Στο στόχαστρο των εργολάβων και της κακώς εννοούμενης «επιχειρηματικότητας» και «ανάπλασης», με την πλήρη κάλυψη – πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής, βρίσκεται ένα από τα πρώτα πάρκα στην ιστορία της Ελλάδας, το «Παπαστράτειο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου».

Στα πλαίσια αυτά η Ανοιχτή Συνέλευση για την Προστασία και Αναζωογόνηση του Παπαστράτειου Δημοτικού Πάρκου Αγρινίου, πραγματοποίησε δράση ενημέρωσης της τοπικής κοινωνίας.
Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα: http://www.agrinionews.gr/

«Η Δράση ξεκίνησε με περιήγηση στο χώρο της παρέμβασης, όπου διαπιστώθηκε, για άλλη μια φορά, η τεράστια καταστροφή που έχουν προκαλέσει οι μέχρι σήμερα εργολαβικές παρεμβάσεις, ακόμα και σε περιοχές πρασίνου, παρά την τελευταία απαγορευτική απόφαση του ΣτΕ. Διαπιστώθηκε η «αυθαίρετη» ξύλευση των πεσμένων δένδρων, οι χαράξεις των διαδρομών ακριβώς δίπλα στους κορμούς και πάνω στο ριζικό σύστημα των δέντρων, το γκρέμισμα των περίτεχνων λιθοδομών, καθώς και το σκάψιμο σε όλο το χώρο από την παιδική χαρά έως το πρώην φυτώριο και το θέατρο.

Στην ενημερωτική παρουσίαση που ακολούθησε η κ. Έρση Γαλαζούλα (δικηγόρος των πολιτών που έχουν προσφύγει στο ΣτΕ) ενημέρωσε τους παρευρισκόμενους για όλες τις τρέχουσες νομικές εξελίξεις και στη συνέχεια το λόγο πήρε ο κ. Δημήτρης Παπαδήμας (τ. Διευθυντής της Διεύθυνσης Κηποτεχνίας και Περιβάλλοντος του Δήμου Αθηναίων), ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε ότι οι βίαιες εκριζώσεις δέντρων από το χώρο του Πάρκου δεν έχουν καμία σχέση με μεταφυτευτικές ενέργειες, όπως αυτές είναι γνωστές στις επιστήμες περιβάλλοντος, αφού η μεταφύτευση δένδρων τον μήνα Αύγουστο είναι κάτι παραπάνω από ακρότητα.

Στη συνέχεια και αναφερόμενος στην χάραξη των διαδρόμων, είπε πως η συγκεκριμένη μελέτη, έτσι όπως αυτή έχει αποτυπωθεί στο έδαφος, «δεν υπηρετεί τους κανόνες της ελάχιστης προσέγγισης, καθώς και το βάθος απόξεσης κοντά στον κορμό των δένδρων». Υπογράμμισε το τεράστιο έλλειμμα γνώσης στη διαχείριση περιβάλλοντος, που χαρακτηρίζει όλους τους αιρετούς και σε όλες τις θεσμικές βαθμίδες της πολιτείας και κατέληξε: «Η αστικοποίηση των μεγάλων Πάρκων δεν είναι συμφέρουσα για το αστικό σύστημα. Η χρήση σκληρών και μη πορωδών υλικών μειώνει τη φυσική διήθηση του νερού στον χώρο των πάρκων, προκαλώντας οικολογική υποβάθμιση. Η διαφύλαξη αυτών των στοιχείων αποτελεί προτεραιότητα καθημερινή για όλους τους πολίτες».

Ο κ. Κώστας Τάτσης (μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Επαγγελματικών Γεωτεχνικών και Επιχειρήσεων Πρασίνου) χαρακτήρισε το Πάρκο Αγρινίου με βάση τη χάρτα της Φλωρεντίας, ως ιστορικό κήπο. «Ένας ιστορικός κήπος», είπε μεταξύ άλλων, «είναι μια αρχιτεκτονική και φυτοκομική σύνθεση, που ενδιαφέρει το κοινωνικό σύνολο από ιστορική και καλλιτεχνική πλευρά και ως τέτοιο θα πρέπει να θεωρείται μνημείο. Υπάρχει άραγε», αναρωτήθηκε, «στην πόλη ή κάπου αλλού στη δυτική Ελλάδα ένα έργο κηποτεχνίας, που να έχει φτιαχτεί παλιότερα; Αυτός ο χαρακτηρισμός», είπε συνοπτικά, «δεν είναι ένας χαρακτηρισμός με νομική υπόσταση μόνο. Η ίδια η τοπική κοινωνία έχει κάθε δικαίωμα να ορίσει την κοινωνική ιστορικότητα του χώρου».

Ο κ. Κώστας Φαρμακίδης (Δικηγόρος στην υπόθεση του Πεδίου του Άρεως), που αμέσως μετά πήρε το λόγο, σημείωσε ότι «έχουμε μπερδέψει ακόμα κι εμείς οι πολίτες το τι είναι σημαντικό, και το τι δεν είναι. Το σκέιτινγκ, ή η ταβέρνα, ή η μπύρα με θέα ένα δένδρο, ή δύο δένδρα, ή ένα πράσινο, έχει γίνει πιο σημαντική από έναν φυσικό χώρο μέσα στις πόλεις, ο οποίος είναι πολλαπλά σημαντικός για να αναπνέουμε, για το κλίμα, για την αλλαγή της διάθεσης που μας προκαλεί και μόνο η ύπαρξη του». Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην μεθοδευμένη εγκατάλειψη των χώρων πρασίνου κατά τις δεκαετίες του 80 και του 90 σε όλη τη χώρα για να οδηγηθούμε στη λογική των αναπλάσεων που «έβαλαν χοντρό χέρι» στους ελεύθερους και πράσινους χώρους, έτσι ώστε να μπορέσουν να υλοποιηθούν έργα δόμησης και να αξιοποιηθούν τα κοινοτικά κονδύλια.

Τέλος πήρε το λόγο ο κ. Μιχάλης Στογιάννος (Πρόεδρος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Επαγγελματικών Γεωτεχνικών και Επιχειρήσεων Πρασίνου). Μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της ΠΕΕΓΕΠ παρατήρησε ότι «η επιχειρούμενη ανάπλαση σημαίνει μεγαλύτερο κόστος συντήρησης, μεγαλύτερη απαίτηση σε νερό, μεγαλύτερη απαίτηση σε ανθρώπινο δυναμικό και οικονομικούς πόρους». Αναδεικνύοντας τον παραλογισμό της Δημοτικής επέμβασης, σημείωσε πως, «όταν ένας τοίχος καταρρέει από την πίεση ενός αιωνόβιου δένδρου, δεν κόβουμε το δέντρο, φτιάχνουμε τον τοίχο».

«Είναι σαφές», τόνισε καταλήγοντας. «Το Παπαστράτειο δεν χρειάζεται ανάπλαση. Δεν χρειάζεται ανασχεδιασμό, δεν χρειάζεται καινούργιες ακριβές κατασκευές. Συντήρηση χρειάζεται. Σεβασμό χρειάζεται και ορθολογική διαχείριση».
Και κατήγγειλε: «Ως ΠΕΕΓΕΠ, που έχουμε μοναδικό αντικείμενο, ενδιαφέρον και δραστηριότητα το Πράσινο και το Περιβάλλον, αλλά και ως πολίτες που έχουμε θέση και άποψη, είμαστε υποχρεωμένοι να καταγγείλουμε την καταστροφική ανάπλαση του Πάρκου του Αγρινίου. Είμαστε υποχρεωμένοι να καταγγείλουμε την κατασπατάληση των χρημάτων των ευρωπαίων πολιτών. Είμαστε υποχρεωμένοι να προσφέρουμε κάθε βοήθεια σε οποιονδήποτε, προκειμένου να αποτραπεί το περιβαλλοντικό έγκλημα, το οποίο επιχειρείται σήμερα στο Αγρίνιο. Και αν ο Δήμος του Αγρινίου δεν μπορεί να φτιάξει μια απλή, μια στοιχειώδη μελέτη για την ανασυγκρότηση και συντήρηση αυτού του Πάρκου, η Ένωσή μας είναι στη διάθεσή του να την χρηματοδοτήσει».