ΟΚΔΕ: Kανένας συμβιβασμός – Καμιά υποχώρηση
"Η επαίσχυντη συμφωνία Κυβέρνησης–Γιούρογκρουπ της Παρασκευής 20/2/2015 συνιστούσε μια τεράστια υποχώρηση από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ γιατί, πολύ συνοπτικά: 1) παρέτεινε το μνημονιακό καθεστώς για τουλάχιστον 4 μήνες, 2) αναγνώριζε τη δανειακή σύμβαση και το σύνολο του χρέους, 3) παρέτεινε τον έλεγχο/επιτήρηση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας μας από τους εκπροσώπους των δανειστών–κερδοσκόπων, που τώρα ονομάζονται «θεσμοί» σε αντικατάσταση της κακόφημης τρόικας, 4) ακύρωνε σχεδόν στο σύνολό του ακόμη και το μετριοπαθές πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό, 5) αποτελούσε υπονόμευση της νίκης του ελληνικού λαού στις 25 Γενάρη, που με τους αγώνες και την ψήφο του έδωσε σκληρή απάντηση στη δωσίλογη κυβέρνηση Σαμαρά–Βενιζέλου και στην οικονομική και πολιτική ελίτ της Ε.Ε. και 6) έδειχνε ότι η τελική συμφωνία που θα υπογραφεί τον προσεχή Ιούνιο μπορεί να μας ξαναγυρίσει στον αρμαγεδδώνα των μνημονιακών πολιτικών.
- Οι θριαμβολογίες της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ για τη «συμφωνία» και οι συγκρίσεις με τους υποτακτικούς μνημονιακούς Σαμαρά–Βενιζέλο και τα e–mail Χαρδούβελη γρήγορα αποδείχτηκαν όχι μόνο ότι δεν είχαν καμιά πραγματική βάση, αλλά ακόμη χειρότερα άνοιγαν το δρόμο στο ενδεχόμενο ενός νέου μνημονίου. Μέσα σε λίγες μέρες ξεκαθίστηκαν αρκετά πράγματα από τη νέα «συμφωνία» Κυβέρνησης– Γιούρογκρουπ τη Δευτέρα 9/3/2015, που εξέτασε τη «λίστα μεταρρυθμίσεων» που πρότεινε ο Υπουργός οικονομικών Βαρουφάκης, οι σημαντικότερες από τις οποίες είναι: α) εξοθρολογισμό των συντελεστών του ΦΠΑ, β) εκσυγχρονισμό του κώδικα φορολογίας εισοδήματος, γ) εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, δ) κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων,με βάση τις ήδη υπάρχουσες λίστες και τα μνημόνια, ε) μη άνοδος του μισθολογικού κόστους στο δημόσιο, «φιλοδοξία» σχετικά με την άνοδο των κατωτάτων ορίων αποδοχών (751 ευρώ) στον ιδιωτικό τομέα, στ) αποθάρρυνση των προώρων συνταξιοδοτήσεων κ.λπ. Όλα αυτά σηματοδοτούν όχι κάποια «δημιουργική ασάφεια», αλλά μια πολύ επικίνδυνη και καταστροφική σαφήνεια στην κατεύθυνση της υποχώρησης και υποταγής στους δανειστές και τους ιμπεριαλιστές της Ε.Ε. και ιδιαίτερα της Γερμανίας.
- Οι μεγαλοστομίες και τα φτηνά–αστικά επικοινωνιακά κόλπα, «τα μνημόνια τέλος», η «τρόικα τέλος» που προστέθηκε και ένα «όπως την γνωρίσαμε»(!), με τη «συμφωνία» της περασμένης Δευτέρας επιβεβαιώνει όλα αυτά που προέβλεπε η επαίσχυντη συμφωνίας της 20/2/2015. Πρώτον, θα υπάρξει αξιολόγηση/έλεγχος της ελληνικής οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής, για να τρέξει η συμφωνία της Παρασκευής 20/2/2015, δηλαδή η 4μηνη παράταση της ισχύουσας δανειακής σύμβασης. Δεύτερον, η αξιολόγηση θα γίνει από «τεχνικά κλιμάκια», δηλαδή, όσο και αν το αρνείται η κυβέρνηση, από την παλιά γνωστή μας τρόικα. Ακόμη, η εξέταση θα γίνεται και στην Αθήνα, όπως δήλωσαν κατηγορηματικά οι Ντάισελμπλουμ –Σόιμπλε («είναι ευπρόσδεκτοι στην Αθήνα», δήλωσε ο Βαρουφάκης), αλλά η κυβέρνηση φαίνεται να το αρνείται, μέχρι στιγμής, αλλά μάλλον κάνει μια στροφή και σ’ αυτό, λέγοντας ότι δεν θα επιτρέψει να πηγαίνουν στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.Τώρα, λέει, ότι οι έλεγχοι προβλέπονται και από τη συμφωνία του Μάαστριχτ και γίνονται σ’ όλες τις χώρες της ΕΕ/Ευρωζώνης!
- Τρίτον, για οποιαδήποτε συνέχιση των συζητήσεων, και πολύ περισσότερο για είναι σε ισχύ η συμφωνία της 20/2/2015, πρέπει πρώτα να υπάρξει αξιολόγηση από τα «τεχνικά κλιμάκια». Φυσικά, μέχρι τότε δεν πρόκειται να τρέξει καμιά δόση από τα υπολειπόμενα της δανειακής σύμβασης, δεν θα δοθούν–επιστραφούν τα κέρδη (1,9 δις ευρώ), από τα ελληνικά ομόλογα, δεν θα δέχεται η ΕΚΤ τα ελληνικά ομόλογα, δε θα μπει η Ελλάδα στο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» κ.λπ.
- Αυτή η περαιτέρω «συμφωνία» (Δευτέρα 9/3/2015) είναι ακόμη ένα βήμα προς την πλήρη υποταγή της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ στην Ε.Ε., στη Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε και μια υπονόμευση αν όχι και εγκατάλειψη της νίκης του ελληνικού λαού της 25 Γενάρη. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στο πλαίσιο της ΕΕ/ Ευρωζώνης και τον ζουρλομανδύα του ευρώ, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη λύση απ’ αυτές τις επαίσχυντες συμφωνίες, από τις πολιτικές λιτότητας και τα μνημόνια. Δεν μπορεί να υπάρξει επανεκκίνηση της οικονομίας που είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα και ο μόνος δρόμος για μια βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας.
- Χρειάζεται αγώνας παντού, μέχρι να επιβάλουμε το δίκιο μας, ενάντια στο τείχος των εκβιασμών της Ε.Ε. και των Αγορών, στις υποχωρήσεις, στους συμβιβασμούς και στην υποταγή της κυβέρνησης. Είναι γνωστό ότι οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ είναι ο κύριος αντίπαλος και ότι θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα προκείμενου να εφαρμόσουν την πολιτική τους/μνημόνια, να σώσουν την «Πέμπτη Φάλαγγα» των σαμαράδων και βενιζέλων αλλά και των υποτακτικών τους σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία κ.λπ. που απειλούνται άμεσα με ανατροπή. Για τους Μέρκελ–Σόιμπλε, Ολάντ, Ντράγκι και την παρέα τους πρέπει, πάθη θυσία, ο ελληνικός λαός να ταπεινωθεί και να συντριβεί σε μια προσπάθεια να σταματήσουν οι επιπτώσεις της νίκης της 25 Γενάρη στις εργατικές και λαϊκές μάζες της Ε.Ε.
Στον μόνο πραγματικά αξιόπιστο δρόμο: Αγώνας παντού, για την υπεράσπιση της νίκης μας στις 25 Γενάρη, για τη διεύρυνση και εδραίωσή της.
– Με την εγκαθίδρυση μια Κυβέρνηση των Εργαζομένων, που θα στηρίζεται στη δική μας αυτοοργάνωση, κινητοποίηση και αγώνα, σε κάθε επιχείρηση, γειτονιά, σχολείο και σχολή, μέχρι σε πανελλαδικό επίπεδο. Μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να επιβάλλει στην πράξη ένα τέτοιο πρόγραμμα, να μας σώσει απ’ την κρίση και χρεοκοπία του καπιταλιστικού συστήματος:
– απορρόφηση των ανέργων,
– ανάκτηση των απωλειών σε μισθούς, συντάξεις και λαϊκά εισοδήματα,
– σωτηρία των συστημάτων παιδείας, υγείας, κοινωνικής ασφάλισης με την ανάπτυξη των παραγωγικών κλάδων,
– κατάργηση του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης και όλης της αντεργατικής και αντιλαϊκής νομοθεσίας και την άμεση αποκατάσταση, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, των συλλογικών συμβάσεων, της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας,
– άμεση κατάργηση των Μνημονίων, τη διαγραφή όλου του Χρέους, την έξοδο από την ΕΕ, την Ευρωζώνη και το Ευρώ,
– επανεθνικοποίηση όσων δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων ιδιωτικοποιήσεων και την εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων κλειδιά της οικονομίας κάτω από εργατικό έλεγχο".