"Ελληνικό σκοτάδι στην Αυστραλία του ενός εκατομμυρίου ομογενών" χαρακτηρίζει το κλείσιμο της ΕΡΤ ο δημοσιογράφος – ανταποκριτής στην Αυστραλία Αλέκος Μάρκελλος, που ζει τα τελευταία τρία χρόνια στην Μελβούρνη. Μας μίλησε για την απόφασή του να εγκατασταθεί εκεί, για τη σημασία της παρουσίας Ελλήνων ανταποκριτών σε μια τόσο μακρινή από την Ελλάδα χώρα, για την κατάσταση στα ΜΜΕ της Αυστραλίας, αλλά και για το πώς σχολιάζουν την κρίση στην πατρίδα οι ομογενείς της Αυστραλίας.

-Πόσο καιρό ζεις μόνιμα στην Αυστραλία και τι σε έκανε να αφήσεις την Ελλάδα;

«Τρία χρόνια και δύο ημέρες! Εφυγα όταν η κρίση μόλις είχε αρχίσει να δείχνει τα δόντια της. Δημοσιογραφικά, καιρό πριν την είχα δει να έρχεται. Κάλχας σίγουρα δεν είμαι, θέμα ανάλυσης των στοιχείων είναι και η εμπειρία του να έχεις ταξιδέψει πολύ, να έχεις δει άλλες οργανωμένες κοινωνίες και να αντιλαμβάνεσαι πως η καταιγίδα θα ξεσπάσει, νομοτελειακά.

Δεν θα έφευγα, αν δεν είχα τον πιο σπουδαίο λόγο του κόσμου: Την ίδια περίοδο ο γιος μου είχε διαγνωσθεί στο φάσμα του αυτισμού. Εκεί δεν έβλεπα φως για το μέλλον του, το αντίθετο καταλάβαινα πως η επερχόμενη κρίση θα του στερούσε ακόμη περισσότερες ελπίδες λόγω της κατάπτωσης των κοινωνικών υπηρεσιών που θα ερχόταν. Εδώ τον δέχθηκαν σε ένα πειραματικό πρόγραμμα στο Πανεπιστήμιο του La Trobe  στη Μελβούρνη και σε συνεργασία με το Mind Institute of California που την ανέπτυξε, έκαναν το θαύμα. Η ημέρα με τη νύχτα. Ποιος γονιός θα το σκεφτόταν δύο φορές; Η μέθοδος αναδείχθηκε από το περιοδικό "TIME" ως η 5η σημαντικότερη ιατρική εξέλιξη στον πλανήτη για το 2012... Ετσι κι αλλιώς όμως είχα πια σιχαθεί τη διαφθορά, την αναξιοκρατία και τον λαϊκισμό που είχαν εξελιχθεί εκεί σε τέρατα που έτρωγαν τον ανθό και προωθούσαν τα παράσιτα... Να σημειώσω μόνο πως είχα το τυπικό δικαίωμα να κάνω αίτηση στο La Trobe, είμαι γεννημένος στην Αυστραλία. Βέβαια είχα να έρθω από το...1966. Oταν οι μετανάστες γονείς μου επέστρεψαν στην Ελλάδα, ήμουν δύο μηνών...».

-Πώς είναι η δουλειά του Ελληνα ανταποκριτή εκεί;

«Ηρθαμε ως ανταποκριτές με τη σύζυγό μου Εμμα Παπαεμμανουήλ, επίσης δημοσιογράφο της ΕΡΤ, εκεί είχαμε γνωριστεί ως ανεξάρτητοι επαγγελματίες. Δεν μας έκανε χάρη κανείς. Στην ιστορία της ΕΡΤ είμαστε οι μόνοι που ήρθαμε με τον... βασικό μισθό, χωρίς επιδόματα, εκτός έδρας και άλλα που προβλέπονταν από τον Κανονισμό Λειτουργίας. Και τα εισιτήρια από την τσέπη μας τα βάλαμε, δεν είχε ξαναγίνει. Υπέβαλα αξιολογημένη και κοστολογημένη αίτηση στο Δ.Σ. και εγκρίθηκε. Αν η ΕΡΤ λειτουργούσε αλλιώς μέχρι και διαφημίσεις θα τους είχα στείλει. Αλλά δεν είχαν καν... κοστολόγιο!

Είμαι περήφανος γιατί η Ομογένεια και μας αγκάλιασε και κυρίως αισθάνθηκε για πρώτη φορά πως τη λογάριαζε η μάνα -πατρίδα όσο και άλλους. Ποτέ δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί είχε ανταποκριτή η... Ισπανία και όχι η Αυστραλία του σχεδόν ενός εκατομμυρίου Ελλήνων. Ψοφήσαμε στη δουλειά, χωρίς πλάκα, όλοι θέλανε να δείξουν στη γενέτειρα και τον κόσμο τις προσπάθειες και τα επιτεύγματά τους. Στήσαμε και μια εκπομπή για το δορυφορικό "Από την Αυστραλία με Αγάπη" η πρώτη που ετοίμαζαν ποτέ ανταποκριτές και μετέδιδαν από την έδρα τους, όχι από την Αθήνα. Αδιανόητα χαμηλού κόστους, τελικά κι αυτά από την τσέπη μας τα βάλαμε...Ομως είδα τόσα πρόσωπα ανθρώπων που είναι στο δείλι της ζωής, 30 και 40 χρόνια εδώ μαχητές, να δακρύζουν από συγκίνηση που το χρήμα απλώς δεν ήταν κριτήριο. Μπορώ να πω πως δουλεύαμε πολύ περισσότερο από την Αθήνα».

-Γενικά πώς είναι το δημοσιογραφικό επάγγελμα στην Αυστραλία; Να φανταστώ ότι δεν έχει σχέση με την κρίση (όχι μόνο την οικονομική) που περνάει στην Ελλάδα;

«Οι Αυστραλοί δημοσιογράφοι είναι συγκριτικά με εκεί πολύ καλοπληρωμένοι. Ομως τα ΜΜΕ είναι εταιρείες που ανήκουν σε κολοσσούς τύπου Μέρντοχ. Σε σχέση με την Ελλάδα οι δυνατότητες να κινηθείς δημοσιογραφικά είναι πιο ανελαστικές, επειδή το έζησα είσαι πιο πολύ υπάλληλος παρά... ρεπόρτερ. Αλλά βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις».

 

-Τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο πολλοί Ελληνες έρχονται στη μακρινή ήπειρο αναζητώντας μια καλύτερη διαβίωση. Την βρίσκουν αλήθεια;

«Ναι, τη βρίσκουν σε ποσοστό πάνω από 80%. Αλλά θέλει δουλειά και προσαρμογή, υπομονή και επιμονή. Και αντοχές κυρίως στο νόστο. Κάποιοι που νόμιζαν πως μπαίνω στο αεροπλάνο και με περιμένει το κόκκινο χαλί, έφυγαν όπως ήρθαν. Κάποιους τους απέλασαν ως παράνομους μετανάστες, το λέω για να μην έχουν κάποιοι εκεί μόνο την εικόνα του οικονομικού μετανάστη που ήρθε από φτωχότερη χώρα στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή...».

-Ηδη συμπληρώθηκε ένα εξάμηνο από το μαύρο της ΕΡΤ. Περιέγραψέ μας πώς το βίωσες ο ίδιος, αλλά και η ελληνική κοινότητα;

«Εχω μπει σε σπίτια παππούδων που η ERT WORLD έπαιζε 24 ώρες, δεν είχαν άλλο κανάλι περασμένο στη μνήμη. Σκέφτομαι για παράδειγμα τους απόμαχους στο κέντρο "Φροντίδα", ξαπλωμένους στα κρεβάτια τους, ανήμποροι όντας πια από 40 χρόνια πολύ σκληρής δουλειάς. Πώς λέτε να ένοιωσαν όταν από τη μια στιγμή στην άλλη σίγησαν οι τηλεοράσεις σε όλους τους θαλάμους; Σκοτάδι. Ελληνικό σκοτάδι. Σκέφτομαι τις ελπίδες που γέννησε η εδώ παρουσία μας, την ανάταση του φρονήματος, τη διατήρηση της γλώσσας στις νεώτερες γενιές, την προσπάθεια που έγινε να αναβαθμιστεί με τις δράσεις μας η στήριξη στη δοκιμαζόμενη Ελλάδα, να διαφημίσουμε τα καλά της, να συμβάλουμε στην τόνωση του τουρισμού, στην κατανάλωση ελληνικών προϊόντων, την ενίσχυση των επενδύσεων προς την Ελλάδα. Ολα στο βρόντο. Προσωπικά εκφράστηκα με τον χειρότερο τρόπο, αν και δεν είχα την πολυτέλεια, έκλεισα έτσι την πόρτα στην όποια ΔΤ, την όποια ΝΕΡΙΤ. Αλλά έπρεπε το επόμενο πρωί να μπορώ να κοιτάξω στα μάτια τον κυρ-Παντελή που δούλευε στα ορυχεία 35 χρόνια και με ρώταγε με δάκρυα, "γιατί παιδί μου";

Προσωπικά, η απόλυση, η παράνομη μη καταβολή των αποζημιώσεων, η μη πληρωμή των εκπομπών που είχαμε στείλει και πληρώσει από τον πενιχρό μισθό μας με τσάκισε. Σε μια πανάκριβη χώρα, αναγκάστηκα ακόμη και να κάνω περικοπές στις θεραπείες του παιδιού μου. Αλλά ξέρω να στηρίζομαι στις δυνάμεις μου».

-Τι πιστεύεις αλήθεια ότι ώθησε την κυβέρνηση να κλείσει την ΕΡΤ; Ρωτώ καθώς έχεις δημοσιεύσει στα social media στοιχεία και αποκαλύψεις για πρόσωπα και γεγονότα που έπαιξαν ρόλο.

«Νομίζω πως κάθε νοήμων άνθρωπος έχει καταλάβει πως ήταν προσωπικό γινάτι του Σαμαρά, αυτά τον έχουν φάει ως πολιτικό. Αντίθετα με κάποιους είχα την ευκαιρία στην Ελλάδα να γνωρίζω πολύ καλά τα πολιτικά παρασκήνια. Και δεν ήμουν μέλος ή φίλος ούτε είχα πάρε δώσε με κανένα κόμμα να το ξεκαθαρίσω. Οταν ο Σαμαράς για παράδειγμα ήθελε να ρίξει τον Μητσοτάκη, με τις περιβόητες κασέτες του Γρυλλάκη και του Μαυρίκη το έκανε. Ε, σε μένα και μερικούς άλλους τις είχε δώσει ο Αλαφούζος να τις ακούσουμε και να τις αξιολογήσουμε. Τη βρωμιά την ξέρω, το παράδειγμα είναι από τα... μικρά. Το κλείσιμο της ΕΡΤ όπως έγινε, ήταν παραλογισμός και εθνική βλακεία που μας ξευτίλισε διεθνώς, μέχρι και... βορειοκορεάτικα και ιρανικά ΜΜΕ μίλαγαν για καταπάτηση της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα! Κατόρθωμα!

Φυσικά και ήταν μεγάλος ασθενής η ΕΡΤ, φυσικά και γίνονταν σκάνδαλα, όχι όμως από τους απλούς εργαζόμενους αλλά από τα κομματικά βύσματα. Ε, είχε γάγγραινα στο πόδι, ο Σαμαράς της έκοψε το κεφάλι! Και αυτό που ακολούθησε είναι μια από τα ίδια, διαφθορά και αδιαφάνεια. Μπράβο μεγάλε, να πας στο Χάρβαρντ να διδάξεις πολιτικές εξυγίανσης!».

-Πέρα από το θέμα της ΕΡΤ, την κρίση στην πατρίδα, οι ομογενείς πώς την σχολιάζουν;

«Υπάρχουν όχι μια αλλά τουλάχιστον πέντε γενιές ομογενών. Φυσικά κι συμπονούν, εκεί έχουν συγγενείς, γονείς, αδέλφια, φίλους αλλά και αγάπη για την πατρίδα. Είναι περήφανοι Ελληνες και πληγώθηκαν. Ομως δεν είναι και λίγοι όσοι είπαν "εμάς εδώ δεν μας χαρίστηκε η Αυστραλία ποτέ και σε τίποτε. Ούτε ρουσφέτια, ούτε διορισμούς ούτε άλλα τέτοια ..."ελληνικά". Οπως έστρωσαν τόσα χρόνια, έτσι θα κοιμηθούν". Σκληροί αλλά τους καταλαβαίνω. Πήγαιναν επίσκεψη μετά από 10-15 χρόνια σκληρότατης δουλειάς εδώ στα χωριά τους κι στο καφενείο τους αποκαλούσαν "οι Αυστραλοί". Εβλεπαν τον νεοπλουτισμό και την ειρωνεία, "μεγάλε εσύ έσκαβες, εγώ όμως έχω τα ίδια με σένα γιατί έχω μπάρμπα υπουργό". Και μετά ήρθε ο λογαριασμός...».

Πηγή: εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Μεσσηνίας