τους δημιουργούς της ιστορίας, που δεν είναι άλλοι από τους λαούς.

          Πιστεύετε ότι η χώρα βρίσκεται μπροστά σε έστω και αναιμική ανάκαμψη ή πρόκειται περί καλλιέργειας προεκλογικών εντυπώσεων;

          Το πραγματικό γεγονός στην οικονομία, είναι ότι το 2014 θα είναι χρονιά σχετικής σταθεροποίησης της οικονομίας, μετά από μια πενταετή -και πλέον- βαθιά οικονομική κρίση. Όμως και αυτή η χρονιά της «στασιμότητας», εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά ασταθής, αφού θα εξαρτηθεί από πολλούς εσωτερικούς, όσο και εξωτερικούς παράγοντες, όπως τη συνολική οικονομική κατάσταση στην ευρωζώνη, την όξυνση των μεγάλων αντιθέσεων και ανταγωνισμών. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν θα ανακοπούν στο ελάχιστο οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που έχουν ξεκινήσει, δεν θα πάψουν να υπάρχουν οι αντιλαϊκοί νόμοι και μέτρα, τα μνημόνια διαρκείας, οι κανόνες και οι μηχανισμοί επιτήρησης και εποπτείας από την σφηκοφωλιά της ΕΕ.

          Κατηγορείτε τον ΣΥΡΙΖΑ για καιροσκοπισμό και για μετάλλαξη σε “νέο ΠΑΣΟΚ”. Εκτός του ΚΚΕ, θεωρείτε ότι υπάρχουν άλλα αριστερά κόμματα στην Ελλάδα;

          Στην πολιτική δεν ισχύει το «είσαι ότι δηλώσεις...», ούτε ξεμπερδεύεις με τα πολιτικά αμαρτήματά σου, αν δηλώσεις απλά «αριστερός». Τα κόμματα μπορούν να αυτοπροσδιορίζονται όπως θέλουν, όμως τη διαχωριστική γραμμή, τη βάζει η ίδια η ζωή και δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για παρερμηνείες. Από τη μια είναι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι νέοι και οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, δηλαδή η λαϊκή πλειοψηφία που σήμερα στενάζει από την πολιτική της ΕΕ, των μονοπωλίων. Κι από την άλλη τα μονοπώλια, οι καπιταλιστές, ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν οι πολλοί, η ένωσή τους, η ΕΕ. Τα κόμματα λοιπόν -θέλουν δεν θέλουν- χωρίζονται σε κόμματα που υπερασπίζουν την ΕΕ, τα μονοπώλια από τη μια μεριά και στα κόμματα, όπως το ΚΚΕ από την άλλη, που παλεύει για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με τον λαό στην εξουσία, να κάνει κουμάντο στην οικονομία.

          Πιστεύετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κυβερνήσει, γιατί ο αρχηγός του προσφάτως έθεσε το ερώτημα απευθυνόμενος στα στελέχη;

          Δεν υπάρχει κόμμα που να μη θέλει να κυβερνήσει. Το ζήτημα είναι με ποιους και για ποιους. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το κρύβει, το διαλαλεί, ότι θέλει να κυβερνήσει με την ΕΕ των καπιταλιστών και τις ντιρεκτίβες τους, γι’ αυτό διεκδικεί και την προεδρία του πιο αντιδραστικού της μηχανισμού, της Κομισιόν. Θέλει να κυβερνήσει με τα μονοπώλια στην εξουσία, γι’ αυτό φλερτάρει άγρια με το ΣΕΒ, προβάλει την καπιταλιστική παραγωγική ανασυγκρότηση, τους «υγιείς» επιχειρηματίες, που θα εφαρμόζουν πιστά τους αντιλαϊκούς νόμους.

          Στο ευρωψηφοδέλτιο του ΚΚΕ υπάρχουν πρόσωπα, που δραστηριοποιήθηκαν στο παρελθόν κομματικά στις γραμμές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τι σηματοδοτεί η σύνθεση των υποψηφίων;

          Το βασικό που χαρακτηρίζει το ψηφοδέλτιο για τις ευρωεκλογές είναι ότι σ’ αυτό υπάρχουν έμπειροι αγωνιστές απ’ την εργατική τάξη, επαγγελματίες, αγρότες, επιστήμονες, καθηγητές πανεπιστημίου, διανοούμενοι, επίσης από το χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, πολλοί νέοι και γυναίκες. Το ότι ανάμεσα σε αυτούς που συνεργάζονται με το ΚΚΕ, υπάρχουν υποψήφιοι που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ ή άλλα κόμματα, έχοντας και τις διαφορετικές τους οπτικές, αποδεικνύει ότι μέσα στο κίνημα ο καθένας έχει τη δυνατότητα να βγάλει συμπεράσματα και να δει ποιος είναι μαζί του και ποιος είναι απέναντι, με ποιον χρειάζεται να συνεργαστεί, να συστρατευτεί, ακόμα και αν δεν συμφωνεί σε όλα μαζί του.

          Πώς σχολιάζετε την υποψηφιότητα του Γ.Μώραλη στον Πειραιά;

          Οι προτάσεις και οι θέσεις του για τον Πειραιά, έτσι όπως έχουν εκτεθεί δημόσια μέχρι σήμερα ξεκαθαρίζουν ότι πρόκειται με συνέπεια να διαχειριστεί και να υπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων, όπως και άλλοι άλλωστε. Όμως η ανάπτυξη της Ελλάδας ως καπιταλιστικό διαμετακομιστικό κέντρο, όπως προωθείται με βάση το λιμάνι του Πειραιά, δεν θα βελτιώσει πραγματικά τη θέση των εργαζομένων, δεν θα βρουν λύση τα βασανιστικά προβλήματα των ανέργων, του λαού. Μάλλον το αντίθετο θα συμβεί. Θα μπει ο λαός και η χώρα μας σε επικίνδυνα μονοπάτια, εξαιτίας των μεγάλων ανταγωνισμών και αντιθέσεων.

          Η πολιτική ζωή «ποδοσφαιροποιείται» ή λαμβάνει χαρακτηριστικά ανώνυμης εταιρείας;

          Βρισκόμαστε σε διαδικασία συνολικής αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, διαδικασία που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Αναμόρφωση που επιδιώκει να δώσει ανάσα στο σάπιο σύστημα που έχει όνομα καπιταλισμός, να δώσει παράταση ζωής στο διεφθαρμένο αστικό κράτος το οποίο δεν γιατρεύεται με μικροβελτιώσεις. Αυτή η «αναμόρφωση» βολεύει μόνο την αστική τάξη ή τμήματα της, τα μονοπώλια για να αυξήσουν την κερδοφορία τους, για να εξακολουθήσουν να έχουν την πραγματική εξουσία. Στον αντίποδα βρίσκεται η ριζική «αναμόρφωση» για την οποία πρέπει να παλεύει ο λαός. Να οργανώσει τη δική του εργατική λαϊκή αντιπολίτευση σ’ αυτή την εξουσία, να οργανώσει τη Λαϊκή του Συμμαχία, να ισχυροποιήσει το ΚΚΕ παντού, να διεκδικήσει τελικά τη δική του πραγματική λαϊκή εξουσία.

          Έχετε δηλώσει ότι προμηνύεται αρνητική λύση στο Κυπριακό. Ποια θα μπορούσε να είναι αυτή;

          Οι ανησυχίες, που επανειλημμένα έχουμε εκφράσει, αφορούν τις εξελίξεις στο Κυπριακό, με αφορμή το σχέδιο Αναστασιάδη – Έρογλου,όπου προετοιμάζεται ένα νέο σχέδιο Ανάν. Ανησυχούμε για τα «συνιστώντα κράτη» και τις ρυθμίσεις που παραπέμπουν περισσότερο σε μια συνομόσπονδη λύση, παρά σε ομοσπονδία, δεν λύνουν το πρόβλημα της μιας κυριαρχίας, της μιας ιθαγένειας. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας προς τον κυπριακό λαό, για μια Κύπρο ενιαία, με μια κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα, μια ιθαγένεια, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς προστάτες και επιτηρητές, με το λαό κυρίαρχο στη χώρα του, αφέντη στον τόπο του, με μια πραγματική λαϊκή εξουσία, που όλοι μαζί Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα μπορούν να ζουν ειρηνικά για την ευημερία του λαού και του τόπου τους.

          Διαπιστώνετε ότι ο φυσικός πλούτος της Κύπρου από ευλογία γίνεται κατάρα. Βλέπετε να ανακύπτει ανάλογο ζήτημα και στην Ελλάδα στο πλαίσιο της αξιοποίησης υδρογονανθράκων;

          Ο φυσικός πλούτος κάθε χώρας, ο ορυκτός πλούτος της και οι πλουτοπαραγωγικές της πηγές, είναι «ευλογία». Μόνο που η δυνατότητα για κάθε χώρα -και για τη χώρα μας- να ζήσει καλύτερα ο λαός, αξιοποιώντας αυτό τον πλούτο προς όφελός του, γίνεται «κατάρα», όσο αυτός βρίσκεται στα χέρια των μονοπωλίων. Γίνεται έτσι το «μήλον της έριδος» ανάμεσα σε διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που εμπλέκουν και τη χώρα και το λαό στους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις τους. Για να μη γίνεται η «ευλογία» - «κατάρα», αυτό που χρειάζεται είναι ο λαός να πάρει στα χέρια του την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας για να μπορέσει τελικά να κάνει τη δυνατότητα, πραγματικότητα.

          Θεωρείτε ότι οι εξελίξεις στην Ουκρανία αποτελούν απλώς ένα κομμάτι ενός “πάζλ” αλλαγής συνόρων, που είχαν ως αρχή το Κόσσοβο;

          Είναι πιο πολύπλοκο το ζήτημα. Και αυτό που ρωτάτε, έχει βάση. Όμως, αυτό που με σιγουριά μπορούμε να πούμε είναι ότι και στην περίπτωση της Ουκρανίας συγκρούονται διαφορετικά συμφέροντα. Από τη μια οι ΗΠΑ και η ΕΕ επεμβαίνουν ωμά, συντηρώντας μια αντιδραστική αστική κυβέρνηση, με τη συμμετοχή εγκληματιών, ναζιστών, απογόνων των SSκαι από την άλλη η Ρωσία, η οποία πλέον είναι μία ανερχόμενη καπιταλιστική – ιμπεριαλιστική παγκόσμια δύναμη και έχει τα δικά της γεωστρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή. Οι λαοί εκεί δεν έχουν κανένα συμφέρον να ταχθούν στο πλευρό του ενός η του άλλου, αλλά να βαδίσουν στο δικό τους δρόμο με τη δική τους εξουσία, που θα ικανοποιήσει τις δικές του ανάγκες. Σας θυμίζουμε ότι οι λαοί στην πρώην Σοβιετική Ένωση και στην πρώην Γιουγκοσλαβία ζούσαν για δεκαετίες μονιασμένοι, αδελφωμένοι.