Εκδήλωση με τίτλο "Η Ελλάδα της Κρίσης και ο αγώνας της ΕΡΤ" πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τρίτης στο χώρο της Ελληνικής Κοινότητας Βερολίνου με κεντρικό ομιλητή τον Νίκο Τσιμπίδα από την Ελληνική Ραδιοφωνία. Την εκδήλωση προλόγισε μέλος της διεθνιστικής ομάδας εργασίας του συνδικάτου μετάλλου και συμμετέχων στην ομάδα συνδικαλιστών η οποία ταξίδεψε στην Ελλάδα δυο φορές τα τελευταία χρόνια.

Ο Γερμανός συνδικαλιστής ευχαρίστησε τον Νίκο Τσιμπίδα για την παρουσία του, ενώ επίσης κατέθεσε εκ μέρους του συνδικάτου ένα σημαντικό ποσό για το ταμείο της ανοιχτής ΕΡΤ. Στο ακροατήριο βρέθηκαν νέοι και παλιοί Έλληνες μετανάστες, καθώς και Γερμανοί συνδικαλιστές, οι οποίοι ενημερώθηκαν αλλά και συμμετείχαν στη συζήτηση που ακολούθησε θέτοντας ερωτήσεις αλλά και καταθέτοντας τις δικές τους τοποθετήσεις. Η συζήτηση καταγράφηκε στα πλαίσια των γυρισμάτων του ντοκιμαντέρ "Burning from the inside".

Ο Νίκος Τσιμπίδας ξεκίνησε με μια εισαγωγή για την κοινωνική και εργασιακή κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα, επισημαίνοντας τη συνεχή περικοπή των δημόσιων αγαθών, που αναγκάζει τον ελληνικό πληθυσμό είτε να τα στερείται, είτε να στρέφεται επί πληρωμή στον ιδιωτικό τομέα. Μετά την υγεία, την εκπαίδευση, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, σειρά είχε και η πληροφόρηση, στην οποία εντάσσεται το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Παρατέθηκαν οικονομικά στοιχεία για τη λειτουργία του φορέα, περιγράφηκε η σπατάλη που γίνονταν για τα διορισμένα υψηλά στελέχη και αναλύθηκαν οι πιθανοί λόγοι που οδήγησαν την κυβέρνηση στην απόφαση αυτή.

Παράλληλα έγινε εκτενή αναφορά στα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν πριν και μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ και περιγράφηκαν οι κινήσεις των εργαζομένων που διατήρησαν ανοιχτό το ραδιοτηλεοπτικό φορέα μέχρι και σήμερα. «Οι εργαζόμενοι είχαν ήδη μπει σε μια διαδικασία κινητοποίησης τους μήνες που είχαν προηγηθεί του κλεισίματος, λόγω των συνεχών απεργιών για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

[...] Όταν έκλεισε η ΕΡΤ, έγινε για πρώτη φορά ενιαία συνέλευση όλων των ειδικοτήτων -ήταν η πιο σύντομη συνέλευση στην ιστορία όλων των συνελεύσεων. Κάποιος συνάδελφος πήρε το λόγο και πρότεινε να καταλάβουμε το στούντιο, να ενημερώσουμε για το τι συμβαίνει και να καλέσουμε τον κόσμο να έρθει εδώ. Είναι μία πρόταση, περνάει παμψηφί, δια βοής και αμέσως τρέχουν οι συνάδελφοι στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά στούντιο για να γίνει το κάλεσμα του κόσμου στην ΕΡΤ.»

Σύμφωνα με τον Νίκο Τσιμπίδα, ο αγώνας τον εργαζομένων πέρασε πολλές φάσεις. Μια αλλαγή σηματοδοτήθηκε τον Αύγουστο, οπότε και αποχώρησαν όλοι όσοι πίεζαν προς μια συνεργασία με την κυβέρνηση, καθώς οι περισσότεροι βρήκαν στέγη στον «ενδιάμεσο φορέα». Στη συνέχεια ο αγώνας της ΕΡΤ πέρασε σε μεγαλύτερο στάδιο συνειδητοποίησης και αυτοοργάνωσης, για να φτάσει να παράγει πλήρες πρόγραμμα χωρίς προϊσταμένους, μέσα από μη ιεραρχικές συντακτικές επιτροπές και γενικές συνελεύσεις. «Δεν ξέρω αν θα προτιμούσα να είχε ανοίξει η ΕΡΤ τότε, ή να καταφέρουμε να έχουμε σύντομα, μετά από τόσους μήνες, μια ΕΡΤ που θα έχει ενσωματώσει τα συμπεράσματα και τις εμπειρίες που κερδίσαμε μέσα από αυτή τη διαδικασία του αγώνα.»

 

Όπως ειπώθηκε υπάρχουν δύο πραγματικότητες στην Ελλάδα: η πραγματικότητα της φτώχιας και του αγώνα για την επιβίωση, που δίνει καθημερινά ο μέσος πολίτης και η πραγματικότητα της κυβερνητικής επιτυχίας και του πρωτογενούς πλεονάσματος, που μεταδίδουν τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης. Η ΕΡΤ είναι η μόνη που αυτή τη στιγμή μεταδίδει την πραγματικότητα που βιώνει ο καθένας.

Μάλιστα, η ΕΡΤ έδωσε μάχη για να προβάλει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, τους απεργιακούς αγώνες, τις πορείες, τις διαδηλώσεις και το αντιφασιστικό κίνημα. «Είναι το πρώτο κανάλι που χαρακτήρισε τη δολοφονία Φύσσα ως πολιτική δολοφονία, την ώρα που τα άλλα κανάλια έκαναν λόγο για διαφορές μεταξύ φιλάθλων.»



Σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν, καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια να παραμείνουν οι ραδιοφωνικές συχνότητες στον αέρα καθώς και να υπάρξει ενδεχομένως και τηλεοπτικό σήμα σε κάποιες περιοχές. Γι' αυτό οφείλεται ένα μεγάλο ευχαριστώ στους τεχνικούς οι οποίοι χρησιμοποίησαν υπεράνθρωπα μέσα προκειμένου να το καταφέρουν αυτό. «Κάποια στιγμή όλες αυτές οι ιστορίες θα πρέπει να ειπωθούν και να καταγραφούν». Παρ' όλ' αυτά, παρότι η ΕΡΤ δεν βρίσκεται πια στις τηλεοπτικές οθόνες του κόσμου, έχει καταφέρει, έστω και μέσω διαδικτύου, να πιάσει ποσοστά τηλεθέασης και ακροαματικότητας που υπερβαίνουν κατά πολύ της θεαματικότητας των συμβατικών καναλιών.

«Από τους 2600 εργαζόμενους, σήμερα οι 700 παραμένουν στο συλλογικό εγχείρημα, οι 600 μετέβησαν στον ενδιάμεσο φορέα, και οι υπόλοιποι 1300 αγνοούνται -άλλοι πήγαν σπίτια τους, άλλοι παρέμειναν άνεργοι, άλλοι έπιασαν άλλες δουλειές για να μπορέσουν να θρέψουν τις οικογένειές τους, άλλοι βγήκαν στο εξωτερικό, μερικοί αυτοκτόνησαν και κάποιοι έπαθαν κατάθληψη», απάντησε μετά από ερώτηση του κοινού.

Όσοι παρέμειναν εισπράτουν αυτή τη στιγμή μόνο το επίδομα ανεργίας, που είναι περίπου 500 ευρώ για τους δημοσιογράφους και 380 ευρώ για τους τεχνικούς. Όλα τα υλικοτεχνικά έξοδα του αγώνα καλύπτονται από τα ταμεία των σωματείων καθώς και το λογαριασμό αλληλεγγύης που έχει ανοιχτεί.

Αναδημοσίευση από: http://www.radiofono.gr/node/4008