–

Η άθλια γαλλική κυβέρνηση «Σοσιαλιστών» των Ολάντ–Βαλς προσπαθεί με βία και τρομοκρατία να επιβάλλει τον λεγόμενο «νόμο Κομρί», που καταργεί τον πυρήνα των εργατικών δικαιωμάτων, δίνοντας τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις: α) Να παρακάμπτουν τον Κώδικα Εργασίας (κατώτατος μισθός, βασικά δικαιώματα). β) Να παρακάμπτουν τις συλλογικές συμβάσεις και να τις αντικαθιστούν με ατομικές συμφωνίες. γ) Να αμοίβουν τις υπερωρίες με… ρεπό! δ) Να προβαίνουν σε μαζικές απολύσεις «ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της επιχείρησης».

Χαιρετίζουμε την εξέγερση της μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας ενάντια στο «νόμο Κομρί», που στη συνέχεια πυροδότησε μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις σε όλη τη Γαλλία, μεταξύ άλλων σε ορισμένους από τους πιο σημαντικούς κλάδους της οικονομίας. Mαχητικές απεργίες πραγματοποιούνται σε διυλιστήρια, εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας, σιδηρόδρομους/μεταφορές και αλλού. Διαδηλώσεις με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων λαμβάνουν χώρα σε πολλές γαλλικές πόλεις.

Παρότι η γαλλική κοινωνία σε ποσοστό 70% απορρίπτει το νόμο και ρίχνει στις δημοσκοπήσεις τη δημοτικότητα του Ολάντ στο εξευτελιστικό 12%, η κυβέρνηση Ολάντ–Βαλς χρησιμοποιεί βία ενάντια στους απεργούς και τους διαδηλωτές, επικαλείται την «τρομοκρατία» και το δόγμα «νόμος και τάξη». Έφερε σχεδιασμένα τον αντεργατικό νόμο αφού είχε διαμορφώσει την κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», υπολογίζοντας να φιμώσει την εργατική τάξη και τη νεολαία, να επιβάλλει τα μέτρα χωρίς αντιδράσεις – δείχνοντας ότι ο αυταρχισμός και οι «καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης», που επιβάλλονται στο όνομα των «μεταναστών», της «τρομοκρατίας» κ.λπ. έχουν σαν στόχο την εργατική τάξη και τους αγώνες της. Την ίδια στιγμή, η χορωδία των ΜΜΕ και των εργοδοτικών οργανώσεων, του επίσημου πολιτικού σκηνικού, ξεσπάσει σε λυσσασμένες επιθέσεις ενάντια στους απεργούς, χαρακτηρίζοντάς του «αλήτες» και τρομοκράτες. Ασκούν έτσι πίεση στις συνδικαλιστικές ηγεσίες να κλείσουν τον αγώνα, καθώς αυτές ως τώρα δεν έχουν κηρύξει μια αποφασιστική Γενική Απεργία, που είναι εφικτή και αναγκαία για τη συνέχιση του αγώνα και την κατάργηση του νόμου.

Μια νίκη των εργαζομένων και των νέων στη Γαλλία, στο κομβικό ζήτημα των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων (που είναι ο πυρήνας των δρακόντειων Μνημονίων και «Συμφώνων Σταθερότητας»/ «Σύμφωνο για το Ευρώ»), θα είναι νίκη όλων των εργαζομένων στην Ε.Ε./Ευρωζώνης αλλά και ευρύτερα. Η διεξαγωγή ενός τέτοιου αγώνα στην καρδιά της Ε.Ε./Ευρωζώνης, βασικό ενορχηστρωτή των αντεργατικών/μνημονιακών επιθέσεων, θα έχει μεγάλη σημασία για την εξέλιξη της πάλης σε κάθε χώρα.

Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα έχουμε καθήκον να υποστηρίξουμε με κάθε τρόπο τις κινητοποιήσεις στη Γαλλία, επιφέροντας έτσι ένα χτύπημα ενάντια στις αντεργατικές/αντιλαϊκές πολιτικές της Ε.Ε., που υποστηρίζουν το κεφάλαιο και τις δυνάμεις «της αγοράς», καταργώντας δικαιώματα των εργαζομένων δύο αιώνων. Να εμπνευστούμε από τις μαχητικές κινητοποιήσεις και να προχωρήσουμε κι εμείς σε αγώνες ενάντια στην μνημονιακή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ, που εφαρμόζει το 3ο και 4ο Μνημόνιο, καταστρέφοντας τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, ετοιμάζοντας η ίδια ένα σκληρότατο χτύπημα στα «εργασιακά» (ομαδικές απολύσεις, κατάργηση 13ου–14ου μισθού, αντισυνδικαλιστικοί και ανιαπεργιακοί νόμοι κ.λπ.).

–

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ & ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΔΙΚΤΥΟ για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα,

ΟΚΔΕ, Οργάνωση Νέων Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ)