Στις 9/1 εκδικάζεται η υπόθεση της απολυμένης συναδέλφισσάς μας Ελ. Δεμέναγα

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ ΣΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΑ ΜΑΣ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΟΣΟΥΣ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ-ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ

Tρίτη 7/1, Γενική Συνέλευση, 5:00 μμ το απόγευμα για ν’ αποφασίσουμε στάση εργασίας για την υπεράσπιση της συναδέλφου μας

Συνάδελφοι,
στις 9/1, εκδικάζεται η προσφυγή της συναδέλφισσάς μας Ελένης Δεμέναγα ενάντια στη διοίκηση της Wind. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική μάχη, που πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί.

Ένα σύντομο ιστορικό

Την άνοιξη του 2011, η διοίκηση της Wind είχε ξεκινήσει μια σειρά απολύσεων – από τα γνωστά κύματα «εκκαθάρισης» που έχει κάνει κατά καιρούς, με αποτέλεσμα μέσα 4 χρόνια να έχουν χαθεί σχεδόν 1.000 θέσεις εργασίας! Η ανασφάλεια που όλοι οι συνάδελφοι ζούσαμε ήταν πολύ μεγάλη, ενώ η τρομοκρατία από διοίκηση και προϊστάμενους είχε αρχίσει να παίρνει διαστάσεις καθημερινού φαινομένου.
Μια από τις συναδέλφους που μπήκαν στο στόχαστρο ήταν η Ελένη Δεμέναγα, παλιά συνάδελφος, με χρόνια εμπειρίας και εργασίας στην Εξυπηρέτηση Πελατών.

Για να πετύχουν την απόλυσή της:
(α) Σκόπιμα της «μαύρισαν» τα στατιστικά και την αξιολόγηση, για να την παρουσιάσουν ως «κουρασμένη», όπως αργότερα της είπαν ότι είναι!
(β) Προσπάθησαν να τη διώξουν «στα μουλωχτά», φορτώνοντάς τη σε αυτοκίνητο προϊσταμένων για να την πάνε στο HR στο Μαρούσι, απομονώνοντάς την από τους συναδέλφους της και το Σωματείο, για να την πιέσουν να υπογράψει την αποδοχή της απόλυσής της!

Αυτό που δεν τόλμησαν να ομολογήσουν ανοιχτά η διοίκηση και οι προϊστάμενοι-φερέφωνά τους ήταν ότι τους ενοχλούσε ιδιαίτερα η δράση της Ελένης, που μαζί με το Σωματείο συμμετείχε στις απεργίες και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας, αντιστεκόταν στη διαρκή χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας στην Εξυπηρέτηση Πελατών, παρότρυνε και άλλους συνάδελφους ν’ αγωνιστούμε όλοι μαζί ενωμένοι.

Ένας μεγάλος αγώνας

Η Ελένη δεν έσκυψε το κεφάλι. Αρνήθηκε ν’ αποδεχτεί την απόλυσή της. Αρνήθηκε να μεταφερθεί σαν πρόβατο επί σφαγή στο Μαρούσι/HR, με τα αυτοκίνητα προϊσταμένων που… «ήθελαν να τη βοηθήσουν»! Ακόμα περισσότερο, αρνήθηκε ν’ αποδεχτεί τη σπίλωση της επαγγελματικής και ανθρώπινης αξιοπρέπειάς της: με την υποστήριξη των συναδέλφων της, απάντησε στις συκοφαντίες ότι δήθεν δεν έκανε καλά τη δουλειάς της. Έτσι, από την πρώτη στιγμή που επιχειρήθηκε η απόλυση, οι συνάδελφοι που βρίσκονταν στο χώρο σταμάτησαν τη δουλειά, ενώ επί τόπου προσέτρεξε και το Σωματείο και καλέστηκε άμεσα Γενική Συνέλευση.

Αν και βρισκόμασταν μέσα στις γιορτές του Πάσχα, αποφασίστηκε 3μερη απεργία, που ήρθε σε πέρας με τη συμμετοχή δεκάδων συναδέλφων, που συγκεντρώνονταν καθημερινά έξω από τις εγκαταστάσεις της Wind πανελλαδικά, έφτιαχναν ομάδες δράσης και κινητοποίησης, συγκέντρωναν χρήματα για την υποστήριξη της απολυμένης.

Η διοίκηση, βλέποντας αυτή την αντίσταση, κατέφυγε στις γνωστές άθλιες μεθόδους της:
-          Mail προς τους συναδέλφους όπου συκοφαντούσε το Σωματείο και τους αγώνες του.
-          Συστηματική απεργοσπασία, με εργαζόμενους που τους έστελναν να εργαστούν αλλού, ακόμα και σε κτήρια τρίτων εταιριών (π.χ. Teleperformance).
-          Προσπάθεια να αποφύγει τις απεργιακές συγκεντρώσεις, καλώντας μέσω των προϊσταμένων τους εργαζόμενους να μην προσέλθουν στο χώρο εργασίας και μετά να δηλώσουν ότι «παρεμποδίστηκαν».
-          Επιστράτευση διαφόρων δήθεν «πρόθυμων» και «αγανακτισμένων», που έστελναν mail κατασυκοφάντησης του σωματείου και της συναδέλφου.
-          Μήνυση ενάντια στο Σωματείο, για να βγάλει την απεργία παράνομη και καταχρηστική.

Τίποτα απ’ αυτά δεν μπόρεσε να σπάσει την απεργία και να σβήσει το ολοφάνερο δίκιο της Ελένης και του Σωματείου. Λίγο μετά τις γιορτές, με νέα Γενική Συνέλευση, αποφασίστηκε νέα 48ωρη απεργία, που κι αυτή είχε ανάλογη επιτυχία. Ήταν ο μεγαλύτερος μέχρι τώρα αγώνας που έχουμε δώσει μέχρι τώρα στη Wind.
Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος!

Αν και φτάσαμε πολύ κοντά στην ανάκληση της απόλυσης, τελικά δεν την πετύχαμε – κυρίως για έναν λόγο, ότι χρειαζόταν και χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή, μαζικότητα και αποφασιστικότητα, αν θέλουμε να επιβάλλουμε το δίκιο μας και όχι απλά ν’ αποδεχόμαστε διαμαρτυρόμενοι τις απολύσεις και τις επιθέσεις των εργοδοτών.

Όμως, όλοι οι εργαζόμενοι κερδίσαμε απ’ αυτό τον αγώνα, με μπροστάρη την Ελένη. Πρώτο, εμφανώς θορυβημένη, η διοίκηση αναγκάστηκε ν’ αναδιπλωθεί και να σταματήσει το πογκρόμ απολύσεων. Δεύτερο, η δύναμη αυτού του αγώνα (παρά τα κενά του) ουσιαστικά επέβαλλε την ανανέωση της Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, με μια (έστω ελάχιστη) αύξηση, την ίδια στιγμή που στον ιδιωτικό τομέα είχε ξεκινήσει τσουνάμι κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων και μειώσεων μισθών.

Με λίγα λόγια: ένα μεγάλο μέρος των μισθών, της ΕΣΣΕ και των θέσεων εργασίας που έχουμε σήμερα, το χρωστάμε σ’ εκείνο τον αγώνα και στο γεγονός ότι η ίδια η Ελένη μπήκε μπροστά.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, πρέπει όλοι να δείξουμε τώρα την έμπρακτη αλληλεγγύη μας κατά την εκδίκαση της υπόθεσης της Ελένης στις 9/1.

Να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα: ΧΤΥΠΗΜΑ Σ’ ΕΝΑΝ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ.
Ζητάμε τη δικαίωση της συναδέλφισσάς μας. Δεν την εγκαταλείπουμε.

Είμαστε περήφανοι που μαζί μας σήκωσε το κεφάλι, αντιστάθηκε στην απόλυση και τη συκοφαντία. Οργανώνουμε την αλληλεγγύη και τους αγώνες μας, μπροστά στις νέες μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας (εφαρμογή μνημονιακών νόμων, μειώσεις μισθών, απελευθέρωση απολύσεων κ.λπ.).

Το ΔΣ του Σωματείου προχωράει στη σύγκληση έκτακτης Γενικής Συνέλευσης την Τρίτη 7/1, με πρόταση για στάση εργασίας την Πέμπτη 9/1, ώστε όλοι να μπορούμε να παρευρεθούμε στα δικαστήρια για να υποστηρίξουμε τη συνάδελφό μας.

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ, ΕΧΟΥΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΜΑΣ, ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.