Οι Ηλείοι που βλέπουν στον ύπνο τους φωτιές

Με τους ανθρώπους που αγωνίζονται για τον τόπο τους...

του Γιώργου Μαρινόπουλου

Για τα όσα διαδραματίστηκαν τους τελευταίους μήνες στις "Λίμνες" Αλφειού έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά. Κάτι που θα ξαναγίνει και στο προσεχές μέλλον, καθώς το δικαστικό σκέλος της υπόθεσης βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, με τη δημοτική αρχή Πύργου και τους κατοίκους των χωριών της περιοχής -κυρίως των Μακρισίων- να αναμένουν την εκδίκαση της αίτησης αναστολής της προσωρινής απόφασης του ΣτΕ (που δίνει το «πράσινο φως» στον δήμο να εγκαταστήσει δεματοποιητή και να εναποθέσει απορρίμματα στην περιοχή μέχρι τον Αύγουστο), αίτηση στην οποία προέβησαν οι κάτοικοι βάσει και των νέων στοιχείων που έχουν στη διάθεση τους.

Σε αυτό το ρεπορτάζ όμως θα επικεντρωθούμε, μέσα από την παράθεση των όσων μας δήλωσαν κάτοικοι της περιοχής, στην καταγραφή της δύσκολης καθημερινότητας που σήμερα βιώνουν αυτοί οι οποίοι όρθωσαν ανάστημα ενάντια σε αποφάσεις και πράξεις που θεωρούσαν και θεωρούν ότι καταστρέφουν τον τόπο και τις ζωές τους. Άποψη που βρίσκει σύμφωνους πολλούς, πανελλαδικά, όχι μόνο στην Ηλεία. Και θα διαπιστώσουμε ότι, παρά τα όποια προβλήματα και εν αντιθέσει με τους περισσότερους σε αυτή τη χώρα (που αδιαμαρτύρητα αποδέχονται αυτά που άλλοι έχουν «μεριμνήσει» να τους ξημερώσουν), εξακολουθούν να διαθέτουν υψηλό αγωνιστικό φρόνημα. Και θα συνεχίσουν να αγωνίζονται.

Και καλό για τον τόπο θα ήταν oι δημοτικές αρχές, όχι μόνο του Πύργου αλλά και των όμορων δήμων, να προσεγγίσουν το όλο θέμα σε διαφορετική βάση. Μακριά από αντιπαραθέσεις και αστυνομικές παρεμβάσεις του παρελθόντος. Να κατανοήσουν πως λύση δεν είναι η προσπάθεια πρόκλησης κοινωνικών αυτοματισμών (με τοποθετήσεις του τύπου «δύο χιλιάδες κάτοικοι χωριών ταλαιπωρούν πενήντα χιλιάδες κατοίκους πόλεων»). Λύση είναι μια συνολική πρόταση, άμεσα υλοποιήσιμη, για την ορθή διαχείριση απορριμμάτων, μακριά πάντως από τροϊκανούς και συνοδοιπόρους τους συγκυβερνητικούς, αλλά και μεγαλοεργολάβους που καιροφυλακτούν. Λύση που θα μπορούσε να έχει επιτευχθεί χρόνια τώρα με τοπικές μονάδες κομποστοποίησης, δημοτικά συστήματα ανακύκλωσης, «πράσινα σημεία», κλπ. Ποτέ δεν είναι αργά. Αναμένουμε.

 

Ιωάννα Νεοφώτιστου, 33 ετών, έμπορος, κάτοικος Μακρισίων

«Στα δυο μου παιδιά και στο ένα ακόμη που θα έρθει στον κόσμο σε ένα μήνα, θέλω με τη στάση και τη δράση μου -και όχι μόνο στα λόγια- να τους διδάξω μερικά απλά πράγματα: Να αγωνίζονται, να διεκδικούν αυτό που τους ανήκει, να προστατεύουν τη γη, το νερό, τον αέρα που αναπνέουν. Οι δυσκολίες στη ζωή μου είναι πλέον πολλές, όπως πολλές είναι και των κατοίκων αυτού του χωριού, αυτού του τόπου, αλλά δεν πρόκειται να το βάλω κάτω, δεν πρόκειται να πάψω να αγωνίζομαι. Δεν φοβάμαι, δεν τους φοβάμαι. Και τούτο τους υπόσχομαι: Θα συνεχίσουν να μας βρίσκουν απέναντι τους, εμένα, τα παιδιά μου, τους συντοπίτες μου

Δημήτρης Κανελλόπουλος, 31 ετών, αγρότης, κάτοικος Αλφειούσας

«Τα γεγονότα των "Λιμνών" δεν άλλαξαν μόνο την καθημερινότητα μου, άλλαξαν και την ίδια μου τη ζωή. Και έγιναν αφορμή να αλλάξω τρόπο σκέψης, να αναθεωρήσω προσωπικές σχέσεις, αλλά και να αναλάβω περισσότερες ευθύνες. Κινητήρια δύναμη των δράσεων μου δεν ήταν ποτέ το όποιο προσωπικό συμφέρον αλλά η βαθιά πεποίθηση μου πως εμείς, οι απλοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, μπορούμε τελικά να αλλάξουμε τον κόσμο. Μπορούμε να διαφυλάξουμε τον τόπο μας -κόντρα σε αυτούς που θέλουν να τον μολύνουν και να τον διαφθείρουν- και να τον παραδώσουμε στις επόμενες γενιές όπως έχουμε χρέος: Όπως τον παραλάβαμε

Γεωργία Σκασίλα, 85 ετών, συνταξιούχος, κάτοικος Μακρισίων

«Εκεί που από παιδιά πίναμε γάργαρο νερό, εκεί πήγαν κι έριξαν τα σκουπίδια τους. Φωνάξαμε, ξαναφωνάξαμε, φωνάζουμε, γίνεται τίποτα; Εγώ πάντως είμαι 85 χρονώ αλλά δεν το βάζω κάτω. Πήγαινα και θα συνεχίσω να πηγαίνω στις "Λίμνες", για να φυλάξω τον τόπο μου. Όπως πήγα όταν έστειλαν τα ΜΑΤ και στάθηκα ορθή απέναντι τους. Τότε που είχα πει στον αστυνομικό διευθυντή ό,τι είχε πει ο Γέρος του Μωριά στον πασά: «Πασά, αυτή η νίκη είναι των Ελλήνων, δική μας. Το είπε ο Θεός. Και τον λόγο του ο Θεός δεν τον παίρνει πίσω.» Και εμάς, είπα του διευθυντή, μας το είπε ο Θεός να μείνουμε εδώ μέχρι να νικήσουμε. Και δεν κάνουμε πίσω!»

Αντώνης Γριβάκης, 20 ετών, αρτοποιός, κάτοικος Μακρισίων

«Ακόμα και την ώρα που είμαστε στις δουλειές μας, το μυαλό μας βρίσκεται στις "Λίμνες". Mας έχει γίνει έμμονη ιδέα το τι συμβαίνει εκεί, με τον φόβο πάντα μην επιχειρήσουν ξανά να μολύνουν τον τόπο μας. Προσωπικά μιλώντας, οι δουλειές οι δικές μου και της οικογένειας μου έχουν μείνει πίσω, λόγω του αγώνα μας που περιλαμβάνει την καθημερινή παρουσία μας στις "Λίμνες" Αλφειού. Πάντως είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε για όσο χρειαστεί, μέχρι να δικαιωθούμε οριστικά, παρά τις όποιες δυσκολίες τις οποίες καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στην καθημερινότητα μας.»

 

*Το ρεπορτάζ του ανταποκριτή της ΕΡΤ στην Ηλεία Γιώργου Μαρινόπουλου δημοσιεύθηκε σήμερα και στην τοπική εφημερίδα "ΠΡΩΤΗ" (http://www.protinews.gr/)

 

Τελευταία τροποποίηση στις Δευτέρα, 24/03/2014 - 13:21