"Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, με αφορμή την 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, στέλνει χαιρετιστήριο μήνυμα στις εργάτριες, στις υπαλλήλους, στις άνεργες, στις συνταξιούχους, στις γυναίκες των μικρομάγαζων, στις αυτοαπασχολούμενες, στις αγρότισσες και τις εργάτριες γης, στις μετανάστριες, στις γυναίκες των μονογονεϊκών και πολύτεκνων οικογενειών, στις μαθήτριες και σπουδάστριες στα σχολεία, στις σχολές, στην κατάρτιση, στη μαθητεία, στις επιστημόνισσες, στις νέες μητέρες.

Στέλνει αγωνιστικό μήνυμα σε όλες τις γυναίκες που παίρνουν μέρος στις απεργίες, στις κινητοποιήσεις των σωματείων τους, των αγωνιστικών γυναικείων οργανώσεων, των επιτροπών αγώνα, των λαϊκών επιτροπών, για την απαλλαγή της λαϊκής οικογένειας από τα βάσανα, για την ισοτιμία τους, για το μέλλον των παιδιών τους σε μια κοινωνία λαϊκής ευημερίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Δεν είναι μονόδρομος για τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας οι άθλιες συνθήκες που ζουν σήμερα.

Θυμηθείτε όλα όσα έλεγε το ΚΚΕ στο λαό για το ποια πραγματικά είναι η ΕΕ, για ποιο σκοπό συγκροτήθηκε και τι έλεγαν τα άλλα κόμματα που υπερθεμάτιζαν, κάνοντας ορισμένα επιφανειακή κριτική.

Θυμηθείτε τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που χειροκροτούσαν γιατί γίνονταν μεγάλες επενδύσεις και οι επιχειρήσεις θα είχαν κέρδη, άρα και ο λαός θα ζούσε καλύτερα.

Θυμηθείτε όταν ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ - που γέννησε τελικά τον ΣΥΡΙΖΑ - και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης ψήφισαν το μνημόνιο των μνημονίων, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, έλεγαν ότι η ΕΕ είναι μονόδρομος και ότι μπορούμε να φτάσουμε και να συγκλίνουμε με τη δήθεν πολύ ανώτερη ζωή των άλλων λαών της Ευρώπης, σαν να μην υπήρχαν και εκεί εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, πλούσιοι και φτωχοί.

Θυμηθείτε πώς αντιμετώπιζαν το ΚΚΕ όταν προειδοποιούσε, πριν ακόμη εμφανιστούν τα σύννεφα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και του πολέμου.

Τώρα, εκ των υστέρων προφήτες, ο ένας τα φορτώνει στον άλλον, κάνουν κριτική στην τρόικα, λένε ότι δε γίνεται διαπραγμάτευση και πάλι συνειδητά κρύβουν την πραγματική αιτία της οικονομικής κρίσης, της ανεργίας, των πολέμων.

Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Η αλήθεια είναι ότι από την καπιταλιστική ανάπτυξη κερδίζει περισσότερα ο καπιταλιστής, ο κηφήνας, και το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης το πληρώνουν οι εργαζόμενοι.

Η αιτία της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης δε βρίσκεται στην επιφάνεια, είναι στο βάθος, σαν το σεισμό που τον ζεις, αλλά το ρήγμα δεν το βλέπεις.

Σκεφτείτε ότι σε όλη την Ευρώπη, είτε υπάρχει μνημόνιο είτε όχι, η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, οι γυναίκες και η νεολαία από αυτά χάνουν δικαιώματα, όλοι συγκλίνουμε προς τα κάτω.

Σκεφτείτε ότι η πολιτική της ΕΕ που υπηρετεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης συναποφασίζεται από τις κυβερνήσεις, άρα είναι εξίσου εθνική και ευρωπαϊκή. Δεν υπάρχει πολιτική που δεν καθορίζεται από την ΕΕ, είτε αυτή την εφαρμόζει η κυβέρνηση είτε η περιφέρεια ή ο δήμος.

Αυτόν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης στηρίζουν τα κόμματα που ισχυρίζονται ότι δήθεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή ανάπτυξη μέσα στην ΕΕ, είτε με επανίδρυσή της πάνω σε «νέες αρχές», όπως προβάλλουν οι λεγόμενοι ευρωσκεπτικιστές, είτε με μεταμόρφωσή της σε «Ευρώπη των λαών», όπως ουτοπικά, παραπλανητικά ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο δρόμος φιλολαϊκής ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ είναι: Αποδέσμευση από την ΕΕ - μονομερής διαγραφή του χρέους - κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων - λαϊκή εξουσία, για να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων προς όφελός του. Αυτός ο δρόμος είναι ρεαλιστικός όταν ο λαός τον αποφασίσει. Αυτά που λένε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και αν ο λαός παμψηφεί τους στηρίξει, δεν είναι ρεαλιστικά γιατί η οικονομία δε θα είναι στα χέρια του λαού.

Το κριτήριο ανάπτυξη - οικονομία από ποιον για ποιον, άρα και η πάλη προς τα πού να κατευθύνεται, ως κεντρική σκέψη χρειάζεται να οδηγήσει τα εργατικά - λαϊκά, τα γυναικεία και νεανικά βήματα και προς τις κάλπες του φετινού Μάη.

Οι υποσχέσεις των κομμάτων της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ότι έρχονται καλύτερες μέρες με τα ψίχουλα από το «πρωτογενές πλεόνασμα», με το «άνοιγμα στις αγορές» που θα φέρει φοροελάφρυνση και άλλα παρόμοια, χρειάζεται να αποκρουστούν από το αδιαπέραστο τείχος των πολύχρονων εμπειριών των εργαζομένων. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξαν ούτε θα αλλάξουν. Τρομοκρατούν ότι κάθε αλλαγή είναι επικίνδυνη.

Οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για καλύτερη διαπραγμάτευση μέσα στην ΕΕ και με καλύτερες συμμαχίες, για στήριξη της «υγιούς» δήθεν «επιχειρηματικότητας» για να επιστρέψουμε στα προ κρίσης επίπεδα, χρειάζεται να απορριφθούν ως παραπλανητικές και αντιλαϊκές. Είναι συνειδητή απάτη.

Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ ή άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου ή και του «ευρωσκεπτικισμού» ως «μικρότερου κακού» θα φέρει μεγαλύτερο πισωγύρισμα στο κίνημα, ενοχές, απογοήτευση. Δεν μπορεί μια επιλογή με τέτοιο κριτήριο να δώσει ελπίδα, δύναμη για αγώνες με προοπτική.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα θέλουν να αλλάξουν την κυβέρνηση και να αναλάβουν αυτοί τα ηνία του κράτους. Είναι αλλαγή μηχανοδηγού, όμως το τρένο είναι το ίδιο. Ξεκινάει από την ίδια αφετηρία, τραβάει στις ίδιες ράγες, όπου η ΕΕ, η ανάπτυξη είναι καπιταλιστική, άρα ο προορισμός είναι ο ίδιος.

Εξάλλου, η όποια ανάπτυξη επιτευχθεί θα είναι πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων στα εργασιακά και στις συντάξεις, σε Υγεία - Πρόνοια - Παιδεία. Η λαϊκή οικογένεια θα κληθεί και πάλι να κάνει νέες θυσίες στο όνομα της διατήρησης και ανάπτυξης των δεικτών της καπιταλιστικής οικονομίας. Σε αυτήν την περίπτωση οι θυσίες που θα επιβάλουν στο λαό θα είναι συνεχείς και χωρίς αντίκρισμα. Θα πηγαίνουν χαμένες.

Ο λαός, οι γυναίκες πρέπει να κάνουν θυσίες και το δικό τους αγώνα, αλλά με τη δική τους σημαία, όχι τη σημαία των κομμάτων που ανταγωνίζονται για τη διακυβέρνηση χωρίς να αναγνωρίζουν στο λαό το δικαίωμα να πάρει την εξουσία. Η Ουκρανία είναι τρανταχτό παράδειγμα: Οι ανταγωνιστές μεταξύ τους λύνουν τις διαφορές, βάζοντας το λαό να χύσει το αίμα του. Σε αντιδιαστολή είναι οι θυσίες της αντιμονοπωλιακής, αντικαπιταλιστικής πάλης που βάζουν εμπόδια στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, μπορεί να οδηγήσουν σε μέτρα ανακούφισης, έστω και προσωρινά, των λαϊκών στρωμάτων και ανοίγουν το δρόμο της οριστικής λύσης των λαϊκών προβλημάτων.

Είναι στο χέρι μας. Μπορούμε, στο ρεαλισμό των ελάχιστων απαιτήσεων που προβάλλουν τα άλλα κόμματα, να προβάλλουμε το ρεαλισμό των αναγκών μας. Εχουμε υποχρέωση στα παιδιά μας, στη νέα γενιά, να τους δείξουμε με την πάλη μας για το σήμερα και το αύριο ότι μπορούμε να ζήσουμε με πλήρη δικαιώματα, με εξασφαλισμένες όλες τις σύγχρονες ανάγκες μας. Τίποτα δε χαρίζεται, όλα κατακτιούνται. Η Ιστορία αυτό διδάσκει. Αυτό είναι άλλωστε και το μήνυμα του αγώνα και της θυσίας των εργατριών της Ν. Υόρκης το 1857, γι' αυτό τιμάμε την 8η Μάρτη Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας.

Μπορούμε σήμερα, τον 21ο αιώνα, με τις κατακτήσεις της επιστήμης, της τεχνολογίας, με την αύξηση της παραγωγικότητας, με τον υλικό πλούτο, την αγροτική παραγωγή και το έμπειρο πολυάριθμο εργατικό δυναμικό που έχει η Ελλάδα, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής από την εργατική - λαϊκή εξουσία, με κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής, να ζήσουμε χωρίς τα βάσανα που μας καταδυναστεύουν.

Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την ανεργία και την ανασφάλεια που είναι σε μεγαλύτερα ποσοστά στις γυναίκες, στη νεολαία και σε ακόμα μεγαλύτερα στις νέες γυναίκες, έτσι που να μην μπορούν καν να σκεφτούν να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια.

Στις χώρες που οικοδομούσαν το σοσιαλισμό πάνω στις καταστροφές του Α΄ και Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου κι ενώ οι ιμπεριαλιστές έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εμποδίσουν την ανάπτυξή τους, δεν υπήρχε ούτε ως έννοια η ανεργία.

Μπορούμε και στην Ελλάδα να δημιουργήσουμε αυτές τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες στις οποίες όλοι και όλες οι ικανοί προς εργασία ενήλικες, παίρνοντας υπόψη και τις ιδιαίτερες ανάγκες των μητέρων και των ατόμων με αναπηρία, να έχουν τη θέση τους στην κοινωνική εργασία, ανάλογα με τις ανάγκες της κοινωνικής παραγωγής σε περιοχές, κλάδους της βιομηχανίας, της αγροτικής παραγωγής.

    Με μισθούς ανάλογα με το χρόνο εργασίας που επιβάλλουν οι ανάγκες της κοινωνικής παραγωγής, χωρίς φυλετικές και ηλικιακές ανισότητες.
    Με ωράρια εργασίας που θα μειώνονται όσο αυξάνεται η παραγωγικότητα και θα παίρνονται υπόψη οι ιδιαίτερες ανάγκες της μητρότητας, αλλά και των ΑμεΑ για μειωμένα ωράρια και επιπλέον πληρωμένες ειδικές άδειες και επιδόματα (εγκυμοσύνης, γαλουχίας, μητρότητας ή ανάπαυσης, ανάρρωσης για ασθενείς και ανάπηρους).
    Με όριο συνταξιοδότησης τα 55 χρόνια για τις γυναίκες και τα 60 για τους άντρες, με μείωση κατά 5 χρόνια αντίστοιχα σε όσες και όσους δουλεύουν σε βαριές και ανθυγιεινές συνθήκες, για το διάστημα που η παραγωγικότητα της εργασίας δεν επιτρέπει την εξάλειψη αυτών των εργασιών.

Σε αντιδιαστολή με το σήμερα, που η ΕΕ και οι κυβερνήσεις προωθούν τη διαβάθμιση των μισθών ανάλογα με την ηλικία, την κατάργηση των ΣΣΕ, την απλήρωτη εργασία για μαθητεία και πρακτική άσκηση, τη μερική απασχόληση, τα ακατάστατα ωράρια, τις συνθήκες εργασίας που επιβαρύνουν την υγεία, ενώ θα έπρεπε να την προστατεύουν παίρνοντας υπόψη και τον αναπαραγωγικό ρόλο των γυναικών, αυξάνουν τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης. Κοροϊδεύουν και μάλιστα αποκαλούν ωφελούμενους και ωφελούμενες όσους και όσες εντάσσονται στα «προγράμματα κατά της ανεργίας», όπως αυτά της «κοινωφελούς εργασίας» για 5 μήνες δουλειάς με ψίχουλα, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις και ασφάλιση, χωρίς δικαίωμα αδειών ασθενείας, μητρότητας κ.λπ.

Αυτά τα προγράμματα δε λύνουν το πρόβλημα της ανεργίας. Ενισχύουν τους εργοδότες (κράτος, δήμοι, ΜΚΟ, ιδιώτες) προσφέροντάς τους τζάμπα εργατικό δυναμικό. Στοχεύουν στην καθιέρωση της εκ περιτροπής εργασίας - ανεργίας - κατάρτισης - επανακατάρτισης και «κινητικότητας» μέσα κι έξω από επαγγέλματα, κλάδους, περιοχές και άλλες χώρες.

Με τα «προγράμματα γυναικείας και νεανικής επιχειρηματικότητας» προσπαθούν να πείσουν τις γυναίκες και τη νεολαία ότι είναι στο χέρι τους, δική τους ευθύνη, να γίνουν επιτυχημένοι επιχειρηματίες και μάλιστα ότι πρέπει να βρουν «καινοτόμες» λύσεις, προτάσεις, σκέψεις ώστε η επιχείρησή τους, ανεξάρτητα από τη φιλομονοπωλιακή πολιτική που εφαρμόζεται, να είναι ανταγωνιστική και να βγάζει κέρδη.

Το ίδιο προτείνουν και στις νέες και νέους αγρότες και ας ξεκληρίζεται το αγροτικό νοικοκυριό από την πολιτική τους με τους φόρους, το κόστος παραγωγής, τα δάνεια στις τράπεζες. Ας κλείνουν το ένα μετά το άλλο τα μικρομάγαζα και οι μικροεπιχειρήσεις γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό των μεγαλοεπιχειρηματιών στο εμπόριο και τις υπηρεσίες και από τα χρέη δεν μπορούν να έχουν ούτε ασφάλιση υγείας. Αλλά και η μικροεμπόρισσα, που με νύχια και με δόντια κρατάει το μαγαζί της ανοιχτό απ' το πρωί ως το βράδυ, όλες τις μέρες και τις Κυριακές, τώρα πια δεν έχει δικαίωμα ούτε σε άδεια μητρότητας (από το μαιευτήριο - στο μαγαζί) ούτε ελεύθερο χρόνο.

Η εργατοϋπάλληλος, η μικροεπαγγελματίας, η αγρότισσα, η νέα μητέρα είναι επιφορτισμένη και με τις ευθύνες όλου του νοικοκυριού, αλλά και με αυτές που έπρεπε να έχει το κράτος για τη φροντίδα των ανήλικων ή ανήμπορων μελών της οικογένειας, χωρίς να προλαβαίνει να πάρει ανάσα, να μπορεί να ασχοληθεί με τη συνδικαλιστική και πολιτική δράση.

Αυτήν την κατάσταση καλεί η ΕΕ να αποδεχτούν οι εργαζόμενες όταν μιλάει για «συγκερασμό οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων». Κάτω από αυτές τις συνθήκες ακούγεται ως ειρωνεία στα αυτιά των γυναικών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας η έκκληση της ΕΕ και τα δήθεν μέτρα που παίρνει για συμμετοχή στα «κέντρα λήψης των αποφάσεων» και στη «διοίκηση των επιχειρήσεων». Μόνο οι γυναίκες της αστικής τάξης μπορούν να συμμετέχουν σε αυτά τα όργανα. Οι υπόλοιπες με πολλούς κόπους και προσωπικές θυσίες συμμετέχουν και χρειάζεται να αυξηθεί η συμμετοχή στα όργανα και στη δράση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Όμως, σε συνθήκες εργατικής - λαϊκής εξουσίας μπορεί να αυξηθεί ο μη εργάσιμος χρόνος για ξεκούραση, μελέτη, ψυχαγωγία, πολιτισμό, αθλητισμό, για συνεύρεση των μελών της οικογένειας, τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, αλλά και για την ενεργή συμμετοχή και στον εργατικό - λαϊκό έλεγχο.

Τέτοιες συνθήκες μπορούν να διαμορφωθούν με την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και της οικονομικής δραστηριότητας στην Εκπαίδευση, στην Υγεία - Πρόνοια, στον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, στις κρατικές υποδομές και υπηρεσίες. Μπορούν να παρέχουν δωρεάν υψηλής ποιότητας κοινωνικές υπηρεσίες για την κάλυψη των αναγκών της οικογένειας, που σήμερα είτε επιφορτίζονται οι γυναίκες είτε παρέχονται ανταποδοτικά από το καπιταλιστικό κράτος και τους επιχειρηματίες.

Τέτοιες κρατικές κοινωνικές υποδομές και δωρεάν υπηρεσίες μπορεί να είναι:

    Κέντρα Προσχολικής Αγωγής για όλα τα παιδιά αυτής της ηλικίας και δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, νηπίων, ΑμεΑ.
    Προνοιακά ιδρύματα που προστατεύουν, φροντίζουν, διασφαλίζουν προσωπική αξιοπρέπεια σε ανθρώπους που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν λόγω ηλικίας (ανήλικοι ή ηλικιωμένοι), χρόνιας ασθένειας ή αναπηρίας (ΑμεΑ).
    Υποδομές για ανάπαυση - ξεκούραση αλλά και πολιτιστικές και αθλητικές εγκαταστάσεις για όλα τα μέλη της οικογένειας.

Μπορεί να καθιερωθεί ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας.

    Να έχει ιδιαίτερο προσανατολισμό στην πρωτογενή πρόληψη, στην προστασία της αναπαραγωγικής υγείας, της μητέρας και του παιδιού.
    Να παρέχει υπηρεσίες για την εξασφάλιση της σωματικής και ψυχικής υγείας και ευεξίας σε όλα τα επίπεδα, από το Κέντρο Υγείας τοπικά και σε μεγάλους χώρους δουλειάς, εκπαίδευσης, άθλησης έως τα νοσοκομεία των νομών, γενικά και ειδικών παθήσεων, μαιευτήρια, παιδιατρικά, ψυχιατρικά κ.λπ.
    Να έχει υπηρεσίες οικογενειακού προγραμματισμού, για να μην καταφεύγουν - ιδιαίτερα οι νέες γυναίκες - στην άμβλωση, αλλά και παροχή δωρεάν όλων των σύγχρονων εξετάσεων, φαρμάκων κ.λπ. για την Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή.
    Να φροντίζει για τη διασφάλιση των συνολικών περιβαλλοντικών, εργασιακών, επιδημιολογικών και κοινωνικών παραγόντων και συνθηκών που επηρεάζουν τη Δημόσια Υγεία, την ικανότητα για εργασία και κοινωνική δράση.
    Μέχρι να εξαλειφθούν πλήρως ως κοινωνικό φαινόμενο οι εξαρτήσεις από ουσίες, να υπάρχουν εξειδικευμένες κοινωνικές υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας και κοινωνικής ένταξης.

Το σημερινό σύστημα Υγείας - Πρόνοιας δεν μπορεί να ικανοποιήσει όλες αυτές τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας και τις ιδιαίτερες που έχουν οι γυναίκες, γιατί αντιμετωπίζει την Υγεία ως εμπόρευμα και τις υγειονομικές εργασίες ως πηγή κέρδους, είτε είναι κρατικά είτε ιδιωτικά οργανωμένες. Γι' αυτό όλο και περισσότερο μειώνονται οι παροχές που καλύπτουν τα ασφαλιστικά ταμεία, κλείνουν υπηρεσίες, καταργούνται υποδομές, μειώνεται το προσωπικό, υποβαθμίζεται η ποιότητα της ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, αυξάνονται αυτά που πληρώνουν οι εργαζόμενοι και ταυτόχρονα ενισχύονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι που δρουν στο χώρο.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Εχουμε τη δύναμη και μπορούμε να ανατρέψουμε τη σημερινή κατάσταση.

Απαιτούμε όλα όσα μας ανήκουν.

Γυναίκες της εργατικής τάξης, της λαϊκής οικογένειας,

Σε αυτές τις ευρωεκλογές και τις τοπικές, παντού, ΨΗΦΙΣΤΕ ΚΚΕ. Για να αναδειχτεί μια μαχητική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, να αναχαιτιστεί η αντιλαϊκή επίθεση, να ενισχυθεί η πάλη με επίκεντρο τα οξυμένα προβλήματα, για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, τη Λαϊκή Συμμαχία, για να ανοιχτεί ο δρόμος της λαϊκής οικονομίας με την εξουσία στα χέρια του λαού.

Με την ψήφο στο ΚΚΕ δυναμώνουμε τον αγώνα για μια Ελλάδα της λαϊκής ευημερίας, της αξιοποίησης όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της, της αλληλεγγύης και συνεργασίας με όλους τους λαούς, σε αντίθεση με τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της εκμετάλλευσης και της αδικίας.

Σπάμε τις αλυσίδες των μονοπωλίων, του καπιταλισμού, ανοίγουμε το δρόμο για το σοσιαλισμό".