Στο ΣτΕ ο αγώνας ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας
Πολλά και ενδιαφέροντα ήταν τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη συνέντευξη τύπου της Πρωτοβουλίας Συγγενών και Φίλων Κρατουμένων λίγο μετά το μεσημέρι της Πέμπτης 20 Νοεμβρίου στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Ανακοινώθηκε ότι έχει κατατεθεί προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της υπουργικής απόφασης που ορίζει τον Δομοκό ως φυλακή υψίστης ασφαλείας. Η προσφυγή θα εξεταστεί από το Τρίτο Τμήμα του ΣτΕ στις 23 Απριλίου του 2015, ενώ αρκετά νωρίτερα αναμένεται να εξεταστεί το αίτημα που υποβλήθηκε για προσωρινή διακοπή της συγκεκριμένης υπουργικής απόφασης. Η διαδικασία αυτή είναι ο μοναδικός τρόπος να προσβληθεί η συνταγματικότητα του Νόμου 4274 που ψηφίστηκε -και μάλιστα με ισχνή πλειοψηφία- από Θερινό Τμήμα της Βουλής των Ελλήνων.
Την συνέντευξη άνοιξε η εγκληματολόγος Αναστασία Τσουκαλά (Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του Universite Paris-SudII), η οποία υπενθύμισε το κείμενο ενάντια στο (τότε ακόμη) Νομοσχέδιο που συγκέντρωσε τις υπογραφές 41 Πανεπιστημιακών. Επεσήμανε ότι κατά τη συγκέντρωση αυτών των υπογραφών υπήρξαν ευχάριστες και δυσάρεστες εκπλήξεις, αφού το υπέγραψαν πρόθυμα αρκετοί "συντηρητικοί" ακαδημαϊκοί ενώ δεν το υπέγραψαν "αριστεροί" πανεπιστημιακοί. Η κ. Τσουκαλά συνέχισε εκφράζοντας την απορία της για το «ποια ήταν η ανάγκη για την δημιουργία φυλακών τύπου Γ;» αφού κατά την επιστημονική της απόψη το υπάρχον νομοθετικό σύστημα κάλυπτε πλήρως τις ανάγκες της πολιτείας και της δικαιοσύνης.
Πρόσθεσε ακόμη, ότι η χρονική στιγμή που έδωσε την αφορμή για να δημιουργηθούν οι φυλακές υψίστης ασφαλείας και οι όροι της, ήταν "άκυρη", αφού ούτε ο Χριστόδουλος Ξηρός ούτε κάποιος άλλος κρατούμενος απέδρασαν μέσα από τη φυλακή -για να δικαιολογείται έτσι η "σκλήρυνση" των μέτρων ασφαλείας- αλλά διέφυγαν. Κατέληξε με το συμπέρασμα ότι οι φυλακές τύπου Γάμα οδηγούν στην εκμηδένιση του ανθρώπου, σε βιολογικό, ψυχολογικό και πνευματικό επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα εντείνουν και τον ραγδαίο εκφασισμό της κοινωνίας.
Στη συνέχεια πήρε το λόγο η ψυχίατρος-ψυχαναλύτρια Ευτυχία Γιομελά, η οποία εξήγησε πόσο τραγικό και επικίνδυνο είναι για την υγεία των κρατουμένων -τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική- η παραμονή τους σε φυλακές αυτού του είδους. Σε φυλακές που στερούν κάθε ελπίδα και την όποια προσμονή, αφού απαγορεύονται οι άδειες, ελαχιστοποιούνται οι επισκέψεις και ο έλεγχος καθίσταται συνεχής και αφόρητος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες οι κρατούμενοι χάνουν την προσωπικότητά τους, τρελαίνονται, παύουν να είναι άνθρωποι και τελικά εξοντώνονται.
Μίλησε ακόμη για τα τραύματα του εμφυλίου που δεν έχουν επουλωθεί, και για την συστηματική εκδικητική πολιτική του κράτους, σε αυτούς που θεωρεί «επικίνδυνους», στους αναρχικούς, στους πολιτικούς κρατούμενους, σε όσους αντιστέκονται. Ανταπάντησε σε όσους μιλούν για τη βία που χρησιμοποιούν συγκεκριμένες ομάδες, λέγοντας ότι «βία είναι να μη νοιώθεις» και αυτό ακριβώς κάνει το υπουργείο, εισάγοντας ένα τέτοιο νομοσχέδιο. Επίσης αναφέρθηκε στα ζητήματα του χαφιεδισμού και των "ευεργετημάτων" προς τους πειθαρχημένους κρατούμενους, ενώ σημαντική ήταν η αναφορά της στην ατιμωρησία που καλύπτει με τον νέο νόμο την δράση των αστυνομικών που θα αναλάβουν την "εξωτερική φύλαξη" των φυλακών, υπενθυμίζοντας την περίπτωση του Ιλία Καρέλι. Έκανε επίσης σοβαρή κριτική στο ρόλο των ΜΜΕ που δαιμονοποίησαν την εικόνα των κρατουμένων επιτείνοντας την "αίσθηση του διώκεσθαι αντί του ανήκειν", ενώ πρόσθεσε ότι η κατάτμηση των δικών στις οποίες το αδίκημα της συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση επαναλαμβάνεται στα κατηγορητήρια -όπως στην περίπτωση των μελών της ΣΠΦ- οδηγεί στις παράλογες ποινές των 30 ή των 80 χρόνων. Κατέληξε με το συμπέρασμα ότι στη σημερινή κοινωνία όλα τα παραπάνω έχουν δημιουργήσει έναν πολίτη-παιδί που δεν ανήκει πουθενά αλλά απλώς συμπεριφέρεται κανιβαλλικά ως προς τον διπλανό του.
Ακολούθησε η παρέμβαση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη, ο οποίος ενημέρωσε για τα όσα διαδραματίστηκαν την προηγούμενη μέρα στην Επιτροπή της Βουλής που ήταν παρών ο Χαράλαμπος Αθανασίου, Υπουργός Δικαιοσύνης. Είπε πως ο υπουργός απέφυγε να δεσμευτεί για το πότε θα φέρει προς ψήφιση το νέο σωφρονιστικό κώδικα που έχει συνδιαμορφωθεί από όλες τις πτέρυγες της Βουλής και βρίσκεται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από το Νόμο που ψηφίστηκε. Επίσης ότι δεν απάντησε στα ζητήματα που του τέθηκαν σε σχέση με τις εξελισσόμενες απεργίες πείνας, ενώ προανήγγειλε κάποιο "ειδικό νομοθέτημα" για τους πολιτικούς κρατούμενους. Ο κύριος Κουράκης ξεκαθάρισε, σχεδόν ως αυτονόητο, ότι ο Νόμος για τις φυλακές Γάμα τύπου θα είναι από τους πρώτους που θα καταργηθούν σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Επιστρέφοντας στην κανονική ροή των εισηγήσεων, πήρε το λόγο ο τραγουδοποιός Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο οποίος διάβασε ένα κείμενο του που ήταν η μετεξέλιξη του κειμένου συμπαράστασης που είχε δημοσιοποιήσει με αφορμή τη συναυλία που είχε γίνει στα Προπύλαια για την αποτροπή της ψήφισης του νόμου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η θέση του ότι "ντρέπεται να ζει σε μια χώρα που επιτρέπει στον όποιον άνθρωπο, για τον οποιονδήποτε λόγο, να ζει και να υπάρχει κάτω από αυτές τις συνθήκες", και τόνισε ότι δεν χρειάζονται άλλες φυλακές, αλλά άλλο σύστημα παιδείας, σύστημα υγείας, και στήριξη των δικαιωμάτων των πολιτών. Όταν ρωτήθηκε αν θα έπαιρνε μέρος σε μια συναυλία αλληλεγγύης για τους κρατούμενους, είπε ότι «αν τον καλούσαν θα πήγαινε», αλλά ότι «οι συναυλιες αλληλεγγύης δεν μπορούν να είναι πια απάντηση σε όλα, δεν έχουν αποτελεσματικότητα και πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους αγώνα».
Η Άννυ Παπαρούσου, δικηγόρος υπεράσπισης πολλών κρατουμένων που βρίσκονται στη φυλακή με το νόμο για την τρομοκρατία, άρχισε την τοποθέτησή της απαντώντας στην απορία της Αναστασίας Τσουκαλά. Είπε πως για την ίδια, το «γιατί» δημιουργήθηκαν οι φυλακές τύπου Γάμα είναι λυμένο, αφού έχουν συμβολικό χαρακτήρα. Συμβολίζουν την σκληρότητα και την πολιτική αντιμετώπιση του κράτους σε όσους θεωρεί «επικίνδυνους», σε όσους αντιστέκονται, προσθέτοντας πως οι φυλακές τύπου Γάμα, "είναι η νέα εξορία, δεν θα ανοίξουν ξανά τα ξερονήσια, αυτά θα τα πουλήσουν, θα πάνε τους ανθρώπους στη φυλακή-μέσα-στη-φυλακή που δημιουργήθηκε". Οι σκληρές και κατάφορα αντισυνταγματικές διατάξεις του νέου νόμου εφαρμόζονται ήδη στις υπάρχουσες φυλακές, και μια απόδειξη είναι και η στέρηση των εκπαιδευτικών αδειών του Νίκου Ρωμανού και του Ηρακλή Κωστάρη, ολοκλήρωσε την αρχική της θέση.
Η κ. Παπαρούσου τόνισε ότι οι διατάξεις του νέου νόμου για τις φυλακές αφορούν δυνητικά κάθε κρατούμενο, αλλά και συγκεκριμένους υπόδικους, και σημείωσε ότι η έκτιση της ποινής κατά τον τρόπο αυτό, θεωρείται βασανιστήριο. Κατά την άποψη των νομικών που συνέταξαν την προσφυγή ο νόμος δεν είναι μόνο αντισυνταγματικός και αντίθετος με τον υπάρχοντα σωφρονιστικό κώδικα, αλλά και με τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Πέρα από όλα αυτά, κατά την απόψη της κ. Παπαρούσου ίσως το πιο σημαντικό να είναι η σταδιακή παρέκλιση από το κράτος δικαίου που γίνεται με αυτό το νόμο, ο οποίος πετάει στα σκουπίδια κεκτημένα πολλών χρόνων και αγώνων. Αναφέρθηκε επίσης και αυτή, στην δημιουργία του ειδικού σώματος ασφαλείας από την ΕΛ.ΑΣ. με τα "σκοτεινά χαρακτηριστικά" του, αναφορικά με τη χρήση όπλων, το απόρρητο του τρόπου λειτουργίας, αλλά και της απουσίας ελέγχου του.
Ο Γιώργος Ρωμανός, πατέρας του Νίκου, διάβασε ένα κείμενο με το οποίο εξέφραζε την θέση του για το πολιτικό και ιστορικό περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε η ηθική στάση του Νίκου Ρωμανού και των συντρόφων του, καταλήγοντας ότι στηρίζει και κατανοεί πλήρως τις ενέργειες τους. Στη συνέχεια ενημέρωσε για την κατάσταση της υγείας του γιου του και την εξέλιξη της υπόθεσης.
Ακολούθησαν μηνύματα στήριξης άλλων πρωτοβουλιών και της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, Μάνιας Παπαδημητρίου. Μεταξύ αυτών, ένας Γερμανός δικηγόρος από το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα υπενθύμισε αντίστοιχες περιπτώσεις στα λευκά κελιά της Γερμανίας και την καταστροφική επίπτωση που είχαν στους κρατούμενους, αλλά και τους αγώνες -απεργίες πείνας- που έγιναν μέσα σε αυτά.
Τέλος ο δικηγόρος Σπύρος Φυτράκης ανέφερε, στηρίζοντας την θέση του ότι όλα αυτά συνέβαιναν πάντα αλλά πρώτη φορά θεσμοθετούνται με αυτό το αποκρουστικό νομοθέτημα, δύο ιστορίες από το παρελθόν. Την επίσκεψη που έκανε στις φυλακές Κορυδαλλού με τον Λεωνίδα Κύρκο όπου ζήτησαν να δουν δύο πολιτικούς κρατούμενους για να "φάνε πόρτα" και την υπόθεση Μπουκετσίδη όπου η Μελίνα Μερκούρη κυριολεκτικά αναστάτωσε με το γνωστό της τσαμπουκά ανθρωποφύλακες και διευθυντές για να δει τον κρατούμενο μέσα στον Κορυδαλλο. Ο κ. Φυτράκης τόνισε την εξαιρετική σημασία που έχει η επίσκεψη πολιτικών στους κρατούμενος -και ειδικά στους πολιτικούς κρατούμενους- και συνέστησε στην Μάνια Παπαδημητρίου, ως εκπρόσωπο του Σύριζα, να πηγαίνουν τα στελέχη του πιο συχνά σε τέτοια μέρη.
Σαν συμπέρασμα από την συνέντευξη τύπου, αξίζει να σημειωθεί το εύρος των απόψεων που εκφράστηκαν κατά τη διάρκειά της. Ο αγώνας κατά του κατάπτυστου Νόμου 4227 που επαναφέρει υπόδικους και κρατούμενους σε καθεστώς Μεσαίωνα πρέπει -και από ότι φαίνεται μπορεί- να δοθεί σε όλα τα μέτωπα. Στο ΣτΕ, μέσα στις φυλακές, στο δρόμο, αλλά πιο πολύ εκεί που πονάει όσους και όσες τον ψήφισαν. Στην συνείδηση της κοινωνίας, μέσω μιας έντιμης και ειλικρινούς ενημέρωσής της.
Πρόσθεσε ακόμη, ότι η χρονική στιγμή που έδωσε την αφορμή για να δημιουργηθούν οι φυλακές υψίστης ασφαλείας και οι όροι της, ήταν "άκυρη", αφού ούτε ο Χριστόδουλος Ξηρός ούτε κάποιος άλλος κρατούμενος απέδρασαν μέσα από τη φυλακή -για να δικαιολογείται έτσι η "σκλήρυνση" των μέτρων ασφαλείας- αλλά διέφυγαν. Κατέληξε με το συμπέρασμα ότι οι φυλακές τύπου Γάμα οδηγούν στην εκμηδένιση του ανθρώπου, σε βιολογικό, ψυχολογικό και πνευματικό επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα εντείνουν και τον ραγδαίο εκφασισμό της κοινωνίας.
Στη συνέχεια πήρε το λόγο η ψυχίατρος-ψυχαναλύτρια Ευτυχία Γιομελά, η οποία εξήγησε πόσο τραγικό και επικίνδυνο είναι για την υγεία των κρατουμένων -τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική- η παραμονή τους σε φυλακές αυτού του είδους. Σε φυλακές που στερούν κάθε ελπίδα και την όποια προσμονή, αφού απαγορεύονται οι άδειες, ελαχιστοποιούνται οι επισκέψεις και ο έλεγχος καθίσταται συνεχής και αφόρητος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες οι κρατούμενοι χάνουν την προσωπικότητά τους, τρελαίνονται, παύουν να είναι άνθρωποι και τελικά εξοντώνονται.
Μίλησε ακόμη για τα τραύματα του εμφυλίου που δεν έχουν επουλωθεί, και για την συστηματική εκδικητική πολιτική του κράτους, σε αυτούς που θεωρεί «επικίνδυνους», στους αναρχικούς, στους πολιτικούς κρατούμενους, σε όσους αντιστέκονται. Ανταπάντησε σε όσους μιλούν για τη βία που χρησιμοποιούν συγκεκριμένες ομάδες, λέγοντας ότι «βία είναι να μη νοιώθεις» και αυτό ακριβώς κάνει το υπουργείο, εισάγοντας ένα τέτοιο νομοσχέδιο. Επίσης αναφέρθηκε στα ζητήματα του χαφιεδισμού και των "ευεργετημάτων" προς τους πειθαρχημένους κρατούμενους, ενώ σημαντική ήταν η αναφορά της στην ατιμωρησία που καλύπτει με τον νέο νόμο την δράση των αστυνομικών που θα αναλάβουν την "εξωτερική φύλαξη" των φυλακών, υπενθυμίζοντας την περίπτωση του Ιλία Καρέλι. Έκανε επίσης σοβαρή κριτική στο ρόλο των ΜΜΕ που δαιμονοποίησαν την εικόνα των κρατουμένων επιτείνοντας την "αίσθηση του διώκεσθαι αντί του ανήκειν", ενώ πρόσθεσε ότι η κατάτμηση των δικών στις οποίες το αδίκημα της συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση επαναλαμβάνεται στα κατηγορητήρια -όπως στην περίπτωση των μελών της ΣΠΦ- οδηγεί στις παράλογες ποινές των 30 ή των 80 χρόνων. Κατέληξε με το συμπέρασμα ότι στη σημερινή κοινωνία όλα τα παραπάνω έχουν δημιουργήσει έναν πολίτη-παιδί που δεν ανήκει πουθενά αλλά απλώς συμπεριφέρεται κανιβαλλικά ως προς τον διπλανό του.
Ακολούθησε η παρέμβαση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη, ο οποίος ενημέρωσε για τα όσα διαδραματίστηκαν την προηγούμενη μέρα στην Επιτροπή της Βουλής που ήταν παρών ο Χαράλαμπος Αθανασίου, Υπουργός Δικαιοσύνης. Είπε πως ο υπουργός απέφυγε να δεσμευτεί για το πότε θα φέρει προς ψήφιση το νέο σωφρονιστικό κώδικα που έχει συνδιαμορφωθεί από όλες τις πτέρυγες της Βουλής και βρίσκεται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από το Νόμο που ψηφίστηκε. Επίσης ότι δεν απάντησε στα ζητήματα που του τέθηκαν σε σχέση με τις εξελισσόμενες απεργίες πείνας, ενώ προανήγγειλε κάποιο "ειδικό νομοθέτημα" για τους πολιτικούς κρατούμενους. Ο κύριος Κουράκης ξεκαθάρισε, σχεδόν ως αυτονόητο, ότι ο Νόμος για τις φυλακές Γάμα τύπου θα είναι από τους πρώτους που θα καταργηθούν σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Επιστρέφοντας στην κανονική ροή των εισηγήσεων, πήρε το λόγο ο τραγουδοποιός Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο οποίος διάβασε ένα κείμενο του που ήταν η μετεξέλιξη του κειμένου συμπαράστασης που είχε δημοσιοποιήσει με αφορμή τη συναυλία που είχε γίνει στα Προπύλαια για την αποτροπή της ψήφισης του νόμου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η θέση του ότι "ντρέπεται να ζει σε μια χώρα που επιτρέπει στον όποιον άνθρωπο, για τον οποιονδήποτε λόγο, να ζει και να υπάρχει κάτω από αυτές τις συνθήκες", και τόνισε ότι δεν χρειάζονται άλλες φυλακές, αλλά άλλο σύστημα παιδείας, σύστημα υγείας, και στήριξη των δικαιωμάτων των πολιτών. Όταν ρωτήθηκε αν θα έπαιρνε μέρος σε μια συναυλία αλληλεγγύης για τους κρατούμενους, είπε ότι «αν τον καλούσαν θα πήγαινε», αλλά ότι «οι συναυλιες αλληλεγγύης δεν μπορούν να είναι πια απάντηση σε όλα, δεν έχουν αποτελεσματικότητα και πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους αγώνα».
Η Άννυ Παπαρούσου, δικηγόρος υπεράσπισης πολλών κρατουμένων που βρίσκονται στη φυλακή με το νόμο για την τρομοκρατία, άρχισε την τοποθέτησή της απαντώντας στην απορία της Αναστασίας Τσουκαλά. Είπε πως για την ίδια, το «γιατί» δημιουργήθηκαν οι φυλακές τύπου Γάμα είναι λυμένο, αφού έχουν συμβολικό χαρακτήρα. Συμβολίζουν την σκληρότητα και την πολιτική αντιμετώπιση του κράτους σε όσους θεωρεί «επικίνδυνους», σε όσους αντιστέκονται, προσθέτοντας πως οι φυλακές τύπου Γάμα, "είναι η νέα εξορία, δεν θα ανοίξουν ξανά τα ξερονήσια, αυτά θα τα πουλήσουν, θα πάνε τους ανθρώπους στη φυλακή-μέσα-στη-φυλακή που δημιουργήθηκε". Οι σκληρές και κατάφορα αντισυνταγματικές διατάξεις του νέου νόμου εφαρμόζονται ήδη στις υπάρχουσες φυλακές, και μια απόδειξη είναι και η στέρηση των εκπαιδευτικών αδειών του Νίκου Ρωμανού και του Ηρακλή Κωστάρη, ολοκλήρωσε την αρχική της θέση.
Η κ. Παπαρούσου τόνισε ότι οι διατάξεις του νέου νόμου για τις φυλακές αφορούν δυνητικά κάθε κρατούμενο, αλλά και συγκεκριμένους υπόδικους, και σημείωσε ότι η έκτιση της ποινής κατά τον τρόπο αυτό, θεωρείται βασανιστήριο. Κατά την άποψη των νομικών που συνέταξαν την προσφυγή ο νόμος δεν είναι μόνο αντισυνταγματικός και αντίθετος με τον υπάρχοντα σωφρονιστικό κώδικα, αλλά και με τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Πέρα από όλα αυτά, κατά την απόψη της κ. Παπαρούσου ίσως το πιο σημαντικό να είναι η σταδιακή παρέκλιση από το κράτος δικαίου που γίνεται με αυτό το νόμο, ο οποίος πετάει στα σκουπίδια κεκτημένα πολλών χρόνων και αγώνων. Αναφέρθηκε επίσης και αυτή, στην δημιουργία του ειδικού σώματος ασφαλείας από την ΕΛ.ΑΣ. με τα "σκοτεινά χαρακτηριστικά" του, αναφορικά με τη χρήση όπλων, το απόρρητο του τρόπου λειτουργίας, αλλά και της απουσίας ελέγχου του.
Ο Γιώργος Ρωμανός, πατέρας του Νίκου, διάβασε ένα κείμενο με το οποίο εξέφραζε την θέση του για το πολιτικό και ιστορικό περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε η ηθική στάση του Νίκου Ρωμανού και των συντρόφων του, καταλήγοντας ότι στηρίζει και κατανοεί πλήρως τις ενέργειες τους. Στη συνέχεια ενημέρωσε για την κατάσταση της υγείας του γιου του και την εξέλιξη της υπόθεσης.
Ακολούθησαν μηνύματα στήριξης άλλων πρωτοβουλιών και της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, Μάνιας Παπαδημητρίου. Μεταξύ αυτών, ένας Γερμανός δικηγόρος από το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα υπενθύμισε αντίστοιχες περιπτώσεις στα λευκά κελιά της Γερμανίας και την καταστροφική επίπτωση που είχαν στους κρατούμενους, αλλά και τους αγώνες -απεργίες πείνας- που έγιναν μέσα σε αυτά.
Τέλος ο δικηγόρος Σπύρος Φυτράκης ανέφερε, στηρίζοντας την θέση του ότι όλα αυτά συνέβαιναν πάντα αλλά πρώτη φορά θεσμοθετούνται με αυτό το αποκρουστικό νομοθέτημα, δύο ιστορίες από το παρελθόν. Την επίσκεψη που έκανε στις φυλακές Κορυδαλλού με τον Λεωνίδα Κύρκο όπου ζήτησαν να δουν δύο πολιτικούς κρατούμενους για να "φάνε πόρτα" και την υπόθεση Μπουκετσίδη όπου η Μελίνα Μερκούρη κυριολεκτικά αναστάτωσε με το γνωστό της τσαμπουκά ανθρωποφύλακες και διευθυντές για να δει τον κρατούμενο μέσα στον Κορυδαλλο. Ο κ. Φυτράκης τόνισε την εξαιρετική σημασία που έχει η επίσκεψη πολιτικών στους κρατούμενος -και ειδικά στους πολιτικούς κρατούμενους- και συνέστησε στην Μάνια Παπαδημητρίου, ως εκπρόσωπο του Σύριζα, να πηγαίνουν τα στελέχη του πιο συχνά σε τέτοια μέρη.
Σαν συμπέρασμα από την συνέντευξη τύπου, αξίζει να σημειωθεί το εύρος των απόψεων που εκφράστηκαν κατά τη διάρκειά της. Ο αγώνας κατά του κατάπτυστου Νόμου 4227 που επαναφέρει υπόδικους και κρατούμενους σε καθεστώς Μεσαίωνα πρέπει -και από ότι φαίνεται μπορεί- να δοθεί σε όλα τα μέτωπα. Στο ΣτΕ, μέσα στις φυλακές, στο δρόμο, αλλά πιο πολύ εκεί που πονάει όσους και όσες τον ψήφισαν. Στην συνείδηση της κοινωνίας, μέσω μιας έντιμης και ειλικρινούς ενημέρωσής της.
