Η μνήμη είναι ένα από τα πρωταρχικά συστατικά στοιχεία της πορείας του ανθρώπου στους αιώνες.

Οι αποχρώσεις του μαύρου που πλανώνται τριγύρω μας, ένα χρόνο μετά την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, εξακολουθούν να μας θυμίζουν τον ανυπέρβλητο και μοναδικό αγώνα που δώσαμε μαζί με τους αλληλέγγυους και την κοινωνία, για τη δημοκρατία, τα συνταγματικά μας δικαιώματα, το δικαίωμα στη ζωή και στη δουλειά, αλλά κυρίως να θυμόμαστε τις παρακαταθήκες και να τιμούμε τη μνήμη των νεκρών μας, που δεν πρόλαβαν να αισθανθούν το ρίγος που νιώσαμε όλοι μας όταν ανοίξαμε την ΕΡΤ.

Τρία χρόνια μετά το μαύρο και ένας χρόνος μετά την επαναλειτουργία του νέου δημόσιου φορέα της … ΕΡΤ, είμαστε οργισμένοι και στενοχωρημένοι γιατί δεν μπορέσαμε να δώσουμε στην κοινωνία αυτό που ζητούσε από εμάς τα δύο χρόνια του μαύρου και αυτό που και εμείς …. σαν «αυταπάτη» πιστεύαμε ότι θα είναι η καινούργια ΕΡΤ.

Η παραχάραξη της ιστορίας αυτού του αγώνα ακόμα και μέχρι της εξαφάνισής του εντός και εκτός των τειχών, με σκοπό να χτυπήσουν το ιδεολογικό – πολιτικό πλαίσιο χτυπώντας ακόμα και τα εμβληματικά πρόσωπα αυτού του αγώνα, δεν είναι μόνο γιατί απαγορεύονται δια ροπάλου και με μεγάλη εκστρατεία ακόμα και λάσπης, οι λέξεις ERTopen, Ελεύθερη Ραδιοφωνία Τηλεόραση, ΠΟΣΠΕΡΤ κλπ. Γίνεται για να μην θυμίζουν και να μην παρακινούν σε αντίσταση την καταπιεσμένη και χειμαζόμενη κοινωνία μας, ενάντια στα μνημονιακά, θανατηφόρα – σαν οπλοπολυβόλα – μέτρα εις βάρος της.

Οι παραχαράκτες, οι καπηλευτές, οι σφετεριστές, οι παρατρεχάμενοι, οι πολιτικάντηδες, οι μυαλοπώληδες και οι οσφυοκάμπτες θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους κι όπως μας προέτρεπε ο Γιάννης Σιδηράς στο τραγούδι του για τον αγώνα ενάντια στο μαύρο της ΕΡΤ «μη σταματήσεις, θα τους νικήσεις», εμείς θα σταματήσουμε όταν νικήσει η κοινωνία και τα «θέλω» της και αφού αποτρέψουμε τον εργασιακό μεσαίωνα.

Ένας χρόνος μετά την επαναλειτουργία της ΕΡΤ.

Πολλοί, όπως κι εμείς, τόνισαν το λάθος ξεκίνημα και το νομικό πλαίσιο της επαναλειτουργίας της ΕΡΤ.

Πολλοί, όπως κι εμείς, βιώνουμε τις επιλογές της κυβέρνησης και της διοίκησης από αυτές τις λάθος επιλογές.

Πολλοί, όπως κι εμείς, κάνουν σκληρή κριτική και είναι δυσαρεστημένοι από την ΕΡΤ της καρδιάς μας.

Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα για τη δικαίωση του δημοκρατικού παλλαϊκού αιτήματος για μια πραγματική δημόσια ΕΡΤ και όχι κρατική, αλλά πλουραλιστική, ανεξάρτητη, φορέα πολιτισμού και ενημέρωσης, φωνή της κοινωνίας που αγωνίζεται με όλες τις δομές της, για ένα καλύτερο αύριο, φωνή της Ελλάδας στον κόσμο.

Μια ΕΡΤ με υψηλή ποιότητα και καλλιτεχνικές προδιαγραφές στην παραγωγή προγράμματος, με πρωτοπορία, προαγωγή και καλλιέργεια αισθητικού κριτηρίου. Προβολή χωρίς αποκλεισμούς των κοινωνικών, πολιτιστικών, πολιτικών ρευμάτων και κινημάτων, με εξαίρεση εκείνους που ενσπείρουν ρατσιστικές απόψεις και ξενοφοβία.

Μια ΕΡΤ σημείο αναφοράς και αντάξια της αυτοδιαχειριστικής περιόδου, με συμμέτοχους τους εργαζόμενους και με την αξιοπιστία να της αποδίδεται αβίαστα και δημοκρατικά, όπως την εποχή του μαύρου που η ERTopen – ΕΡΤ3 ήταν πρώτη απ’ όλους σε αξιοπιστία, σε έρευνα που πραγματοποίησε το Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.

Μια ΕΡΤ με εργασιακές σχέσεις ισότιμες και ισόνομες, αντάξιες του επαγγελματισμού των εργαζομένων και της κατάθεσης της ψυχής τους για το καλύτερο αποτέλεσμα, αυτό που εκθειάζεται απ’ όλους και από τη διοίκηση, που όμως στην πράξη είναι «να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι», γιατί ακόμα και τώρα δεν υπάρχουν ξεκάθαρες εργασιακές σχέσεις στην ΕΡΤ, γιατί δεν υπάρχουν ΣΣΕ, γιατί υπάρχει προσωπικό τεσσάρων ταχυτήτων, γιατί δεν τους αποδίδονται ούτε τα κατά νόμον προβλεπόμενα.

Μια ΕΡΤ, που θα είναι ναυαρχίδα μιας μεγάλης δημοκρατικής προσπάθειας για αληθινή ενημέρωση και την πολιτιστική αναγέννηση της χώρας, θα συμβάλει σε ένα μεγάλο ρεύμα πολιτισμικής δημιουργίας και ένας μοχλός ανάπτυξης που θα στηρίξει την εθνική προσπάθεια για μια πορεία πέρα από τα μνημόνια με οικονομική ανάπτυξη προς όφελος του λαού και της χώρας.

Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε, να έχουμε στόχο, σχέδιο και όραμα και να θέλουμε να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Συνεχίζουμε να απαιτούμε τα αυτονόητα, μέσα από ειλικρινή διάλογο και θέληση για να πετύχουμε.

Συνεχίζουμε να ψάχνουμε αυτούς που έχουν ανοιχτά αυτιά και διάθεση για να βοηθήσουν και ν’ αφήσουν πραγματικό έργο.

Συνεχίζουμε…..