«Ποια ΕΡΤ θέλουμε;» Του Αλέξανδρου Τριανταφυλλίδη
Του Αλέξανδρου Τριανταφυλλίδη, δημοσιογράφου της Ελεύθερης ΕΡΤ3
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΤ3:
Μετά και την προκήρυξη-φιάσκο της ΝΕΡΙΤ, όπου ΕΡΤ3 δεν υφίσταται, να ΘΥΜΙΣΩ την ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση της 23ης Ιουλίου της εργασιακής συνέλευσης των δημοσιογράφων μελών της ΕΣΗΕΜΘ. Βασίστηκε στην εισήγηση που κατέθεσα και γραπτά και προφορικά. Όταν τόνιζα πώς η κυβερνητική επιλογή είναι με τις αιτήσεις των προθύμων να αυτοτοποθετηθούν «στο θάλαμο δημιουργικής αναμονής» . ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΩ, για αυτούς που θυμήθηκαν μετά από ΕΠΤΑ ΜΗΝΕΣ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ, για αυτούς που διαχειρίστηκαν τις διαβεβαιώσεις-υποσχέσεις Καψή-Μάναλη επί επτάμηνο, που τους άδειασαν και τους πέταξαν σαν στημένες λεμονόκουπες.
23 Ιουλίου 2013 -«Η ΕΡΤ3 και οι περιφερειακοί σταθμοί της ΕΡΑ ως φορείς μετάδοσης της φωνής της ελληνικής περιφέρειας, του απόδημου ελληνισμού, του πολιτισμού και του αθλητισμού δεν υπάρχουν στους σχεδιασμούς της σημερινής κυβέρνησης.»
23 Ιουλίου 2013-« Το ατομικό δικαίωμα κάθε δημοσιογράφου περνά σε αυτή τη φάση, και δεδομένων των συνθηκών και των συσχετισμών, μέσα από το συλλογικό αίτημα, όπως ορίζουν οι καταστατικές αρχές και αξίες της Ένωσης. Όσοι επιλέξουν να συμπράξουν(ΔΗΛ. να κάνουν αίτηση στη Δ.Τ.) οφείλουν να γνωρίζουν ότι δεν βλάπτουν μόνο τους συναδέλφους τους, αλλά συμβάλλουν στην de facto κατάργηση της ΕΡΤ3, με πολλαπλές αρνητικές συνέπειες για το παρόν και κυρίως το μέλλον της παρουσίας ραδιοτηλεοπτικού φορέα στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα».
Δημόσια δεσμεύτηκαν τότε όλοι οι δημοσιογράφοι, κυρίως όσοι μίλησαν ανοιχτά στη συνέλευση για το αν θα έκαναν ή όχι αίτηση και δεν κρύφτηκαν. ΠΛΗΝ αυτών που σιώπησαν, αφού ήδη είχαν πειστεί στο παρασκήνιο από τον κομματικό πατερούλη. Αυτών που πρωτοστάτησαν στα νυχτερινά τηλέφωνα της 9ης Αυγούστου και ΠΗΡΑΝ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΤ3.
Επιχείρησαν ανιστόρητα με εργαλεία και πρακτικές του παρελθόντος να ερμηνεύσουν την παρούσα πολιτική συγκυρία. Ήμουν σαφής και τότε είμαι σαφής και τώρα. Δεν είμαστε στο πεδίο της ΣΥΝ-εννόησης με την παρούσα Εξουσία. Είμαστε στο πεδίο της ΣΥΝ-κρουσης και μάλιστα μετωπικής με αυτήν. Μια Εξουσία με αυτά τα χαρακτηριστικά του αυταρχικού, μνημονιακού κανιβαλισμού δεν συνδιαλέγεται, ισοπεδώνει, σπέρνοντας διχασμό, συκοφαντίες και απευθείας αναθέσεις . Οι αναλύσεις συναδέλφων περί του “δίνεις τη μάχη από μέσα” κατεδείχθησαν φούσκες χωρίς αντίκρυσμα, αδειανά πουκάμισα, για να τρουπώσουν τις Ενοχές τους οι Αιτούντες στη Δ.Τ και τώρα στη ΝΕΡΙΤ. Ποτέ δεν είναι αργά για να ομολογήσει κανείς το Λάθος του, γιατί πίστεψε στις διαβεβαιώσεις Καψή-Μάναλη. Θέλει θάρρος, σαν αυτό που επιδείξαμε όλοι μαζί μέχρι την 9η Αυγούστου…. του Κοινού Αγώνα, που με την Αίτηση στη Δ.Τ. παράτησαν στη μέση…..Θέλει αρετή και τόλμη η ΕΡΤ, θέλει αρετή και τόλμη η ΕΡΤ3…
ΠΟΙΑ ΕΡΤ ΘΕΛΟΥΜΕ:
Η συλλογική συνείδηση του παρόντος, μας αξιολογεί όλους. Η πράξη μας είναι η κατάθεσή μας, όχι τα κούφια λόγια. Το προσωπικό παράδειγμα του καθενός είναι ο καλύτερος δάσκαλος για τους άλλους, την κοινωνία, τις επόμενες γενιές. Αν ο ατομικός αγώνας εντάσσεται αρμονικά στη συλλογική συνείδηση, στη συλλογική αγωνία, στο συλλογικό μας ιστορικό εαυτό.
Εμείς πολιτευόμαστε (έργω, όχι λόγω), δεν αντι-πολιτευόμαστε. Κίνημα εργαζομένων για την υπεράσπιση στην αδιαμεσολάβητη πληροφόρηση, ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα αυτό-προσδιοριζόμαστε.
Εννοούμε στην πράξη (με τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό πρόγραμμα) τον αγώνα που αντιπαρατίθεται στο μονοπώλιο της DIGEA.
Εννοούμε στην πράξη τον αγώνα που αποκαλύπτει το ολιγοπώλιο της εσωτερικής ραδιοτηλεοπτικής αγοράς. Το ολιγοπώλιο αυτό, που ενώ ομνύει και υμνεί τον ελεύθερο ανταγωνισμό της αγοράς, φροντίζει την ίδια ώρα να εξαφανίζει τους ανταγωνιστές και πρώτον από όλους τον κύριο παίκτη, αυτόν που εκφράζει το δημόσιο συμφέρον, την ΕΡΤ.
Για να μπορεί αυτό το ολιγοπώλιο, χωρίς ενοχλητικές παρουσίες, να διαπλέκεται και συναλλάσσεται αιμομικτικά με την πολιτική εξουσία, αντί να την ελέγχει.
Πολιτευόμαστε (έργω, όχι λόγω), δεν αντι-πολιτευόμαστε:
-για μία ΕΡΤ και πάλι ανοιχτή,
- χωρίς τις παθογένειες του πρόσφατου, αλλά και του απώτερου παρελθόντος,
-χωρίς αργόμισθους και προκλητικά αμειβόμενους,
-μία ΕΡΤ με διαρκή, γόνιμη και διαδραστική όσμωση, σχέση αλληλεπίδρασης με την κοινωνία, θεσμικά κατοχυρωμένης, μέσω της Α.Σ.Κ.Ε., (Αντιπροσωπευτική Συνέλευση Κοινωνικού Ελέγχου) και όχι ένα στείρο, κωφάλαλο, αεροστεγές γραφείο Τύπου της εκάστοτε κυβέρνησης,
-μια ΕΡΤ με συνεχή, διάφανη και αξιοκρατική αξιολόγηση όλου του προσωπικού της, χωρίς διακρίσεις σε ημετέρους-κολλητούς, που αμείβονται πλουσιοπάροχα, τους άλλους που αναμένουν την έλευση της δικής τους κυβέρνησης στο «θάλαμο δημιουργικής αναμονής» και τους πολλούς, που απλώς απαιτούν να αξιολογούνται αποκλειστικά και μόνο από την ποιότητα της δουλειάς τους.
-Θέλουμε μια ΕΡΤ, το Κοινό-Ενιαίο-Καθολικά σεβαστό, Σπίτι της ενημέρωσης όλων των Ελλήνων, για να μη χρειάζεται κάθε φορά να βλέπουμε το έργο «φύγε εσύ, έλα εσύ», ανάλογα με τις κυβερνητικές αλλαγές.
-Δεν θέλουμε ούτε κυβερνητική ούτε και διακομματική δήθεν δημόσια τηλεόραση, του εσωτερικού διακομματικού μοιράσματος.
-Με αξιοκρατικές επιλογές στη βάση των ικανοτήτων και της αποτελεσματικότητας ενός εκάστου, και όχι στη βάση της κομματικής ταυτότητας και των κομματικών ισορροπιών.
Η ΕΡΤ της 11ης Ιουνίου δεν υπάρχει, πέθανε. Πέθανε και μέσα μας και έξω μας. Την αφήσαμε πίσω μας, μαζί με τα βαρίδια, τις παθογένειες και τα κολλητηλίκια που τη βάραιναν.
Η ελεύθερη ΕΡΤ, των παρόντων Ορθίων, μας αφορά και αυτή εκπέμπει. Δεμένη ψυχή τε και σώματι με τα κοινωνικά κινήματα, απαλλαγμένη από τη σκουριά των γραφείων, των μηχανισμών εξουσίας και της εξασφαλισμένης ανυποληψίας του διαχειριστικού κυβερνητισμού.
Η ΕΡΤ επανιδρύθηκε, αναβαπτίστηκε στα αιτήματα των αλληλέγγυων ενεργών πολιτών και μόνο ως τέτοια μπορεί να λειτουργήσει, έχοντας εσαεί στην πυξίδα της τον κοινωνικό παλμογράφο.
Θέλουμε την ΕΡΤ ανοιχτή στην κοινωνία, την κριτική της κοινωνίας να αποτυπώνεται στο πρόγραμμά της και το δυναμικό πρόγραμμα της ΕΡΤ να εκφράζει, να είναι η φωνή της δρώσας και ζώσας κοινωνίας των ενεργών πολιτών.
Το συμβόλαιο αυτής της ΕΡΤ με την κοινωνία, σε μια αράδα:
«Είστε η δύναμή μας, είμαστε η φωνή σας».