Δουλεύουμε 7 μήνες μόνον για την εφορία
Το κράτος έγινε συνέταιρος στην τσέπη μας αφού για να αντεπεξέλθουμε στα χαράτσια της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών πρέπει να εργαζόμαστε 203 μέρες τον χρόνο
Ζούμε και δουλεύουμε για να πληρώνουμε τις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές και τους παράλογους φόρους που εκτοξεύτηκαν την τελευταία διετία. Σε αυτήν τη μεγάλη ληστεία που χρόνο με τον χρόνο γίνεται όλο και πιο άγρια για την τσέπη μας, το κράτος βάζει φέτος ακόμη βαθύτερα το χέρι του αφαιρώντας μέσω της Εφορίας και των ασφαλιστικών ταμείων το 55% του καθαρού εισοδήματος του μέσου νοικοκυριού.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι το αντίστοιχο ποσοστό πέρυσι ήταν 51,6%, το 2015 βρισκόταν στο 48,95%, το 2009 στο 40,08% και το μακρινό 2006 στο 38%. Σε ρόλο αφανούς συνεταίρου στην τσέπη κάθε Έλληνα και εξαιτίας της εξοντωτικής πολιτικής φόρων και εισφορών που ακολουθεί η κυβέρνηση, το κράτος θα αναγκάσει φέτος τον μέσο εργαζόμενο να δουλέψει για επτά ολόκληρους μήνες, δηλαδή μέχρι και τον Ιούλιο, μόνο και μόνο για να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις του σε Εφορία και Ταμεία.
Από τις 188 ημέρες του χρόνου που εργάστηκε πέρυσι προκειμένου να καλύψει τις πάσης φύσεως φορολογικές και ασφαλιστικές οφειλές, φέτος, εξαιτίας του μπαράζ νέων μέτρων, υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί να «δώσει» για τον ίδιο σκοπό 203 ημέρες δουλειά. Δηλαδή ένα ακόμη δεκαπενθήμερο.
Στην 3η χειρότερη θέση της Ευρώπης
Σταθερά από την έναρξη της κρίσης έως σήμερα, δηλαδή από το 2009 μέχρι και το 2017, οι πολίτες εργάζονται κάθε χρόνο όλο και περισσότερες ημέρες συγκριτικά με τον προηγούμενο για να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στο κράτος. Την τελευταία διετία ωστόσο η κατάσταση έχει ξεφύγει. Τυχαίο δεν είναι ότι το 94% των μέτρων που ελήφθησαν φέτος αφορά τα έσοδα (αυξήσεις φόρων και εισφορών) και μόλις το 6% το σκέλος της περιστολής δαπανών.
Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η χώρα μας από την 6η χειρότερη θέση που κατείχε πέρυσι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ως προς τον αριθμό των ημερών που πρέπει κανείς να δουλέψει για να ανταποκριθεί στις φορολογικές και ασφαλιστικές του υποχρεώσεις, να ανέβει φέτος – σύμφωνα με τις εκτιμήσεις – στην 3η θέση. Η τάση δείχνει ότι στην κατάταξη των 28 χωρών-μελών της ΕΕ στο τέλος του χρόνου θα βρισκόμαστε πίσω μόνο από τη Γαλλία και το Βέλγιο. Και τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι θέμα χρόνου να τους ξεπεράσουμε και αυτούς.
Τα ευρήματα προκύπτουν από τη φετινή έρευνα του ΚΕΦΙΜ, αναφορικά με την πολυπόθητη ημέρα φορολογικής ελευθερίας, δηλαδή τη στιγμή εκείνη του χρόνου όταν ο μέσος φορολογούμενος σταματά να αποδίδει το εισόδημά του στο κράτος και αρχίζει να το διαθέτει για τις δικές του ανάγκες.
Φέτος λοιπόν η ημέρα αυτή δεν έχει ακόμη φτάσει, αφού μας απομένουν ακόμη 25 ημέρες μέχρι να αποτινάξουμε από πάνω μας τα δεσμά των φόρων και των εισφορών. Η πολυαναμενόμενη ημέρα αναμένεται να είναι η 23η Ιουλίου, έναντι της 6ης Ιουλίου πέρυσι, της 27ης Ιουνίου το 2015, της 27ης Μαΐου το 2009 και της 22ας Μαΐου το μακρινό 2006.
Στην πραγματικότητα η έρευνα αποτελεί μία ακόμη απόδειξη πόσο στραγγίζει την παραγωγική εργασία η ατελέσφορη οικονομική πολιτική φόρων και εισφορών που ακολουθεί πιστά την τελευταία διετία η κυβέρνηση, έχοντας κάνει την υπερφορολόγηση αυτοσκοπό.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι οι Έλληνες θα φτάσουν να εργαστούν φέτος δύο ολόκληρους επιπλέον μήνες σε σχέση με το 2009 προκειμένου να πληρώσουν το κράτος, το οποίο δεν χαρίζεται σε κανέναν.
Πληρώνουν και οι… άνεργοι!
Ακόμη και οι άνεργοι πληρώνουν διά των έμμεσων φόρων τη λειτουργία του. Τα τελευταία χρόνια οι έμμεσοι φόροι τρώνε σταθερά ένα ποσοστό μεταξύ 19% και 21% του εισοδήματος του μέσου φορολογουμένου, έναντι 14,3% το 2009.
Οι άμεσοι φόροι θα ανέλθουν φέτος σε 20,41 δισ. ευρώ και αντιστοιχούν στο 14,39% του Καθαρού Εθνικού Εισοδήματος, απομυζώντας 53 ημέρες εργασίας, έναντι 47 πέρυσι.
Οι έμμεσοι φόροι έχουν προϋπολογιστεί σε 26,4 δισ. ευρώ, αντιστοιχούν σε 18,6% του Καθαρού Εθνικού Εισοδήματος και σε 68 ημέρες εργασίας. Ακόμη πιο εξωφρενικά είναι όμως τα στοιχεία για τις ασφαλιστικές εισφορές. Μετά τον νόμο Κατρούγκαλου, οι εισφορές που θα πληρώσουμε φέτος υπολογίζονται σε 31,96 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 22,53% του Καθαρού Εθνικού Εισοδήματος ή σε 82 ημέρες εργασίας, έναντι 64 ημερών πέρυσι.
Χωρίς κέρδος
Το χειρότερο είναι ότι οι υπηρεσίες που λαμβάνουν οι πολίτες είναι πενιχρές αναλογικά με το φορολογικό βάρος που επωμίζονται, δηλαδή η ανταποδοτικότητα των φόρων στην Ελλάδα παραμένει εξαιρετικά χαμηλή. Δεν είναι τυχαίο ότι σύμφωνα με την έκθεση World Economic Forum (2017), η Ελλάδα κατατάσσεται τελευταία ανάμεσα στις 30 ανεπτυγμένες οικονομίες όσον αφορά τους δείκτες κοινωνικής προστασίας, παροχής δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών.
Εξίσου χαμηλή είναι η θέση της χώρας σχετικά με τους δείκτες για την εκπαίδευση και κατάρτιση (προτελευταία θέση), όπως και για την παροχή βασικών υπηρεσιών και υποδομών (τελευταία θέση).
Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας
Για τους μη γνωρίζοντες, η Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας (Tax Freedom Day) καθιερώθηκε το 1947 από το Ιδρυμα Φορολογικών Ερευνών (Tax Foundation) της Ουάσιγκτον. Στον υπολογισμό συμπεριλαμβάνονται όλα τα επίσημα εισοδήματα καθώς και όλα τα ποσά που εισπράττει το κράτος και τα οποία θεωρούνται φόροι είτε προς την κεντρική είτε προς την τοπική διοίκηση. Στην προκειμένη περίπτωση, τα στοιχεία για τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης προέρχονται από μελέτη του γαλλόφωνου Institut Economique Molinari, που ακολουθεί μέθοδο παρεμφερή με αυτήν του ΚΕΦΙΜ. Οσο για τα στοιχεία του 2017, χρησιμοποιήθηκαν τα όσα αναφέρει η εισηγητική έκθεση του φετινού προϋπολογισμού.
από tanea.gr
Ζούμε και δουλεύουμε για να πληρώνουμε τις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές και τους παράλογους φόρους που εκτοξεύτηκαν την τελευταία διετία. Σε αυτήν τη μεγάλη ληστεία που χρόνο με τον χρόνο γίνεται όλο και πιο άγρια για την τσέπη μας, το κράτος βάζει φέτος ακόμη βαθύτερα το χέρι του αφαιρώντας μέσω της Εφορίας και των ασφαλιστικών ταμείων το 55% του καθαρού εισοδήματος του μέσου νοικοκυριού.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι το αντίστοιχο ποσοστό πέρυσι ήταν 51,6%, το 2015 βρισκόταν στο 48,95%, το 2009 στο 40,08% και το μακρινό 2006 στο 38%. Σε ρόλο αφανούς συνεταίρου στην τσέπη κάθε Έλληνα και εξαιτίας της εξοντωτικής πολιτικής φόρων και εισφορών που ακολουθεί η κυβέρνηση, το κράτος θα αναγκάσει φέτος τον μέσο εργαζόμενο να δουλέψει για επτά ολόκληρους μήνες, δηλαδή μέχρι και τον Ιούλιο, μόνο και μόνο για να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις του σε Εφορία και Ταμεία.
Από τις 188 ημέρες του χρόνου που εργάστηκε πέρυσι προκειμένου να καλύψει τις πάσης φύσεως φορολογικές και ασφαλιστικές οφειλές, φέτος, εξαιτίας του μπαράζ νέων μέτρων, υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί να «δώσει» για τον ίδιο σκοπό 203 ημέρες δουλειά. Δηλαδή ένα ακόμη δεκαπενθήμερο.
Στην 3η χειρότερη θέση της Ευρώπης
Σταθερά από την έναρξη της κρίσης έως σήμερα, δηλαδή από το 2009 μέχρι και το 2017, οι πολίτες εργάζονται κάθε χρόνο όλο και περισσότερες ημέρες συγκριτικά με τον προηγούμενο για να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στο κράτος. Την τελευταία διετία ωστόσο η κατάσταση έχει ξεφύγει. Τυχαίο δεν είναι ότι το 94% των μέτρων που ελήφθησαν φέτος αφορά τα έσοδα (αυξήσεις φόρων και εισφορών) και μόλις το 6% το σκέλος της περιστολής δαπανών.
Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η χώρα μας από την 6η χειρότερη θέση που κατείχε πέρυσι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ως προς τον αριθμό των ημερών που πρέπει κανείς να δουλέψει για να ανταποκριθεί στις φορολογικές και ασφαλιστικές του υποχρεώσεις, να ανέβει φέτος – σύμφωνα με τις εκτιμήσεις – στην 3η θέση. Η τάση δείχνει ότι στην κατάταξη των 28 χωρών-μελών της ΕΕ στο τέλος του χρόνου θα βρισκόμαστε πίσω μόνο από τη Γαλλία και το Βέλγιο. Και τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι θέμα χρόνου να τους ξεπεράσουμε και αυτούς.
Τα ευρήματα προκύπτουν από τη φετινή έρευνα του ΚΕΦΙΜ, αναφορικά με την πολυπόθητη ημέρα φορολογικής ελευθερίας, δηλαδή τη στιγμή εκείνη του χρόνου όταν ο μέσος φορολογούμενος σταματά να αποδίδει το εισόδημά του στο κράτος και αρχίζει να το διαθέτει για τις δικές του ανάγκες.
Φέτος λοιπόν η ημέρα αυτή δεν έχει ακόμη φτάσει, αφού μας απομένουν ακόμη 25 ημέρες μέχρι να αποτινάξουμε από πάνω μας τα δεσμά των φόρων και των εισφορών. Η πολυαναμενόμενη ημέρα αναμένεται να είναι η 23η Ιουλίου, έναντι της 6ης Ιουλίου πέρυσι, της 27ης Ιουνίου το 2015, της 27ης Μαΐου το 2009 και της 22ας Μαΐου το μακρινό 2006.
Στην πραγματικότητα η έρευνα αποτελεί μία ακόμη απόδειξη πόσο στραγγίζει την παραγωγική εργασία η ατελέσφορη οικονομική πολιτική φόρων και εισφορών που ακολουθεί πιστά την τελευταία διετία η κυβέρνηση, έχοντας κάνει την υπερφορολόγηση αυτοσκοπό.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι οι Έλληνες θα φτάσουν να εργαστούν φέτος δύο ολόκληρους επιπλέον μήνες σε σχέση με το 2009 προκειμένου να πληρώσουν το κράτος, το οποίο δεν χαρίζεται σε κανέναν.
Πληρώνουν και οι… άνεργοι!
Ακόμη και οι άνεργοι πληρώνουν διά των έμμεσων φόρων τη λειτουργία του. Τα τελευταία χρόνια οι έμμεσοι φόροι τρώνε σταθερά ένα ποσοστό μεταξύ 19% και 21% του εισοδήματος του μέσου φορολογουμένου, έναντι 14,3% το 2009.
Οι άμεσοι φόροι θα ανέλθουν φέτος σε 20,41 δισ. ευρώ και αντιστοιχούν στο 14,39% του Καθαρού Εθνικού Εισοδήματος, απομυζώντας 53 ημέρες εργασίας, έναντι 47 πέρυσι.
Οι έμμεσοι φόροι έχουν προϋπολογιστεί σε 26,4 δισ. ευρώ, αντιστοιχούν σε 18,6% του Καθαρού Εθνικού Εισοδήματος και σε 68 ημέρες εργασίας. Ακόμη πιο εξωφρενικά είναι όμως τα στοιχεία για τις ασφαλιστικές εισφορές. Μετά τον νόμο Κατρούγκαλου, οι εισφορές που θα πληρώσουμε φέτος υπολογίζονται σε 31,96 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 22,53% του Καθαρού Εθνικού Εισοδήματος ή σε 82 ημέρες εργασίας, έναντι 64 ημερών πέρυσι.
Χωρίς κέρδος
Το χειρότερο είναι ότι οι υπηρεσίες που λαμβάνουν οι πολίτες είναι πενιχρές αναλογικά με το φορολογικό βάρος που επωμίζονται, δηλαδή η ανταποδοτικότητα των φόρων στην Ελλάδα παραμένει εξαιρετικά χαμηλή. Δεν είναι τυχαίο ότι σύμφωνα με την έκθεση World Economic Forum (2017), η Ελλάδα κατατάσσεται τελευταία ανάμεσα στις 30 ανεπτυγμένες οικονομίες όσον αφορά τους δείκτες κοινωνικής προστασίας, παροχής δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών.
Εξίσου χαμηλή είναι η θέση της χώρας σχετικά με τους δείκτες για την εκπαίδευση και κατάρτιση (προτελευταία θέση), όπως και για την παροχή βασικών υπηρεσιών και υποδομών (τελευταία θέση).
Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας
Για τους μη γνωρίζοντες, η Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας (Tax Freedom Day) καθιερώθηκε το 1947 από το Ιδρυμα Φορολογικών Ερευνών (Tax Foundation) της Ουάσιγκτον. Στον υπολογισμό συμπεριλαμβάνονται όλα τα επίσημα εισοδήματα καθώς και όλα τα ποσά που εισπράττει το κράτος και τα οποία θεωρούνται φόροι είτε προς την κεντρική είτε προς την τοπική διοίκηση. Στην προκειμένη περίπτωση, τα στοιχεία για τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης προέρχονται από μελέτη του γαλλόφωνου Institut Economique Molinari, που ακολουθεί μέθοδο παρεμφερή με αυτήν του ΚΕΦΙΜ. Οσο για τα στοιχεία του 2017, χρησιμοποιήθηκαν τα όσα αναφέρει η εισηγητική έκθεση του φετινού προϋπολογισμού.
από tanea.gr