"Πολλοί πιστεύουν ότι στο Βέλγιο δεν υπάρχει ουσιαστικό και μεγάλο πρόβλημα ανεργίας, εφόσον, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Βελγίου, το 2013 το ποσοστό των ανέργων έφτανε στο 8,4% και ο αριθμός τους στα 457.785 άτομα. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει πως για τους άμεσα ενδιαφερόμενους, δηλαδή τους ανέργους, πως και ο αριθμός αυτός, δεν είναι ήδη πολύ μεγάλος!

Αν διαβάσουμε όμως, πιο προσεκτικά τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, γρήγορα θα διαπιστώσουμε πως ο αριθμός, αυτός δεν δείχνει την πραγματική εικόνα της ανεργίας στο Βέλγιο κι αυτό, γιατί αναφέρεται μόνο στα άτομα που είναι 100% άνεργοι, που επιδοτούνται και που είναι διαθέσιμοι στην αγορά εργασίας...

Ήδη, αν προσθέσουμε και τα 193.275 άτομα που επιδοτούνται αλλά δεν είναι διαθέσιμοι στην αγορά εργασίας (ηλικιωμένοι άνεργοι, κ.α.), φτάνουμε στα 651.060 άτομα, τέλος αν συνυπολογίσουμε και τις εκατοντάδες χιλιάδες άτομα που, είτε έχασαν το δικαίωμα επιδότησης είτε έχουν προσληφθεί στα διάφορα προγράμματα απορρόφησης της ανεργίας, ξεπερνάμε κατά πολύ το εκατομμύριο!

Όλες σχεδόν οι «κατηγορίες των άνεργων» διατηρούν τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα, παρά το γεγονός ότι δεν συνεισφέρουν άμεσα στα ταμεία Κοινωνικής Ασφάλισης, δικαιώματα που κατοχυρώθηκαν από τις διάφορες ρυθμίσεις που είτε είχαν σαν στόχο την «απελευθέρωση» θέσεων εργασίας, για να προσληφθούν νέοι άνεργοι, είτε τη δημιουργία «επιδοτούμενων» θέσεων εργασίας, για την απορρόφηση νέων αλλά και «μακροχρόνιων» άνεργων...

Η συνεργασία ανάμεσα στους «Κοινωνικούς Εταίρους», δηλαδή τους εκπροσώπους των εργαζομένων, των εργοδοτών και της κυβέρνησης, επέτρεψε στις διαδοχικές κυβερνήσεις του Βελγίου, με τεκμηριωμένες προτάσεις και ιδέες, να γίνουν αρκετά θετικά βήματα...

Όπως ήταν φυσικό, οι συνδικα ιστικές οργανώσεις του Βελγίου, χάρη στην αγωνιστικότητά τους, αλλά και την εποικοδομητική συνεργασία με τους Κοινωνικούς Εταίρους, έπαιξαν, ήδη από την δεκαετία του 1980, σημαντικό ρόλο, για την «μείωση» της ανεργίας, αλλά και τον περιορισμό των αρνητικών της επιπτώσεων στους εργαζόμενους... Με τον καιρό όμως και επειδή, λόγω της κρίσης και την αυξητική τάση της ανεργίας, το κόστος της χρηματοδότησής του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης του Βελγίου, συνεχώς αυξάνεται...

Μία από τις βασικές προτεραιότητες των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων, είναι και η μέριμνα για μία επαρκή και ισορροπημένη χρη- ματοδότηση, σε βάθος χρόνου... Διαφορετικά, οι ασφαλισμένοι, θα κινδυνεύσουν να υποστούν πολλαπλά «κουρέματα», στο μέλλον,
εξάλλου ήδη αποφασίστηκε πρόσφατα η συνταξιοδότηση στα 67 χρόνια, για άνδρες και γυναίκες...".