Το TPP σταχυολόγησε τα βασικά σημεία της ομιλίας του νέου πρέσβη της Κούβας, Αραμίς Φουέντε Ερνάντες, στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Χοσέ Μαρτί» - Αλληλεγγύη στην Κούβα, εν όψει της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών με θέμα την ανάγκη τερματισμού του εμπορικού, οικονομικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού που έχουν επιβάλει οι Ηνωμένες Πολιτείες.

του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 10 Σεπτέμβρη, στο προαύλιο του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών, όπου δεκάδες αλληλέγγυοι με τον κουβανικό λαό απαίτησαν να παύσει ο 60χρονος αποκλεισμός της Κούβας.

Τι είναι αποκλεισμός και σε τι συνίσταται;

Ο Κουβανός πρέσβης ξεκίνησε την παρέμβασή του, ξεκαθαρίζοντας πως «ο αποκλεισμός είναι η πιο παρατεταμένη και απάνθρωπη πράξη οικονομικού πολέμου που έχει ποτέ διαπραχθεί εναντίον οποιουδήποτε έθνους», ενώ συνιστά μαζική, κατάφωρη και συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάθε Κουβανού και Κουβανής, παραβίαση του διεθνούς δικαίου και της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών», η οποία «χαρακτηρίζεται ως πράξη γενοκτονίας, σύμφωνα με τη Συνθήκη του 1948 για την πρόληψη του εγκλήματος της γενοκτονίας».

Εξήγησε πως ο αποκλεισμός, ο οποίος επιβάλλεται ήδη εδώ και πάνω από 60 χρόνια, αφού ο Πρόεδρος Κένεντι υπέγραψε το πρώτο σχετικό διάταγμα στις 3 Φεβρουαρίου 1962, «επιδιώκει να επιβάλει στην Κούβα ένα ξένο πολιτικό σύστημα, και είναι το κύριο εμπόδιο που ορθώνεται στην ανάπτυξη της χώρας».

Σημείωσε πως ο ακριβέστερος ορισμός των πραγματικών στόχων της πολιτικής αυτής κατά της Κούβας βρίσκεται στο υπόμνημα του Υφυπουργού Εξωτερικών, Λέστερ Ντι Μάλορι, της 6ης Απριλίου 1960, σύμφωνα με το οποίο «στόχος είναι να προκαλέσει απογοήτευση και αποθάρρυνση μέσω της οικονομικής δυσαρέσκειας και των ελλείψεων (…) να αποδυναμώσει την οικονομική ζωή στερώντας από την Κούβα χρήματα και προμήθειες προκειμένου να μειώσει τους ονομαστικούς και πραγματικούς μισθούς, να προκαλέσει πείνα, απελπισία και την ανατροπή της κυβέρνησης».

Γιατί έχει εξωεδαφικό χαρακτήρα

Ο Αραμίς Φουέντε Ερνάντες εξηγεί πως ο αποκλεισμός «έχει εξωεδαφικό χαρακτήρα, διότι μέσω πιέσεων, εκβιασμών και κυρώσεων, επιδιώκει να απομονώσει την Κούβα», καθώς «παρεμποδίζει τις τραπεζικές και χρηματοοικονομικές συναλλαγές και πράξεις, περιορίζει και επιδιώκει με κάθε μέσο να αποτρέψει τις ξένες επενδύσεις και να στερήσει άλλες πηγές εισοδήματος από τη χώρα».

Ως εκ τούτου, «τα μονομερή μέτρα καταναγκασμού που περιλαμβάνει υπονομεύουν άμεσα την κυριαρχία, την ισότητα και την πολιτική ανεξαρτησία των κρατών», αφού «δεν επιδιώκει μόνο να απομονώσει την Κούβα, αλλά και να τιμωρήσει εκείνους που δημιουργούν οικονομικούς, εμπορικούς και χρηματοπιστωτικούς δεσμούς με τη χώρα».

Ο αποκλεισμός είναι παράνομος και ανήθικος – Θέση της διεθνούς κοινότητας και η ψηφοφορία στον ΟΗΕ

«Oι ανθρώπινες ζημίες από τον αποκλεισμό είναι ανυπολόγιστες και αυξάνονται διαρκώς» προσθέτει ο Κουβανός πρέσβης, αναφέροντας πως «ήδη σχεδόν το 80% των Κουβανών γεννήθηκαν κάτω από αυτές τις συνθήκες». Όπως εξήγησε «δεν μπορεί πραγματικά να μετρηθεί με χρηματικούς όρους το πόσο έχουν υποφέρει οι κουβανικές οικογένειες, αφού «δεν υπάρχει ούτε μία κουβανική οικογένεια ή τομέας στη χώρα που να μην υφίσταται τις επιπτώσεις του: στην υγεία, την εκπαίδευση, τα τρόφιμα, τις υπηρεσίες, τις τιμές των προϊόντων, τους μισθούς και τις συντάξεις.

Ο πρέσβης αναφέρθηκε στην τελευταία έκθεση που υποβλήθηκε στα Ηνωμένα Έθνη, όπου «διευκρινίζεται ότι, σε τρέχουσες τιμές, οι ζημιές που συσσωρεύτηκαν κατά τη διάρκεια των έξι δεκαετιών που εφαρμόζεται αυτή η πολιτική ανέρχονται σε 150 δισ., 410,8 εκατομμύρια δολάρια». «Λαμβάνοντας υπόψη την υποτίμηση του δολαρίου έναντι της αξίας του χρυσού στη διεθνή αγορά, ο αποκλεισμός προκάλεσε μετρήσιμες ζημιές άνω του ενός τρισεκατομμυρίου, 326 δισ., 432 εκατομμυρίων δολαρίων», συμπεραίνει.

Ο κ. Φουέντε Ερνάντες τόνισε ότι «αυτή η πολιτική οικονομικής πολιορκίας προκαλεί τη σχεδόν ομόφωνη και καθολική απόρριψη», αφού «εκτός από τη συντριπτική υποστήριξη του σχετικού ψηφίσματος [κατά του αποκλεισμού] που εγκρίνει η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών κάθε χρόνο, υπάρχουν συνεχείς καταγγελίες και ενέργειες καταγγελίας από άτομα, οργανισμούς και θεσμούς σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών».

Ποιοι βρίσκονται πίσω από τον αποκλεισμό

Σύμφωνα με τον πρέσβη, πίσω από τον αποκλεισμό βρίσκονται «οι Κουβανοί αντεπαναστάτες που εδράζουν στη Φλόριντα, οι οποίοι ενεργούν σε συνεργασία με πολιτικούς αυτής της χώρας, των ΗΠΑ, και οι οποίοι έχουν μετατρέψει τον αποκλεισμό σε ιδιωτική επιχείρηση γεμίζοντας τις τσέπες τους με δολάρια και ζώντας από την αντικουβανική πολιτική». Όπως αναφέρει «πρόκειται για ομάδες που έχουν απαγάγει την εξωτερική πολιτική αυτής της χώρας έναντι της Κούβας και κραυγάζουν υπέρ μιας στρατιωτικής επέμβασης».

Ο πρέσβης της Κούβας αναφέρθηκε στο νόμο Χελμς Μπάρτον, με τον οποίο «η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής έχει ενισχύσει σκόπιμα και ευκαιριακά τον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό». Σε αυτή την κατεύθυνση, «ο νόμος Helms Burton ψηφίστηκε το 1996, ο οποίος περιόρισε τις εξουσίες του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών να λάβει την απόφαση για την άρση του αποκλεισμού και έδωσε αυτή την εξουσία μόνο στο Κογκρέσο».

«Ωστόσο, ο Πρόεδρος διατηρεί πολλές δυνατότητες, εναλλακτικές λύσεις, και περιθώρια δράσης προκειμένου να τροποποιήσει ή να εξαλείψει πολλά από τα μέτρα που τον απαρτίζουν» σημείωσε. Υπενθυμίζουμε πως ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν έγινε δέκτης επιστολής προσωπικοτήτων, που τον καλούσαν να τερματίσει τον οικονομικό αποκλεισμό της Κούβας, ενώ μαίνεται η πυρκαγιά, που ξέσπασε στις 5 Αυγούστου στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του Ματάνσας. Ωστόσο, η κυβέρνηση Μπάιντεν ανανέωσε το Σάββατο το «Νόμο του Εμπορίου με τον Εχθρό», ένα νόμο του 1917 που διατηρεί το οικονομικό αποκλεισμό του νησιού

Η στάση του κουβανικού λαού και διεθνής αλληλεγγύη

Ο Αραμίς Φουέντε Ερνάντες επιβεβαιώνει πως ο λαός της Κούβας «αντιστέκεται και επαναβεβαιώνει τη δέσμευσή του να υπερασπιστεί και να συνεχίσει να τελειοποιεί το μοντέλο μας της σοσιαλιστικής δημοκρατίας, που βασίζεται στην άσκηση της εξουσίας από τον λαό και για τον λαό», ενώ «επικυρώνει τη σταθερή του αποφασιστικότητα να είμαστε πιστοί στις πεποιθήσεις που τροφοδότησαν την Επανάσταση».

Στο εξωτερικό «έχουν δημιουργηθεί εκατοντάδες επιτροπές διεθνούς αλληλεγγύης προς την Κούβα, οι οποίες εκφράζουν και απαιτούν την άρση του αποκλεισμού», σημείωσε ο πρέσβης, ο οποίος ευχαρίστησε «όλους τους φίλους στην Ελλάδα και σε πολλά μέρη του κόσμου που στέκονται αλληλέγγυοι στον αγώνα του ηρωικού λαού της Κούβας, καταδικάζουν τον εγκληματικό αποκλεισμό και απαιτούν την άμεση άρση του». «Η Κούβα δεν είναι μόνη της και η φωνή της θα συνεχίσει να ακούγεται δυνατά και καθαρά καταγγέλλοντας τον αποκλεισμό και αγωνιζόμενη για όλους τους δίκαιους σκοπούς», τόνισε, ενώ θέλοντας να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, παρέδωσε τιμητική διάκριση, την οποία παρέλαβε ο Αλέκος Χαλβατζής, εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής του Συλλόγου «Χοσέ Μαρτί» – Αλληλεγγύη στην Κούβα,.

«Οι επιθέσεις κατά της Κούβας και η αποδυνάμωση του περιφερειακού και παγκόσμιου αποτυπώματός της έχει έναν σαφή σκοπό: να καταστρέψει ένα ηθικό και ιδεολογικό στήριγμα για όσους αγωνίζονται για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ανεξαρτησία και την περιφερειακή ολοκλήρωση», κατέληξε, σημειώνοντας πως «η αλληλεγγύη με τη χώρα μας σήμερα είναι ένα τραγούδι, ένας ύμνος, στην ελευθερία του αύριο». Έκλεισε την παρέμβασή του, αναφέροντας πως «σήμερα μπορούμε να θυμηθούμε τον Μαρτό όταν το 1894 τόνιζε: Όποιος ξεσηκώνεται σήμερα με την Κούβα, ξεσηκώνεται για πάντα».

Πηγή: thepressproject.gr