no ticket cinema: «μακριά από τους ανθρώπους»

Tην Τετάρτη 10 Ιουνίου, στις 20.30 στο Αυτόνομο Στέκι, Ζ. Πηγής 95-97 & Ισαύρων.


Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές: "Η ταινία περιγραφικά αφορά ένα μικρό οδοιπορικό που καταλήγει σε ένα μακρύ ταξίδι στην εξεγερμένη ενάντια στους γάλλους αποικιοκράτες αλγερία του 1954. Αφορμή αποτελεί η εντολή σε έναν μοναχικό γάλλο(;) άποικο να παραδώσει στις πλησιέστερες δικαστικές αρχές έναν αλγερινό χωρικό που κατηγορείται για φόνο.

Στην πραγματικότητα αποτελεί μια αριστουργηματική διαδρομή πάνω στις υπαρξιακές αντιφάσεις που εγείρονται σε έδαφος σφραγισμένο τόσο από πολιτικές συγκρούσεις όσο και γόνιμο για απρόβλεπτες γειτνιάσεις διαφορετικών πολιτισμικών περιβαλλόντων. Δεν υπάρχει καθαρότητα ούτε προβλεψιμότητα στην ανάγνωση των δύο βασικών χαρακτήρων κι αυτό αποκαλύπτεται σταδιακά μέσα από ένα εξαιρετικά καλοδουλεμένο σενάριο βασισμένο στο διήγημα The Guest του Albert Camus. Στο τέλος ξεπηδά η λυτρωτική κατάφαση στις επιλογές που μολονότι προσωπικές γεννιούνται μέσα από διασταυρούμενες πορείες ανθρώπων, σε μια συγκρουσιακή τροχιά με εξουσίες, εθιμικές επιταγές, καταγωγικές απατηλές ταξινομήσεις, εθνοτικές/πολιτισμικές ανωτερότητες, ταξικές υπεραπλουστεύσεις.

Η φωτογραφία και η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική, οι αλληγορικές συμπαραδηλώσεις και οι συμβολισμοί συγκεκριμένων σκηνών δεν έχουν ίχνος επιτήδευσης ούτε βαραίνουν το σύνολο (κι αυτό προφανώς απαιτεί μαεστρία όταν η βάση του σεναρίου είναι ένα τέτοιο λογοτεχνικό κείμενο), ο ρυθμός εξελίσσεται με ιδιαίτερο αλλά απόλυτα εκφραστικό των συναισθηματικών μεταπτώσεων τρόπων όπως αυτοί υπαγορεύονται από τη διαδοχή των πυκνών εξωτερικών γεγονότων, οι ερμηνείες όλων σχεδόν των χαρακτήρων είναι εσωτερικές, σεμνές και σε απόλυτη συνάρτηση με τη θέση που καταλαμβάνουν στην πλοκή, ορισμένες μάλιστα(ειδικά των βασικών πρωταγωνιστών) μοιάζουν οριακά «ντοκουμενταρίστικες» ειδικά σε στιγμές δραματικής κορύφωσης.

Τέλος, η μουσική των Nick Cave και Warren Ellis πέρα από εμπνευσμένη, σέβεται απόλυτα την πρωτοκαθεδρία των εικόνων και των περιεχομένων της, ακολουθώντας τρυφερά τη βαθύτερη σημασία τους, αγκαλιάζοντάς τες με φειδώ, χωρίς να αυτονομείται απ’ αυτές ή να τις εξουσιάζει".





Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 14/06/2013 - 23:54