Καλοντυμένοι, κατ’ όψη επιτυχημένοι, κουστουμαρισμένοι άντρες κοιμούνται τη νύχτα σε πεζοδρόμια, σε παγκάκια, έξω από σταθμούς των μέσων μαζικής μεταφοράς του Τόκιο, κουλουριασμένοι σαν έμβρυα σε μήτρα.

Είναι οι «άστεγοι με τα κοστούμια». Το νέο φαινόμενο στην Ιαπωνία. Πρόκειται για εργαζόμενους, οι οποίοι δουλεύουν με εξουθενωτικούς ρυθμούς μέχρι αργά το βράδυ, με αποτέλεσμα εξαντλημένοι να καταρρέουν και να τους παίρνει ο ύπνος στη στάση του λεωφορείου ή του τρένου, αφού δεν προλαβαίνουν τα τελευταία δρομολόγια και δεν έχουν τα χρήματα για να πληρώσουν τα ακριβά ξενοδοχεία.

H βρετανική εφημερίδα Guardian δημοσίευσε φωτογραφίες του φωτογράφου Paweł Jaszczuk, ο οποίος ένα βράδυ φωτογράφησε τυχαία τον πρώτο «άστεγο με κοστούμι» που βρήκε στη στάση ενός λεωφορείου.  Όπως αποκάλυψε στη συνέντευξη του: «Η αντίθεση όπου βλέπεις έναν καλοντυμένο άντρα να κοιμάται στον δρόμο, μου φάνηκε ενδιαφέρουσα, μου τράβηξε την προσοχή αλλά το μήνυμα δυνάμωσε στην πορεία».

Ο Paweł Jaszczuk, περιπλανώμενος μεταξύ σταθμών τρένων και μπαρ του Τόκιο, συνειδητοποίησε ότι το φαινόμενο ήταν συχνό. Έτσι, άρχισε να φωτογραφίζει τους άστεγους με το κοστούμι. «Είναι καλοντυμένοι, με μια ενδιαφέρουσα συχνά πόζα, εικόνα που μοιάζει να προορίζεται για περιοδικό μόδας που κάνει προχωρημένο κόνσεπτ».

«Κι όμως…οι φωτογραφίες αποκαλύπτουν ανθρώπους που τους έχουν εκμεταλλευτεί, που δουλεύουν υπερβολικά, που στρεσάρονται πολύ και που είναι εξουθενωμένοι. Θέλουμε όντως να φτάσουμε σε αυτό το σημείο;» αναρωτιέται. Ο φωτογράφος Paweł Jaszczuk αποφάσισε έτσι να εκδώσει το βιβλίο «High Fashion», που αποδεικνύει και κάνει γνωστό στον κόσμο το νέο φαινόμενο. Άνθρωποι, μόνοι και μοναχικοί που κοιμούνται στο δρόμο, σε παγκάκια, ακόμη και όρθιοι, φορώντας τα κοστούμια τους.

Οι υπερβολικές ώρες εργασίας και η ανάγκη συχνά για ένα ποτό μετά την εργασία εκτός των άλλων αποκλεισμών,  αποκλείουν τους εργαζόμενους κι από ένα κρεβάτι, αφού οι αποστάσεις προς τις προσιτές περιοχές όπου διαμένουν είναι μεγάλες και τα μέσα μαζικής μεταφοράς σταματούν συγκριτικά νωρίς, ενώ πολλές φορές η εξάντληση τους είναι τόσο μεγάλη που δεν αντέχουν να περιμένουν ούτε το τρένο. Έτσι, η σκληρή δουλειά, η εταιρική κουλτούρα της Ιαπωνίας, η μέθη και η κατάληξη στο δρόμο είναι πλέον καθημερινότητα.

Μάλιστα η εικόνα των άστεγων με κοστούμια μοιάζει με εικόνα θυμάτων δολοφονίας. «Είναι σκοτωμένοι από υπερβολική δουλειά» λέει ο φωτογράφος και υποστηρίζει ότι «είμαστε όλοι στο ίδιο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό-καταναλωτικό κρεβάτι, κοιμισμένοι σαν σαλιγκάρια».

«Οι φωτογραφίες μου ωριμάζουν μαζί μου», λέει και καταλήγει «προσπαθώ να θέσω ερωτήματα, να ενθαρρύνω τους ανθρώπους να σκεφτούν τον εαυτό τους, την ανθρώπινη φύση και την κοινωνική οργάνωση».