Οι κώδικες των Μάγια είναι Βίβλοι των νεκρών, άρα σύμφωνα με τον Μπάροουζ οδηγίες ταξιδιών στον χρόνο. Αλλά με τον χρόνο να καταναλώνεται συνεχώς γρηγορότερα, φτάσαμε να τον αγοράζει το χρήμα. Η λύση των Μάγια ήταν να οπισθοχρονολογήσουν τον χρόνο, μέσα από το χρήμα:
Αν το δολάριο έχει μικρότερη αξία σε σχέση με πριν από 50 χρόνια, οπισθοχρονόλησαν το δολάριο κατά 50 χρόνια και δυνάμωσαν την αξία του σήμερα.

Μεταφέροντας όμως μαζί και τον χρόνο. Φτάνοντας κάποια στιγμή, με τις συνεχείς οπισθοχρονολογήσεις, στο σημείο που υπήρχε χρόνος αλλά όχι χρήμα. Γιατί οι υπολογισμοί των Μάγια είναι προς το παρελθόν και όχι στο μέλλον; Γιατί στο μέλλον είναι καταχρεωμένοι. Όπως ακριβώς συμβαίνει σε ολόκληρο τον πλανήτη σήμερα και, φυσικά, στην Ελλάδα: Το μέλλον που ετοίμασαν για όλους μας είναι καταχρεωμένο.

Με την κοινοβουλευτική ατζέντα να έχει στην κορυφή τις εκλογές, χρειάζεται να πούμε δύο λόγια για τον ΣΥΡΙΖΑ. Που αναδείχθηκε διαχειριστής κυβερνητικής εξουσίας με συγκεκριμένους όρους. Με την Αριστερά (παντού στον πλανήτη) παραδοσιακά να κινείται στα όρια σοσιαλδημοκρατίας – ρεφορμισμού, υπήρχε και στην Ελλάδα συγκεκριμένο πεδίο δράσης. Χωρίς κριτική στο κυρίαρχο φαντασιακό ανάπτυξης από τον ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύφθηκαν βαθύτερες αιτίες σύγκρουσης με το υπάρχον, που αφορούν μεταξύ άλλων τη θέσμιση, την ανάθεση, τον κρατισμό. Την κυριαρχία των αφαιρέσεων και της λογιστικής πολιτικής. Αν οι εκλογές γίνονται για να ερμηνευτεί και όχι για να ενσωματωθεί το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος, ας κοιτάξουν πέρα από τη μύτη τους: Ήταν ένα «ΟΧΙ» στον οικονομισμό, στην πολιτική των αριθμομηχανών και των λογιστών.

Η θεσμισμένη χρονικότητα του κοινοβουλευτισμού, κρατάει χαμηλά τη λαϊκή συνειδητότητα. Αλλά τα κινήματα και η ίδια η κοινωνία δεν πρέπει να εγκλωβίζονται σε θεσμίσεις και κενολογίες της νεωτερικότητας. Η δική τους χρονικότητα και τα προτάγματα δεν επηρεάζονται και δεν πρέπει να επηρεάζονται από ημερομηνίες εκλογών και οτιδήποτε άλλο αναδεικνύει τον ψηφοφόρο – καταναλωτή πολιτικών.
Είναι διαφορετική η ατζέντα του κοινοβουλευτισμού, κι εκείνων που επιζητούν αμεσοδημοκρατικές και αυτοδιαχειριστικές λύσεις και κοινωνικό έλεγχο στα κοινά αγαθά (ενέργεια, Πανεπιστήμιο κ.λπ).
Τα παραδείγματα στην Ελλάδα είναι αρκετά: από το αντι-gold κίνημα στις Σκουριές, μέχρι τη ΒΙΟ.ΜΕ., τις κινήσεις για την ενέργεια και το νερό, την EΡΤ Open.

Η μικροπολιτική στα παράθυρα της τηλεδημοκρατίας, δεν μπορεί να έχει σχέση με την πολιτική ατζέντα τής κοινωνίας και των κινημάτων, φωνή των οποίων συνεχίζει να είναι η EΡΤ Open.  Μία προσπάθεια που ψύχωσε η κοινωνία και ξεγύμνωσε την αναντιστοιχία τού κυβερνητικού από τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ: Αν ήθελε καθημερινή και αμφίδρομη σχέση με την κοινωνία για να δώσει τη μάχη τού κοινωνικού μετασχηματισμού, όπως υποστήριξε ο Αλέξης Τσίπρας, η EΡΤ Open έπρεπε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο λόγω τού ριζώματος και της σύνδεσης με την κοινωνία.
Αντίθετα απαξιώθηκε το εγχείρημα, αν και για ένα διάστημα ενσωματώθηκε στις αφηγήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά η EΡΤ Open παραμένει ζωντανή, αναδεικνύοντας το Δημόσιο ενάντια στο Κρατικό και το Ιδιωτικό. Και δίνει με αξιοπρεπείς όρους ένα δυνατό σήμα αυτοθέσμισης και αυτοοργάνωσης, προσπαθώντας όχι να εκφράσει την κοινωνία αλλά να εκφραστεί μέσα από αυτή.