Μας εξέπληξε ευχάριστα ο Τάσος Μητρογώγος.

Ο αγαπημένος συνάδελφος, συνταξιούχος εκφωνητής εδώ και πολλά χρόνια, ο δάσκαλος για κάποιους από εμάς.

Όχι ότι δεν περιμέναμε να πάρει θέση για τα τεκταινόμενα της ΕΡΤ -και του Ρ.Σ ΒΟΛΟΥ ειδικότερα- άλλωστε από την πρώτη ημέρα του λουκέτου της 11ης Ιουνίου είναι ΕΔΩ μαζί μας ψυχή τε και σώματι.

Γιατί ψυχή για τον αγαπημένο συνάδελφο είναι η «φωνή», η δική του στεντόρεια φωνή που επί δεκαετίες έβγαινε από τα μικρόφωνα της «μικρής ξύλινης παράγκας»,

Ενώ άφησε το δικό της στίγμα στο Βολιώτικο ακροατήριο.

Η φωνή του άλλωστε δεν έπαψε ποτέ να ηχεί στ’ αυτιά μας-μέσα από τους δέκτες του ραδιοφώνου- αφού οι ταινίες του, οι πομπίνες που τα παλιά τα χρόνια , όταν τα τεχνικά μέσα ήταν λιγοστά και γύριζαν ακόμη και με το χέρι , κοσμούν το αρχείο και ενίοτε το πρόγραμμά μας .

Αυτές οι ταινίες είναι πολλές πάρα πολλές. Καλύπτουν μια ζωή , μια ζωντανή ιστορία.

Δικαιούται λοιπόν, ο Τάσος, «δια να ομιλεί»…..και κυρίως να προσυπογράφει με την επιστολή του στην εφημερίδα «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», τη διαμαρτυρία μας σχετικά με τις «καταβόθρες» του κ. Προκοπάκη.

Αναφέρει λοιπόν σχετικά ο καλός συνάδελφος: «Από το σταθμό αυτό, που λειτουργούσε το χειμώνα χωρίς θέρμανση και το καλοκαίρι με 40 βαθμούς Κελσίου λόγω του πομπού, με τους τεχνικούς να χειρίζονται τα μικρόφωνα του Χίτλερ( τα είχε στείλει το Ε.Ι.Ρ) και χωρίς μαγνητόφωνα στην αρχή-και με ένα μοναδικό αργότερα, που λόγω χρήσης, έχανε στροφές και γυρίζαμε τις πομπίνες με το χέρι, όλοι οι συνάδελφοι έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό για να γίνει ο Ρ.Σ.Β ο καλύτερος από τους επαρχιακούς σταθμούς .

Πέρασαν εκατοντάδες επώνυμοι από το στούντιο του σταθμού.

Ρίτσος, Κατράκης, Β. Παπαθανασίου( βραβείο Οσκαρ), Χατζηδάκης, Τραιφόρος, Κίτσος Μακρής, Μένιος Μουρτζόπουλος, αλλά υπάρχουν στο αρχείο μου και εκπομπές με Χαιρόπουλο, Μουζάκη, Δανάη, Μυράτ, Τσαρούχη, Σακελλάριο,

Παναγόπουλο, Μαρούδα, Σπάρτακο κ.α. που μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για τον Ρ.Σ. Βόλου».

Στη δυσκολότερη ίσως- για εμάς τους εργαζόμενους- περίοδο της ζωής μας, αυτά τα λόγια ενός ανθρώπου που γνωρίζει τα πράγματα εκ των έσω, -ως επαϊων-, έρχονται να επενεργήσουν σαν βάλσαμο στη πληγωμένη μας αξιοπρέπεια .

Ευχαριστούμε πολύ, αγαπητέ συνάδελφε.

Ακούσαμε πολλά , χαρακτηριστήκαμε ποικιλοτρόπως, υποστήκαμε ταπεινώσεις ακόμα και οικονομικό εκβιασμό (με τη μη καταβολή των αποζημιώσεων), όμως ΕΊΜΑΣΤΕ ΑΚΌΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΊ.

Και ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΔΩ στη θρυλική ξύλινη παράγκα , που σαν άλλη ΚΙΒΩΤΟΣ μέσα στην τόση τρικυμία, συνεχίζει να ταξιδεύει στις θάλασσες του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ατενίζοντας τον Παγασητικό με ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.

Και συνεχίζουμε σαν άλλοι Αργοναύτες το ταξίδι μας στην Κολχίδα , γιατί η Κολχίδα είναι ο προορισμός μας και η Ιωλκός μόνον, η αφετηρία μας.

Γι αυτό μείναμε «οι πολλοί».

ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Οι Εργαζόμενοι στη ΕΡΑ ΒΟΛΟΥ