"Με το προσχέδιο κρατικού προϋπολογισμού 2015, που κατατέθηκε προ ημερών στη Βουλή, αποσαφηνίζεται και επιβεβαιώνεται πλήρως το νεο-αποικιοκρατικό μοντέλο διακυβέρνησης της ευρωζώνης και της Ε.Ε. Καθ’ ομολογία των οικονομικών επιτελών της κυβερνώσας συμμορίας – που καταγράφεται ευκρινώς στο προσχέδιο – «όλες οι οικονομίες των κρατών – μελών της Ε.Ε., υπόκεινται πλέον σε ενισχυμένη εποπτεία και υποχρεώσεις, οι οποίες απορρέουν από την υιοθέτηση του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, καθώς και τους κανονισμούς (six-pack και two-pack) για την ενίσχυση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο (fiscal pact) που τέθηκε σε ισχύ τον Ιανουάριο του 2013».

Ως εκ τούτου, καθίσταται προφανές, ότι η σύνταξη του προϋπολογιμού από τώρα και στο εξής, δεν εναρμονίζεται με τις ανάγκες της εκάστοτε κυβέρνησης, αλλά με τις οδηγίες των οργάνων της ευρωπαϊκής ληστοσυμμορίας. Επί της ουσίας, ο κρατικός προϋπολογισμός του προηγούμενου έτους, ήταν ο τελευταίος που συντάχθηκε από την ελληνική κυβέρνηση. Η χώρα μας, χάνει και επισήμως το δικαίωμα σύνταξης του δικού της προϋπολογισμού και εισέρχεται στη νέα φάση της εσαεί κατοχικής αποικιοκρατικής κηδεμονίας. Με ή χωρίς μνημόνια, δεν υφίσταται πλέον εθνικά κυρίαρχο και αυτοδιάθετο κράτος, μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη χώρα και τον λαό.

Η εξάλειψη κάθε ίχνους δικαιώματος των πολιτών, προκειμένου να επιτευχθεί «η τήρηση του κανόνα του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού (χρυσός κανόνας)», σε συνθήκες ύφεσης, αποπληθωρισμού και υπερχρέωσης, θα διαμορφώσει ένα περιβάλλον που μόνο με την κόλαση του Δάντη θα μπορούσε να προσομοιάζει. Η παρέκκλιση από τον «χρυσό κανόνα» τιμωρείται με πρόστιμο 0,1 – 0,2% επί του ΑΕΠ, που καταβάλλεται άμεσα, σε ρευστό! Δεν είναι τυχαίο ότι κατά την τελευταία δεκαετία, δεν υπάρχει παγκοσμίως, ούτε ένα κράτος το οποίο να έχει πλεονασματικούς ή έστω ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς - ισολογισμούς (με μόνη ίσως εξαίρεση την Κίνα).

Και το ...«κερασάκι» στην τούρτα προστίθεται με την ακραιφνή φασιστική «πρόβλεψη για μηχανισμό αυτόματης διόρθωσης τυχόν αποκλίσεων από τους δημοσιονομικούς στόχους». Δηλαδή, κάθε παραβάτης του «χρυσού κανόνα», οδηγείται ...σιδηροδέσμιος στο «σωφρονηστήριο» των ...νέων μνημονίων!

Εν κατακλείδι, ο κρατικός προϋπολογισμός μετατρέπεται σε μια μορφή σύμβασης με την Ε.Ε., η οποία θα πρέπει να τηρείται απαρέγκλιτα, ανεξάρτητα από τις ανάγκες της χώρας και του λαού.

Να γιατί η προσπάθεια εστιασμού της κοινής γνώμης στο «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» και όχι στη «ρίζα του κακού» που είναι η οριστική απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της χώρας και η εσαεί αποικιοκρατική κατοχή της – κάτι το οποίο απορρέει από τις διεθνείς δεσμεύσεις και τις δανειακές συμβάσεις – αποτελεί πλέον τον ορισμό της πολιτικής απάτης!

Μόνον αν ο λαός ενωμένος ανατρέψει αυτό το κατοχικό καθεστώς, θα μπορούμε να μιλάμε πάλι για προοπτική ευημερίας και προκοπής".