”Η γλώσσα είναι σκέψη, και η σκέψη σκοτώνει (την εξουσία).”
Από τον Νίκο Νικολέτο
Ο Wittgenstein υποστήριξε, πριν έναν αιώνα περίπου, ότι τα όρια της γλώσσας μας είναι τα όρια του κόσμου μας. Ήτοι, η γλώσσα είναι σκέψη, συλλογισμός, είναι η ισχύς του μυαλού μας, του είναι μας. Αυτό το γνωρίζουν όλες οι εξουσίες της οικουμένης, ανεξαρτήτως εποχής.
Το γνωρίζουν και έχουν ενορχηστρώσει τον αγώνα της ισοπέδωσης της γλώσσας και της κριτικής αντίληψης, μέσω της εφιαλτικής συρρίκνωσης του λεξιλογίου, των εκφράσεων, του δικού μας πολυτονικού. Η γλώσσα δέχεται επίθεση σκοπίμως. Αυτό συνεπάγεται επίθεση στη σκέψη, επίθεση στον άνθρωπο που επιμένει να αντιδρά σκεπτόμενος.
Η σύγχρονη μαζοποιημένη ”γλώσσα” των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει αντικαταστήσει την λέξη με την εικόνα, με το σύμβολο. Έχει παραγκωνιστεί το νόημα της λέξης, που σημαίνει πως έχει παραγκωνιστεί και η ανάγκη για διατύπωση της σκέψης, μια και η λέξη είναι σκέψη.
Η γλώσσα μπήκε στον Προκρούστη και από πολυσήμαντη ανθρώπινη λειτουργία μετατρέπεται σε εργαλείο παραγωγής. Μέσα από την απλούστευση της καταργούνται τα συναισθήματα και οι εκδηλώσεις του πνεύματος, η σκέψη απονευρώνεται, η φαντασία (ο κόσμος μας) σκοτώνεται μέσα από συνθήματα και έτοιμα σχήματα.
Έτσι η γλώσσα παύει να είναι επικίνδυνη για την εξουσία. Αυτό στοχεύουν, να νεκρώσουν το μυαλό μας και να μας μετατρέψουν όλους σε θεραπαινίδες τους, σε οπαδούς και θεατές. Ένα καταπληκτικό μεθοδευμένο έγκλημα από όλους τους φορείς της εξουσίας. Όπως ακριβώς σκιαγραφείται και στο δυστοπικό έργο ”1984”. Το λεξικό ολοένα συρρικνώνεται, η νόηση ολοένα εξανεμίζεται, η αντίσταση ολοένα υποχωρεί.
Πρόκειται για μια υποταγή που υφίσταται με λανθάνοντα τρόπο, είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτη, μα αποτελεσματική. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο σκεπτόμενος άνθρωπος αποτελεί είδος προς εξαφάνιση, ενώ ο καταναλωτής και ο πολεμοχαρής ακμάζουν. Ο άνθρωπος από ον ερωτικά προσκείμενο στη φύση και στους άλλους ανθρώπους, γίνεται έρμαιο των αγαθών και υπηρεσιών, νούμερο σε στατιστικά δεδομένα, μονάδα σε συντελεστές παραγωγής, στρατιώτης ετοιμοπόλεμος, γίνεται αντικείμενο.
Είμαι απαισιόδοξος, γιατί παρατηρώ την κοινωνία μου.
πηγή nostimonimar
Ο Wittgenstein υποστήριξε, πριν έναν αιώνα περίπου, ότι τα όρια της γλώσσας μας είναι τα όρια του κόσμου μας. Ήτοι, η γλώσσα είναι σκέψη, συλλογισμός, είναι η ισχύς του μυαλού μας, του είναι μας. Αυτό το γνωρίζουν όλες οι εξουσίες της οικουμένης, ανεξαρτήτως εποχής.
Το γνωρίζουν και έχουν ενορχηστρώσει τον αγώνα της ισοπέδωσης της γλώσσας και της κριτικής αντίληψης, μέσω της εφιαλτικής συρρίκνωσης του λεξιλογίου, των εκφράσεων, του δικού μας πολυτονικού. Η γλώσσα δέχεται επίθεση σκοπίμως. Αυτό συνεπάγεται επίθεση στη σκέψη, επίθεση στον άνθρωπο που επιμένει να αντιδρά σκεπτόμενος.
Η σύγχρονη μαζοποιημένη ”γλώσσα” των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει αντικαταστήσει την λέξη με την εικόνα, με το σύμβολο. Έχει παραγκωνιστεί το νόημα της λέξης, που σημαίνει πως έχει παραγκωνιστεί και η ανάγκη για διατύπωση της σκέψης, μια και η λέξη είναι σκέψη.
Η γλώσσα μπήκε στον Προκρούστη και από πολυσήμαντη ανθρώπινη λειτουργία μετατρέπεται σε εργαλείο παραγωγής. Μέσα από την απλούστευση της καταργούνται τα συναισθήματα και οι εκδηλώσεις του πνεύματος, η σκέψη απονευρώνεται, η φαντασία (ο κόσμος μας) σκοτώνεται μέσα από συνθήματα και έτοιμα σχήματα.
Έτσι η γλώσσα παύει να είναι επικίνδυνη για την εξουσία. Αυτό στοχεύουν, να νεκρώσουν το μυαλό μας και να μας μετατρέψουν όλους σε θεραπαινίδες τους, σε οπαδούς και θεατές. Ένα καταπληκτικό μεθοδευμένο έγκλημα από όλους τους φορείς της εξουσίας. Όπως ακριβώς σκιαγραφείται και στο δυστοπικό έργο ”1984”. Το λεξικό ολοένα συρρικνώνεται, η νόηση ολοένα εξανεμίζεται, η αντίσταση ολοένα υποχωρεί.
Πρόκειται για μια υποταγή που υφίσταται με λανθάνοντα τρόπο, είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτη, μα αποτελεσματική. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο σκεπτόμενος άνθρωπος αποτελεί είδος προς εξαφάνιση, ενώ ο καταναλωτής και ο πολεμοχαρής ακμάζουν. Ο άνθρωπος από ον ερωτικά προσκείμενο στη φύση και στους άλλους ανθρώπους, γίνεται έρμαιο των αγαθών και υπηρεσιών, νούμερο σε στατιστικά δεδομένα, μονάδα σε συντελεστές παραγωγής, στρατιώτης ετοιμοπόλεμος, γίνεται αντικείμενο.
Είμαι απαισιόδοξος, γιατί παρατηρώ την κοινωνία μου.
- Tractatus Logico-Philosophicus(L.Wittgenstein)
- Χαμογέλα, ρε..Τι σου ζητάνε(Χρόνης Μίσσιος)
- 1984(G.Orwell)
- Άκου ανθρωπάκο(W.Reich)
πηγή nostimonimar