Από τις 25 Γενάρη το πολιτικό σκηνικό στην διακυβέρνηση της Χώρας  άλλαξε

H νέα διακυβέρνηση που πρόεκυψε από τις εκλογές της 25 Γενάρη μέσα σε ένα κλίμα κοινωνικοοικονομικής καταστροφής, εξ’ αιτίας μιας πολιτικής που μέσω «συμβάσεων» που χαρακτηρίζονταν «μνημόνια  συνεργασίας» με τις δυνάμεις που εμφανίζονται ως οι δανειστές της Χώρας, αποτελείται από μια «συμμαχία» ενός «αριστερού» - όπως προσδιορίζεται - πολιτικού σχηματισμού μιας «αμφιλεγόμενης» πολιτικής  κατεύθυνσης (ΣΥΡΙΖΑ) και ενός συντηρητικού κόμματος που επίσης αυτοπροσδιοριζεται ως «πολυσυλλεκτικό» (ΑΝΕΛ)

Εδώ και 100 και πλέον ημέρες, η Ελληνική κοινωνία ζει ένα θρίλερ, που αφορά όχι μόνο το μέλλον και την προοπτική της κοινωνίας των Νεοελλήνων, αλλά κυριολεκτικά, μετά από έξι χρόνια οικονομικής ύφεσης, την επιβίωση της !

Από την πρώτη στιγμή της ανάληψης της εξουσίας από την νέα διακυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ) – παρά τις ελπίδες  που καλλιεργήθηκαν  προεκλογικά για άρνηση και αντίσταση απέναντι στις πολιτικές εξαθλίωσης και αποικιοποιησης της Χώρας - παρουσιάστηκε το «πολιτικό   αφήγημα» της «διαπραγμάτευσης» και του - «έντιμου» -  συμβιβασμού με τις Δάνειες δυνάμεις ( ΔΝΤ – ΕΕ ) με ταυτόχρονη προβολή   ελπίδων, για μια διαφορετική πορεία της Χώρας, που πασχίζει να ξεφύγει από ένα υφεσιακο οικονομικό πλαίσιο που το ΔΝΤ και η ΕΕ της επιβάλλουν έναντι του χρέους, το οποίο επί έξι χρόνια αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο ( παρά τα μέτρα που επιβάλλονται ισοπέδωσης και «Ταιβανοποιησης»  της εγχώριας κοινωνικοοικονομικής  βάσης της Χώρας ) φθάνοντας σήμερα στο 180% του ΑΕΠ !!!

Μιλάμε για δυσθεώρητο ( για το οικονομικό μέγεθος της Πατρίδας μας )  χρέος ,που καθιστά  την Ελλάδα , αποικία αέναου χρέους ,αφού ομολογείται από όλους  ( συμπεριλαμβανόμενων και των Δανειστών της) ότι το χρέος αυτό ,ΔΕΝ μπορεί να αποπληρωθεί μέσα στον τρέχοντα  αιώνα !

Aπο την αρχή οφείλω να πω ότι, το «πολιτικό αφήγημα» του «έντιμου» συμβιβασμού, το θεωρώ απαράδεκτο και πολιτικά  ανυπόστατο , όταν εκφέρεται από το τμήμα της διακυβέρνησης  που προβάλλεται ως «αριστερά» και που επιχειρεί στην πολιτικοοικονομική χειραγώγηση της Χώρας που σχεδιάστηκε από «εταίρους» και «συμμάχους»  ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΟΛΙΑ , να προσδώσει έναν επιθετικό  προσδιορισμό !

Για την Αριστερά των αρχών, των ιδεών, την Αριστερά των αγώνων για την βελτίωση των συνθηκών της ζωής του ανθρώπου, αλλά και της ποιότητας και του βάθους της δημοκρατίας, στην έννοια συμβιβασμός και στην έννοια ρήξη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΟΣ ΕΙΔΟΥΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ !!!

Για την Αριστερά ο ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ είναι συμβιβασμός και η ΡΗΞΗ είναι ρήξη !

Δεν υφίστανται - ακόμα και στην κοινή λογική αντίληψη - προσδιορισμοί στις αμετάκλητες καταστάσεις, όπως αυτές καθορίζονται από τις δυο διαφορετικές   έννοιες   της ρήξης  η του συμβιβασμού          

Όπως δεν μπορούμε να πούμε για παράδειγμα «ολιγον» ρήξη (!! ) έτσι και δεν μπορούμε να προσδώσουμε χαρακτηρισμό που να αντικειμενοποιεί έναν συμβιβασμό

Ένας  οποιοσδήποτε συμβιβασμός,σε οποιοδήποτε επίπεδο σχέσεων, είτε διαπροσωπικών, είτε μεταξύ Κρατών η Θεσμών, μπορεί μόνο  εξατομικευμένα να χαρακτηριστεί και ασφαλώς ουδέποτε αντικειμενικά.

Δηλαδή, κάποιος μπορεί να «δει» η να εκτιμήσει έναν συμβιβασμό «έντιμο» όταν,τον ίδιο συμβιβασμό, κάποιος άλλος μπορεί να τον εκτιμήσει σαν «ανέντιμο» - σε οποιοδήποτε επίπεδο, οποιονδήποτε σχέσεων  -  με βάση πολύ εξατομικευμένα κριτήρια (συγκρότηση , αρχές, συμφέροντα  κοκ )

Ας δούμε λοιπόν τον προκείμενο και επιχειρούμενο συμβιβασμό και την προηγούμενη αυτού διαπραγμάτευση, που αποτελεί αυτήν την στιγμή, μια κορυφαίας σημασίας πολιτική πράξη, για το παρόν και το μέλλον της Κοινωνίας και της Πατρίδας μας

Στην πολιτική όταν λέμε διαπραγμάτευση, μεταξύ δυο πολιτικών οντοτήτων, με σκοπό έναν επιχειρούμενο συμβιβασμό, εκκινούμε πάντα από το σημείο της δύναμης και της αυτάρκειας των πολιτικών οντοτήτων που διαπραγματεύονται

Μια διαπραγμάτευση  έχει  νόημα  ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΟΜΟΙΟΒΑΡΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ  και μονό , οι οποίες μέσω του συμβιβασμού,  δηλαδή της αναζήτησης μιας μέσης  οδού  έναντι  απαιτήσεων, επιχειρείται η αποφυγή ζημίας , που  θα έχει ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΥΣΜΕΝΗ  ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ, είτε στο οικονομικό, είτε στο πολιτικό  επίπεδο, ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΟ οντότητες

Η υποχώρηση, γίνεται πάντα στο πεδίο του καλύτερου δυνατού επιδιωκόμενου αποτελέσματος , ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΚΥΒΕΥΕΙ  όμως ΤΗΝ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥΣ και που αποτελεί την βάση της ομοιοβαρους υπόστασης τους

Τότε και μόνον τότε – κατά την γνώμη μου - έχει υπόσταση μια διαπραγμάτευση και ένας συμβιβασμός

Στην περίπτωση της  λεγόμενης διαπραγμάτευσης της Χώρας μας με τους Δανειστές της, η αρχική συνθήκη της διαπραγμάτευσης  είναι ΚΑΤΑΦΑΝΩΣ ΕΤΕΡΟΒΑΡΗΣ !

Από την μια πλευρά βρίσκεται μια Χώρα που έχει καταστεί  αποικία χρέους, μέσα από έναν ΔΟΛΙΟ ΥΠΕΡΔΑΝΕΙΣΜΟ και από την άλλη βρίσκονται οι δυνάμεις των Δανειστών, που ενώ γνώριζαν την υφή και την ισχύ της Ελληνικής  οικονομίας, τις παρείχαν δάνεια που ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να αποπληρώσει καθιστώντας την  Χώρα σε κατάσταση χρεοστασίου

Ποια διαπραγμάτευση μπορεί να ωφελήσει μια ανάλογη Χώρα  σε χρεοστάσιο,  όταν η αρχική της βάση είναι καταφανώς ΕΤΕΡΟΒΑΡΗΣ ;

Προφανώς  ΚΑΜΙΑ !

Μοναδική εξαίρεση, η περίπτωση  όπου , οι δανειστές της Χώρας,  ΕΜΜΕΣΑ  ΑΛΛΑ  ΣΑΦΩΣ,  σπεύσουν σε ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ , κατά την «διαπραγμάτευση» ,αναγνωρίζοντας  στην πράξη  την ΔΟΛΙΟΤΗΤΑ με την οποία το χρέος αυτό «φορτώθηκε» πάνω στις προοπτικές ενός ολόκληρου  λαού !

Σε καμιά άλλη περίπτωση δεν μπορεί να υπάρξει ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ  ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ , ανάμεσα  στην υπερχρεωμένη  οντότητα (Χώρα) και σε εκείνους (Χώρες η θεσμούς), που ΤΗΝ ΚΑΤΕΣΤΗΣΑΝ υπερχρεωμένη

Στην περίπτωση της Χώρας μας και από την πορεία των «διαπραγματεύσεων» ,φαίνεται  καθαρά  ότι, στην ουσία  ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΕΙΤΑΙ η νομιμότητα  του ΑΡΧΙΚΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ του 2010 , η οποία παραδίδει την κυριαρχία της Χώρας στο δίκαιο των δανειστών, έναντι  χρέους  και επιβάλλει  εξευτελιστικούς όρους  για την επιβίωση του πληθυσμού της , αλλά και  για την κυριότητα  της Δημόσιας και Ιδιωτικής περιουσίας.

ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΣΥΖΗΤΕΙΤΑΙ, ΤΟ ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΚΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 2010 ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΕΣΜΕΥΣΕΩΝ  ΠΟΥ ΔΩΘΗΚΑΝ  για την υλοποίηση του  ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ  ΤΟΥ ΛΑΟΥ  ΤΗΣ όταν αυτό υπογράφηκε από την τότε διακυβέρνηση  !

Για παράδειγμα,  ΠΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι ,το μνημόνιο του 2010  και οι νόμοι που το εφάρμοζαν, προέβλεπε ι ότι το 2015 η εγγυημένη σύνταξη , θα  ανέρχεται στο ποσό των 360 ευρώ ; !

Η απάντηση είναι ΕΦΙΑΛΤΙΚΑ ΑΜΕΙΛΗΚΤΗ !

Είναι σημαντικά λιγότερο το ποσοστό των όσων το γνωρίζουν από το ΑΝΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΤΟ ΑΓΝΟΟΥΝ ΑΚΟΜΑ !

Είναι λοιπόν εμφανές ότι, υπό την έννοια «έντιμος», επιχειρείται να «βαπτιστεί»  - κατά απαράδεκτο   τρόπο  για διακυβέρνηση «αριστεράς» - ένας   ΑΚΟΜΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ που αφορά, το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης  του βασικού μνημονίου , για λόγους ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ και μόνο  και  για προφανείς  στόχους και σκοπιμότητες  !!!

Θα ρωτήσει κάποιος ενδεχομένως

Τι έπρεπε να γίνει ;

Εκφράζοντας άποψη  θα πω  τα παρακάτω :

Μια Αριστερή  διακυβέρνηση ΠΡΩΤΑ ΑΠ’ΟΛΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ  ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Η προετοιμασία της κοινής γνώμης που ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ  έχει  ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ !

Το δεύτερο βήμα, με την τυχόν ανάληψη εξουσίας  από μια Αριστερή διακυβέρνηση (έστω και με την μορφή του βασικού κορμού σε μια συγκυβέρνηση)  είναι η διακοπή  κάθε είδους συζήτησης με τους Δανειστές, έως  ότου ΔΙΕΡΕΥΝΗΘΕΙ  ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΚΑΙ Η  ΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΟΛΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ και με σύντομες ενέργειες και διαδικασίες  ΝΑ ΑΠΟΔΩΘΟΥΝ  ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΜΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Αυτό από μόνο του αποτελεί ΕΝΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΟ  ΟΠΛΟ  ΟΥΣΙΑΣ ,όταν έχεις να αντιμετωπίσεις  «θεσμούς», που συμπεριφέρονται στο επίπεδο του «χρηματοπιστωτισμού»  και όχι της πολιτικής (ΔΝΤ – ΕΕ – ΕΚΤ )

Διαπραγματεύεσαι  ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΤΗΝ ΔΟΛΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ  ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΕΥΘΥΝΕΣ σε εκείνους που συνεργάστηκαν  με οποιονδήποτε  τρόπο  , στο εσωτερικό της Χώρας , για την διαμόρφωση του χρεοστασίου

Αυτό που σήμερα  γίνεται , εν «είδη  διαπραγμάτευσης», ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ  ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ  ΩΣ ΝΟΜΙΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ  ΚΑΘΙΣΤΑ  ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΥΠΟΧΡΕΕΣ ΕΝΑΝΤΙ ΑΥΤΟΥ , αφού έως τώρα  ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΔΩΘΕΙ ΕΥΘΥΝΕΣ, για καμιά από τις υποθέσεις που «φωτίζουν» την ΔΟΛΙΟΤΗΤΑ  του χρέους και την υπαγωγή της Χώρας στον μηχανισμό του ΔΝΤ ( πχ υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ )

Η «καλένδα»  των εξεταστικών επιτροπών  που επιχειρείται  και χρονοβόρα  έχει αποδειχτεί  και ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ  !

Από την στιγμή που συζητάς το σύνολο ΕΝΟΣ ΔΥΣΘΕΩΡΗΤΟΥ  ΧΡΕΟΥΣ, ως χρεοφειλέτης,  είσαι  defactoσε θέση ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ έναντι  των – όποιων - δανειστών

Το τρίτο  βήμα – κατά την γνώμη μου – είναι η προετοιμασία  σε επίπεδο  πολιτικών και οικονομικών συμμαχιών   εναλλακτικού  δρόμου  χρηματοδότησης   και ταυτόχρονα  εναλλακτικού μοντέλου ανάπτυξης,  προκειμένου  να έχεις τον χρόνο και τα επιχειρήματα  στην διαπραγμάτευση, για το τυχόν χρέος που αποτελεί ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ χρέος της Χώρας ,έναντι των δανειστών

Φυσικά δεν συζητάς την παραμονή σου σε διακρατικές θεσμικές οντότητες που λειτούργησαν σε βάρος της Χώρας και της κοινωνίας της

Με τον τρόπο αυτό διαμορφώνεις ένα πλαίσιο όπου, μαζί με τον λαό ενημερωμένο και συμμετέχοντα εργάζεσαι για την προοπτική και το μέλλον  του

Στις συνθήκες που διαμορφωθήκαν τώρα, στο πλαίσιο των «συμμαχιών» που είχαν και θέλουν την Χώρα προτεκτοράτο, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα και καμιά προοπτική, πέραν αυτής του «αρνητικού προβιβασμού» της Χώρας, από προτεκτοράτο σε αποικία χρέους, με ότι αυτό συνεπάγεται για την προοπτική της Πατρίδας και της κοινωνίας των Νεοελλήνων  !

Πάντα ευπειθής

Νίκος  Σίμος