Γράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ι. ΠΛΙΑΚΟΣΤΑΜΟΣ


 Γενικός Χειρουργός Επιμελητής Α’ Γενικού Νοσοκομείου Λιβαδειάς

"Η διαθεσιμότητα είναι θέμα χρόνου και θα προχωρήσει και στα δύο νοσοκομεία του νομού μας. Θα πλήξει το δήθεν πλεονάζον προσωπικό, αυτό που έχει χαμηλά προσόντα. Το αν προσφέρει δεν αφορά τον υπουργό υγείας που έχει αναγορευτεί στον πιο καλό μαθητή και υποστηρικτή του μνημονίου και δείχνει αποφασισμένος να υλοποιήσει οποιαδήποτε μνημονιακή υποχρέωση.

Έχει όμως δίκιο; είναι εφικτό; θα ωφελούσε τέτοια κίνηση στην αναβάθμιση των δύο νοσοκομείων που πασχίζουν με νύχια και δόντια να κρατηθούν; Γνωρίζετε όλοι εσείς, που θα δηλώσετε όψιμο όμως ενδιαφέρον, για την κατάσταση που επικρατεί στο Γενικό Νοσοκομείο Λιβαδειάς; αξίζει να μάθετε πως φτάσαμε ως εδώ.

Το απίστευτο πολιτικό σύστημα πρωτοστατούντος του ΠΑΣΟΚ και ακολουθούσης της ΝΔ σχεδίασε κι έχτισε δύο ομοιόβαθμα νοσοκομεία σε απόσταση μικρότερη των 50 χιλιομέτρων.

Ούτε στην ευημερούσα Γερμανία δεν απολαμβάνουν τέτοιες υπηρεσίες υγείας. Ο απόλυτος παραλογισμός. Ζούσαμε σε άλλες εποχές όμως τότε (1995-2000) και οι κοντόφθαλμοι εγχώριας παλαιάς κοπής πολιτικοί λειτούργησαν όπως πάντα ήξεραν, ρουσφετολογικά. Το ήξεραν το παιχνίδι και το έπαιξαν καλά. Τι κι αν δεν θα είχε μέλλον η απόφαση αυτή, εκείνοι έπραξαν τα υπεσχημένα στους ψηφοφόρους τους.

Τι κι αν τους χειραγώγησαν με άθλιο και καταστροφικό για την υγεία τους τρόπο. Ήταν εντάξει μαζί τους. Πως νιώθουν άραγε με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα; Όπως αποδεικνύει και το επίκαιρο παράδειγμα του πολιτικού που κυκλοφορούσε με πλαστές πινακίδες μάλλον ύπνο δικαίου κοιμούνται.

Από νωρίς φάνηκε η δυσκολία επαρκούς στελέχωσης των δύο ομοιόβαθμων νοσοκομείων για αυτονόητους οικονομικούς βέβαια λόγους. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ εγκαθιστούσαν τους ανθρώπους τους ως διοικητές με απώτερο σκοπό την προώθηση των στενών τους μικροκομματικών συμφερόντων. Και να ήθελαν οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούσαν να παρεκκλίνουν και να πάρουν αποφάσεις που θα εξέθεταν τις παρατάξεις τους ακόμη κι αν ήταν προς όφελος της λειτουργίας των νοσοκομείων.

Από τα δύο νοσοκομεία του νομού, αυτό της Λιβαδειάς στελεχώθηκε πιο νωρίς, λειτούργησε και πιο πριν χωρίς ποτέ όμως να θεωρήσουμε ότι απέκτησε επαρκή και σοβαρή στελέχωση. Παρήγαγε και παράγει όμως έργο χάριν στην αυτοθυσία αρκετών που πιστεύουν και στην αναγκαιότητα της ύπαρξης του αλλά και στο δημόσιο χαρακτήρα του.

Αυτό της Θήβας εγκαινιάστηκε λίγα χρόνια αργότερα αλλά οι ελλείψεις στελέχωσής του δεν του άφησαν και πολλά περιθώρια παραγωγής έργου. Κι εκεί οι συνάδελφοι έκαναν ό,τι μπορούσαν με τα μέσα που διέθεταν.

Λάθος πρώτο και σημαντικό. Δεν χρειαζόμασταν δύο νοσοκομεία που δεν θα μπορούσε να στηρίξει ο κρατικός προϋπολογισμός αλλά ένα που η θέση του θα εξυπηρετούσε πραγματικά και δίκαια όλες τις περιοχές του νομού. Μπορεί το πολιτικό προσωπικό να έχει εθιστεί και να χρειάζεται για τη λειτουργία του πολλούς ειδικούς συμβούλους κι άλλους τόσους μετακλητούς υπαλλήλους αλλά στη Βοιωτία χρειαζόμαστε ένα νοσοκομείο που να λειτουργεί και να είναι πλήρως επανδρωμένο.

Η Θήβα είναι πολύ πιο κοντά στην Αθήνα και στη Χαλκίδα και κάθε πολίτης της εκεί περιοχής έχει πολύ περισσότερες επιλογές από κάποιον άλλο που κατοικοεδρεύει στην ευρύτερη περιοχή της Λιβαδειάς.

Αν κάποιος πιστεύει ότι δεν λειτούργησε η ανοησία στο μυαλό των ανθρώπων όταν λαμβάνονταν οι σχετικές αποφάσεις ανέγερσης των δύο νοσοκομείων τότε, απλώς γελιέται. Ο κάθε ένας από τους στενόμυαλους ιθύνοντες θεωρούσε προσωπικό στοίχημα να έχει νοσοκομείο η κάθε πόλη. Κι ας μη λειτουργούσε ποτέ. Στους δύσκολους καιρούς που φτάσαμε με τις λογικές του πρόσφατου παρελθόντος, τα δύο νοσοκομεία δεν μπορούν να προσφέρουν ούτε τ’ αυτονόητα.

Τα χρήματα που δαπανήθηκαν τότε θα μπορούσαν να είχαν επενδυθεί αλλού συμβάλλοντας στην πραγματική ανάπτυξη του νομού, ή ακόμη και την επαρκή στελέχωση και εξοπλισμό του πρώτου. Τίποτα δεν έγινε όμως κι έρχονται τρανταχτά παραδείγματα πολιτικών τύπου Μαντέλη, Τσουκάτου, Τσοχατζόπουλου και Λιάπη να μας κάνουν, εκ των υστέρων όμως, να ντρεπόμαστε που τους ανεχόμασταν τόσο καιρό.

Έχω γράψει πολλές φορές για το απολύτως παράλογο κι επικίνδυνο που βιώνουμε καθημερινά με την έλλειψη εφημέρευσης αναισθησιολόγου όλες τις ημέρες του μήνα. Πλέον όπως και ξανά στο παρελθόν 12 ημέρες κάθε μήνα παραμένουν ακάλυπτες. Το απολύτως γελοίο όμως που επιτρέπει ακόμη και τώρα η διορισμένη από τα κόμματα διοίκηση των δύο νοσοκομείων είναι να εφημερεύει χειρουργός στη Λιβαδειά και αναισθησιολόγος στη Θήβα, χωρίς ποτέ αυτοί να μπορούν να συναντηθούν προς όφελος ασθενή.

Σε κανένα από τα δύο νοσοκομεία δεν μπορεί να γίνει χειρουργείο, 12 ημέρες το μήνα μετά το μεσημέρι στη Λιβαδειά κι ακόμη περισσότερες αν όχι όλες τις ημέρες στη Θήβα. Στη Θήβα δεν μπορεί δυστυχώς για πολύ περισσότερους λόγους να γίνει χειρουργείο. Εκεί υπάρχουν ελλείψεις σε πολύ περισσότερα τμήματα κι απαιτείται για να στελεχωθεί και να τελεσθεί χειρουργείο, πολύ περισσότερο προσωπικό. Αυτό έχει άμεσο αποτέλεσμα και απηχεί σε μειωμένη παραγωγή χειρουργικού έργου του συγκεκριμένου νοσοκομείου.

Ποιος νοήμων που θα ενδιαφερόταν έστω και λίγο δεν θα αποφάσιζε τη μετακίνηση προσωπικού και κυρίως αναισθησιολόγων, απαιτούνται τουλάχιστον δύο, για να καλυφθούν οι εφημερίες ενός τουλάχιστον νοσοκομείου;

Εάν αυτό επιτέλους συνέβαινε θα υπήρχε η δυνατότητα στο νοσοκομείο Λιβαδειάς να λειτουργεί χειρουργική αίθουσα όλο το 24ωρο όλες τις ημέρες του μήνα. Το παράλογο συνεχίζεται βέβαια και με τη στελέχωση στο χειρουργείο από νοσηλευτικό προσωπικό απογεύματα και νύχτες ακόμη κι όταν δεν εφημερεύει αναισθησιολόγος.

Δηλαδή τις ημέρες που δεν εφημερεύει αναισθησιολόγος το χειρουργείο στελεχώνεται μετά την πρωινή βάρδια με νοσηλευτικό και αναισθησιολογικό προσωπικό. Για να χειρουργηθεί ποιός και πώς χωρίς αναισθησιολόγο; Η διοίκηση του νοσοκομείου Λιβαδειάς με τις προϊστάμενες νοσηλευτικές αρχές το επέτρεψε και αυτό.

Στη δύσκολη περίοδο αξιολόγησης του κάθε νοσοκομείου, την ώρα που καταρτίζεται ο υγειονομικός χάρτης της χώρας και κρίνεται η αναγκαιότητα της ύπαρξης ή όχι πολλών επαρχιακών νοσοκομείων, είναι προς όφελος η μετακίνηση νοσηλευτικού προσωπικού πρωινές ώρες για κάλυψη και παραγωγή χειρουργικού έργου.

Η μη τέλεση χειρουργείων λόγω υποτιθέμενης έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού κατά τις πρωινές ώρες και σε μετακινήσεις-απολύσεις προσωπικού θα οδηγήσει και σε μείωση εκταμίευσης απαραίτητων για τη λειτουργία του νοσοκομείου κονδυλίων.

Το παράδειγμα της μεταφοράς στο νοσοκομείο Λαμίας των κλινών εντατικής θεραπείας επειδή ποτέ αυτές δεν χρησιμοποιήθηκαν είναι σε όλους μας γνωστό και οδυνηρό. Οι προϊστάμενες λοιπόν νοσηλευτικές αρχές έχουν τον λόγο. Και την ευθύνη όταν επιμένουν για το αντίθετο.

Η απελθούσα πια διοίκηση είχε την ευθύνη και των δύο νοσοκομείων. Είχε τη δυνατότητα να προχωρήσει σε αυτονόητες ακόμη και για τον ελάχιστο νου λύσεις. Δεν προχώρησε ποτέ όμως στις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να υπάρχει ένα νοσοκομείο που ν’ ανταποκρίνεται στο δευτεροβάθμιο χαρακτήρα του με πλήρη στελέχωση των βασικών ειδικοτήτων όπως αυτές προβλέπονται δηλαδή χειρουργού, παθολόγου, καρδιολόγου, ακτινολόγου, ορθοπαιδικού και βεβαίως αναισθησιολόγου.

Η μετακίνηση καρδιολόγου για κάλυψη εφημερίας όταν εφαρμόστηκε για λίγο συνοδεύτηκε από αντιδράσεις και εξώδικα από το νοσοκομείο Θηβών. Τώρα αυτό θα συμβεί με τη διαδικασία της διαθεσιμότητας και με τρόπο που αντιλαμβάνονται το καλό της υγείας του νομού άνθρωποι εκτός πραγματικότητας με οικονομικά και μόνο κίνητρα.

Εάν δείτε την κατάσταση εφημερευόντων των ιατρών του νοσοκομείου Λιβαδειάς κάποιες μέρες του μήνα και κυρίως στις εορταστικές αργίες είναι ν’ απορεί κανείς γιατί αυτό αποκαλείται νοσοκομείο. Κατάχρηση του όρου γίνεται. Δεν έχει καμία σχέση με νοσοκομείο. Δε θεωρώ ότι κινδυνολογώ αλλά η γνωστοποίηση για άλλη μία φορά αυτής της πραγματικότητας πρέπει να θορυβήσει πολλούς και να κινητοποιήσει περισσότερους.

Στο νοσοκομείο Λιβαδειάς διενεργούνται σοβαρά και μεγάλα χειρουργεία. Η εμπειρία και η εκπαίδευση των ιατρών που το στελεχώνουν επιτρέπει την ασφαλή και αξιόπιστη τέλεση χειρουργείων όπως σε τριτοβάθμια νοσοκομεία στην Αθήνα.

Μόνο περιστατικά που θα χρειαστούν Μονάδα Εντατικής Θεραπείας δεν μπορούν να διεκπεραιωθούν σε τακτική βάση. Το ίδιο το νοσοκομείο δηλαδή περιορίζει την επιχειρησιακή δυνατότητα των ιατρών του και τους εκθέτει και νομικά όταν δεν εξασφαλίζει τη στοιχειώδη μετεγχειρητική υποστήριξη των χειρουργημένων ασθενών με τη εφημέρευση αναισθησιολόγου. Το αν αυτό είναι επικίνδυνο για τους ασθενείς που χειρουργούνται δεν αντέχει ούτε ως ερώτημα.

Συνιστά την απόλυτη έκθεση της ζωής του ασθενούς αλλά και του ιδίου του ιατρού που εκτίθεται νομικά. Έχει ήδη από διετίας γνωστοποιηθεί η κατάσταση με σχετικά έγγραφα στις προϊστάμενες αρχές, πολιτικές και δικαστικές.

Επί της ουσίας το πολιτικό σύστημα δια μέσου της διοίκησής στα νοσοκομεία έχοντας δικαιώσει για άλλη μία φορά τον εαυτό του, έχει ήδη υποβαθμίσει από καιρό τα δύο νοσοκομεία και συνεχίζει το έργο του με επιπλέον αποδυνάμωση προσωπικού.

Τώρα άνετα μπορεί να επικαλεστεί και λόγους για να τα κλείσει ως αντιπαραγωγικές μονάδες και οικονομικά επιζήμιες στο σκληρό οικονομικό τοπίο. Λόγους που το ίδιο το πολιτικό σύστημα φρόντισε να υπάρχουν και να διαιωνίζονται υπονομεύοντας τη λειτουργία και των δύο νοσοκομείων. Η απόλυτη υποκρισία. Τώρα που κλείνουν τα πάντα στο βωμό της προστασίας των κρατικών πόρων πρέπει να τους θυμίσετε την ευκολία που έχτιζαν νοσοκομεία και σχολεία χωρίς τον παραμικρό σχεδιασμό.

Ο λάθος σχεδιασμός έχει γίνει από την αρχή λοιπόν. Και ήταν λάθος γιατί οι illuminati(πεφωτισμένοι) πολιτικοί της εποχής ήθελαν εξασφάλιση της εκλογικής τους πελατείας. Βόλεψε πολλούς αυτό και στην κακοηθέστατη αυτή συναλλαγή συμμετείχαν και οι δύο πλευρές. Πολιτικοί και λαός.

Οι πρώτοι διέφθειραν και παρέσυραν τον δεύτερο. Μόνο που στο τέλος το λογαριασμό τον πλήρωσε όπως πάντα, ο δεύτερος. Πάντα αυτός θα τον πληρώνει. Είναι ο πιο αφελής. Του αρέσουν τα παραμύθια με κάστρα (νοσοκομεία) πάνω σε λόφους. Τι κι αν δεν κατοικούν πρίγκιπες και βασιλοπούλες εκεί μέσα; Αρκεί που στέγασαν την ματαιοδοξία και την επιπολαιότητα όλων μας.

Από τη λήψη της απόφασης κατασκευής των δύο νοσοκομείων υπονομεύτηκε η υγεία των Βοιωτών και οι πολιτικοί θριαμβολογούσαν στα εγκαίνια των δύο νοσοκομείων ξεσηκώνοντας επηρμένα πλήθη που δεν μπορούσαν να φανταστούν πόσο εκτίθετο η υγεία τους. Τώρα θα μετακινηθεί, εάν δεν απολυθεί, προσωπικό από πού για να πάει πού; Τι να πρωτοκαλύψει από ανάγκες η διαδικασία της κινητικότητας; πόσο πιο κάτω πια μπορεί να υποβαθμίσει τα δύο νοσοκομεία η διαθεσιμότητα έστω κι ενός υπαλλήλου;

Η καινούργια διοίκηση των δύο νοσοκομείων γιατί να λειτουργήσει με πιο συνετό τρόπο; με τα ίδια κριτήρια δεν τοποθετήθηκε; τις ίδιες αρχές με τις προηγούμενες δε θα υπηρετήσει; και να ήθελε δεν έχει πλέον καμία δυνατότητα. Περικοπές πρέπει να εφαρμόσει στο βωμό υποτίθεται εξορθολογισμού της λειτουργίας των δύο νοσοκομείων. Ας πείσουν πρώτα τους εαυτούς τους και μετά εμάς".