1. Το 2016 θα είναι μια ιδιαίτερα κρίσιμη και δύσκολη χρονιά για τους εργαζόμενους και τους ανέργους, τους συνταξιούχους και τους αγρότες, τα εναπομείναντα μεσαία στρώματα και τους ελεύθερους επαγγελματίες, καθώς συνεχίζεται για έβδομη συνεχή χρονιά η εφαρμογή των βάρβαρων, μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών της λιτότητας, της ανεργίας, της εσωτερικής υποτίμησης και της περικοπής κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Παράλληλα συνεχίζεται το καθεστώς της επιτροπείας της χώρα μας από την τρόικα και τους δανειστές και έτσι, μετά τη συνομολόγηση του 3ου μνημονίου, κανένα νομοσχέδιο και κανένα μέτρο δεν μπορεί να προωθηθεί και να ψηφιστεί στη βουλή χωρίς την έγκριση των δανειστών, της Ε/Ε και του ΔΝΤ!

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός της απόσυρσης πρόσφατα νομοσχεδίου απ' την βουλή κατ' απαίτηση των δανειστών, όπως και το ξήλωμα μιας σειράς θετικών νομοθετικών ρυθμίσεων, που ψηφίστηκαν πριν το 3ο μνημόνιο, το οποίο έρχεται να υπογραμμίσει με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι το μοναδικό πρόγραμμα που επιτρέπουν οι δανειστές να εφαρμοστεί είναι το μνημόνιο, καθώς και ότι μνημόνια και προοδευτικές φιλεργατικές και φιλολαϊκές πολιτικές δεν συμβιβάζονται.

2. Η συνέχιση όμως της ίδιας πολιτικής και της επίρριψης των βαρών στον κόσμο της εργασίας και στα φτωχά λαϊκά στρώματα, μετά από επτά χρόνια πραγματικής εξουθένωσής τους, η διάψευση των ελπίδων τους απ' τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και η αδυναμία ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις ανάγκες του, μπορεί να δημιουργήσουν συνθήκες κοινωνικής έκρηξης αφού τώρα του αφαιρούν και την τελευταία ελπίδα, το ύστατο αποκούμπι του, που ήταν η κοινωνική ασφάλιση, η σύνταξη, η υγειονομική περίθαλψη και το ίδιο του το σπίτι.

3. Την επόμενη περίοδο, όπως τονίσαμε και στην προηγούμενη απόφαση της Ε/Ε του ΜΕΤΑ, θα κυριαρχήσουν το ασφαλιστικό, τα “κόκκινα” δάνεια, το φορολογικό – ιδιαίτερα των αγροτών - οι πλειστηριασμοί και ιδιωτικοποιήσεις. Ταυτόχρονα θα προωθηθούν και νέες αντεργατικές ρυθμίσεις που σχετίζονται με την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, με κύρια αιχμή τις απολύσεις στον τραπεζικό τομέα και τις τέως ΔΕΚΟ, καθώς και τον περιορισμό συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, κυρίως του δικαιώματος προκήρυξης απεργίας.

Άμεσες προτεραιότητες – Ασφαλιστικό

Αυτές τις μέρες και μέχρι τις αρχές Φλεβάρη θα κυριαρχήσει το ασφαλιστικό, στο όποιο επιχειρείται να δοθεί το τελειωτικό χτύπημα, που είναι η ολοκλήρωση της μετατροπής του από δημόσιο, κοινωνικό, αναδιανεμητικό και αλληλέγγυο, σε ιδιωτικοοικονομικό και κεφαλαιοποιητικό.

Ένα σύστημα που θα μετατρέπει τις συντάξεις σε επιδόματα θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην ιδιωτική ασφάλιση για όσους έχουν και μπορούν, διευρύνοντας τις ταξικές ανισότητες.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν θα υπάρξει καμία μείωση στις κύριες συντάξεις. Το 3ο μνημόνιο όμως προβλέπει μεταβολές και παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό που όλες καταλήγουν σε μειώσεις και αυτές είναι:

-Οι αλλαγές στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων για όσους συνταξιοδοτούνται μετά τον Ιούλη του 2015 και η καταβολή μόνο του αναλογικού μέρους της πριν την ηλικία των 67 ετών.

-Η σταδιακή περικοπή του ΕΚΑΣ μέχρι την πλήρη κατάργησή του το 2019 και η μείωση της κατώτερης σύνταξης από τα 486 στα 384 ευρώ.

- Η περικοπή για το 2015 450εκ. ευρώ από το ασφαλιστικό σύστημα και από 1% του ΑΕΠ για το 2016 και 2017, ήτοι άλλα 3,6δις ευρώ.

-Η αύξηση κατά 2% στις κύριες και 6% στις επικουρικές των κρατήσεων για την υγειονομική περίθαλψη, πού τέθηκε σε ισχύ από τον Ιούλιο, αλλά και νέα αύξηση εισφορών τώρα στο όνομα της διατήρησής τους.

-Η επαναφορά στις επικουρικές συντάξεις της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος - που απλά μετονομάστηκε σε κανόνα βιωσιμότητας - και η κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης και των εισφορών από τρίτους, θα μειώσουν άμεσα τις επικουρικές συντάξεις, μέχρι την πλήρη κατάργησή τους και την ενσωμάτωση, όσων και ό,τι θα έχει απομείνει, στις κύριες.

-Η διαφαινόμενη αντιμετώπιση της καταβολής των επιδικασμένων από το ΣτΕ αναδρομικών συντάξεων από τις μειώσεις του 2012, μέσου του επανυπολογισμού τους, θα επιφέρει μειώσεις στο σύνολο των ήδη καταβαλλομένων συντάξεων.

Τα προηγούμενα λοιπόν αναδεικνύουν σε προσχηματικό τον ισχυρισμό της κυβέρνησης για καμιά μείωση των συντάξεων, γιατί η σύνταξη, είτε είναι κύρια είτε είναι επικουρική, αποτελεί το εισόδημα του συνταξιούχου.

Αυτές οι νέες ανατροπές έρχονται να συμπληρώσουν τις συνεχείς μειώσεις των συντάξεων που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια και την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, που πλέον οι προϋποθέσεις πλήρους σύνταξης στο μέλλον θα είναι απαγορευτικές για την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και ιδιαίτερα των νέων.

Στόχοι και πλαίσιο δράσης την επόμενη περίοδο

Το ΜΕΤΑ συνεχίζει να αγωνίζεται μέσα από τις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος για την ανατροπή όλων των μνημονιακών πολιτικών και για την επαναφορά και διεύρυνση των εργασιακών, ασφαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Στις σημερινές συνθήκες, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, απαιτείται από το συνδικαλιστικό κίνημα η σύνδεση της πάλης για:

-Την ικανοποίηση των άμεσων αιτημάτων και διεκδικήσεών του, με την πάλη για την οριστική απαλλαγή της χώρας μας από τα μνημόνια, τη ρήξη με τις πολιτικές της Ε/Ε και των δανειστών και της πάσει θυσία παραμονής της χώρας μας στο ευρώ, που ακυρώνει κάθε προσπάθεια χάραξης και υλοποίησης μιας ανεξάρτητης, προοδευτικής, φιλολαϊκής, ριζοσπαστικής και δημοκρατικής προοπτικής για τη χώρα μας.

-Τη στάση πληρωμής του δημοσίου χρέους, μέχρι τη διαγραφή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του, τη φορολόγηση του πλούτου και τη φοροελάφρυνση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

-Την επανάκτηση της δημόσιας ιδιοκτησίας των τραπεζών, την εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση και τον εργατικό έλεγχό τους.

-Το σταμάτημα όλων των ιδιωτικοποιήσεων και την άμεση κατάργηση του αμαρτωλού ΤΑΙΠΕΔ, που λειτουργεί ως μεσίτης στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

-Την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας σε όφελος του λαού και τη σταδιακή επανάκτηση από το δημόσιο στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και τομέων της οικονομίας για να μπορεί γίνει πράξη κάτι τέτοιο.

Στο πλαίσιο αυτό το ΜΕΤΑ διεκδικεί και παλεύει για:

α. Ένα δημόσιο και καθολικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, αλληλέγγυο και αναδιανεμητικό, με καθορισμένες παροχές το οποίο θα καταβάλει με την εγγύηση του κράτος αξιοπρεπείς συντάξεις.

β. Την επαναφορά της 35ετίας και όριο ηλικίας τα 58 χρόνια και της 37ετίας χωρίς όριο ηλικίας για την καταβολή πλήρους σύνταξης σε όλους τους ασφαλισμένους, σε παλιούς και νέους, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, με βάση τον μέσο όρο της καλύτερης πενταετίας της τελευταίας δεκαετίας και με το 80% αναπλήρωση.

Οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα δεν χωρίζονται σε ηλικιακές κατηγορίες, επαγγελματικούς κλάδους και χώρους εργασίας.

γ. Τη διατήρηση του θεσμού των ΒΑΕ. Την επαναφορά της 35ετίας στο όριο ηλικίας 55 χρόνων, των 60 για την καταβολή κατώτερης σύνταξης και των 58 για τα υπέρ βαρέα (οικοδόμους, εργάτες καθαριότητας, ορυχείων κλπ).

δ. Την καταβολή της κατώτερης σύνταξης στο ύψος των 20 ημερομισθίων του ανειδίκευτου εργάτη, με 4.500 ένσημα ή 15 χρόνια εργασίας και σε ηλικία 65 ετών.

ε. Την άμεση χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος από πρόσθετους κρατικούς και κοινωνικούς πόρους.

Το σύστημα και κοινωνικής ασφάλισης και τα ασφαλιστικά ταμεία έφτασαν σήμερα εδώ, γιατί διαχρονικά κατασπαταλήθηκαν και καταληστεύτηκαν τα αποθεματικά τους από το κράτος. Εμείς θυμίζουμε απλά τα «θαλασσοδάνεια» της δεκαετίας του ’60, τις άτοκες καταθέσεις μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 στην Τράπεζα της Ελλάδας και μάλιστα σε περίοδο υψηλού πληθωρισμού, τη στήριξη της «φούσκας» του χρηματιστηρίου, τα δομημένα και «τοξικά» ομόλογα, το PSI, αλλά ακόμη και πρόσφατα με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που έγινε από τη σημερινή κυβέρνηση, τα ταμεία έχασαν 1,5 δις ευρώ περίπου!

Εμείς δεν πρόκειται να πούμε ποτέ το “ό γέγονε γέγονε” ή να δώσουμε άφεση σε κανέναν και να διαχειριστούμε τη φτώχεια μας. Έχουμε ηθική υποχρέωση απέναντι στην εργατική τάξη, τους απόμαχους της δουλειάς και τη νέα γενιά, να διεκδικήσουμε την επιστροφή όλων των κλεμμένων και για το λόγο αυτό θα αντισταθούμε με όλα τα μέσα απέναντι στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής και απ' τη σημερινή κυβέρνηση, που μεταφέρει τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και γενικότερα στα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Τα παραπάνω φαντάζουν εξωπραγματικά μόνο για όσους κινούνται στο πλαίσιο των μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ενώ είναι πολύ ρεαλιστικά με μια πολιτική που:

-Θα ακυρώνει τα μνημόνια και τη διαπλοκή, θα θέτει ως προτεραιότητα τα συμφέροντα του λαού και όχι των δανειστών και θα προχωρά σε γενναία αναδιανομή των εισοδημάτων και σε αυξήσεις μισθών και συντάξεων.

-Θα αποκαθιστά την φορολογική δικαιοσύνη με την φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και του μεγάλου πλούτου και την ελάφρυνση και απαλλαγή των χαμηλών εισοδημάτων.

-Θα δημιουργεί νέες, σταθερές και με πλήρη απασχόληση θέσεις εργασίας και θα αντιμετωπίζει την ανεργία, μέσα από ένα πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας σε όφελος του τόπου.

-Θα καταργεί τη μαύρη, ανασφάλιστη και ενοικιαζόμενη εργασία, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και θα παίρνει μέτρα κατά της εισφοροδιαφυγής, βάζοντας τέρμα στην νεοφιλελεύθερη εμμονή η οποία, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης, απαλλάσσει από τα βάρη τους εργοδότες και τα μετακυλύει στους εργαζόμενους.

-Θα αυξάνει την κρατική χρηματοδότηση σύμφωνα με τις ανάγκες του ασφαλιστικού συστήματος για την απονομή αξιοπρεπών συντάξεων και θα αποκαθιστά, με συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους, που θα προέλθουν μέσα από την φορολόγηση των μεγάλων κερδών και του πλούτου, τη διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών του από τις κυβερνήσεις και την εργοδοσία.

Με αγώνα διαρκείας να ορθώσουμε τείχος προστασίας για το ασφαλιστικό

Ο Γενάρης του 2016 θα είναι κρίσιμος μήνας για τον κόσμο της εργασίας και για το λαό συνολικότερα και για αυτό πρέπει με τους καλύτερους και μαζικότερους όρους να δοθεί η μάχη των μαχών που θα είναι το ασφαλιστικό και η οποιαδήποτε έκβασή της θα τροφοδοτήσει πολιτικές εξελίξεις για την επόμενη περίοδο.

Για να είναι όμως αποτελεσματική, σε όφελος των εργαζομένων, των συνταξιούχων και της ελληνικής κοινωνίας, αυτή η μάχη πρέπει να πάρει πανεργατικά και παλλαϊκά χαρακτηριστικά, που σημαίνει ενημέρωση και ενεργοποίηση όλων των εργαζομένων και του λαού, μέσα από περιοδείες, συσκέψεις και συγκεντρώσεις.

Σημαίνει την προσπάθεια συντονισμού του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος με τους μικρομεσαίους, τους εμπόρους και τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους επιστημονικούς φορείς και τους αγρότες.

Σημαίνει τέλος την επιλογή μορφών πάλης που θα δίνουν διάρκεια και αποτελεσματικότητα και που θα κορυφωθούν τις μέρες που θα κατατεθεί σχετικό νομοσχέδιο στη βουλή μέσα από την προκήρυξη πανεργατικών, παλλαϊκών διαδηλώσεων, συλλαλητηρίων και απεργιών.

Ήδη η ΑΔΕΔΥ παίρνει πρωτοβουλία για την οργάνωση παλλαϊκών συλλαλητηρίων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αλλού για τις 16 Γενάρη και προσανατολίζεται και σε γενική πανεργατική-παλλαϊκή απεργία το τρίτο δεκαήμερο.

Το ΜΕΤΑ ήδη έχει θέσει και θα θέσει σ' όλα τα συνδικάτα, την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, τις Ομοσπονδίες, τα Ε.Κ της ΓΣΕΕ και τα Ν.Τ της ΑΔΕΔΥ, στα σωματεία και στους συντονισμούς σωματείων και ομοσπονδιών, το θέμα της λήψης πρωτοβουλιών για να δοθεί μια αποφασιστική μάχη για να αποτραπεί η πλήρης διάλυση και μετάλλαξη του ασφαλιστικού συστήματος.

Αυτή η μάχη θα είναι κρίσιμη, θα κρίνει το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας και των επόμενων γενεών και γι' αυτό δεν φτάνει η συμμετοχή μόνο πολλών, αλλά όλων των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας.