Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Φίλοι και Φίλες

Απόψε και από δω από τη Θεσσαλονίκη, εργάτες, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι νέοι και γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΚΚΕ, αλλά και όσοι ενώνουν τη φωνή τους με τη δική μας, όλοι μαζί βροντοφωνάζουμε:

·                 ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ ΤΟΥΣ.

·                 ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ.

·                 ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ.

Φίλοι και φίλες

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όχι μόνο δεν έφερε αμέσως στη βουλή νόμο κατάργησης των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, όπως θα περίμενε κανείς αφού προεκλογικά είχε «κάνει σημαία» την κατάργηση των μνημονίων, αλλά αντίθετα, προχώρησε σε νέα συμφωνία επέκτασης του υφιστάμενου μνημονίου με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το λαό.

Αυτή ακριβώς τη συμφωνία την πιέζουν τώρα να εφαρμόσει κατά γράμμα και χωρίς καθυστερήσεις, οι δανειστές η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, με αξιολόγηση από τεχνικά κλιμάκια, δηλαδή από την τρόικα, με εξειδίκευση των νέων αντιλαϊκών μέτρων και φυσικά χωρίς μονομερείς ενέργειες.

Να εφαρμόσει τη συμφωνία που τυπικά, αλλά και ουσιαστικά, επεκτείνει το μνημόνιο, συνεχίζει και κλιμακώνει την αντιλαϊκή πολιτική που πλήρωσε ο λαός μας με τα μνημόνια. Όλα τα υπόλοιπα που έχει εφεύρει η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα είναι «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε».

Η επέκταση της δανειακής σύμβασης, που συμφώνησε η κυβέρνηση, σημαίνει και επέκταση του μνημονίου κι αυτό δεν άλλαξε επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ «τα βρήκε σκούρα» στη λεγομένη διαπραγμάτευση με τους εταίρους του. Δανειακή σύμβαση και μνημόνιο είναι ένα και το αυτό, το μνημόνιο απλά εξειδικεύει τα μέτρα της δανειακής σύμβασης. Αυτό υποστήριζε κάποτε και ο κ. Τσίπρας.

Την τετράμηνη παράταση έως τον Ιούνη, θα ακολουθήσει νέα συμφωνία - πρόγραμμα, δηλαδή νέο μνημόνιο, όπως κι αν ονομαστεί, για τα επόμενα χρόνια. Με δυο λόγια το τετράμηνο «πρόγραμμα – γέφυρα» γεφυρώνει τα προηγούμενα μνημόνια με τα επόμενα.

Και με την ευκαιρία κοντεύει μήνας και η κυβέρνηση ακόμα δεν έχει φέρει τη συμφωνία στη Βουλή. Να μας πει τι συμφώνησε, τι υπέγραψε, τι μέτρα θα ακολουθήσουν αυτή τη συμφωνία.

Είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να φέρει στη Βουλή αυτή την 4μηνη συμφωνία όχι μόνο για ενημέρωση, αλλά και για έγκριση και μάλιστα με ονομαστική ψηφοφορία, όπως έχει ζητήσει το ΚΚΕ.

Βέβαια «ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι». Ποιο; Ότι δεν θέλουν να το φέρουν στη βουλή γιατί ξέρουν ότι θα χρειαστεί να σηκώσουν το χέρι και να ψηφίσουν μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για να πουν ΝΑΙ στην παράταση της συμφωνίας- μνημονίου. Μια πρώτη απόδειξη ότι και αυτή η κυβέρνηση παίρνει τη σκυτάλη από την προηγούμενη για να συνεχίσει στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο της ΕΕ, των μονοπωλίων. Το «ΝΑΙ σε ΟΛΑ» των βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τώρα θα συναντηθεί με το «ΝΑΙ σε ΟΛΑ» των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

Φίλες και Φίλοι

Πραγματική απαλλαγή από τα μνημόνια σημαίνει κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων, όπως προβλέπει η πρόταση νόμου του ΚΚΕ και όχι ενίσχυσή τους με νέα λίστα μεταρρυθμίσεων. Σημαίνει ανάκτηση των απωλειών για το λαό, σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους στην Ελλάδα.

Και αποτελεί μέγιστη κοροϊδία να λέει ο κ. Τσίπρας πως η κυβέρνησή του «μετέτρεψε σε πολιτική πράξη την απαλλαγή από τα μνημόνια και ότι μάλιστα τη "νομιμοποίησε" στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και στα ευρωπαϊκά όργανα, την κατέστησε αντικείμενο αναμέτρησης και διαπραγμάτευσης»!!!

Καλά κουφάθηκαν ή κάνουν πως κουφάθηκαν εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ και δεν ακούνε τι λένε αυτά τα ευρωπαϊκά όργανα; Ο ίδιος ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας υπενθυμίζει ότι η δανειακή σύμβαση προϋποθέτει την τήρηση των δεσμεύσεων του μνημονίου, το οποίο δεν έχει ημερομηνία λήξης. Με λίγα λόγια παράταση της δανειακής σύμβασης σημαίνει παράταση – τήρηση του μνημονίου!

Είναι μεγάλη κοροϊδία να λένε πως η κυβέρνησή τους «κατάφερε να διαχωρίσει τη δανειακή σύμβαση από τα καταστροφικά μνημόνια». Κι αφού το κατάφερε γιατί δεν καταργεί τώρα όλους τους εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου; Αφού όπως λέει «πετύχαμε το τέλος του μνημονίου, τυπικά και ουσιαστικά», γιατί παραμένουν σε ισχύ οι δεκάδες νόμοι που μείωσαν τους μισθούς, τις συντάξεις, που κατέστρεψαν εργατικά λαϊκά δικαιώματα;

Γιατί παραμένει σε ισχύ ο νόμος που κατάργησε τον 13^ο και 14^ο μισθό, την 13^η και 14^η σύνταξη, κουτσούρεψε τις συντάξεις, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, επέβαλε χαράτσια και φόρους, όπως η εισφορά αλληλεγγύης και ο ΕΝΦΙΑ;

Είναι μεγάλη κοροϊδία να λένε πως «πετύχαμε το τέλος της τρόικα», ενώ την ίδια ώρα θα συναντιούνται με τα τεχνικά κλιμάκια σε Βρυξέλλες και Αθήνα για να προχωρήσει η αξιολόγηση. Τα κυβερνητικά επιτελεία δεν συνδιαλέγονται τελικά μόνο με τα αφεντικά την Κομισιόν, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, αλλά και με τους τεχνοκράτες υπαλλήλους της τρόικα και στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα. Άλλωστε έτσι όπως λειτουργεί το «κοινό τους ευρωπαϊκό σπίτι», η ΕΕ, στο οποίο έχουν δώσει όρκους πίστης και αφοσίωσης, δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς, παρά την προπαγανδιστική, διαφημιστική τους καμπάνια για εσωτερική κατανάλωση. Η ουσία είναι, ανεξάρτητα που θα κλείνονται τα ραντεβού, ότι παραμένει και ενισχύεται η εποπτεία, η επιτήρηση, ο έλεγχος.

Είναι μεγάλη κοροϊδία να λένε πως «πετύχαμε το τέλος των εξωπραγματικών και ανέφικτων πλεονασμάτων», μόνο και μόνο γιατί παζαρεύουν το ύψος τους!

Ποιος θα πληρώσει το νέο πρωτογενές πλεόνασμα, ποιος καλείται να ματώσει ξανά για να πιαστούν οι στόχοι;

Είναι μεγάλη κοροϊδία να λένε πως «Οι απαιτήσεις του mail Χαρδούβελη βγήκαν από το τραπέζι», όταν σε λίγο στη λαϊκή οικογένεια θα ‘ρθει ο λογαριασμός από το νέο mail, τη λίστα Βαρουφάκη, που συνεχώς εμπλουτίζεται.

Και η δημιουργική ασάφεια θα μετατραπεί σε σαφή νομοθεσία, σε νέους νόμους που θα μπουν επί τάπητος, για να περάσει η κυβέρνηση την αξιολόγηση και να πάρει τη δόση έως τον Ιούνη.

«Τι ‘χες Γιάννη μ’ τι χα’ πάντα». Όπως και με την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, έτσι και με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, πριν από κάθε δόση εντείνεται ο εκφοβισμός, η τρομοκρατία, οι πιέσεις και μετά ακολουθούν νέα μέτρα σε βάρος του λαού.

Στους ήδη ανεξόφλητους λογαριασμούς από τους δεκάδες εφαρμοστικούς νόμους τώρα θα προστεθεί και ο νέος λογαριασμός από τη νέα συμφωνία. Μπορεί απ’ έξω να μην γράφει «e-mail Χαρδούβελη», αλλά «λίστα Βαρουφάκη», αλλά θα ‘ναι παραφουσκωμένος, χωρίς δόσεις και ευκολίες πληρωμής, πραγματική θηλιά στο λαιμό της λαϊκής οικογένειας.

Ποιος θα πληρώσει τελικά το λογαριασμό από τη νέα συμφωνία, τις νέες δεσμεύσεις δηλαδή που πρέπει να γίνουν νόμοι; Η λαϊκή οικογένεια θα πληρώσει το λογαριασμό, ο λαός που μάτωσε τα προηγούμενα χρόνια και θα συνεχίζει να ματώνει.

Κι αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή, πριν καν η κυβέρνηση αρχίζει να εφαρμόζει τη συμφωνία. Όταν προχώρησε στο λεγόμενο «εσωτερικό δανεισμό», όταν έβαλε χέρι δηλαδή στα λεφτά του λαού, γιατί λεφτά του λαού είναι ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή σε φορείς του δημοσίου, ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία, δήμους, λεφτά για να καλυφτεί μέρος των αναγκών του. Γιατί αυτό έκανε όταν προχώρησε σε μια «γενικευμένη επιστράτευση» κεφαλαίων από ολόκληρο το «δημόσιο τομέα», προκειμένου να καλύψει τις δανειακές υποχρεώσεις του κράτους για το επόμενο διάστημα.

Μιλώντας για «εθνικό καθήκον», η κυβέρνηση παίρνει ό,τι έχει απομείνει στα ταμεία, που προορίζονταν για να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις, επιδοτήσεις άλλες παροχές από φορείς και δημόσιους οργανισμούς, γιατί έτσι λέει στηρίζεται η κυβέρνηση απέναντι στη διαπραγμάτευση με την ΕΕ.

«Δανεικά κι αγύριστα» τα λεφτά του λαού, σε λίγο θα πει η κυβέρνηση. Γι’ αυτό και ο λαός πρέπει να πει: «Κάτω τα χέρια απ’ τους μισθούς, τις συντάξεις, τις αγροτικές επιδοτήσεις…», «Κάτω τα χέρια από τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, τους δήμους». «Αρκετά ματώσαμε, να πληρώσει η πλουτοκρατία».

Η φτωχή λαϊκή οικογένεια θα πληρώσει τελικά και για την ακόμα φτωχότερη. Αυτός που προς το παρόν έχει να φάει θα πληρώνει για τον πεινασμένο. Και θα πληρώνει για τα ψίχουλα που θα δοθούν στον πεινασμένο, όπως αυτά που περιγράφονται στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τη λεγόμενη «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης».

Αυτό που ονομάζουν «ανθρωπιστική κρίση» είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός αυτοπροσώπως και μάλιστα στην πιο άγρια μορφή του, όπου εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο, όπως και στη χώρα μας, στερούνται ακόμα και ένα πιάτο φαί. Κι αυτό δεν είναι η εικονική, αλλά η σκληρή πραγματικότητα του συστήματος της εκμετάλλευσης που αποθεώνει το κέρδος και σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάκαμψης.

«Άνθρακες ο θησαυρός». Όλα αυτά που η κυβέρνηση ονομάζει μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης δεν ανταποκρίνονται ούτε καν στην επείγουσα ανάγκη να εξασφαλιστεί αξιοπρεπής διαβίωση για όσους ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Γιατί η τετραμελής οικογένεια που ζει με λιγότερο από 400 ευρώ το μήνα –αυτό είναι το όριο– δεν ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, αλλά σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης. Κάθε μέρα παλεύει για την επιβίωσή της.

Στις ίδιες βέβαια συνθήκες ζει και η οικογένεια με τα 500, τα 600 και τα 700 ευρώ και γι’ αυτήν δεν προβλέπονται ούτε τα ψίχουλα που θα δοθούν με «εκπτώσεις», σε σχέση φυσικά με ότι υποσχόταν προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Θυμίζουμε ότι προεκλογικά ο Σταθάκης έλεγε πως καμιά παροχή δεν προβλέπεται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για μια οικογένεια με μηνιαίο εισόδημα πάνω από 800 ευρώ. Τα 800 ευρώ έγιναν 400 και έπεται συνέχεια της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

Άλλη μια διαφημιστική απάτη! Ορισμένα ψίχουλα κι αυτά κουτσουρεμένα και μόνο μέχρι τέλος του ’15. Και μετά, τι θα απογίνουν αυτές οι οικογένειες; Μετά θα ‘ρθουν οι επενδύσεις και η παραγωγική ανασυγκρότηση λένε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι…

Γι’ αυτό, όπως λέει και ο υπουργός Οικονομίας, πρέπει να εξασφαλιστεί πρωτογενές πλεόνασμα που «δεν σκοτώνει την ιδιωτική οικονομία», γι’ αυτό χρειάζεται αναδιάρθρωση του χρέους, σε συνάρτηση με την αξίωση να είναι οι επενδύσεις περισσότερες από τις αποταμιεύσεις, δηλαδή, το κεφάλαιο να μη λιμνάζει, αλλά να επενδυθεί.

Αυτή είναι η «κόκκινη γραμμή» της συγκυβέρνησης, δηλαδή να δημιουργηθεί το κατάλληλο έδαφος για να πατήσουν οι επενδύσεις των καπιταλιστών. Δηλαδή να διατεθεί κρατικό χρήμα, να ενισχυθούν οι φοροαπαλλαγές, να διαμορφωθεί επενδυτικό περιβάλλον που απαιτεί πιο «ωφέλιμες» συμπράξεις του κράτους με τους ιδιώτες επενδυτές, να αντιμετωπισθούν τα ζητήματα που αφορούν στη μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους».

Και φυσικά να μην πειραχτεί ούτε ένα άρθρο από το σύνολο του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, που έχει δημιουργηθεί μέχρι σήμερα, να διατηρηθεί η πολιτική φορολογικής επιβάρυνσης των εργαζομένων -όπως η συνέχιση του ΕΝΦΙΑ επ' αόριστον κι αυτός με άλλο όνομα- οι αυξήσεις στο ΦΠΑ. Να συνεχιστούν οι περικοπές στην Υγεία, την Παιδεία, την Κοινωνική Ασφάλιση στο πλαίσιο των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και της εξασφάλισης των πρωτογενών πλεονασμάτων, ανεξάρτητα από το ύψος τους.

Και βέβαια, στο πλαίσιο αυτό, δεν χωράει ούτε η ανάκτηση των απωλειών ούτε η διεκδίκηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών. Γι’ αυτό και τα περί «αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης» αφορούν σε ελάχιστα, που απευθύνονται μόνο σε όσους βρίσκονται στην απόλυτη εξαθλίωση.

Αυτό που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ονομάζει «πόλεμο», είναι ο πόλεμος των διαφορετικών συμφερόντων των μονοπωλίων της ΕΕ. Γι’ αυτό μας έχουν βάλει -όπως λέγεται- τη θηλιά στο λαιμό. Βέβαια αυτός που μας έχει βάλει τη θηλιά στο λαιμό είναι ο πρόεδρος της ΕΚΤ, ο κ. Ντράγκι και οι συν αυτώ, τους οποίους εκθείαζε προεκλογικά ο κ. Τσίπρας θεωρώντας μάλιστα ότι αμφισβητούν τη «μερκελική ΕΕ».

Ε, λοιπόν ο πρόεδρος της ΕΚΤ, είναι αυτός που τώρα μας βάζει τη θηλιά στο λαιμό επιμένοντας πως η ένταξη στο πρόγραμμα χαλάρωσης θα γίνει με την προϋπόθεση ότι θα συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις, δηλαδή όλα αυτά τα μέτρα που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Κι αυτό ακριβώς λένε και όλοι όσοι ζητούν χαλάρωση της περιοριστικής πολιτικής. Και φυσικά, δεν το λένε επειδή κόπτονται να αυξηθούν οι μισθοί, οι συντάξεις, τα δικαιώματα, αλλά μόνο για να εξοικονομηθούν πόροι που θα χρηματοδοτήσουν το μεγάλο κεφάλαιο.

Το ότι για παράδειγμα σήμερα το ευρώ υποτιμάται και φτάνει στο 1 – 1 με το δολάριο, κάποιους ωφελεί και κάποιους άλλους ζημιώνει. Και εξελίσσεται ένας πόλεμος συμφερόντων, με θύματα πάντα τα συνήθη υποζύγια, τους εργαζόμενους, τους λαούς.

Με μια κουβέντα, ένα στίχο, θα μπορούσε να πει κάποιος για την ΕΕ: «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια -αντιλαϊκά- μένουν»…

Κι όσα τις τελευταίες μέρες παρακολουθεί ο λαός, είναι το αποκρουστικό αντιλαϊκό αντεργατικό πρόσωπό της ΕΕ. Οι αντιπαραθέσεις, οι διαφωνίες, ακόμα και οι εκβιασμοί, γίνονται στο έδαφος των διαφορετικών συμφερόντων των αστικών τάξεων της κάθε χώρας. Εδώ εντάσσονται και οι όποιοι ελιγμοί και συμβιβασμοί κάνει μία κυβέρνηση. Και οι ελιγμοί και οι συμβιβασμοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνονται για να μπορέσει ο λαός να ανακάμψει, αλλά για να ανακάμψουν οι καπιταλιστές. Πάει πολύ να λέει η κυβέρνηση ότι «κατάφερε να ελιχθεί ανάμεσα σε διαφοροποιημένα συμφέροντα και στρατηγικές και τελικά πέτυχε ένα συμβιβασμό, που εξασφάλισε να πάρει η χώρα την ανάσα που χρειαζόταν»!!!

Τι ακριβώς θεωρεί ανάσα η κυβέρνηση; Γιατί η εργατική τάξη, ο λαός συνεχίζει να ζει στην ασφυξία των αντιλαϊκών μέτρων.

Βεβαίως ελιγμοί και οι συμβιβασμοί μπορεί να χρειαστούν, μπορεί σε μια δεδομένη χρονική στιγμή να κριθούν απαραίτητοι. Όμως είναι άλλο πράγμα ένας αντιλαϊκός ελιγμός - συμβιβασμός και άλλο ένας συμβιβασμός που τον κάνεις προς στιγμήν για να μπορέσει να γίνει το εφαλτήριο ώστε να κάνεις το άλμα προς την πρόοδο και να υπηρετήσεις τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα. Τέτοια κατεύθυνση δεν έχουν οι κινήσεις, η στάση και πρακτική της κυβέρνησης.

Οι ελιγμοί και οι συμβιβασμοί της κυβέρνησης θα αποβούν αντικειμενικά σε βάρος του λαού, οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια το λαό μας, την πατρίδα μας. Η συμφωνία τους θεωρεί ως δεδομένο ό,τι αντιλαϊκό πέρασε τα προηγούμενα χρόνια. Δεν καταργεί τίποτα και συνεχίζει στα ίδια χνάρια, γιατί θέλει να εξοικονομήσει γρήγορα ζεστό χρήμα για να δοθεί στους καπιταλιστές για τις επενδύσεις τους.

Γι’ αυτό ακριβώς και ο ΣΕΒ χαιρέτισε από την πρώτη στιγμή τη συμφωνία, για αυτό δηλώνει τη υποστήριξή του στη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οι βιομήχανοιδηλώνουν την υποστήριξή τους στις «ενέργειες εκείνες που καταβάλει η κυβέρνηση για να κρατήσει τη χώρα στο ευρώ, να ανασυγκροτήσει την ελληνική παραγωγική βάση, να αποκαταστήσει την κοινωνική συνοχή και να προωθήσει τον εκσυγχρονισμό θεσμών και νοοτροπιών»..!

Με λίγα λόγια στηρίζουν την κυβέρνηση που καταβάλει κάθε προσπάθεια για να υπερασπίσει την ανταγωνιστικότητά τους, την κερδοφορία τους, κάθε προσπάθεια να διατηρηθεί, αλλά και να ενισχυθεί το αντεργατικό οπλοστάσιό τους, αλλά και να παραιτηθεί η εργατική τάξη, ο λαός, από κάθε διεκδίκηση, να συμβιβαστεί με τα ψίχουλα που θα πέφτουν από το τραπέζι των τεράστιων κερδών τους.

Φίλες και Φίλοι

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Είναι ντροπή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να παρουσιάζει τη νέα συμφωνία, ως αποτέλεσμα της λαϊκής θέλησης και της στήριξης του λαού στην κυβερνητική πολιτική.

Πάει πολύ η κυβέρνηση να φορτώνει στο λαό τις αντιλαϊκές επιλογές της, τους συμβιβασμούς και τις αντιλαϊκές συμφωνίες με την ΕΕ. Προσπαθεί να χειραγωγήσει το εργατικό-λαϊκό κίνημα, να μετατρέψει το λαό σε χειροκροτητή της πολιτικής της, να τον πείσει ότι πρέπει να συνεχίσει τις θυσίες του, να συμβιβαστεί με τα ψίχουλα.

Ακόμα και ότι, τις τελευταίες μέρες, ακούγεται από τα κυβερνητικά στελέχη για εκλογές ή δημοψήφισμα σε περίπτωση που οδηγηθεί σε αδιέξοδο η διαπραγμάτευση με τους εταίρους της. Εκεί στοχεύει. Να ρίξει το μπαλάκι στο λαό, να αποσπάσει από το λαό τη στήριξή του στα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, να κάνει το λαό συνένοχο στη μονιμοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, στην παράταση των μνημονίων και της επιτήρησης, με το εμπόριο του φόβου, να τον οδηγήσει σε νέες περιπέτειες, χωρίς σχέδιο και πρόγραμμα φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση.

Η θέληση να απαλλαγούμε από τα μνημόνια μπορεί να αποκτήσει πραγματικό περιεχόμενο όταν πούμε ΟΧΙ στα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους, στηρίζοντας την πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή. Όταν αναπτύξουμε την πάλη μας για ανάκτηση των απωλειών ξεκινώντας από τον κατώτατο μισθό 751 ευρώ, την κατοχύρωση των ΣΣΕ, την επαναφορά του 13^ου και 14^ου μισθού, της 13^ης και 14^ης σύνταξης, τη ρητή απαγόρευση των πλειστηριασμών της α΄ και β΄ κατοικίας. Με κατοχύρωση του αφορολόγητου ορίου στα 40.000 ευρώ για τη λαϊκή οικογένεια, κατάργηση του ΦΠΑ σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, κατάργηση όλων των φόρων σε ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, οριστική κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, όχι αντικατάστασή του από άλλον φόρο για το λαό, παρά μόνο 45% φορολογία για το μεγάλο κεφάλαιο.

Γι’ αυτό και ο αγώνας μας πρέπει να γράψει στην προμετωπίδα του: ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους στην Ελλάδα, με το λαό πραγματικά στην εξουσία.

Το ερώτημα στο οποίο όλοι και όλες ρέπει να απαντήσουμε είναι ένα:

- Με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που λειτουργεί με συγκεκριμένους νόμους και αντιλαϊκούς κανόνες;

Ή

- Με την ανατροπή για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που όλη η οργάνωση της παραγωγής της οικονομίας, της κοινωνίας, θα έχει ριζικά διαφορετική βάση, τις κοινωνικές σχέσεις εργασίας, τον κεντρικό σχεδιασμό και γι’ αυτό θα μπορεί να έχει στο επίκεντρό του τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και θα εξασφαλίσει όλες τις προϋποθέσεις για την ικανοποίησή τους;

Με κατάργηση στρατιωτικών δαπανών για τα σχέδια του ΝΑΤΟ. Με μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους, το οποίο είναι προϊόν της καπιταλιστικής διαχείρισης.

Με κατάργηση των πολύμορφων πακέτων κρατικής στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων.

Σε αυτή τη ριζικά διαφορετική οικονομική και κοινωνική βάση, αλλάζει ριζικά και ο τρόπος κρατικών εσόδων - εξόδων, καταργούνται τα χρέη που δημιούργησε το κράτος των καπιταλιστών, γίνεται πράξη η αποδέσμευση από την ΕΕ, από κάθε διακρατική ένωση του κεφαλαίου.