Η εξέλιξη αυτή, μαζί με την πρόσφατη προκλητική «αθώωση» Κασιδιάρη για την επίθεση στη Λ. Κανέλλη, τις πρόσφατες ρατσιστικές επιθέσεις από χρυσαυγίτες σε μετανάστες σε Ομόνοια, Νίκαια και Ν. Ιωνία και τη βεβήλωση του μνημείου του Π. Φύσσα στο Κερατσίνι, αποτελούν ανησυχητικές εξελίξεις ενόψει και της δίκης της Χρυσής Αυγής, που ορίστηκε τελικά για τις 20 Απρίλη.

 Η αποφυλάκιση των τριών ηγετικών στελεχών της ΧΑ δεν μπορεί να χρεωθεί στην «υποστελέχωση» των δικαστικών υπηρεσιών, όπως δήλωσε ο υπουργός δικαιοσύνης Παρασκευόπουλος. Αρκεί μόνο να υπενθυμίσουμε τις δεκάδες περιπτώσεις απεργιών που τα δικαστήρια ταχύτατα κηρύσσουν παράνομες ή την περίπτωση του αναρχικού Σακκά που έμεινε προφυλακισμένος για πάνω από 2,5 χρόνια, επειδή κρίθηκε «επικίνδυνος»! Πρόκειται για την σκόπιμη κωλυσιεργία των κρατικών μηχανισμών, όταν πρόκειται πραγματικά μ’ αυτή να προστατεύσουν τους φασίστες – γιατί πολύ απλά ξέρουν ότι αυτοί είναι εφεδρεία και μαντρόσκυλα του μνημονιακού καθεστώτος και του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.

Ο φασιστικός κίνδυνος παραμένει

Η δολοφονία του αντιφασίστα αγωνιστή Π. Φύσσα, το αντιφασιστικό και εργατικό κίνημα υποχρέωσαν την τότε κυβέρνηση Σαμαρά να προχωρήσει σε διώξεις της συμμορίας των χρυσαυγιτών, πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα να ατονήσουν οι επιθέσεις των  ταγμάτων εφόδου της ΧΑ, ωστόσο ο φασιστικός κίνδυνος παραμένει. Η οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση, η διάλυση των αστικών κομμάτων, οι αγαστές σχέσεις με κομμάτια του κρατικού μηχανισμού (ο οποίος μάλιστα αναγκάστηκε να απαλλαγεί από 7 ανώτατους αξιωματικούς της αστυνομίας, για να προχωρήσουν οι διώξεις, και με γνωστή την πολιτική προτίμηση υπέρ του ναζιστικού μορφώματος ενός μεγάλου κομματιού της αστυνομίας), η πολιτική που εφάρμοζαν για χρόνια οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κ.α. εξέθρεψαν και ενίσχυσαν τις φασιστικές και ναζιστικές ιδέες και πρακτικές και γι’ αυτό θα τις συνεχίσουμε να τις βρίσκουμε μπροστά μας.

Τα αδιέξοδα και οι κίνδυνοι του θεσμικού και συνταγματικού «αντιφασισμού»

Είναι βέβαιο ότι ο φασισμός δεν ηττάται μέσω της νομικής οδού και της «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης που υποτίθεται ότι αν «τις αφήσουμε να κάνουν τη δουλειά τους», θα λυθεί το πρόβλημα. Ούτε μπορούμε να περιμένουμε την «αυτοδιάλυση των πυρήνων της ΧΑ»(!), όπως ζητά ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Γ. Πανούσης. Αλίμονο αν περιορίσουμε τον αντιφασιστικό αγώνα στις αίθουσες των δικαστηρίων και σε δημοκρατικές παραινέσεις. Άλλωστε, είναι τα ίδια τμήματα του κρατικού μηχανισμού που τόσα χρόνια έκαναν τα στραβά μάτια, συγκάλυπταν ή και στήριζαν ακόμα τις εγκληματικές ενέργειες της ναζιστικής συμμορίας. Τόσο καιρό σχεδόν κανείς τους, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) δεν έβλεπαν ρατσιστικά και φασιστικά εγκλήματα, ούτε ναζιστικές συμμορίες. Βέβαια, ακόμα και μετά από όλα αυτά, ούτε λόγος σχεδόν δε γίνεται για τις διασυνδέσεις μεταξύ Χρυσής Αυγής και επιχειρηματιών, αστυνομίας, αστικών πολιτικών κομμάτων, για τα όπλα που εκπαιδεύονταν οι χρυσαυγίτες κ.α. Μόνο ένα απόσπασμα της συνομιλίας Μπαλτάκου-Κασιδιάρη ήρθε στη δημοσιότητα, για να φέρει στην επιφάνεια τον ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας ΝΔ-Χρυσής Αυγής, αλλά πέραν αυτού σιγή ασυρμάτου…

Είναι ενδεικτικό άλλωστε ότι, παρόλο που η δικογραφία της υπόθεσης της ΧΑ είναι συντριπτική για μια σειρά από δολοφονίες και εγκληματικές πράξεις: α) Η δικαστική αντιμετώπισή τους είναι επιεικής, ενώ  το «άλλο άκρο», όπως το αποκαλούν, αντιμετωπίζεται με πολύ πιο αυστηρές διατάξεις, χωρίς καν στις περισσότερες των περιπτώσεων να υπάρχει αξιόποινη πράξη! β) Η ατομική ευθύνη των φασιστών της Χ.Α σχεδόν απαλείφεται, με κίνδυνο να αθωωθούν ή μόνο να θεωρηθούν ένοχοι ως αποτέλεσμά συμμετοχής τους σε εγκληματική οργάνωση. Την ίδια στιγμή, σειρά εγκληματικών ενεργειών για τις οποίες ευθύνονται μέλη της ναζιστικής συμμορίας δεν διώκονται (π.χ. Χυτήριο και άλλες επιθέσεις).

Καμία εμπιστοσύνη δεν πρέπει να υπάρχει επίσης στον όψιμο «αντιφασισμό» του «συνταγματικού τόξου», που ξεπλένει τους μνημονιακούς στο όνομα μιας λεκτικής καταδίκης του φασισμού ή από την άλλη σε μια λογική περί «εκφρασμένης θέλησης του ελληνικού λαού μέσω της ψήφου», η οποία υποτίθεται ότι δίνει το δικαίωμα στους φασίστες να λειτουργούν μέσα στο «δημοκρατικό πολίτευμα» ή ακόμα χειρότερα να συμψηφίζονται αυθαίρετα και για λόγους σκοπιμότητας στο αντιμνημονιακό μπλοκ. Τέλος, δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε τους συριζαϊκούς συμβιβασμούς με την τρόικα και τη Μέρκελ για να «γλιτώσουμε από τους φασίστες». Ίσα ίσα, ευρωλαγνεία, υποχωρήσεις και συμβιβασμοί μας οδηγούν κατευθείαν στην ήττα.

Πώς να απαντήσουμε

            Ο μεγαλύτερος κίνδυνος ήταν και παραμένει ο εγχώριος και ευρωενωσιακός μνημονιακός φασισμός που απειλεί να επαναφέρει στο προσκήνιο τις χρεοκοπημένες και ηττημένες αστικές δυνάμεις μετά τη συντριπτική τους καταδίκη στις 25 Γενάρη. Τα ψηφισμένα μνημόνια και οι νόμοι που τα συνοδεύουν, το κράτος έκτακτης ανάγκης, ο κοινωνικός και φυσικός θάνατος που οδηγούν όλα αυτά, μαζί με το ευρώ και το χρέος, την ελληνική κοινωνία, μας απειλούν θανάσιμα και μας εξοντώνουν σήμερα, κάθε μέρα και όχι στο μέλλον και πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα.

            Η καταδίκη και φυλάκιση των χρυσαυγιτών δολοφόνων του Π. Φύσσα και μεταναστών δεν αρκεί. Χρειάζεται ένα ταξικό εργατικό μέτωπο που θα αποκρούει και θα αντιμετωπίζει πολιτικά και πρακτικά τις φασιστικές ιδέες και πρακτικές, που θα υπερασπίζεται στην πράξη τους αγωνιστές και τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες. Οι φασίστες πρέπει να τσακίζονται μαζί με τα μνημόνια και το κράτος έκτακτης ανάγκης.

- Να τσακίσουμε το φασισμό, που δολοφονεί αγωνιστές και μετανάστες, που φτιάχνει στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών. Οι δολοφόνοι πρέπει να τιμωρηθούν σκληρά, να μπουν οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

- Να διαλύσουμε το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης. Ενωτική – Μαζική – Μαχητική υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών με ταξικό εργατικό μέτωπο".