Δημήτρης Βαρνάβας: «Η μόνη πολιτικά και κοινωνικά ορθή λύση είναι να ικανοποιηθούν τα αιτήματα του Νίκου Ρωμανού»
«Πολιτικά προβλήματα που προκαλούνται από τέτοιες απεργίες δεν μπορεί να λύνονται από τους γιατρούς, οι οποίοι ουδέποτε παρεμβαίνουν κατασταλτικά σε ανθρώπους που αρνούνται τις ιατρικές υπηρεσίες», τονίζει ο Δημήτρης Βαρνάβας, πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ.
Σε δήλωση του, σχετικά με την «αναγκαστική σίτιση» του απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας Δημήτρης Βαρνάβας αναφέρει τα εξής; «Τις τελευταίες μέρες η ζωή του απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού κρέμεται από μία κλωστή, ενώ η εκτελεστική και δικαστική εξουσία, προκειμένου να αποποιηθούν τις δικές τους ευθύνες, προσπαθούν να εμπλέξουν τους γιατρούς που τον νοσηλεύουν, με τον ισχυρισμό πως η επιβολή αναγκαστικής σίτισης στον απεργό πείνας θα αποτρέψει το μοιραίο.
Είμαστε λοιπόν αναγκασμένοι για πολλοστή φορά να διευκρινίσουμε πως κανένας γιατρός δε δικαιούται, σύμφωνα και με τον κώδικα ιατρικής δεοντολογίας, να ενεργεί αντίθετα προς τη βούληση του ασθενούς. Πολιτικά προβλήματα που προκαλούνται από τέτοιες απεργίες δεν μπορεί να λύνονται από τους γιατρούς, οι οποίοι ουδέποτε παρεμβαίνουν κατασταλτικά σε ανθρώπους που αρνούνται τις ιατρικές υπηρεσίες!
Άλλωστε, σύμφωνα με την σχετική διακήρυξη των Παγκόσμιων Ιατρικών Συνεδρίων (Μάλτα 1991 και αναθεωρήσεις Ισπανία 1992 και Ν. Αφρική 2006, WMA) η βίαιη αναγκαστική σίτιση θεωρείται αδικαιολόγητη και αντιδεοντολογική πρακτική.
Η μόνη πολιτικά και κοινωνικά ορθή λύση είναι να ικανοποιηθούν τα αιτήματα του απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού, τα οποία κρίνονται λογικά και δίκαια, για να μην συνεχιστεί να τίθεται σε κίνδυνο η ζωή του.
Με την ευκαιρία υπενθυμίζουμε πως τα νοσοκομεία είναι χώροι περίθαλψης και θεωρούμε απαράδεκτη την προκλητική αστυνομοκρατία που υπάρχει σε κάθε νοσοκομείο όταν νοσηλεύονται απεργοί πείνας.
Τα νοσοκομεία χρειάζονται επαρκή παρουσία γιατρών και όχι μαζική παρουσία αστυνομικών. Ας ασχοληθεί λοιπόν η πολιτική ηγεσία με τη στελέχωση των Νοσοκομείων, αφήνοντας τους λιγοστούς και εξουθενωμένους νοσοκομειακούς γιατρούς να ασκήσουν τα καθήκοντά τους χωρίς διλλήματα και εκβιασμούς».