Εν μέσω τυμπανοκρουσιών, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ετοιμάζεται να «ανοίξει» την ΕΡΤ, ακολουθώντας την πρακτική που εγκαινίασε από την επομένη των εκλογών, δηλαδή να αλλάζει ονόματα, κρατώντας την ουσία της προηγούμενης αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής.

Ετσι το «άνοιγμα» της ΕΡΤ, στην ουσία διατηρεί τη λειτουργία μιας απόλυτα ελεγχόμενης από την εκάστοτε κυβέρνηση ραδιοτηλεόρασης και ταυτόχρονα περιέχει σοβαρά εσκεμμένα κενά και ελλείψεις στο ζήτημα της αποκατάστασης των εργαζομένων της ΕΡΤ και της ΝΕΡΙΤ.

Με το νόμο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν προβλέπεται επαναφορά του συνόλου του προσωπικού που απασχολούνταν στην ΕΡΤ
(ΕΤ3, Περιφέρεια, κ.λπ.), ενώ όσοι επανέλθουν στη «νέα ΕΡΤ ΑΕ» θα αμείβονται με μειωμένες «μνημονιακές» αποδοχές.

Επιπλέον, παραμένουν τα περιουσιακά στοιχεία της ΕΡΤ στο ΤΑΙΠΕΔ, συνεχίζεται το καθεστώς των εξωτερικών παραγωγών (ΣΔΙΤ), με στόχο τη χρηματοδότηση του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου στο χώρο του θεάματος, παραμένει η προοπτική προσλήψεων πολιτικών φίλων και «κολλητών» (ΠΕΘ).

Η «ανταγωνιστικότητα», οι «ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί» και η συνεργασία με την «υγιή επιχειρηματικότητα» αποτελούν βασικούς «πυλώνες» της αστικής διαχείρισης και όσοι τους στηρίζουν, αντικειμενικά, αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούν στα ίδια αποτελέσματα.

Ο νόμος και οι μετέπειτα ενέργειες της κυβέρνησης έχουν προκαλέσει αγανάκτηση στους εργαζόμενους, οι οποίοι σημειώνουν την αθέτηση των υποσχέσεων εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι αυτή η «αθέτηση υποσχέσεων», όπως και και άλλες και όσες ακολουθήσουν, βρίσκονται στη στρατηγική κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ για «συνομιλίες», «διαπραγματεύσεις» και «εύρεση κοινού εδάφους» με την αστική τάξη, εγχώρια, ευρωπαϊκή και διεθνή.

Την ίδια στιγμή, άλλες δυνάμεις σκορπούν αυταπάτες ότι είναι δυνατόν σε συνθήκες μονοπωλιακού καπιταλισμού να διατηρηθούν δίπλα στα μονοπώλια, «αυτοδιαχειριστικά πειράματα». Επιπλέον, ζητούν συμμετοχή αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων στο ΔΣ της εταιρείας. Ζητούν, δηλαδή, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να συνυπογράφουν για την αύξηση των ανταποδοτικών τελών, το κλείσιμο δομών, απολύσεις, μετατάξεις και πάει λέγοντας.

Από τη στιγμή που οι εργαζόμενοι, μέσω των δικών τους εκλεγμένων από τους ίδιους οργάνων, δεν έχουν στα χέρια τους την πολιτική εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας, κάθε πρόταση «συμμετοχής» σε αστικά κέντρα λήψης αποφάσεων ανοίγει ένα εξαιρετικά επικίνδυνο μονοπάτι για το σύνολο της εργατικής τάξης.

Μόνο με την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος στην κατεύθυνση της δικής του εξουσίας, μόνο τότε και η ραδιοτηλεόραση, από άποψη λειτουργίας και περιεχομένου, μπορεί να γίνει πραγματικά δημόσια και να υπηρετεί το δικαίωμα του λαού στην ενημέρωση και στην πολύμορφη πολιτιστική, καλλιτεχνική δημιουργία και ψυχαγωγία.

Ο αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤopen έδειξε ότι οι εργαζόμενοι έχουν κάθε δυνατότητα να ανταποκριθούν πλήρως σε ένα τέτοιο καθήκον.

Ο δρόμος είναι ανοιχτός στην κατεύθυνση της συμμαχίας τους με το ταξικό εργατικό κίνημα. Μπορούν να διευρυνθούν οι κατακτήσεις με βάση την εμπειρία των αγώνων τους. Ταυτόχρονα, τα καθήκοντα που μπαίνουν από τις πρόσφατες εξελίξεις, πρέπει να βρουν τους εργαζόμενους της «νέας» ΕΡΤ ενωμένους, ανεξάρτητα από ειδικότητα ή «προέλευση», χωρίς άγονες ή και ύποπτες αντιπαραθέσεις, ώστε να παλέψουν για την πλήρη δικαίωσή τους, με βάση εκκίνησης την ανάκτηση των απωλειών που υπέστησαν όλοι στα χρόνια της κρίσης.

Σε αυτήν τη μάχη, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ θα είναι, όπως πάντα, πρωτοπόρες.