Μια κουβέντα μόνο ως απόσταγμα 6 μηνών ρομαντικού, θα πουν κάποιοι, αγώνα για αξιοπρέπεια. Η έννοια του Δημόσιου δεν επιβάλλεται. Πραγματώνεται από την αποδοχή της Κοινωνίας.

Της Μάχης Νικολάρα
Δημοσιογράφος της ΕΡΤ

Σε μία από τις συναντήσεις στην διάρκεια του κατ’ επίφαση – κοροϊδία διαλόγου με τον Παντελή Καψή είχα πει, σε έντονο οφείλω να ομολογήσω ύφος, στον εντεταλμένο υποτίθεται να διαχειριστεί το θέμα Υφυπουργό, ότι δεν φθάνει που η Κυβέρνηση μας κατέστρεψε σε μία νύχτα τη ζωή, την επαγγελματική υπόσταση και μας κατασυκοφάντησε δεν θέλει ούτε καν να μας αποζημιώσει. Ο κ. Καψής με χαρακτήρισε τότε υπερβολική και καχύποπτη.

Η στιχομυθία αυτή έλαβε χώρα λίγο μετά την περιβόητη τροπολογία που κούρευε τις γενναιόδωρες, κατά δήλωση του Πρωθυπουργού αποζημιώσεις των εργαζομένων της ΕΡΤ. Ο αρμόδιος Υφυπουργός είχε μάλιστα δεσμευτεί σε εμάς τους καχύποπτους ότι θα παραιτηθεί εάν δεν ισχύσουν όσα είχε υποσχεθεί για τις αποζημιώσεις. Λες και μας έκανε και χάρη να ισχύσει για έλληνες πολίτες όσα προβλέπει η ελληνική νομοθεσία. Δεν παραιτήθηκε βέβαια. Ούτε και αργότερα παραιτήθηκε όταν στην κόντρα με το Γκίκα Μάναλη, ειδικό εκκαθαριστή της ΕΡΤ, υπερίσχυσε ο δεύτερος ο οποίος μάλιστα επιχειρείται εσχάτως να θεωρηθεί κατά νόμο ανεύθυνος για όποια παρανομία έχει γίνει και θα γίνει στην διάρκεια της εκκαθάρισης.

Ούτε λόγος να παραιτηθεί όταν πλέον έγινε σαφές ότι δεν θα τηρηθεί, και ούτε επρόκειτο ποτέ, η πολιτική συμφωνία για «2.000 εργαζόμενους της ΕΡΤ στον μεταβατικό φορέα» η οποία επέτρεψε στο κόμμα που τον πρότεινε να παραμείνει στην Κυβέρνηση. Διατηρεί ο κ. Καψής την υπουργική του καρέκλα παρότι δεν έχει αρμοδιότητες, όπως ο ίδιος δηλώνει. Και σίγουρα ούτε τώρα σκέφτεται να την αποχωριστεί και είχε την παρρησία, θράσος κατά τη γνώμη μου, να ενημερώσει επιτροπή δημοσιογράφων, έστω και αν ήταν από αυτούς που συνεργάστηκαν, ότι δυσκολεύεται να πείσει το Υπ. Οικονομικών να καταβάλει τις νόμιμες αποζημιώσεις … Το ξέρει λέει ότι είχε υποσχεθεί ότι θα υπολογιστούν οι αποζημιώσεις με βάση την προϋπηρεσία που είχε αναγνωρίσει η ΕΡΤ. Ας πιέσουν και εκείνοι από την πλευρά τους, τους είπε, που είναι ημέτεροι, υπονοεί.

Όχι ο κ. Καψής δεν έχει κανένα λόγο να αποχωριστεί την καρέκλα του κι ας εμφανιζόταν τόσους μήνες ως ο αδέκαστος εγγυητής της διαφάνειας και της αξιοκρατίας λες και κανένας δεν έβλεπε το όργιο παρανομιών για να στηθεί το εξάμβλωμα ΔΤ. Έκπληξη; Όχι και τόσο. Έχουμε, ως κοινωνία, εθιστεί δυστυχώς στην πολιτική αλητεία. Είναι ενδιαφέρον ωστόσο να τοποθετηθούν επί του θέματος οι πρώην συνάδελφοι που επέλεξαν να συνεργαστούν με τους θύτες τους, και να κάνουν ό,τι μπορούν για να δώσουν επίφαση Δημόσιας στην κυβερνητική τηλεόραση και αργότερα το ραδιόφωνο. Είναι ενδιαφέρον γιατί έλεγαν τότε ότι θα πάνε να κάνουν «αντίσταση από τα μέσα». Κανένας όμηρος μιας επισφαλούς εργασιακής σχέσης την οποία μάλιστα ο ίδιος επέλεξε, δεν μπορεί να αντισταθεί. Και συνεπείς στη στάση τους, έχουν πάρει τώρα σβάρνα τα υπουργικά, πολιτικά, συνδικαλιστικά κλπ γραφεία για να διαπραγματευθούν θέσεις στη ΝΕΡΙΤ. Τις δικαιούνται γιατί συνεργάστηκαν.

Έκπληξη; Και πάλι όχι.

Μια κουβέντα μόνο ως απόσταγμα 6 μηνών ρομαντικού, θα πουν κάποιοι, αγώνα για αξιοπρέπεια. Η έννοια του Δημόσιου δεν επιβάλλεται. Πραγματώνεται από την αποδοχή της Κοινωνίας. Η Κυβέρνηση επιχείρησε να αποκαταστήσει το φιάσκο της 11ης Ιουνίου χρησιμοποιώντας τα πρόσωπα της ΕΡΤ για να δείξει ότι «δεν έγινε και τίποτα (σαν ανέκδοτο δεν ακούγεται;). Δεν είναι όμως τα πρόσωπα που κάνουν την Τηλεόραση Δημόσια είναι η Δημόσια Τηλεόραση (όχι η Δυο Του η κανονική που ακόμα την αναζητούμε ) που κάνει τα πρόσωπα.

Πηγή: www.thepressproject.gr