Θα απορήσει ίσως κανείς με το σημερινό μας θέμα, αφού οι αναγνώστες μας έχουν συνηθίσει να ασχολούμαστε συνήθως με θέματα που έχουν σχέση με το περιβάλλον κυρίως αλλά και τον πολιτισμό. Είναι λογικό λοιπόν κάποιος να αναρωτιέται για το σημερινό μας «μη οικολογικό» αφιέρωμα στο θέμα της ΕΡΤ και ειδικότερα του περιφερειακού σταθμού της ΕΡΑ Ρόδου.

Η απάντηση είναι σχετικά απλή. Για μας ένας περιφερειακός ραδιοφωνικός σταθμός είναι θέμα πολιτισμού αλλά και περιφερειακής ανάπτυξης. Πολιτισμού γιατί ακριβώς η ΕΡΑ Ρόδου έχει καταγεγραμμένο μεγάλο μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου. Ομιλίες όπως των αείμνηστων Χ. Παπαχριστοδούλου, Φ. Βαρέλη, Η. Κόλλια, ηχογραφήσεις λαϊκών μουσικών σχημάτων, συνεντεύξεις κλπ, βρίσκονται στο αρχείο της ΕΡΑ Ρόδου ενώ ένα σημαντικό κομμάτι του αρχείου της είχε ήδη σταλεί στην Αθήνα για ψηφιοποίηση.

Η ίδια η ύπαρξη όμως ενός δημόσιου ραδιοφωνικού σταθμού είναι μέρος του ζωντανού, καθημερινού πολιτισμού που παράγει ένας τόπος, εκτός βέβαια από ένα αξιόπιστο μέσο για την τοπική ενημέρωση των πολιτών. Ένα τέτοιος σταθμός μπορεί να προάγει τον πολιτισμό με την ευρεία του έννοια, μπορεί να δώσει χώρο και χρόνο σε νέες ιδέες και πρωτοβουλίες και να προβάλλει υγιείς δραστηριότητες. Κι αν ακόμα δεν το κάνει στο βαθμό που θα θέλαμε τότε η λύση δεν είναι φυσικά να κλείσει αλλά να βελτιωθεί.

Από την άλλη πλευρά δεν μπορεί κανείς να μιλάει για ανάπτυξη της περιφέρειας και περιφερειακές πολιτικές όταν όλα, ακόμα και η ενημέρωση, συμβαίνουν στο κέντρο. Ο αθηνοκεντρισμός που όλοι οι πολιτικοί καταδικάζουν, έρχεται μέσα από τις πράξεις τους να επιβεβαιωθεί άλλη μια φορά και στον ευαίσθητο τομέα της ενημέρωσης. Οι Περιφέρειες λοιπόν, και ειδικά οι ακριτικές, χρειάζονται την επίσημη φωνή τους για να υφίστανται, όπως ακριβώς τα Δωδεκάνησα έχουν τη δική τους φωνή τα τελευταία 60 χρόνια.

Δεν είναι όμως λίγοι και εκείνοι που προτάσσουν και αναδεικνύουν και την καλώς εννοούμενη εθνική διάσταση του θέματος. Είναι σαφές ότι εάν σιγήσουν οι περιφερειακοί σταθμοί των παραμεθόριων περιοχών, οι συχνότητες τους πολύ εύκολα θα καταληφθούν από ξένα μέσα.

Από τον Ιούνιο του 2013 έως σήμερα

Από τις 11 Ιουνίου του 2013 όταν έπεσε το «μαύρο» στην τηλεόραση της ΕΡΤ και σίγησαν πολλοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, έχει κυλήσει πολύς χρόνος. Όμως το κρατικό ραδιόφωνο της ΕΡΑ Ρόδου εξακολουθεί να εκπέμπει παρά τις τρομερές δυσκολίες και αντιξοότητες χάρις στον πατριωτισμό και τις τεχνικές γνώσεις των υπαλλήλων οι οποίοι χωρίς να αμείβονται έκαναν όπως λένε οι ίδιοι την αξιοπρέπεια επάγγελμα και χωρίς τηλέφωνα και πρόσβαση στο διαδίκτυο, με πατέντες κυριολεκτικά, είναι καθημερινά κοντά μας. Οι δώδεκα από τους συνολικά δεκαπέντε εργαζόμενους πραγματοποιούν κάθε μέρα ενημερωτικές εκπομπές μέχρι το μεσημέρι και μετά αναμεταδίδουν πρόγραμμα κεντρικά από την ErtOpen.

Οι υπάλληλοι αυτοί βέβαια έχουν τυπικά απολυθεί με ένα περίεργο έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών στο οποίο περιήλθε η περιουσία της ΕΡΤ μετά το «μαύρο». Το έγγραφο αυτό ενώ τους απέλυε στην ουσία, ταυτόχρονα τους καθιστούσε υπεύθυνους για την προστασία της περιουσίας του σταθμού!! Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι το έγγραφο υπογραφόταν από τον Γκίκα Μάναλη, ειδικό διαχειριστή της ΕΡΤ και πρώην Διευθύνοντα Σύμβουλο της εταιρείας ο οποίος με την ανάληψη του καθηκόντων του Δ. Σύμβουλος της ΕΡΤ στις 15 Μαΐου δήλωνε ότι πρόθεση του δεν ήταν ούτε να συρρικνώσει ούτε να κλείσει την ΕΡΤ αλλά να παρουσιάσει ένα πλάνο για να γίνει η δημόσια τηλεόραση πιο ελκυστική αφού τα ποσοστά τηλεθέασής της ήταν πολύ χαμηλά (Βήμα, 15 Μαΐου 2013).

Να σημειώσουμε ότι ο Γ. Μάναλης στη συνεδρίαση της Βουλής που εγκρίνει τους διορισμούς των διοικητών σε δημόσιους οργανισμούς παραδέχθηκε ότι δεν είχε καμιά εμπειρία στο χώρο των ΜΜΕ (Εφημερίδα των Συντακτών 07/02/2014) ενώ έχει κατηγορηθεί από την ΕΣΗΕΑ (Οκτώβριος του 2013) για αδιαφανείς διαδικασίες προσλήψεων και αναθέσεων. Ο ίδιος έχει διατελέσει αντιπρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ ενώ από τις 12 Φεβρουαρίου 2014 έχει τοποθετηθεί Διευθύνων Σύμβουλος της ATTICA BANK στην οποία την πλειοψηφία των μετοχών (50,9%) κατέχει το Ταμείο Σύνταξης Μηχανικών Εργοληπτών και Δημοσίων Έργων (ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ).

Σήμερα εννέα μήνες μετά το έγγραφο αυτό δεν έχει εμφανιστεί κανείς για να παραλάβει το κτήριο, τον εξοπλισμό, το αρχείο, το ταμείο ούτε βέβαια να αναλάβει τις οικονομικές υποχρεώσεις του σταθμού προς τρίτους. Οι εγκαταστάσεις όπως λέμε παραπάνω εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται από τους δώδεκα (από τους δεκαπέντε) εργαζόμενους που απέμειναν και έτσι η ΕΡΑ Ρόδου είναι από τους λίγους περιφερειακούς σταθμούς, σε σύνολο δεκαεννέα, που εξακολουθούν να εκπέμπουν σε καθημερινή βάση. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δε θεωρούν τους εαυτούς τους απολυμένους υποστηρίζοντας ότι η όλη διαδικασία ήταν και είναι παράνομη. Έχουν κατατεθεί μαζικά αγωγές από τα σωματεία τους πανελληνίως με τις οποίες αμφισβητείται το σύννομο του κλεισίματος της ΕΡΤ και ζητείται να θεωρηθεί ως χρόνος εργασίας το διάστημα από τον Ιούνιο έως σήμερα.

Στους εργαζόμενους οφείλονται δεδουλευμένα από Κυριακές, αργίες και υπερωρίες από τον Οκτώβριο του 2012. Όσον αφορά τις αποζημιώσεις δόθηκαν 3 δόσεις ανά δίμηνο στους μόνιμους υπαλλήλους και 2 δόσεις σε όσους μονιμοποιήθηκαν με το Προεδρικό Διάταγμα Παυλόπουλου οι οποίοι πριν εργαζόντουσαν με «μπλοκάκι», δεν τους αναγνωρίστηκε δηλαδή η προϋπηρεσία που όμως η ίδια η ΕΡΤ είχε αναγνωρίσει παλαιότερα. Το εξωφρενικό πάντως είναι ότι οι αποζημιώσεις για την απόλυση δόθηκαν χωρίς οι εργαζόμενοι να γνωρίζουν το ύψος του ποσού που δικαιούνται, πώς θα καταβληθεί και εάν θα καταβληθούν και άλλα ποσά.

Προχειρότητα και δικαιολογίες

Οι προφάσεις για το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι γνωστές. Σπατάλη, διαφθορά, αδιαφάνεια και διαπλοκή. Φυσικά, λένε οι εργαζόμενοι σήμερα, αυτά μπορεί να υπήρχαν, όμως υπεύθυνοι δεν ήταν οι απλοί εργαζόμενοι, δημοσιογράφοι και τεχνικοί, και όχι βέβαια αυτοί των περιφερειακών σταθμών. Αντίθετα, υπεύθυνοι ήταν τα υψηλά ιστάμενα στελέχη, που δεν έπαθαν τίποτα και ακόμα βρίσκονται στη θέση τους, και βέβαια η εκάστοτε πολιτική ηγεσία που έβλεπε τη δημόσια ραδιοτηλεόραση σαν ιδιόκτητο μαγαζί μέσα από το οποίο μπορούσε να εξυπηρετεί οικονομικά και επικοινωνιακά συμφέροντα. Είναι χαρακτηριστικό ότι επί κυβέρνησης Παπαδήμου πολλοί δημοσιογράφοι από Αθήνα και περιφέρεια είχαν συγκεντρωθεί και αναγνωρίζοντας τα προβλήματα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης πρότειναν αλλαγές και βελτιώσεις.

Ο λόγος που απολύθηκαν οι εργαζόμενοι, όπως το βλέπουν οι ίδιοι, είναι ότι έπρεπε να βρεθούν 2.000 εργαζόμενοι που να απολυθούν άμεσα σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης προς την τρόικα. Έτσι χωρίς κανένα έστω και υποτυπώδες σχέδιο έπεσε το μαύρο μέσα σε μια νύχτα. Αυτό το σχέδιο που δεν υπήρχε τότε δε φαίνεται να υπάρχει ακόμα και τώρα.

Το μέλλον

Το μόνο που ακούγεται λοιπόν είναι ότι από τον Απρίλιο θα λειτουργήσει η ΝΕΡΙΤ, ο νέος φορέας για τη δημόσια τηλεόραση και ραδιόφωνο. Απ’ ότι φαίνεται αυτή θα λειτουργεί μόνο στην Αθήνα με αναμετάδοση προγράμματος από τη Θεσσαλονίκη και χωρίς περιφερειακούς σταθμούς. Βέβαια απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του Δ. Κρεμαστινού, ο αρμόδιος υφυπουργός Π. Καψής προανήγγειλε και τη λειτουργία 12 ραδιοφωνικών σταθμών στις πρωτεύουσες των περιφερειών (ΝΕΑ 13/02/2014). Ακόμα και εάν αυτό είναι αληθές, το ραδιόφωνο της Δωδεκανήσου θα μεταφερθεί στη Σύρο!!!!!! χωρίς να λαμβάνεται καμιά δηλαδή μέριμνα για τη νησιωτικό μας σύμπλεγμα αλλά και τους ανθρώπους που δούλευαν και δουλεύουν στην ΕΡΑ Ρόδου.

Οι εργαζόμενοι αυτοί μένουν χωρίς διέξοδο, εάν η ΕΡΑ Ρόδου σταματήσει να λειτουργεί, είτε λόγω ηλικίας, είτε λόγω αδυναμίας να υποβάλλουν αιτήσεις σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Οι ίδιοι ζητάνε να επαναλειτουργήσει, και μάλιστα σε πιο σωστές βάσεις, ο ραδιοφωνικός σταθμός της Ρόδου και να αξιοποιηθεί το έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό του αλλά και οι εγκαταστάσεις και το αρχείο του.

Στην προσπάθειά τους αυτή έχουν συμμάχους όλη την κοινωνία της Δωδεκανήσου και την έμπρακτη στήριξη από όλους τους φορείς εκτός ίσως από κάποια κυβερνητικά στελέχη που φοβούνται να εκτεθούν. Ακόμα και τα συνδικαλιστικά όργανα του Νομού (Εργατικό Κέντρο και ΠΑΜΕ) έχουν σταθεί στο πλάι τους διεκδικώντας μαζί τους τα εργασιακά τους δικαιώματα, όπως ακόμα και η ίδια η Εκκλησία. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι όλοι αυτοί οι φορείς βρέθηκαν στο κόψιμο της πρωτοχρονιάτικης πίτας εκφράζοντας έτσι τη συμπαράστασή τους στους εργαζόμενους.

Συμπέρασμα

Αυτό που έγινε στη χώρα μας τον περασμένο Ιούνιο δεν έχει προηγούμενο σε καμία πολιτισμένη χώρα παγκοσμίως και δεν υπάρχει καμία μα καμία δικαιολογία. Εκτός όμως από τη βαρβαρότητα, δεν υπήρχε και δεν υπάρχει όπως φαίνεται, κανένα σχέδιο για την ανάπτυξη της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Τα πάντα έγιναν και γίνονται στο γόνατο όπως και τόσα άλλα πράγματα σ’ αυτή τη χώρα.

Οι εργαζόμενοι από την άλλη βίωσαν και βιώνουν την υποκρισία του πολιτικού συστήματος όπως φαίνεται και από τα χαρακτηριστικά σποτ που ακούγονται καθημερινά από το ραδιόφωνο, όπου οι πολιτικοί που διερρήγνυαν τα ιμάτια τους για τη σωτηρία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, έγιναν οι δήμιοι της. Τι πρωτότυπο!!

Η κοινωνία ζητάει σήμερα τα εξής απλά και σε άλλα μέρη του κόσμου αυτονόητα πράγματα. Να υπάρχει δημόσια ραδιοτηλεόραση για έγκυρη, αδέσμευτη και ανεξάρτητη ενημέρωση μακριά από οικονομικά συμφέροντα. Ζητάει επίσης εξυγίανση όχι μόνο στη δημόσια ραδιοτηλεόραση αλλά γενικότερα στο χώρο των ΜΜΕ. Ειδικότερα όμως οι κάτοικοι της περιφέρειας και ειδικά των ακριτικών περιοχών, ζητούν να έχουν τη δική τους δυνατή φωνή, δείγμα ανάπτυξης και πολιτισμού.

13/03/2014

Πηγή: Η Ροδιακή - Οικολογικά Ροδιακά