Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο γάμος είναι πολιτική απόφαση. Έστω. Και ο έρωτας; Ή και το άλλο, το πάθος της λαγνείας, η λατρεία της ομορφιάς. Τι είναι όλα τούτα; Πως κατηγοριοποιούνται; Μια γνωριμία δια αγγελίας συνοικεσίων. Ο πλούσιος επιχειρηματίας από το Ρεϊνιόν περιμένει τη νύφη να έρθει με το καράβι για τα περαιτέρω. Γοητεύεται πιότερο δια της ζώσης και αφήνεται. Ναι, είναι πανέμορφη από κοντά, κι ας μην φαινόταν στις σταλθείσες φωτογραφίες.

Ο γάμος τελείται πάραυτα και το ταξίδι της περιπέτειας αρχίζει για τον Λουίς. Η όμορφη Ζουλί τον πείθει να την βάλει στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς και σε λίγο γίνεται καπνός με 27 εκατομμύρια. Τελικά η φαμ φατάλ Ζουλί δεν ήταν η Ζουλί της αλληλογραφίας, αλλά ένα άλλο φαντεζί «πουτανί». Συμβαίνουν στη ζωή. Ο Λουίς μισθώνει, μαζί με την αδελφή της εξαφανισθείσας, έναν ντετέκτιβ για να βρει την άγνωστη πια σύζυγό του.

Εκδίκηση, τι άλλο; Μέχρι την ώρα που θα την αντικρίσει ξανά, για να συνεχίσει πια την χωρίς επιστροφή πορεία μαζί της. Μια ηθελημένη πορεία προς το αδιέξοδο και την καταστροφή. Τι είναι τελικά ο Λουίς; Κάποιος που τον δέρνει η ανία του πλούτου; Ένας απελπισμένος από την ερωτική του μοίρα; Ένας λάτρης της περιπέτειας θανατηφόρων ερεθισμάτων; Απλά ένα ακόμη θύμα των θέλγητρων μιας όμορφης και μοιραίας γυναίκας;

Είναι τόσο δυνατή η σαρκική ομορφιά; Ρητορικό το ερώτημα. Η ανθρώπινη διαδρομή μας έχει απαντήσει για τη δύναμη της γυναικείας ομορφιάς και την επιρροή της στον πλούτο, στη δύναμη, στην  εξουσία. Μα η κ. Ζουλί ή Μάριον είναι ένα πανέμορφο κενό, ένα σαγηνευτικό τίποτα.  Είναι όμορφη και τριζάτη, δεν αρκεί αυτό; Βασικά ναι, αλλά θέλει και την δέουσα «πουτανιά».

Τα έχει και τα δυο. Χαλάλι της. Το ίδιο πιθανώς να σκέφτηκε και ο Λουίς. Είχε βέβαια και την περιέργεια, να δει μέχρι που μπορεί να φτάσει η «αγαπημένη του». Έγινε ηθελημένα συνταξιδιώτης και θύμα της. Και απ’  ότι φάνηκε δεν μετάνιωσε, ούτε για την επιλογή, ούτε για τη διαδρομή.

Οι ανθρώπινες σχέσεις στο μικροσκόπιο του Τριφώ, το συνήθιζε εξάλλου. Η σχέση άνδρα και γυναίκας, οι εξαρτήσεις τους, οι αδυναμίες τους, τα φετίχ τους, η γύμνια τους απέναντι στο ωραίο, η γύμνια τους απέναντι στον πλούτο, η γύμνια τους απέναντι στην μοίρα, η απελπισία τους απέναντι στον έρωτα, οι προσδοκίες τους από το τίποτα.

Μπορεί ο Σωκράτης να πήρε ηθελημένα το κώνειο, προς χάριν των νόμων της πολιτείας, αλλά ο Λουίς το παίρνει προς χάριν της περιέργειάς του, της επιμονής του να διαψεύδεται, του έρωτα, ενός έρωτα που δοξάζεται από το εφήμερο και πεθαίνει με το λάλημα των πετεινών την χαραυγή.

Ωραίος, κομψός, αποφασισμένος, λεβέντης, άφοβος ο Λουίς, επιλέγει αδιαφορώντας για το κόστος, ενδιαφερόμενος μόνον για την επιθυμία του, τον πόθο του, κατευθύνεται συνειδητά στο αδιέξοδο.

Όμορφη, παγερή, κυνική, η Ζουλί- Μαριόν, εγκλωβισμένη στα συμπαρομαρτούντα της καταγωγής και της μοίρας, ευελπιστεί σε ένα όμορφο και ατέλειωτο τώρα, δεν τολμά να σκεφτεί το αύριο. Αμφότεροι πάντως γνωρίζουν πως ζούνε χωρίς την ελπίδα του αύριο.

Εξαιρετικό το ερμηνευτικό ζευγάρι οι Ζαν-Πολ Μπελμοντό και Κατρίν Ντενέβ. Βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Κορνέλ Γούλριτς.