Πέθανε σε ηλικία 88 ετών ο Γάλλος ηθοποιός Ζαν Πολ Μπελμοντό. 

Ο πρώτος του πρωταγωνιστικός ρόλος ήρθε το 1958 με το Les copains du Dimanche και μετά από διάφορες συνεργασίες, όπως με τον σκηνοθέτη Μαρκ Αλεγκρέ στο Έγκλημα στην Place Pigalle (Sois belle et tais-toi, 1958) και το Τελευταίο Ραντεβού (Un drôle de Dimanche, 1958), τον Μαρσέλ Καρνέ στους Ζαβολιάρηδες (Les tricheurs, 1958), αλλά και τον ρόλο του ως Ντ' Αρτανιάν στην τηλεοπτική ταινία Οι 3 σωματοφύλακες, ήρθε ο ρόλος που θα έκανε το όνομά του γνωστό σε μία ταινία που εκπροσωπούσε το «Νέο κύμα».

Το αναντίρρητο ταλέντο και η χαλαρή κινηματογραφική παρουσία του Ζαν Πολ Μπελμοντό έτυχαν της προσοχής του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, σε μια ευτυχή συγκυρία που θα απέδιδε σύντομα αριστουργήματα. Ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, που μέχρι τότε είχε σκηνοθετήσει τρεις μικρού μήκους ταινίες, σκηνοθέτησε το 1960 το πασίγνωστο Με κομμένη την ανάσα (À bout de soufflé), όπου ο Μπελμοντό πρωταγωνιστεί ως κακοποιός που προσπαθεί να ξεφύγει από την αστυνομία και βρίσκει καταφύγιο σε μία εφήμερη ερωτική σχέση με μία Αμερικανίδα. Ο Μπελμοντό ενσάρκωσε τον χαρακτήρα του με μία ποιητική ελαφρότητα που κανείς Γάλλος ηθοποιός δεν είχε επιδείξει μέχρι τότε. Ο ρόλος του Μπελμοντό ως Μισέλ τον καθιέρωσε ως style-icon και παρ’ όλο που οι ρόλοι που προηγήθηκαν ήταν λιγοστοί και ο Μπελμοντό βρισκόταν μόλις στην αρχή της καριέρας του, η ταινία αυτή τον καθιέρωσε ως «κλασικό». Το Με κομμένη την ανάσα εκτόξευσε τη φήμη του Γκοντάρ και του Μπελμοντό στα ύψη και εγκαινίασε με αριστουργηματικό τρόπο τη νέα σχολή κινηματογραφικής σκέψης που θα έμενε γνωστή ως Nouvelle Vague (Νέο Κύμα). Το γαλλικό σινεμά είχε βρει την απάντησή του στον Αμερικανό Τζέιμς Ντιν. Δεν είναι τυχαίο πως κάθε κείμενο που έχει γραφτεί για τον Ζαν Πολ Μπελμοντό ξεκινάει και τελειώνει με μία αναφορά στο Με κομμένη την ανάσα. Το ντεμπούτο του Γκοντάρ δεν ήταν o καλύτερος ρόλος που έπαιξε ποτέ ο Μπελμοντό, αλλά ήταν με διαφορά η ταινία που αποφάσισε πως στο πρόσωπο του 27χρονου τότε ηθοποιού το νέο γαλλικό σινεμά είχε μόλις ανακαλύψει τον πρώτο του μεγάλο ήρωα.

Την ίδια χρονιά, ο Μπελμοντό έπαιξε στο φιλμ του Βιττόριο ντε Σίκα Η Ατιμασμένη (La ciociara, 1960), η οποία επέκτεινε τη φήμη του σε παγκόσμιο βεληνεκές.

Το 1961 ο Γκοντάρ τον επιστράτευσε και πάλι για το Η Κυρία θέλει έρωτα (Une femme est une femme) και την ίδια χρονιά έγινε ο Εφημέριος (Léon Morin, Prêtre) του Ζαν Πιερ Μελβίλ, αποσπώντας την πρώτη του υποψηφιότητα για βραβείο BAFTA καλύτερου ξένου ηθοποιού. Την επόμενη χρονιά ξανασυνεργάστηκε με τον Μελβίλ όταν υποδύθηκε τον Σιλιάν, έναν πληροφοριοδότη της αστυνομίας, στην ταινία Ο Χαφιές (Le Doulos), ένα διαμάντι του σινεμά που κατατάχθηκε από το περιοδικό Empire στις 500 καλύτερες όλων των εποχών. Την ίδια χρονιά βρέθηκε στο πλευρό της Κλαούντια Καρντινάλε στη θρυλική κομεντί του Φιλίπ Ντε Μπροκά Καρτούς (Cartouche).

Το 1963 έπαιξε στο Καυτό πεζοδρόμιο (Peau de banane) με τη Ζαν Μορώ και λίγο αργότερα βρέθηκε και πάλι στα χέρια του Μελβίλ για την ταινία Ο μεγάλος τυχοδιώκτης (L' aîné des Ferchaux, 1963), όπου υποδύθηκε έναν νεαρό μποξέρ σε ρόλο σωματοφύλακα.

«Ο άσχημος γόης» του γαλλικού κινηματογράφου

Ο σημαντικός ηθοποιός γεννήθηκε στις 9 Απριλίου του 1933 στο Νεϊγί-συρ -Σεν, βορειοδυτικά του Παρισιού μέσα σε καλλιτεχνική οικογένεια. Ο πατέρας του, Πολ Μπελμοντό, ήταν γλύπτης με ιταλικές ρίζες και η μητέρα του ζωγράφος. Ωστόσο, ο μικρός Μπελμοντό δεν είχε φανερώσει καμία καλλιτεχνική κλίση στα εφηβικά του χρόνια. Αντιθέτως, έδειξε από την αρχή κλίση στα αθλητικά. Δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο και το πάθος του σε αυτή την ηλικία ήταν το μποξ και το ποδόσφαιρο, ενώ μάλιστα έκανε και προπονήσεις μποξ.

Αποφάσισε έτσι να γίνει πυγμάχος και στη σύντομη καριέρα του στα ρινγκ ήταν μάλιστα αήττητος. Το ντεμπούτο του το έκανε το 1949 ρίχνοντας νοκάουτ τον αντίπαλό του από τον πρώτο γύρο, αν και την επόμενη κιόλας χρονιά, συνειδητοποιώντας τις θυσίες που έπρεπε να κάνει για να γίνει επαγγελματίας, τα παράτησε.

Τότε στράφηκε στην υποκριτική και έγινε δεκτός στην Εθνική Σχολή Δραματικής Τέχνης του Παρισιού και αποφοιτώντας το 1956 βρήκε αμέσως δουλειά στο σινεμά.

Με ένα τσιγάρο μόνιμα στο στόμα του, ο Ζαν Πολ Μπελμοντό ξεκίνησε την καριέρα του το 1957 παίζοντας μερικά μικρορολάκια σε γαλλικές ταινίες της εποχής και βρέθηκε στην αντίπερα όχθη από τον υπερβολικά όμορφο Αλέν Ντελόν, με τους κριτικούς να χαρακτηρίζουν τον Μπελμοντό «γοητευτικά άσχημο» - αν και πολλές θαυμάστριές του και μη, θα διαφωνούσαν με αυτό.

Προσωπική ζωή

Ο «αέρας» και το αρρενωπό στυλ του Μπελμοντό αποδείχθηκαν ακαταμάχητα για τις γυναίκες της εποχής του. Στην προσωπική του ζωή, έχει δύο γάμους στο ενεργητικό του: με την Ελοντί Κονσταντάν (1953-1965), με την οποία χώρισε όταν αποκαλύφθηκε ο παράνομος δεσμός του με την Ούρσουλα Άντρες, και τη Ναταλί Ταρντιβέλ, την οποία γνώρισε το 1989 και έμεινε στο πλευρό της επισήμως από το 2002 έως το 2008. Έχει αποκτήσει επίσης τέσσερα παιδιά, αν και η μεγαλύτερή του κόρη έχασε τη ζωή της σε πυρκαγιά το 1994.
Σύντροφος του Ζαν Πολ Μπελμοντό υπήρξε για οκτώ χρόνια (1972-1980) η ηθοποιός Λάουρα Αντονέλι. Στο φεστιβάλ των Καννών, το 2011, εμφανίστηκε με τη νέα του σύντροφο, την κατά 45 χρόνια νεότερή του και πρώην Playmate, Μπάρμπαρα Γκαντόλφι από το Βέλγιο.

Ταινίες - σταθμοί στην καριέρα του

«Με κομμένη την ανάσα»



Η ταινία που έκανε διάσημο τον Γάλλο ζεν πρεμιέ σε ηλικία μόλις 26 ετών ήταν δίχως αμφιβολία το «Με κομμένη την ανάσα» σε σκηνοθεσία Ζαν Λυκ Γκοντάρ. Η ταινία αυτή συγκαταλέγεται στα αριστουργήματα του γαλλικού «νέου κύματος». Μια ταινία με δράση, σασπένς, γρήγορη πλοκή, στοιχεία αστυνομικού φιλμ νουάρ και εξαιρετικές ερμηνείες από τον νεαρό Ζαν Πολ Μπελμοντό και την Τζιν Σίμπεργκ.

«Ο τρελός Πιέρο» (1965) του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ

«Ο εφημέριος», 1961



Τον καιρό της ναζιστικής κατοχής στη Γαλλία μια όμορφη κομμουνίστρια η Εύα, την οποία υποδύεται η Εμμανουέλ Ριβά, συναντά τον γοητευτικό ιερέα Λεόν Μοράν. Μετά από πολλές συζητήσεις η Εύα τον ερωτεύεται. Ένα έντονο ψυχόδραμα, όπου ο νεαρός Μπελμοντό απέδειξε ότι μπορεί να παίξει και πιο δύσκολους ρόλους, πέρα από το να υποδύεται τον γκάνγκστερ σε ταινίες δράσεις.

Ο τυχοδιώκτης των δύο ηπείρων, 1965



Ένας νεαρός βαριεστημένος πολυεκατομμυριούχος προσπαθεί με κάθε τρόπο να αυτοκτονήσει. Μετά από πολλές αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας, τελικά η τύχη τα φέρνει αλλιώς και κάποιος άλλος προσπαθεί να τον δολοφονήσει. Ξαφνικά του ξυπνά η όρεξη για ζωή. Μια κωμωδία δράσης με συμπρωταγωνίστρια την Ούρσουλα Άντρες, που ήδη ήταν γνωστή ως Bond-Girl.

Μπορσαλίνο, 1970



Στη δεκαετία του '30 δύο γκάνγκστερ συναντήθηκαν στη Μασσαλία, ο Σιφρεντί, τον οποίο υποδύεται ο Αλέν Ντελόν και ο Καπέλα, που υποδύεται ο Μπελμοντό. Αρχικά τους χωρίζει μια γυναίκα, την οποία διεκδικούν και οι δύο, αλλά στη συνέχεια γίνονται φίλοι.

O επαγγελματίας, 1981



Ο Γάλλος μυστικός πράκτορας Μπομόν καλείται να δολοφονήσει έναν Αφρικανό δικτάτορα. Αλλά λίγο πριν συμβεί το μοιραίο, οι ανώτεροί του αλλάζουν γνώμη και στέλνουν τον ίδιο σε μια αφρικανική φυλακή. Όταν πλέον αποφυλακίζεται αποφασίζει να εκδικηθεί τον πρώην διοικητή του, επειδή νιώθει ότι τον πρόδωσε.

Ο περιθωριακός, 1983



Ο κομισάριος Φιλίπ Ζορντάν παρακολουθεί έναν νονό των ναρκωτικών στη Μασσαλία, αλλά κατηγορείται από τους ανωτέρους του στο Παρίσι ότι χρησιμοποιεί ανορθόδοξες ερευνητικές μεθόδους. Παρόλα αυτά ο Ζορντάν συνεχίζει ακάθεκτος τις προσπάθειές του να εντοπίσει τον μαφιόζο. Μια εμβληματική ταινία δράσης και ένας από τους πιο γνωστούς ρόλους τους Μπελμοντό.

Το αρπαχτικό, 1984

Τυνησία 1943. Ο Ογκανιέ στο πλαίσιο μυστικής γαλλικής αποστολής προσπαθεί να οργώσει την έρημο για να εξορύξει χρυσό για λογαριασμό της Γαλλίας. Όμως στην προσπάθειά του βρίσκει εμπόδιο από γερμανικά στρατεύματα. Μόνο ο Ογκανιέ και τρεις άλλοι επιβιώνουν. Όταν ο γερμανικός κίνδυνος παρέρχεται, επιστρέφει στην έρημο για να ολοκληρώσει την αποστολή που κάποτε ξεκίνησε.

Εκατό και μία νύχτες, 1995 

Ένα διαφορετικό αφιέρωμα της Ανιές Βαρντά για τα 100 χρόνια κινηματογράφου. Η Βαρντά σε αυτή την κωμωδία κάλεσε κορυφαίους σταρ του διεθνούς και γαλλικού, φυσικά, σινεμά. Μαζί με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό συμπρωταγωνιστούν στην ταινία ο Χάρισον Φορντ, ο Αλέν Ντελόν, η Κατρίν Ντενέβ, ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ αλλά και η Τζίνα Λολομπριτζίτα.