Της Νόρας Ράλλη

Η 23η Αυγούστου έχει ανακηρυχθεί από τις Βρυξέλλες «πανευρωπαϊκή μέρα μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων, που πρέπει να μνημονεύεται με αξιοπρέπεια και αμεροληψία».

Δηλαδή για να «ενωθεί» πραγματικά η Ε.Ε. αυτό της έλειπε! Ηταν 2 Απριλίου 2009 όταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθέτησε ψήφισμα «Για την ευρωπαϊκή συνείδηση και τον ολοκληρωτισμό». Σύμφωνα με αυτό, η 23η Αυγούστου ανακηρύχθηκε «πανευρωπαϊκή μέρα μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων, που πρέπει να μνημονεύεται με αξιοπρέπεια και αμεροληψία».

Αυτό έγινε γιατί, σύμφωνα με το ψήφισμα, «η Ευρώπη δεν θα ενωθεί αν δεν μπορέσει να διαμορφώσει μια κοινή οπτική για την Ιστορία της, αν δεν αναγνωρίσει τον ναζισμό, τον σταλινισμό και τα φασιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα ως «κοινή κληρονομιά» και αν δεν διεξαγάγει έναν έντιμο και διεξοδικό διάλογο για τα εγκλήματά τους κατά τον προηγούμενο αιώνα». Με απλά λόγια, εδώ και 10 χρόνια για την Ε.Ε. κομμουνισμός και φασισμός είναι ένα και το αυτό.

Παρά τις αντιρρήσεις (και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ), για ακόμη μια χρονιά, ο πρώτος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Φρανς Τίμερμανς, και η επίτροπος Δικαιοσύνης, Βιέρα Γιούροβα, έκαναν δηλώσεις υπέρ της «πανευρωπαϊκής ημέρας μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων». Σε αυτές αντιτάχθηκε η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ, χαρακτηρίζοντάς τες (και δικαίως) «προκλητικές και ανιστόρητες», καθώς «με φιέστες και κοινές ανακοινώσεις κυβερνήσεων των χωρών της Βαλτικής επιχειρείται η απαράδεκτη ταύτιση του κομμουνισμού με το τέρας του φασισμού».

Και συμπληρώνει: «Ματαιοπονούν κι είναι γελασμένοι ότι μπορούν να ξαναγράψουν την Ιστορία που σφραγίστηκε από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Ανησυχούν γιατί με κάθε ευκαιρία οι λαοί των χωρών που γνώρισαν τον σοσιαλισμό σε έρευνες με μεγάλα ποσοστά νοσταλγούν, αναλογίζονται τι είχαν και τι έχασαν συγκρίνοντάς τα με τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουν στο πετσί τους. Κι όλα αυτά παρά τους τόνους λάσπης κι αντικομμουνισμού, τις διώξεις και απαγορεύσεις Κομμουνιστικών Κομμάτων, την προκλητική διαστρέβλωση της ιστορίας με ειδική στόχευση τη νεολαία. Παραμένει όμως άσβεστη, φωτεινή ιστορική αλήθεια ότι ο σοσιαλισμός και η πρωτοπόρα πάλη των Κομμουνιστών μαζί με τους λαούς, στον απελευθερωτικό αγώνα, νίκησε τον φασισμό.

Η ΕΣΣΔ και οι άλλοι

»Η Σοβιετική Ενωση έδωσε στον αγώνα 20 εκατομμύρια νεκρούς, εκατομμύρια τραυματίες, ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές. Ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε πολλές χώρες από τον ναζιστικό ζυγό και ύψωσε την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ ενώ οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Βρετανία με τους μεγάλους ομίλους τους πρωταγωνίστησαν στην ενίσχυση της Ναζιστικής Γερμανίας τόσο πριν με τη συμφωνία του Μονάχου όσο και στη διάρκεια του Β’ ΠΠ με στόχο να ηττηθεί η Σοβιετική Ενωση». Με αυτά τα λόγια καταδικάζουν την «κλιμάκωση του αντικομμουνισμού, τους νέους αντιδραστικούς νόμους και διώξεις σε βάρος του ΚΚ Πολωνίας, του ΚΚ Ουκρανίας και των εφημερίδων τους, την απαγόρευση της δράσης των κομμουνιστών στις Βαλτικές χώρες, τις τιμές που απολαμβάνουν σε αυτές τις χώρες οι συνεργάτες των Ες-Ες, την καταστροφή ιστορικών μνημείων της Αντιφασιστικής Νίκης».

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών