"Επεκτείνοντας τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα που συστηματικά μας επιβάλλουν συγκυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ ψηφίστηκε πριν λίγες μέρες το νέο μνημονιακό πολυνομοσχέδιο-έκτρωμα. Όπως όλοι γνωρίζουμε, μεταξύ άλλων, σ’ αυτό μπήκε αιφνιδιαστικά και ψηφίστηκε και διάταξη για κατάργηση των κλάδων και διαθεσιμότητες από 8/4/14 των οδηγών των νοσοκομείων (που είχε ξανατεθεί και τον περασμένο Δεκέμβρη) αλλά και των φυλάκων/νυχτοφυλάκων κυριολεκτικά «απ’ το παράθυρο».

Το ζήτημα της διαθεσιμότητας των οδηγών (και πλέον και των νυχτοφυλάκων) δεν είναι ένα επιμέρους «κλαδικό» πρόβλημα, αλλά αντίθετα, όπως έγινε και και με τα κλεισίματα/μετατροπές των νοσοκομείων σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη το φθινόπωρο, ανοίγει την πόρτα στη συνέχεια για όλους τους κλάδους. Απλά οι συγκεκριμένοι έτυχε να μπουν στο στόχαστρο πρώτοι και κατόπι παίρνουν σειρά όλοι οι υπόλοιποι. Σ’ αυτό συνηγορεί άλλωστε και το ότι αυτές τις μέρες δημοσιοποιήθηκαν οι προθέσεις του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης για «μόνιμο μηχανισμό κινητικότητας στο Δημόσιο» και μετατροπής του σε μια «εσωτερική αγορά εργασίας» όπως χαρακτηριστικά δηλώθηκε.

Επίσης η «αποκοπή» εργασιών και πλευρών της λειτουργίας των δημόσιων μονάδων υγείας πλήττει τα δικαιώματα των ασθενών και το δικαίωμα δωρεάν παροχής υπηρεσιών και ανοίγει χώρο δράσης σε ιδιωτικά συμφέροντα, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα. Παράλληλα αλλοιώνει το χαρακτήρα και την σύνθεση του ΕΚΑΒ και ανοίγει την όρεξη για το μεγάλο φιλέτο των διακομιδών.

Αρα οι διαθεσιμοτήτες οδηγών και νυχτοφυλάκων είναι ένα ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί από όλους μαζί τους εργαζόμενους, όχι μόνο στα πλαίσια της συναδελφικής αλληλεγγύης αλλά ως ένα ζήτημα που μας αφορά όλους άμεσα. Γι’ αυτό οι όποιες κινητοποιήσεις προγραμματίζονται δεν μπορούν να έχουν μόνο κλαδικό χαρακτήρα και για όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους να δημιουργείται ένα κλίμα ότι λειτουργούμε, στην καλύτερη περίπτωση, ως συμπονετικοί συγγενείς των «μελλοθανάτων».

Οι εμπειρίες-παθήματα των κλεισιμάτων των νοσοκομείων Αθήνας και Θεσσαλονίκης και πιο πρόσφατα του ΕΟΠΥΥ μας έδωσαν και εμπειρίες-μαθήματα για το μέλλον -αν θέλουμε να τις αξιοποιήσουμε- για την αντιμετώπιση αυτών των πολιτικών. Το μπλοκάρισμα και η καθυστέρηση υλοποίησης των σχεδιασμών του Υπουργείου Υγείας που έφεραν οι κινητοποιήσεις στο χώρο της υγείας από το Νοέμβρη και μετά, ιδιαίτερα η απεργία των γιατρών του ΕΟΠΥΥ, μας δίνουν το μήνυμα.
Να αντιπαλέψουμε τις διαθεσιμότητες με κάθε τρόπο και σε κάθε πεδίο. Να μπλοκάρουμε τις διαδικασίες της διαθεσιμότητας, το μηχανισμό έκδοσης των διαπιστωτικών πράξεων κλπ κινηματικά (με συγκεντρώσεις, καταλήψεις κ.α.) αλλά και με νομικά μέσα. Να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για να δοθεί αυτή η μάχη όσο πιο μαζικά, αποφασιστικά και συντονισμένα γίνεται. Να πάμε κόντρα στη λογική ότι αφού ψηφιστεί κάτι, τότε όλα τελειώνουν και ο αγώνας για να το ανατρέψουμε δεν έχει νόημα και καμιά τύχη. Να μην αρκεστούμε σε κινητοποιήσεις με κατεβασμένα τα χέρια, σποραδικές ή με χαρακτήρα «εθιμοτυπικό». Να δώσουμε αυτή την μάχη και να προετοιμαστούμε και για αυτές που έρχονται.

Καλούμε τις ομοσπονδίες του χώρου της υγείας να αναλάβουν την ευθύνη για να συνολικοποιήσουν και να οργανώσουν κεντρικά, όπως είναι ο ρόλος τους άλλωστε, αυτό τον αγώνα. Να προχωρήσουν σε απόφαση και οργάνωση απεργιακών και όχι μονο κινητοποιήσεων άμεσα και πριν τις 8/4. Να δοθεί η κατεύθυνση για να δοθεί πραγματικά η μάχη και με συνολικούς όρους και όχι μόνο κλαδικά για να απελευθερωθεί η πραγματική δυναμική του υγειονομικού κινήματος. Η υποστήριξη πχ θέσεων, όπως παλιότερα, να αναλάβουν κατά τόπους τα σωματεία την ευθύνη των αποφάσεων για κινητοποιήσεις μόνο ως υπεκφυγή μπορεί να θεωρηθεί.

Παράλληλα καλούμε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία να αναλάβουν την ευθύνη για την ενημέρωση και ενεργοποίηση όλων των συναδέλφων και των τοπικών κοινωνιών, την τοπική οργάνωση των κινητοποιήσεων. Τα καλούμε επίσης, ιδιαίτερα εφ’όσον δεν προχωρήσει η υπόθεση κεντρικών κινητοποιήσεων απ’ τις ομοσπονδίες μας, για απευθείας συντονισμό μεταξύ τους, των σωματείων και των πληττόμενων κλάδων, για να δοθεί ουσιαστική υπόσταση σ’ αυτή την μάχη και να ξεπεραστούν η απογοήτευση, ο εφησυχασμός, οι αυταπάτες, οι αδράνειες, οι ολιγωρίες και οι ανίερες συμμαχίες".