Το ξέσπασμα της πανδημίας του Covid το 2020 έφερε πρωτόγνωρες καταστάσεις και «σίγασε» τον πλανήτη. Το lockdown επιβλήθηκε σχεδόν σε όλο τον κόσμο, το πρώτο δίμηνο που άρχισε η διασπορά του κορονοϊού, εώς ότου οι επιστήμονες αποφανθούν περί τίνος πρόκειται και οι κυβερνήσεις εφαρμόσουν μέτρα αποφυγής της διασποράς, καθώς τα συστήματα Υγείας βρέθηκαν απροετοίμαστα.

Οι αντιδράσεις, οι θεωρίες συνωμοσίας, τα σενάρια και λοιπές συζητήσεις άνοιξαν, μέχρι, τέσσερα χρόνια μετά, οι Γάλλοι επιστήμονες να κάνουν αναφορά -για πρώτη φορά- σε ένα «πείραμα μαζικής υπακοής».

Συγκεκριμένα, το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS), χρησιμοποίησε αυτόν τον χαρακτηρισμό σε συνέντευξη που δημοσιεύεται ΕΔΩ.

Ο ιστορικός και κοινωνιολόγος, Nicola Mariot, λέει μεταξύ άλλων:

«Πράγματι, την άνοιξη του 2020, όλες οι κυβερνήσεις βρέθηκαν στην ίδια κατάσταση την ίδια στιγμή: το 100% των αποφάσεων έπρεπε να ληφθούν με 50% πληροφορίες. Ωστόσο, τα κράτη υιοθέτησαν ριζικά διαφορετικές πολιτικές. Πέντε χώρες του Νότου -Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα και Κύπρος- υιοθέτησαν μερικά από τα πιο αυστηρά μέτρα, υποβάλλοντας όλες τις μετακινήσεις του πληθυσμού τους σε αυστηρούς κανόνες, ελεγχόμενους από την αστυνομία.

Ταυτόχρονα, οι σκανδιναβικές χώρες, όπως η Σουηδία, η Φινλανδία, η Δανία, η Νορβηγία, η Ολλανδία, αλλά και η Ελβετία και η Βουλγαρία υιοθέτησαν υγειονομικά μέτρα (μάσκα, απαγόρευση συγκεντρώσεων, πλύσιμο χεριών κ.λπ.). Ως αποτέλεσμα, στη Γαλλία, η προσέλευση στους χώρους πρασίνου την άνοιξη του 2020 μειώθηκε στο μισό, ενώ στη Δανία, την ίδια περίοδο, διπλασιάστηκε.»

Το lockdown και καταστολή από την αστυνομία – «Ο φόβος του ιού δεν αρκεί, από μόνος του»

Όπως λέει ο Mariot:

«Πράγματι, με διάταγμα της 23ης Μαρτίου, οι νομάρχες και οι δήμαρχοι ενθαρρύνθηκαν να «χρησιμοποιήσουν όλες τις αστυνομικές τους εξουσίες» και «να υιοθετήσουν πιο περιοριστικά μέτρα – από αυτά που λαμβάνονται σε εθνικό επίπεδο – όταν υπάρχουν ειδικές συνθήκες.

Και δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη δύναμη. Δεκαεπτά νομοί θέσπισαν απαγόρευση κυκλοφορίας για πολίτες, τριάντα για επιχειρήσεις, εννέα και τα δύο. Περισσότεροι από διακόσιοι δήμοι καθιέρωσαν επίσης τα δικά τους απαγορευτικά μέτρα. Τα διάφορα συμπληρωματικά μέτρα έχουν συχνά οδηγήσει σε ρήξη με μία από τις θεμελιώδεις αρχές που νομιμοποιούν τον περιορισμό: η ισότητα όλων απέναντι στις απαγορεύσεις.»

Σε ερώτημα για το πώς μπορούμε να εξηγήσουμε ότι ο πληθυσμός υπάκουσε σε μεγάλο βαθμό υπακούσει στους πολύ περιοριστικούς κανόνες, ο ίδιος απαντά:

«Είχαμε δύο υποθέσεις για να εξηγήσουμε γιατί το 80% του πληθυσμού συμφώνησε να μείνει κλεισμένο στο σπίτι: φόβος για τον ιό και φόβος για την αστυνομία. Η έρευνα της Vico μάς έδειξε ότι σε όλη αυτή την περίοδο, ποτέ δεν ήταν πάνω από το 50% των ανθρώπων που σεβάστηκαν τις συστάσεις για την υγεία. Επομένως, ο φόβος του ιού δεν αρκεί, από μόνος του, για να εξηγήσει τη μαζική υπακοή στους κανόνες.»

Πηγή: ieidiseis.gr