Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Ελευθεροτυπία*

 «Πρόταση ανατροπής» στο Βόρειο Αιγαίο

Ένας συνδυασμός των απλών ανθρώπων του μόχθου, της νεολαίας, των ενεργών πολιτών με περιβαλλοντική ευαισθησία, των ανθρώπων του πολιτισμού, των ανθρώπων με φρέσκες ιδέες. Ενας συνδυασμός των «χωρίς». Χωρίς δουλειά, χωρίς γιατρό και φροντίδα υγείας στο νησί τους, χωρίς πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά, χωρίς ελπίδα, χωρίς καράβι προς και από τον τόπο τους όποτε το χρειάζονται, χωρίς μέλλον για τα παιδιά τους και την προοπτική να ζήσουν και να προκόψουν στον τόπο που γεννήθηκαν. Μιλάμε με τη δημοσιογράφο Αγλαΐα Κυρίτση, υποψήφια περιφερειάρχη στο Βόρειο Αιγαίο.

- Δύσκολη η απόφαση;

«Η υπόθεση της υποψηφιότητάς μου ξεκίνησε από μια ιδέα συμπατριωτών μου, ανθρώπων που με ξέρουν χρόνια, με εκτιμούν και πιστεύουν πως θα μπορούσε να εξυπηρετήσει το πολιτικό πρόταγμα που προκρίνει ο ΣΥΡΙΖΑ για τις τριπλές κάλπες του Μαΐου, να συσπειρώσει έναν κόσμο που κινείται έξω από το κόμμα αλλά είναι δραστήριος και δυναμικός, δρα μέσα στα κινήματα και παλεύει για την Αλλαγή, την ανατροπή των Μνημονίων. Η πρόταση έφτασε στα όργανα του κόμματος, συζητήθηκε και κάποια στιγμή δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον Αλέξη Τσίπρα».

- Ήταν υπέρβαση;

«Βασανίστηκα, είναι η αλήθεια. Μέρες ολόκληρες σκεφτόμουν "τι θέλω εγώ τώρα να μπλέξω", όχι με την πολιτική (πάντα ήμουν κοντά ή μέσα στην πολιτική...), αλλά με ένα θεσμό άγνωστο εν πολλοίς σε μένα, άγνωστο και στον κόσμο. Το αποφάσισα επειδή αισθάνθηκα ότι πέρα από το όποιο πολιτικό διακύβευμα ήταν μια πρόταση που τιμούσε έμπρακτα και αναγνώριζε και τον πολύμηνο αγώνα που οι παράνομα απολυμένοι της ΕΡΤ συνεχίζουμε από τις 11 Ιουνίου. Μια πρόταση με ένα ενωτικό πολιτικό σκεπτικό υπέρβασης και διεύρυνσης, μια πρόταση που μπορεί να γίνει αφορμή για ουσιαστικές αλλαγές στη ζωή των ανθρώπων της περιφέρειας, μια πρόταση ανατροπής».

- Γιατί στο Βόρειο Αιγαίο;

«Η μισή είμαι Χιώτισσα και στα δύσκολα χρόνια που ο πατέρας έλειπε στην εξορία, η Χίος ήταν ένα καταφύγιο οικογενειακής θαλπωρής, μια δεύτερη καλοκαιρινή αγαπημένη πατρίδα, μια όαση ξεγνοιασιάς. Η Χίος δεν είναι μόνο τόπος καταγωγής για μένα, είναι το καλύτερο κομμάτι από τα παιδικά μου χρόνια, είναι λατρεμένοι συγγενείς που στάθηκαν κοντά μας στα δύσκολα, είναι oι στιβαρές φιλίες δεκαετιών, αναμνήσεις των δικών μου ανθρώπων. Την επαφή αυτή με τη Χίο δεν τη διέκοψα ποτέ και κάθε χρόνο ανανεώνω τους δεσμούς μου με το νησί και τους ανθρώπους του».

- Οι προτεραιότητές σου;

«Να νικήσουμε στις κάλπες του Μάη. Να συσπειρώσουμε τον κόσμο της εργασίας, του μόχθου, της δημιουργίας που στενάζει κάτω από τη μνημονιακή λαίλαπα. Να στείλουμε ηχηρό πολιτικό μήνυμα σε όλη τη χώρα. Και μετά, ανασύνταξη. Αγώνας για τα αυτονόητα που οι άνθρωποι στο Βόρειο Αιγαίο είχαν και χάνουν σιγά σιγά: το καράβι για την ηπειρωτική χώρα ή το διπλανό νησί που βρίσκουν πια όλο και πιο σπάνια, το γιατρό κοντά στο σπίτι τους, το δάσκαλο για να μορφώσει τα παιδιά τους σε ένα σχολείο που δεν θα είναι παγωμένο και δεν θα πέφτουν οι σοβάδες του. Αγώνας να ρίξουμε και το τελευταίο λεπτό του ΕΣΠΑ σε υποδομές και έργα που θα αλλάζουν τη ζωή των ανθρώπων και όχι σε προεκλογικές πλακοστρώσεις και έργα βιτρίνας ή δημόσιες σχέσεις. Και μετά, ανάπτυξη».

- Βοηθά η τηλεοπτική σου θητεία;

«Δεν θα ήμουν ειλικρινής αν σας έλεγα όχι. Εκείνο όμως που βοηθά περισσότερο είναι η λάμψη του αγώνα για την ανοιχτή ΕΡΤ. Κι αυτή, ξέρετε, δεν είναι μια λάμψη προσωπική, δεν αφορά την Κυρίτση ή τον οποιονδήποτε ατομικά. Είναι μια λάμψη που μας αγκαλιάζει όλους όσοι παραμένουμε στον αγώνα για ανοιχτή ΕΡΤ, ανοιχτή όχι μόνο σε λειτουργία, αλλά ανοιχτή στο κομμάτι εκείνο της κοινωνίας, του λαού, που δεν είχε πρόσβαση στο δημόσιο λόγο».