»» Η επιβολή του μέτρου σημαίνει κατάργηση του δωρεάν χαρακτήρα του συστήματος Υγείας στη χώρα μας.

Το μέτρο είναι κοινωνικά άδικο για κάθε έλληνα πολίτη που τον έχει χτυπήσει με σφοδρότητα η οικονομική κρίση και πολύ περισσότερο για εκείνους τους πολίτες που είναι συχνοί χρήστες των υπηρεσιών υγείας πρωτοβάθμιου και δευτεροβάθμιου συστήματος, όπως τα άτομα με αναπηρία.

Οι πολιτικές υγείας δεν χτίζονται με άγνοια του αντικειμένου της υγείας και των κοινωνικών και εξατομικευμένων αναγκών κάθε αναπηρίας και χρόνιας πάθησης. Διαχωρισμοί των ατόμων με αναπηρία σε τέτοιου είδους θέματα στερούνται επιστημονικής και κοινωνικής λογικής. Η αναπηρία είναι αναπηρία είτε προσδιορίζεται με 40% είτε με 80%. Μόνο ανευθυνότητα μπορεί να θεωρηθεί ο διαχωρισμός των ατόμων με αναπηρία με ποσοστό πάνω ή κάτω του 80%, για ένα θέμα που αφορά την πρόσβασή τους στο νοσοκομειακό σύστημα, όπως ορίζει η εγκύκλιος του υπουργείου Υγείας. Το σκεπτικό με το οποίο καθορίστηκαν οι εξαιρέσεις δεν έχει καμία σύνδεση ούτε με την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα που βιώνει η ευπαθής κοινωνική ομάδα των ατόμων με αναπηρία, ούτε με τις ανάγκες νοσοκομειακής και φαρμακευτικής περίθαλψης κάθε αναπήρου, οι οποίες κατά το υπουργείο Υγείας μπαίνουν στη ζυγαριά των εκατοστιαίων αναλογιών!

Στον παραλογισμό αυτό προστίθεται και η απαίτηση κατάθεσης από μέρους του ατόμου με αναπηρία και χρόνιας πάθησης γνωμάτευσης ΚΕΠΑ, τη στιγμή που χιλιάδες αιτούντες αναμένουν την αξιολόγηση ή και επαναξιολόγηση της αναπηρίας τους από τα υπολειτουργούντα ΚΕΠΑ της χώρας.

Η Ε.Σ.ΑμεΑ απαιτεί την κατάργηση αυτού του μέτρου, με το οποίο ουσιαστικά μηδενίζεται η συμβολή του Κράτους στην αντιμετώπιση των θεμάτων υγείας των πολιτών της χώρας. Μέτρα που βασίζονται στο άδικο εν τη γεννέση τους δεν επιδέχονται ούτε τροποποιήσεις ούτε βελτιώσεις. Ο μόνος δρόμος είναι η κατάργησή τους!