Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Βρισκόμαστε πλέον στην τελική ευθεία μιας επίπονης και σκληρής περιόδου, που χαρακτηρίστηκε κυρίως -αν όχι απoκλειστικά - από την διαπραγμάτευση της νέας ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους και τους θεσμούς.
Δεν ήταν μια εύκολη περίοδος για κανέναν. Ούτε για μας εδώ, ούτε για την κυβέρνηση, ούτε πολύ περισσότερο για τον ελληνικό λαό.
Δεν μπορούμε να μην υπογραμμίσουμε ότι αυτή η διαπραγμάτευση λαμβάνει χώρα σε μια περίοδο κατά την οποία δεν έχει αποκατασταθεί η κανονικότητα στη χρηματοδότηση της οικονομίας. Και αυτό όχι μόνο δεν είναι επιλογή μας αλλά δεν συνάδει με τους κανόνες, δεν θα έπρεπε να συμβαίνει και είναι απαράδεκτο.
Ενδεχομένως κάποιοι να πιστεύουν ότι είναι μια αποτελεσματική διαπραγματευτική τακτική για να αναγκάσουν την ελληνική κυβέρνηση να υποχωρήσει από τις θέσεις της και να αποδεχθεί μια συμφωνία που θα επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος.

Τους διαβεβαιώνουμε η τακτική τους δεν είναι διόλου αποτελεσματική. Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού ζητάει λύση και όχι απλά συμφωνία. Ζητάει λύση βιώσιμη και μακράς πνοής. Για αυτό και παρά τις δυσκολίες και τις πιέσεις, παρά την ομοβροντία συστημηκών μέσων ενημέρωσης, που τις περισσότερες φορές αποτελούν τη φωνή των δανειστών στη χώρα, στηρίζει την σκληρή διαπραγμάτευση. Ο κόσμος μας εμπιστεύεται για την ειλικρίνειά μας αλλά και γιατί γνώριζε από πριν ότι ο δρόμος που έχουμε να βαδίσουμε δεν θα είναι εύκολος, αλλά ανηφορικός. Και στηρίζει γιατί αντιλαμβάνεται ότι για πρώτη φορά μια κυβέρνηση διαπραγματεύεται στο δικό του όνομα και για τα δικά του συμφέροντα.
Στηρίζει ο ελληνικός λαός τις προσπάθειες μας, γιατί αντιλαμβάνεται με σαφήνεια ότι πλέον στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης υπάρχουν δύο ομάδες. Όχι μία όπως συνέβαινε τα τελευταία πέντε χρόνια.

Από τη μια μεριά η ομάδα που στηρίζει τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και από την άλλη η ομάδα που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Που παλεύει για μια έξοδο από την κρίση με όρους αλληλεγγύης, ισότητας και κοινωνικής προστασίας. Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είναι σε όλους σας γνωστό ότι με μοχλό την χρηματοδοτική ασφυξία, κάποιοι από τους εκπροσώπους των δανειστών επιχειρούν να ανατρέψουν την απόφαση της 20ής Φεβρουαρίου, σύμφωνα με την οποία η ελληνική κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να παρουσιάσει ένα πλαίσιο μεταρρυθμίσεων που θα αφήνει πίσω του το Μνημόνιο και την 5η αξιολόγηση. Εμείς ως ελληνική κυβέρνηση σεβαστήκαμε και συνεχίζουμε να σεβόμαστε την απόφαση της 20ης του Φλεβάρη.
Το ίδιο περιμένουμε, όμως, και από το σύνολο των θεσμών και των εκπροσώπων τους. Δεν χρειάζεται σε καμία περίπτωση να επαναλάβω ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε σε παράλογες απαιτήσεις. Στο θέμα του ΦΠΑ, του ασφαλιστικού συστήματος, της αγοράς εργασίας ή σε οποιοδήποτε άλλο τομέα οι αρχιτέκτονες του πιο αποτυχημένου προγράμματος στην ιστορία του ΔΝΤ, επιμένουν σε ακρότητες, προκειμένου να μη παραδεχθούν την αποτυχία τους.
 Δε πρόκειται να δεχθούμε ακρότητες όχι απλώς γιατί δεν πιστεύουμε σε αυτές. Αλλά γιατί τις θεωρούμε και βαθιά αντιαναπτυξιακές. Η κοινωνική καταστροφή και ο οικονομικός παραλογισμός της πολιτικής του Μνημονίου τελείωσε μια και καλή στις 25 Γενάρη. Ο ελληνικός λαός έβγαλε εισιτήριο χωρίς επιστροφή. Και εμείς δε πρόκειται να τον γυρίσουμε πίσω. Όλο αυτό το διάστημα έχουμε αποδείξει ότι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε υποχωρήσεις, ώστε να μπορέσουμε να φτάσουμε σε μια αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία. Απαιτούμε και από τους εταίρους μας ανάλογο σεβασμό και ανάλογες υποχωρήσεις.
Εμείς έχουμε κάνει το χρέος μας, ήρθε η ώρα για την Ευρώπη να κάνει το δικό της. Δεν είναι δυνατόν και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό στους κόλπους της Ευρώπης να  εξακολουθούν να υπάρχουν και να ασκούν επιρροή πρόσωπα που υπονομεύουν έμπρακτα και με σχέδιο το κοινό Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Την Ευρώπη της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης. Αυτή την Ευρώπη εμείς θα συνεχίζουμε να την υποστηρίζουμε και για αυτήν την Ευρώπη θα συνεχίζουμε να παλεύουμε κόντρα στους διάφορους μεγαλόσχημους που παραδίδουν μαθήματα ηθικής, όχι μόνο στον ελληνικό λαό αλλά σε όλους τους λαούς της Ευρώπης.
Και θα ήθελα να γίνω σαφής :
Οι δηλώσεις και η στάση ορισμένων αξιωματούχων τον τελευταίο καιρό, στις πιο κρίσιμες στιγμές της διαπραγμάτευσης, δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στην προσπάθεια για την εξεύρεση λύσης, δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στην ίδια την Ευρώπη. Δεν βοηθούν στην οικοδόμηση του κλίματος εμπιστοσύνης που αυτή τη στιγμή είναι πιο αναγκαίο από ποτέ. Και υψώνουν διαχωριστικές γραμμές εκεί που χρειάζεται προσέγγιση και διάλογος. Προτείνουμε λοιπόν σε όλους αυτούς να συνταχθούν με τις δυνάμεις εκείνες που δουλεύουν ειλικρινά για εξεύρεση λύσης. Να καταλάβουν επιτέλους ότι αυτό που διακυβεύεται εδώ δεν είναι ένα παιχνίδι ισχύος και επιβεβαίωσης, αλλά το ίδιο το μέλλον της Ευρώπης, το ίδιο το σχέδιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Δεν πρόκειται λοιπόν να ανεχτούμε και να αφήσουμε στο απυρόβλητο όσους εξακολουθούν να παίζουν με τη φωτιά, όσους ποντάρουν στην αποτυχία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, όσους εξωθούν τα πράγματα σε ρήξη. Όσους κάθε φορά που γίνονται βήματα διακινούν σενάρια εξόδου ταπείνωσης της Ελλάδας και κρίσης.
 Τα διακινούν κατ ίδιαν, δήθεν εμπιστευτικά, και αμέσως μετά δημοσίως. Θέλω να στείλω ένα καθαρό μήνυμα. Αυτές τις τελευταίες μέρες πριν την συμφωνία, όσοι μπορούν να συμβάλλουν ας το κάνουν. Όσοι δεν το επιθυμούν ας σιωπήσουν.
Σε κάθε περίπτωση εμείς παραμένουμε σαφείς, ειλικρινείς και καθαροί απέναντι στους εταίρους μας και απέναντι στον ελληνικό λαό. Κάναμε βήματα προσέγγισης ώστε να βρεθεί κοινό έδαφος για την συμφωνία, έχουμε όμως και κόκκινες γραμμές. Έχουμε και όρια, τα οποία η λαϊκή εντολή, η ανάγκη της χώρας να μπει στην ανάπτυξη και η κοινή λογική, μας υποχρεώνουν να μην τα υπερβούμε. Όχι για λόγους ιδεολογικής εμμονής, αλλά για λόγους επιβίωσης και προστασίας της κοινωνικής πλειοψηφίας που μας εμπιστεύεται και την οποία εκπροσωπούμε.
Και χάρη σε αυτές τις κόκκινες γραμμές, χάρη σε αυτή μας τη στάση έχουμε καταφέρει να κερδίσουμε ήδη πολλά. Πρώτα και κύρια, έχουμε καταφέρει να αλλάξει ριζικά το βασικό σενάριο που είχε γίνει αποδεκτό από το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής που ενέκρινε και ψήφισε στη Βουλή με διθυράμβους η κυβέρνηση Σαμαρά.
Σύμφωνα με το Πλαίσιο αυτό τα πρωτογενή πλεονάσματα που προβλέπονταν για το 2015 ,ήταν 3%, για το 2016 και το 2017, 4,5% και για το 2018, 4,2%. Τα πλεονάσματα αυτά δεν ήταν, όμως, τίποτα άλλο από την αριθμητική αποτύπωση της πολιτικής λιτότητας. Το άλλο της όνομα.
 Σήμερα έχει γίνει απολύτως δεκτό ότι αυτά τα νούμερα είναι όχι μόνο άπιαστα για μια οικονομία που εξέρχεται από μια επταετή ύφεση, αλλά κυρίως ότι είναι καταστροφικά.
Σήμερα το βασικό σενάριο που αποτελεί τη βάση της συζήτησης, δέχεται χαμηλούς στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2015 και το 2016 και υψηλότερους αλλά λογικούς για τα επόμενα χρόνια, με τη προϋπόθεση ότι η ελληνική οικονομία θα έχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Δεν πρόκειται εδώ για μια μικρή παραχώρηση ή μια οριακή αλλαγή. Αθροιστικά η ελληνική οικονομία, με βάση τους αναθεωρημένους και χαμηλότερους στόχους, θα γλιτώσει πάνω από 10 δις ευρώ σε εισπρακτικά μέτρα, τα επόμενα χρόνια. Αφήνουμε, δηλαδή, πίσω μας την λογική της σκληρής λιτότητας, που διαπερνούσε από άκρη σε άκρη τη μνημονιακή πολιτική.
 Ενώ ταυτόχρονα γίνεται εξ αντικειμένου και παραδοχή για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του χρέους, καθώς η ανάλυση της βιωσιμότητας του εξαρτάται άμεσα από το ύψος αυτών των πρωτογενών πλεονασμάτων. Τα πρακτικά δε αποτελέσματα αυτής της μεγάλης κατάκτησης, δεν θα αργήσουν να φανούν στην καθημερινότητα των πολιτών, στην ποιότητα των κοινωνικών υπηρεσιών, στην ανταποδοτικότητα του κράτους. Έχουμε επίσης καταφέρει μέσα από επίπονες διαπραγματεύσεις να ξεκαθαρίσουμε ότι πρώτον δεν συζητάμε, σε καμία περίπτωση, όχι μόνο την περαιτέρω απορύθμιση της αγοράς εργασίας, αλλά αντίθετα ότι είμαστε έτοιμοι να επαναφέρουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και την διαιτησία που αποτελούν θεμέλιους λίθους του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
 Και εδώ πρόκειται για στροφή 180 μοιρών σε σχέση με την αντεργατική πολιτική των μνημονιακών κυβερνήσεων. Επίσης έχουμε διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι δεν αποδεχόμαστε την περικοπή συντάξεων που αποτελούσαν μια από τις κεντρικές δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης στην τρόικα με το περίφημο mail Χαρδούβελη. Αυτό, βέβαια, για να συνεννοηθούμε, δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε από μόνοι υποχρεωμένοι, είτε έτσι είτε αλλιώς, να αντιμετωπίσουμε τα χρονίζοντα προβλήματα του ασφαλιστικού συστήματος, το πρόβλημα της βιωσιμότητάς του. Αυτό όμως δεν θα γίνει με όρους εξαναγκασμού, ούτε με όρους περικοπών, αλλά μετά από νέες αναλογιστικές μελέτες που θα αποτυπώνουν την πραγματική εικόνα του και μέσα από πολιτικές ενίσχυσης των ασφαλιστικών ταμείων αλλά και αναδιανομής από τα πλουσιότερα προς τα φτωχότερα στρώματα. Μην ξεχνάμε εξάλλου ότι η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος εξαρτάται άμεσα και από την ενίσχυση της απασχόλησης αλλά και από την αμείλικτη καταπολέμηση της μαύρης εργασίας και της εισφοροδιαφυγής που αποτελούν μόνιμες πληγές. Και μην ξεχνάμε επίσης ότι αυτοί που σήμερα μας κάνουν κριτική για το ασφαλιστικό και τις συντάξεις, είναι ακριβώς οι ίδιοι που το κατέστρεψαν, όχι μόνο γιατί ανέχθηκαν τις παραβατικές συμπεριφορές της εργοδοσίας, αλλά και διότι τίναξαν στον αέρα τα αποθεματικά των ταμείων με το καταστροφικό PSI. Δεν θα ακολουθήσουμε λοιπόν τη δική τους λογική, που φορτώνει τα αποτελέσματα των δικών τους σκόπιμων «λαθών» στις πλάτες των συνταξιούχων. Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Να είστε βέβαιοι ότι σε αυτή τη διαπραγμάτευση δεν πρόκειται να αποδεχθούμε εξευτελιστικούς όρους, ούτε για τους εαυτούς μας, ούτε για την παράταξη, ούτε πολύ περισσότερο για τον ελληνικό λαό, που υπέμεινε τις συνέπειες της μνημονιακής καταστροφής για πάρα πολύ καιρό. Γιατί γνωρίζουμε καλά ότι η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία δεν μπορεί να αντέξει νέα μέτρα αλλά πολύ περισσότερο δεν μπορεί να αντέξει την έλλειψη κοινωνικής προοπτικής και προκοπής. Όπως γνωρίζουμε καλά και ότι το πρόγραμμα που υλοποιήθηκε στη χώρα και που κάποιοι από τους εταίρους εξακολουθούν, δυστυχώς, να υπερασπίζονται, δεν προβλεπόταν να αποτελέσει μια πρόσκαιρη παρένθεση. Αντίθετα είχε σκοπό να προκαλέσει ένα συνολικό μετασχηματισμό του κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου οργάνωσης της χώρας προς όφελος της ολιγαρχίας.
Στόχος του ήταν να τροποποιήσει ριζικά το συσχετισμό δύναμης, να δημιουργήσει μια κοινωνία της ασύδοτης κερδοσκοπίας σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Γιατί όπως πρόσφατα ξαναείπα το Μνημόνιο δεν ήταν ένα οικονομικό λάθος, ένα κακό πρόγραμμα, μια παραδρομή. Ήταν η συνειδητή επιλογή της εγχώριας ολιγαρχίας, με τις πλάτες των πιστωτών, να φορτωθούν τα βάρη της οικονομικής κρίσης στις πλάτες της μισθωτής εργασίας, των συνταξιούχων, της αυτοαπασχολούμενης μεσαίας τάξης και των μικρών επιχειρηματιών.
Στην πραγματικότητα το Μνημόνιο δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η προσπάθεια, να υπερβεί η χώρα την κρίση και το αδιέξοδο της, μέσω μιας πρωτοφανούς εκκαθάρισης δικαιωμάτων και επιχειρήσεων που θα έθεταν την βάση για μια νέα  κεφαλαιακή συσσώρευση με πολύ χειρότερους όρους για την κοινωνική πλειοψηφία. Η ύφεση, δε, που επιδεινώθηκε από την πολιτική αυτή ήταν δεδομένη, υπολογισμένη και σε ένα βαθμό επιθυμητή από τους εμπνευστές του. Αυτή λοιπόν τη φορά των εξελίξεων προσπαθούμε να αντιστρέψουμε. Ώστε να εισέλθουμε επιτέλους σε μια περίοδο ανάπτυξης. Όχι όμως μιας οποιασδήποτε ανάπτυξης, αλλά μιας ανάπτυξης που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας, δεν θα τα υπονομεύει, δεν θα τα υποτάσσει στα συμφέροντα της οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Αυτό είναι το ιστορικό στοίχημα για τη πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα. Για τη μόνη αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη. Και για να το καταφέρουμε αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η επίτευξη μιας βιώσιμης  συμφωνίας, η οποία θα αποτελεί προϊόν ενός αμοιβαίου συμβιβασμού με τους ευρωπαίους εταίρους. Εχώ πολλές φορές περιγράψει τα χαρακτηριστικά αυτής της συμφωνίας, επιτρέψτε μου να το κάνω άλλη μια φορά.

Η συμφωνία αυτή πρέπει να περιλαμβάνει:

Χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, κυρίως τα πρώτα χρόνια, ώστε να διασπάσουμε το μηχανισμό αναπαραγωγής της λιτότητας και να ανακτήσουμε τον αναγκαίο δημοσιονομικό χώρο.
Έσοδα από μεταφορά των βαρών στο πλούτο με αναδιανεμητικό προσανατολισμό, όχι δηλαδή μέτρα που θα εντείνουν την κοινωνική ανισότητα: καμία νέα περικοπή σε μισθούς και συντάξεις.
Αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους ώστε να μπει τέλος στο φαύλο κύκλο της  τελευταίας πενταετίας, όπου η χώρα αναγκάζεται να παίρνει νέα δάνεια για να ξεπληρώνει τα παλιά
Ένα γενναίο επενδυτικό πακέτο χρηματοδότησης επενδύσεων στις υποδομές και τις νέες τεχνολογίες. Μια τέτοια συμφωνία δεν θα απελευθερώσει απλώς το λιμνάζον δυναμικό της ελληνικής οικονομίας. Ταυτόχρονα θα αποτελέσει και το κλειδί, για να μπορέσουμε να εντείνουμε τον πραγματικό αγώνα. Τον αγώνα που πρέπει να δώσουμε μέσα στη χώρα, εναντίον της ολιγαρχίας και της παλιάς πολιτικής ελίτ, που κατέστρεψαν τα τελευταία χρόνια τόσο τη παραγωγική βάση όσο και τον κοινωνικό ιστό της πατρίδας μας.
 Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αντίπαλος δεν βρίσκεται μόνο στο Βερολίνο στις Βρυξέλες ή στην Ουάσιγκτον. Ο αντίπαλος, ίσως και ο πιο σκληρός, βρίσκεται και εντός των τειχών. Ότι εκτός από την Τρόικα των ξένων, υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια και το λόμπι των υποστηριχτών της Τρόικα των ξένων, που εκπροσωπούσε και συνεχίζει να εκπροσωπεί συγκεκριμένες οικονομικές δυνάμεις και συγκεκριμένα συμφέροντα. Πρόκειται για τις δυνάμεις και τα συμφέροντα που ευνοήθηκαν και ισχυροποιήθηκαν την τελευταία 25ετία και που είδαν την εξουσία τους να αυξάνεται κατακόρυφα με τις πολιτικές ακραίας λιτότητας και απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, της μνημονιακής πενταετίας. Άρα εκτός από τη διαπραγμάτευση με τους έξω, υπάρχει και ένας παράλληλος, ομόκεντρος αν θέλετε αγώνας.
 Ένας αγώνας που ίσως αποδειχτεί πιο κρίσιμος από τον πρώτο. Γιατί εκεί τελικά θα κριθεί τόσο η νέα κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί θα κριθεί η επιτυχία ή αποτυχία της, πρώτης ιστορικά, αριστερής κυβέρνησης για χώρα του πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αυτός ο αγώνας, ας είμαστε ειλικρινείς, έχει να κάνει με την προσπάθεια για την αντιστροφή της πορείας πολλών ετών. Έχει να κάνει με την προώθηση ενός ριζικά διαφορετικού κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου, που θα βασίζεται στην αναδιανομή του πλούτου, στην προώθηση της ισότητας, στην αλληλεγγύη, στο σεβασμό της δημόσιας περιουσίας, στην στήριξη των κοινών αγαθών, στην στήριξη της μισθωτής εργασίας, στο σεβασμό του περιβάλλοντος. Σύντροφοι και συντρόφισσες,
 Αυτός ο αγώνας έχει ήδη ξεκινήσει, για αυτό και βρίσκει λυσσαλέα αντίδραση στο εσωτερικό. Όχι τόσο από την αντιπολίτευση, που ούτως ή άλλως βρίσκεται σε απόλυτη στρατηγική αμηχανία και σε αποδρομή. Αλλά από τις ίδιες τις κοινωνικές δυνάμεις που εκπροσωπεί η αντιπολίτευση. Τις δυνάμεις που άφησαν εδώ και καιρό τις μάσκες της αμεροληψίας να πέσουν και έχουν αναλάβει οι ίδιες την αντιπαράθεση με την νέα κυβέρνηση και με το ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς πολιτικούς διαμεσολαβητές και χωρίς προσχήματα. Οι κοινωνικές δυνάμεις αυτές, ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν είναι άλλες από τους γνωστούς ολιγάρχες που λυμαίνονται τη χώρα μας και το λαό μας δεκαετίες ολόκληρες. Βλέπουν λοιπόν αυτοί τα συμφέροντα τους να απειλούνται και γι αυτό η στάση τους είναι λυσσαλέα και επιθετική απέναντι μας.

 Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Δεν είναι καθόλου τυχαία η καθημερινή επίθεση που δεχόμαστε από τα ΜΜΕ της διαπλοκής, έντυπα και ηλεκτρονικά.
Που τη μια βλέπουν χειρότερα μνημόνια να υπογράφονται και την άλλη μέρα βλέπουν τη χώρα να βαδίζει στα βράχια, στην καταστροφή, στην έξοδο από το Ευρώ. Αλλά η παράταξη μας, η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν και αποδεικνύει και σήμερα εμπράκτως, ότι δεν λογαριάζει τη φαιά προπαγάνδα και τον εκφοβισμό. Ακριβώς γιατί έχει εμπιστοσύνη στη κρίση του ελληνικού λαού.

Οι ολιγάρχες, λοιπόν, ας το καταλάβουν :

Ήρθε η ώρα να βάλουν το χέρι στη τσέπη.
Ήρθε η ώρα να πληρώσουνε φόρους, να πληρώσουν τα δάνειά τους στις τράπεζες, να πληρώσουν τις τηλεοπτικές συχνότητες που χρησιμοποιούν τζάμπα, να πληρώσουν όπως ακριβώς ορίζει ο νόμος και όπως πληρώνει από το υστέρημά του και ο τελευταίος έλληνας πολίτης. ¨Ηρθε η ώρα να πληρώσουν ότι δεν πλήρωσαν τόσα χρόνια.
Όση φαιά προπαγάνδα και αν εξαπολύσουν εναντίον μας, όσο και αν μας απειλήσουν, όσο και αν μας λοιδωρήσουν, δε θα αλλάξουμε στάση.
Γιατί έχουμε το λαό και την κοινωνία μαζί μας. Και γιατί εδώ ήρθαμε για να επιβάλουμε το δίκιο. Και το δίκιο θα το επιβάλουμε είτε έτσι είτε αλλιώς.

Ας το καταλάβουν καλά. Έχουμε μπροστά μας τέσσερα χρόνια παρά τέσσερις μήνες διακυβέρνησης, είτε έτσι είτε αλλιώς. Ο λαός μας στηρίζει, όσο δε στήριξε ποτέ καμιά άλλη κυβέρνηση.
 Το δίκιο θα το επιβάλουμε στο τόπο, να είστε σίγουροι για αυτό. Σε κάθε περίπτωση. Ήδη στους τέσσερις μήνες, καταφέραμε το πρώτο μεγάλο πλήγμα στη διαπλοκή. Καταλογίσαμε το πρώτο κομμάτι από τα χρέη των τηλεοπτικών σταθμών που έμεναν για χρόνια κλειδωμένα στα συρτάρια των Υπουργείων.
Χρέη για τα οποία, κατά περίεργη σύμπτωση, οι άτεγκτοι τεχνοκράτες της Τρόικας δεν χτύπησαν ποτέ το χέρι στο τραπέζι. Γιατί διύλιζαν τον κώνωπα και κατάπιναν την κάμηλο της διαπλοκής και της διαφθοράς. Εμείς θα συνεχίσουμε. Θα συνεχίσουμε με την άμεση δημοσιοποίηση του σχεδίου νόμου για τις ραδιοτηλεοπτικές άδειες που θα θέσει ένα τέλος στο μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο της μεταπολιτευτικής ελληνικής δημοκρατίας. Θα συνεχίσουμε με τους ελέγχους και τη διασταύρωση όλων των λιστών και των λογαριασμών  φοροδιαφυγής που έχουν οι υπηρεσίες στη κατοχή τους, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται αυτοί που φοροδιαφεύγουν. Εμείς θα συνεχίσουμε. Θα προχωράμε και δεν θα ξεχνάμε. Προχωράμε με βάση τις δεσμεύσεις μας απέναντι στον ελληνικό λαό και στην παράταξη μας για να καθαρίσουμε τη χώρα από το καθεστώς μιας οικονομικής ολιγαρχίας που πλούτισε και έζησε για χρόνια στην πλάτη της εργασίας και συνέχισε στα χρόνια της κρίσης να φορτώνει τα βάρη στη πλάτη της μεσαίας τάξης και του εργαζόμενου λαού.