Ο πατέρας Ευστράτιος Δήμου – “Παπά Στρατής” για όλους ανεξαιρέτως – κάθεται στην μπροστινή αυλή του σπιτιού του και περιβάλλεται από λουλούδια σε πήλινες γλάστρες, μια μικρή βερικοκιά και τον σκύλο του που μοιάζει με μεγάλη αρκούδα. Χελιδόνια πετούν μέσα και έξω από μια φωλιά στον τοίχο του σπιτιού του στη Λέσβο. Εκεί τον συνάντησε ο William Spindler, πρώην δημοσιογράφος που άφησε την καριέρα του στο Λονδίνο και έγινε εθελοντής της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε για τους Πρόσφυγες.

Ο Spindler ετοίμασε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα για ιερέα που γνώρισε στο νησί του Αιγαίου το οποίο δημοσιεύτηκε στην διεθνή ηλεκτρονική έκδοση του Οργανισμού με τον τίτλο “Ένας καλός Σαμαρείτης στην Ελλάδα”. Ο Παπά Στρατής φοράει ένα σκούρο μπλε ράσο, δερμάτινα σανδάλια και έχει τα μαλλιά του πιασμένα σε αλογοουρά. Τα γκρι-μπλε μάτια του συνθέτουν ένα βλέμμα ζωηρό που συμπληρώνεται από τη μακριά, πυκνή, γκρίζα γενειάδα του. Πάσχει από μια χρόνια αναπνευστική πάθηση που τον υποχρεώνει να ζει μόνιμα συνδεδεμένος μέσω ενός σωλήνα με μια φιάλη οξυγόνου. Ωστόσο αυτό δεν τον εμποδίζει να καπνίζει που και που ένα τσιγάρο.

Ο Παπά Στρατής, μαζί με άλλους τοπικούς εθελοντές στο χωριό Καλλονή, βοηθά τους πρόσφυγες από το 2007, μέσω της ΜΚΟ «ΑΓΚΑΛΙΑ». Υπολογίζεται πως όλα αυτά τα χρόνια, βοήθησε περίπου δέκα χιλιάδες άτομα, συμπεριλαμβανομένων μερικών ντόπιων που ήρθαν σε δυσχερή θέση. Αλλά ποτέ πριν δεν είχε δει τόσο πολλούς πρόσφυγες να αναζητούν βοήθεια.

Περισσότεροι από 26.000 πρόσφυγες έφθασαν στη Λέσβο από τον Ιανουάριο. Πολλοί αφέθηκαν στην απομακρυσμένη βόρεια ακτή και περπάτησαν 15 ώρες για να φτάσουν στο προσωρινό καταφύγιο Παπά Στρατή.

“Εκατό με διακόσιοι άνθρωποι έρχονται στην Καλλονή κάθε μέρα” λέει στον Spindler ο 57-χρονος ορθόδοξος ιερέας.”Οι ντόπιοι τους λένε να έρθουν σε εμάς για βοήθεια. Μπορούμε να τους προσφέρουμε τροφή, νερό, γάλα για τα μωρά, παπούτσια και ρούχα. Μπορούν να μείνουν εδώ: έχουμε κουβέρτες και στρώματα στο πάτωμα. Είναι άνθρωποι που ψάχνουν για τη ζωή, την ελπίδα και την ευκαιρία να ζήσουν μια ακόμη μέρα.”

“Έχω δει τα μικρά παιδιά με φουσκάλες στα πόδια τους και έγκυες γυναίκες που κρατούσαν τις κοιλιές τους και έκλαιγαν από τον πόνο», λέει θλιμμένος. “Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μετανάστες, δεν επιλέγουν να έρθουν εδώ. Είναι τα παιδιά του πολέμου, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τις σφαίρες.

” Με τις τοπικές αρχές να είναι πιεσμένες από τις 64.000 αφίξεις προσφύγων στην Ελλάδα από την αρχή του έτους, ο Παπά Στρατής και το δίκτυο των εθελοντών στο χωριό, συχνά αναλαμβάνουν την αποκλειστική ευθύνη για τη φροντίδα των προσφύγων στο νησί. “Δεν έχουμε καμία εξωτερική χρηματοδότηση», εξηγεί με ένα χαμόγελο. « Εξαρτόμαστε αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των κατοίκων της περιοχής.”

«Μια μέρα βρήκαμε ένα μωρό κοιμάται στην αγκαλιά της μητέρας του στην παραλία. Θέλαμε να του δώσουμε γάλα, αλλά δεν είχαμε μπουκάλι και δεν μπορούσε να πιει από ένα ποτήρι. Ήταν αργά τη νύχτα και έτσι ξυπνήσαμε όλα τα φαρμακεία της πόλης μέχρι που βρήκαμε μπιμπερό “αναφέρει καθώς αφηγείται ιστορίες. Έχοντας πληγεί από τη κρίση χρέους και όντας περιορισμένοι από την οικονομία, την πολιτική και τη γεωγραφία, οι κάτοικοι στις μικρές κοινότητες των νησιών έχουν να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις μιας σύγκρουσης για την οποία δεν γνωρίζουν πολλά και κατανοούν λίγο. Πολλοί νησιώτες είναι δύσπιστοι όσον αφορά τους εξαθλιωμένους πρόσφυγες που φτάνουν στο δρόμο τους. Άλλοι ανησυχούν για τις επιπτώσεις που θα προκαλέσει η παρουσία τους στον τουρισμό. Αλλά ο Παπά Στρατής, σηκώνει τα μανίκια του και βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά για να βοηθήσει.





Θωμάς Σίδερης


πηγή : treno.gr