Πέθανε την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013 η ηθοποιός, σκηνοθέτις και συγγραφέας Μαριέττα Ριάλδη, σε ηλικία 72, ετών, από άγνωστα ως τώρα αίτια.

Είχε αφιερώσει τη ζωή της στην τέχνη που διάλεξε και υπήρξε πρωτοπόρος στην εποχή της. Πληθωρική, έντονη, με πάθος και χωρίς φόβο, η Ριάλδη ανήκε στο είδος των καλλιτεχνών που μάχονται και μέσα από τις παραστάσεις της έδινε τα δικά της κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα. Το 2003, όταν είδε να χάνει το θέατρό της _στεγαζόταν τότε στον 6ο όροφο του κτιρίου Μετοχικού Στρατού, επί της Σταδίου, έδωσε μάχη για να το αποτρέψει. Για τους ανθρώπους που την ήξεραν καλά, η μάχη αυτή που έχασε, επέδρασε καταλυτικά στα χρόνια που ακολούθησαν. 

Γιατί η ίδρυση του Πειραματικού Θεάτρου το 1967 ήταν για εκείνη όνειρο και στόχος ζωής. Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του στάθηκε ένας χώρος που φιλοξένησε και ανέδειξε το νεοελληνικό θέατρο, το οποίο δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές τότε. Η ίδια πρωτοστάτησε σε ένα μεγάλο άνοιγμα στις νέες θεατρικές δυνάμεις, δίνοντας στέγη σε συγγραφείς όπως ο Μουρσελάς, ο Γκούφας, ο Ζιώγας και οΣκαρίμπας, καθώς βέβαια και στον Καμπανέλλη.

Συγγραφέας η ίδια, έγραψε έργα με μεγάλη απήχησης, όπως τα «Ουστ», «Καφέ Σαντάν», «ΣΚ» ενώ έπαιξε ρόλους κλασικού ρεπερτορίου _ενδεικτικά αναφέρονται ο «Αμλετ», η «Εντα Γκάμπλερ», «Οι Βρυκόλακες», η «Αντιγόνη», ενώ συνεργάστηκε με πολλούς έλληνες ηθοποιούς. Τη Μαριέττα Ριάλδη χαρακτήριζε η πειραματική ματιά πάνω στα πράγματα: Πρωτοπαρουσίασε παραστάσεις με πειραματική φόρμα τόσο στον λόγο όσο και στην όψη, δίνοντας προβάδισμα στην εικαστικά παρουσίαση. Συμμετείχε με τη δουλειά της σε φεστιβάλ, αποσπώντας διακρίσεις.

Γεννημένη το 1941, η Μαριέττα Ριάλδη φοίτησε στη Δραματική Σχολή Ιωαννίδη καθώς και στη σχολή Σταυράκου, θέατρο και κινηματογράφο αντιστοίχως. Ξεκινώντας συνεργάστηκε με το Θέατρο Τσέπης του Δημήτρη Κολλάτου για να κάνει, στη συνέχεια, το επόμενο βήμα και να ανοίξει το δικό της θέατρο.Επί τέσσερις δεκαετίες το Πειραματικό Θέατρο _που είχε τη σφραγίδα της, πρότεινε στο αθηναϊκό κοινό ένα πολυσυλλεκτικό ρεπερτόριο: Από τα επαναστατικά έργα που είχαν τη δική της υπογραφή ως Σαρτρ («Μύγες»), Στρίντμπεργκ («Δεσποινίς Τζούλια» και «Χορός του θανάτου»), Λόρκα («Ματωμένος Γάμος»). Επίσης ανέβασεΜποστ σε συνεργασία με τον Μίκη Θεοδωράκη. Το 1983 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, όπου σκηνοθέτησε το έργο της Κάριλ Τσέρτσιλ «Πετυχημένες γυναίκες» ενώ το 1997 ο Γιώργος Ρεμούνδος ανέβασε, στο Εθνικό, τους δικούς της «Αστεγους».

Η Ριάλδη ανέβηκε για τελευταία φορά στο σανίδι το 2002 στην πολιτική σάτιρα «Η Ελλάδα μετακομίζει» που η ίδια είχε γράψει. Το κοινό είχε την ευκαιρία να τη δει και να την ακούσει τον Σεπτέμβριο του 2007 στο Ηρώδειο σε μια βραδιά αφιερωμένη στους πληγέντες από τις φωτιές του Αυγούστου, όταν απήγγειλε το ποίημα του Αζιζ Νεσίν «Σώπα μη μιλάς». 

Για την αγάπη και το ενδιαφέρον για τους νέους τιμήθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών ενώ είχε ήδη λάβει από το 1965 το Αργυρό Μετάλλιο στο Διεθνές Φεστιβάλ Νέων και το Επαθλο στο φεστιβάλ του Νανσί για την παράσταση του έργου της «Γυρισμός».

Πηγή: www.tovima.gr